ΤΡΑΠΕΖΑ ΝΟΜΙΚΩΝ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΩΝ «ΙΣΟΚΡΑΤΗΣ»

ΜΠρΠατρών 5/2025

Έφεση - Ανακοπή κατά διαταγής πληρωμής - Δικαστική επιδίωξη είσπραξης απαίτησης καταβολής δαπανών θέρμανσης εκ μέρους διαχειριστή πολυκατοικίας -.

Εξαφάνιση αποφάσεως που δέχθηκε ανακοπή κατά διαταγής πληρωμής κατόπιν ασκήσεως έφεσης για κακή εκτίμηση των αποδείξεων από το πρωτόδικο δικαστήριο. Επικύρωση διαταγής πληρωμής για την καταβολή δαπανών θέρμανσης μισθίου σε πολυκατοικία.

(Η απόφαση δημοσιεύεται επιμελεία του δικηγόρου Πατρών Βασίλη Γαλανόπουλου, εκ μέρους του Δικηγορικού Συλλόγου Πατρών).

ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΠΑΤΡΩΝ

ΕΙΔΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ

ΑΡΙΘΜΟΣ ΑΠΟΦΑΣΗΣ 5/2025

ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΠΑΤΡΩΝ

Αποτελούμενο από τη Δικαστή, Χρυσάνθη Σταυροπούλου, Πρωτοδίκη, η οποία ορίσθηκε από το Διευθύνοντα Πρόεδρο Πρωτοδικών του Πρωτοδικείου Πατρών, και από τη Γραμματέα, Τατιάνα Κουτσαντώνη.

ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΕ δημόσια στο ακροατήριό του, την 02η Απριλίου 2024, για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ:

ΤΟΥ ΕΚΚΑΛΟΥΝΤΟΣ: ., κατοίκου Πατρών, οδός . αρ. ,με Α.Φ.Μ. ., ως διαχειριστή της πολυκατοικίας επί της οδού . αρ. ., και εκπροσώπου της ένωσης των συνιδιοκτητών της ως άνω πολυκατοικίας, ο οποίος παραστάθηκε διά του πληρεξουσίου δικηγόρου του, Παναγιώτη Αναστασόπουλου (Α.Μ./Δ.Σ. Πατρών 1188).

ΤΉΣ ΕΦΕΣΙΒΛΗΤΗΣ: ., κατοίκου Πατρών, οδός . αρ. ., με Α.Φ.Μ. ., η οποία παραστάθηκε μετά του πληρεξουσίου δικηγόρου της, Κωνσταντίνου Στεργιόπουλου (Α.Μ./Δ.Σ. Πατρών 1573).

Η εφεσίβλητη άσκησε ενώπιον του Ειρηνοδικείου Πατρών την από 28-07-2021 με αριθμό έκθεσης κατάθεσης δικογράφου ./29-07-2021 ανακοπή της. Το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο με την εκκαλουμένη υπ’ αριθμ. 433/2022 απόφασή του έκανε εν μέρει δεκτή την ανακοπή, κατά τα ειδικότερα αναφερόμενα σε αυτήν. Ήδη ο εκκαλών προσβάλλει την απόφαση αυτή με την από 23-02-2023 και με αριθμό κατάθεσης έφεσή του ./01-03-2023 (αριθμός κατάθεσης στο πρωτοβάθμιο Δικαστήριο ./23-02-2023), η συζήτηση της οποίας προσδιορίστηκε αρχικά για τη δικάσιμο της 21-11-2023, κατόπιν δε αναβολής προσδιορίσθηκε εκ νέου προς συζήτηση κατά τη δικάσιμο που αναφέρεται στην αρχή της παρούσας, και ενεγράφη στο οικείο πινάκιο.

Κατά τη συζήτηση της υπόθεσης, μετά την εκφώνησή της από τη σειρά του οικείου πινακίου, οι πληρεξούσιοι δικηγόροι των παριστάμενων διαδίκων ζήτησαν να γίνουν δεκτά όσα αναφέρονται στα πρακτικά και στις έγγραφες προτάσεις που κατέθεσαν επί της έδρας.

ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ

ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ

Η από 23-02-2023 και με αριθμό κατάθεσης έφεσή του ./01-03-2023 (αριθμός κατάθεσης στο πρωτοβάθμιο Δικαστήριο ./23-02-2023) έφεση κατά της με αριθμό 433/2022 οριστικής απόφασης του Ειρηνοδικείου Πατρών, που εκδόθηκε κατά την ειδική διαδικασία, ασκήθηκε νομότυπα και εμπρόθεσμα, καθώς από τα στοιχεία της δικογραφίας δεν προκύπτει η επίδοση της εκκαλουμένης, ούτε οι διάδικοι επικαλούνται τέτοια επίδοση, ενώ από τη δημοσίευση αυτής μέχρι την άσκηση της κρινόμενης έφεσης δεν έχει παρέλθει διετία (άρθρα 495 παρ. 1, 511, 513 παρ. 1 β', 516, 517, 518 παρ. 2 και 520 παρ. 1 ΚΠολΔ), αρμοδίως δε εισάγεται προς συζήτηση ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου (άρθρο 17Α ΚΠολΔ). Συνεπώς, δεδομένου ότι καταβλήθηκε το προβλεπόμενο στο άρθρο 495 παρ. 3 ΚΠολΔ παράβολο για την άσκησή της, η κρινόμενη έφεση πρέπει να γίνει τυπικά δεκτή και να εξετασθεί περαιτέρω ως προς το παραδεκτό και βάσιμο των λόγων της (άρθρο 533 παρ. 1 ΚΠολΔ), κατά την ίδια διαδικασία, κατά την οποία εκδόθηκε η προσβαλλόμενη απόφαση και μέσα στα όρια του μεταβιβαστικού αποτελέσματος της έφεσης (495, 516, 518 παρ. 1, 533 παρ. 1 ΚΠολΔ).

Με την από 01-08-2021 με αριθμό έκθεσης κατάθεσης δικογράφου ./2021 ανακοπή της, η εφεσίβλητη- ανακόπτουσα για τους αναφερόμενους σε αυτή λόγους, αιτήθηκε την ακύρωση της υπ’ αριθμ. ./2021 διαταγή πληρωμής του Ειρηνοδικείου Πατρών. Μεταξύ άλλων και επί της ανακοπής αυτής, εκδόθηκε η εκκαλουμένη με αριθμό 433/2022 οριστική απόφαση του Ειρηνοδικείου Πατρών κατά την ειδική διαδικασία, με την οποία το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, αφού έκρινε την αγωγή παραδεκτή και νόμιμη, έκανε εν μέρει δεκτή την ανακοπή, ακυρώνοντας εν μέρει την υπ’ αριθμ. ./2021 διαταγή πληρωμής αναφορικά με την ανακόπτουσα, και ως προς το ποσό των 1.063,28 ευρώ, ήτοι αναφορικά με τις κοινόχρηστες δαπάνες θέρμανσης. Κατά της απόφασης αυτής παραπονείται με την κρινόμενη έφεσή του ο εκκαλών, και ζητά να εξαφανιστεί η εκκαλουμένη κατά το μέρος της με το οποίο έγινε εν μέρει δεκτή η υπ’ αριθμ. ./2021 ανακοπή της εφεσίβλητης-ανακόπτουσας, προβάλλοντας ως λόγο έφεσης την κακή εκτίμηση των αποδείξεων από το πρωτόδικο δικαστήριο. Ο ανωτέρω λόγος παραδεκτώς και νομίμως προβάλλεται και θα πρέπει να εξετασθεί και ως προς την ουσιαστική του βασιμότητα, εντός του μεταβιβαστικού αποτελέσματος της κρινόμενης έφεσης.

Από την επανεκτίμηση όλων των αποδεικτικών μέσων, που νόμιμα επικαλούνται και προσκομίζουν οι διάδικοι και τα οποία τέθηκαν υπόψη και ενώπιον του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου, αποδείχθηκαν τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά: Σε βάρος μεταξύ άλλων και της εφεσίβλητης, κατόπιν αίτησης του εκκαλούντος, με την ιδιότητά του ως διαχειριστή της πολυκατοικίας επί της οδού . αρ. . στην Πάτρα, εκδόθηκε η υπ’ αριθμ. ./2021 διαταγή πληρωμής του Ειρηνοδικείου Πατρών, δυνάμει της οποίας τούτη, ως μισθώτρια του υπό στοιχείο 1-1 καταστήματος του ισογείου ορόφου της ως άνω πολυκατοικίας, διατασσόταν να καταβάλει αλληλεγγύως και εις ολόκληρον με την εκμισθώτρια και ιδιοκτήτρια του ως άνω ακινήτου το ποσό των 1.338,08 ευρώ, συνιστάμενο σε μη καταβληθείσες κοινόχρηστες δαπάνες θέρμανσης για το χρονικό διάστημα από το μήνα Ιανουάριο του έτους 2018 έως και το μήνα Μάιο του έτους 2021. Η εφεσίβλητη, επιδιώκοντας την ακύρωση της ως άνω διαταγής πληρωμής, ισχυρίσθηκε ότι ο ως άνω εκκαλών καταχρηστικώς προέβη σε διεκδίκηση της ικανοποίησης της ανωτέρω απαίτησης, καθώς τούτη ουδέποτε χρησιμοποίησε την θέρμανση, δοθέντος ότι εντός του καταστήματος δεν υφίσταντο από την αρχή της μίσθωσης θερμαντικά σώματα συνδεδεμένα με την κεντρική θέρμανση της πολυκατοικίας, σε συμφωνία δε με την ιδιοκτήτρια του καταστήματος, τούτη εγκατέστησε αυτόνομες μονάδες θέρμανσης (air condition) με δικές της δαπάνες και ως εκ τούτου ουδόλως οφείλει οποιοδήποτε ποσό αναφορικά με τις κοινόχρηστες δαπάνες θέρμανσης. Εξάλλου, αποδείχθηκε ότι η εφεσίβλητη μίσθωσε το ανωτέρω ισόγειο κατάστημα από την . χήρα . το γένος . δυνάμει της από 20-11-2015 έγγραφης σύμβασης μίσθωσης. Μεταξύ των όρων της επίμαχης σύμβασης, περιλαμβανόταν ο όρος 8 που προέβλεπε ότι η μισθώτρια είχε την ευθύνη και έφερε την υποχρέωση καταβολής των δαπανών κατά τα οριζόμενα στον Κανονισμό της πολυκατοικίας ποσοστά που αναλογούσαν στο επίδικο ακίνητο και των αναλογούντων κοινοχρήστων μεταξύ άλλων και εκείνων που αφορούν στη θέρμανση. Κατά την έναρξη της μίσθωσης εντός του καταστήματος δεν υπήρχαν θερμαντικά σώματα (καλοριφέρ) συνδεδεμένα με το σύστημα κεντρικής θέρμανσης της πολυκατοικίας, καθώς τούτα είχαν αφαιρεθεί από τον προηγούμενο μισθωτή του καταστήματος, η τελευταία δε κατόπιν συμφωνίας με την εκμισθώτρια, προέβη στην τοποθέτηση τριών ανεξάρτητων μονάδων ψύξης/θέρμανσης (air condition). Ωστόσο, η μη ύπαρξη θερμαντικών σωμάτων εντός του καταστήματος καθώς και η τοποθέτηση ανεξάρτητων μονάδων ψύξης /θέρμανσης δεν οδηγεί σε αυτοδίκαιο αποκλεισμό από τη συμμετοχή στις δαπάνες λειτουργίας της κεντρικής θέρμανσης, γεγονός που και η ίδια η εφεσίβλητη γνώριζε και αποδεχόταν, καθώς κατά την έναρξη της σύμβασης μίσθωσης και για χρονικό διάστημα ενός περίπου έτους, τούτη προέβαινε στην πλήρη εξόφληση των εν λόγω δαπανών, μολονότι εντός του μίσθιου καταστήματος, ουδέποτε λειτούργησαν θερμαντικά σώματα συνδεδεμένα με την κεντρική θέρμανση της πολυκατοικίας. Και ναι μεν η εφεσίβλητη υπέβαλε την από 22-03-2017 αίτησή της προς τον εκκαλούντα υπό την ιδιότητά του ως διαχειριστή της πολυκατοικίας, με την οποία τούτη ζητούσε τη διαγραφή των χρεώσεων που έγιναν σε βάρος της από την έναρξη της μισθωτικής σχέσης έως τον ανωτέρω χρόνο και αφορούσαν στην αναλογία δαπανών θέρμανσης, πλην όμως, η ανωτέρω γνωστοποίηση δεν αρκεί για την απαλλαγή της από τη συμμετοχή στις επίδικες κοινόχρηστες δαπάνες. Τούτο δε διότι, δεν αποδείχθηκε εν προκειμένω ότι τηρήθηκαν όλες οι εκ του νόμου προβλεπόμενες προϋποθέσεις περί πλήρους απαλλαγής του ιδιοκτήτη και κατ’ επέκταση και του μισθωτή από τη συμμέτοχή στις δαπάνες θέρμανσης, καθώς δεν αποδείχθηκε ότι είχε λάβει χώρα η πλήρης αποσύνδεση της ιδιοκτησίας από την κεντρική θέρμανση, η μόνωση των σωληνώσεων, καθώς μόνο η μη ύπαρξη θερμαντικών σωμάτων δεν συνιστά πλήρη αποσύνδεση του μίσθιου ακινήτου με το σύστημα κεντρικής θέρμανσης, και ότι με το εγκατεστημένο αυτόνομο σύστημα θέρμανσης της ιδιοκτησίας αυτής, ήτοι τις τρεις μονάδες ψύξης-θέρμανσης (air condition), βελτιωνόταν πράγματι η ενεργειακή αποδοτικότητα του κτιρίου σύμφωνα με τη παρ. 5 του άρθρου 2 του π.δ. 420/1987.

Περαιτέρω, ουδόλως αποδείχθηκε οποιαδήποτε προηγούμενη πρόθεση της εφεσίβλητης περί αυτονόμησης του εν λόγω μίσθιου ακινήτου από το κοινόχρηστο σύστημα θέρμανσης της πολυκατοικίας, καθώς πέραν της αρχικής συμμόρφωσής της με την εξόφληση του συνόλου των κοινοχρήστων δαπανών, συμπεριλαμβανομένων των δαπανών θέρμανσης, ουδέποτε αιτήθηκε εγγράφως από το διαχειριστή της πολυκατοικίας, ούτε η ίδια αυτοπροσώπως ούτε μέσω της εκμισθώτριας ιδιοκτήτριας του μίσθιου ακινήτου, τη σύγκληση της Γενικής Συνέλευσης των συνιδιοκτητών του κτιρίου, με θέμα τη λήψη απόφασης για τη μόνιμη αποσύνδεση από το δίκτυο κεντρικής θέρμανσης του κτιρίου, του μίσθιου ακίνητου, λόγω τοποθέτησης αυτόνομου συστήματος θέρμανσης, ενημερώνοντας παράλληλα, ότι ο εναλλακτικός και αυτόνομος τρόπος θέρμανσης, βελτιώνει την ενεργειακή αποδοτικότητα του κτιρίου ή της αποσυνδεόμενης ιδιοκτησίας σύμφωνα με τις διατάξεις του Κανονισμού Ενεργειακής Απόδοσης Κτιρίων (Κ.Ε.Ν.Α.Κ.), προσκομίζοντας και καταθέτοντας έγγραφη ενημέρωση για το ποιο αυτόνομο σύστημα έχει εγκαταστήσει εντός του ακινήτου, με τα πλήρη τεχνικά χαρακτηριστικά του, ώστε να προκύπτει ότι το νέο σύστημα θα λειτουργεί ουσιωδώς αποδοτικότερα από ενεργειακή άποψη, ώστε πράγματι να βελτιώνει συνολικά την ενεργειακή αποδοτικότητα του κτιρίου, όπως ο νόμος ρητά απαιτεί, ουδέποτε δε προέβη σε αποσύνδεση του μίσθιου ακινήτου από το σύστημα κεντρικής θέρμανσης του κτιρίου με μόνωση των σωλήνων της κεντρικής θέρμανσης που διέρχονται από το ακίνητο, ώστε επί της ουσίας ουδέποτε να μην επήλθε κατά τα προβλεπόμενα στο νόμο η πλήρης απαλλαγή της από τις εν λόγω κοινόχρηστες δαπάνες, ανεξάρτητα εάν είχαν εγκατασταθεί ή όχι εν τοις πράγμασι εντός του μίσθιου ακινήτου θερμαντικά σώματα. Στο σημείο αυτό θα πρέπει να αναφερθεί ότι η προρρηθείσα αίτηση της εφεσίβλητης προς τον διαχειριστή της πολυκατοικίας ουδόλως πληροί τις προϋποθέσεις του νόμου αναφορικά με την υποβολή αιτήματος αυτονόμησης του συστήματος θέρμανσης του μίσθιου ακινήτου, καθώς με την επίμαχη αίτηση, η εφεσίβλητη περιορίσθηκε στην ενημέρωση σχετικά με την εγκατάσταση αυτόνομου τρόπου θέρμανσης του μίσθιου ακινήτου και συνεπεία αυτού αιτήθηκε την απαλλαγή της από τις δαπάνες θέρμανσης, χωρίς ουδέν περαιτέρω αίτημα περί νόμιμης σύγκλησης της γενικής συνέλευσης των συνιδιοκτητών και τη λήψη σχετικής απόφασης ούτε και πλήρους ενημέρωσης αναφορικά με την ενεργειακή αποδοτικότητα του αυτόνομου τρόπου θέρμανσης, σύμφωνα με τις διατάξεις του Κανονισμού Ενεργειακής Απόδοσης Κτιρίων (Κ.Ε.Ν.Α.Κ.). Εξάλλου, ακόμα και εάν είχε τηρηθεί η ως άνω διαδικασία, η εφεσίβλητη θα απαλλασσόταν μεν από τις δαπάνες κατανάλωσης καυσίμου του συστήματος κεντρικής θέρμανσης, θα υποχρεούτο ωστόσο να συμμετέχει στις κοινές δαπάνες προληπτικής συντήρησής του και στις έκτακτες δαπάνες, ενώ σε κάθε περίπτωση η απαλλαγή θα ίσχυε για τις δαπάνες που προκύπτουν μετά τη θέση σε ισχύ του νόμου 4495/2017 (3-11-2017), η μη τήρηση δε των προβλεπομένων στον ως άνω νόμο διαδικασιών αυτονόμησης ακινήτων από το κεντρικό σύστημα θέρμανσης, δεν είναι δυνατόν να απαλλάσσει τους χρήστες των ακινήτων, ιδιοκτήτες και κατ’ επέκταση και μισθωτές αυτών, από την υποχρέωση καταβολής των δαπανών θέρμανσης, ακόμα και εάν εν τοις πράγμασι δεν προβαίνουν σε χρήση αυτών. Εξάλλου, οποιαδήποτε επιμέρους είτε προφορική είτε έγγραφη αντίθετη με τα προβλεπόμενα στο νόμο και στον Κανονισμό της πολυκατοικίας συμφωνία της εφεσίβλητης μισθώτριας και της ιδιοκτήτριας και εκμισθώτριας του επίδικου ακινήτου, ουδεμία έννομη επιρροή ασκεί στη γένεση της επίδικης οφειλής της εφεσίβλητης, ούτε δύναται να καταστήσει καταχρηστική εκ μέρους του διαχειριστή της πολυκατοικίας τη δικαστική επιδίωξη είσπραξης της εν λόγω απαίτησης σε βάρος της εφεσίβλητης. Κατόπιν των ανωτέρω, με δεδομένο ότι τα επικαλούμενα πραγματικά περιστατικά επί των οποίων στηρίχθηκε ο προταθείς λόγος ανακοπής της καταχρηστικής ασκήσεως του καταγόμενου στην προκείμενη δίκη δικαιώματος αποδείχθηκαν αναληθή, πρέπει τούτος να απορριφθεί ως κατ’ ουσίαν αβάσιμος. Η εκκαλουμένη λοιπόν απόφαση που έκρινε διαφορετικά και έκανε δεκτό ως ουσία βάσιμο τον προσβαλλόμενο με την υπό κρίση έφεση λόγο ανακοπής, ακυρώνοντας εν μέρει την ανακοπτόμενη υπ’ αριθμ. ./2021 διαταγή πληρωμής ως προς το ποσό των 1.063,28 ευρώ, εσφαλμένα τις αποδείξεις εκτίμησε και άρα κρίνονται εν μέρει βάσιμα όσα περί αυτού αναφέρει ο εκκαλών με την υπό κρίση έφεση.

Κατ' ακολουθίαν των ανωτέρω, πρέπει η έφεση να γίνει δεκτή και ως κατ’ ουσίαν βάσιμη, να εξαφανιστεί η εκκαλουμένη απόφαση μόνο κατά το σκέλος εκείνο που έκρινε για τον ανωτέρω λόγο ανακοπής, να κρατηθεί και να δικαστεί η υπό κρίση ανακοπή στην ουσία της ως προς το ως άνω σκέλος, να απορριφθεί αυτή, και να επικυρωθεί η υπ’ αριθμ. ./2021 διαταγή πληρωμής αναφορικά με την εφεσίβλητη. Τέλος, εξαιτίας της εν μέρει νίκης και ήττας των διαδίκων, πρέπει η ανακόπτουσα- εφεσίβλητη να καταδικαστεί να πληρώσει ένα μέρος των δικαστικών εξόδων του εκκαλούντος και για τους δύο βαθμούς δικαιοδοσίας, κατά τα ειδικότερα οριζόμενα στο διατακτικό, ενώ πρέπει να διαταχθεί να επιστραφούν στον εκκαλούντα τα παράβολα που κατέθεσε για την άσκηση της υπό κρίση έφεσης.

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ

ΔΙΚΑΖΕΙ αντιμωλία των διαδίκων.

ΔΕΧΕΤΑΙ την έφεση κατά το τυπικό και ουσιαστικό της μέρος.

ΕΞΑΦΑΝΙΖΕΙ την εκκαλουμένη 433/2022 απόφαση του Ειρηνοδικείου Πατρών, μόνο κατά το σκέλος εκείνο με το οποίο έκρινε για τον τρίτο λόγο ανακοπής.

ΚΡΑΤΕΙ την ανακοπή, επί της οποίας εκδόθηκε η εκκαλουμένη απόφαση και την δικάζει επί της ουσίας, μόνο για τον ως άνω λόγο.

ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΙ την ανακοπή.

ΕΠΙΚΥΡΩΝΕΙ την υπ’ αριθμ. 138/2021 διαταγή πληρωμής.

ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΕΙ την εφεσίβλητη-ανακόπτουσα στην καταβολή κατά ένα μέρος των δικαστικών εξόδων του εκκαλούντος-καθ’ ου η ανακοπή και για τους δύο βαθμούς δικαιοδοσίας, το οποίο ορίζει στο ποσό των διακοσίων (200,00) ευρώ.

ΔΙΑΤΑΣΣΕΙ να επιστραφούν στον εκκαλούντα τα παράβολα που κατέθεσε για την άσκηση της υπό κρίση έφεσης.

ΚΡΙΘΗΚΕ, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε στο ακροατήριό του στην Πάτρα, σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση, χωρίς την παρουσία των διαδίκων και των πληρεξουσίων δικηγόρων τους, την 10-1-2025.

Η ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ