ΤΡΑΠΕΖΑ ΝΟΜΙΚΩΝ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΩΝ «ΙΣΟΚΡΑΤΗΣ»

ΤρΔΠρ 1333/2024

Προσφυγή ακύρωσης - Σιωπηρή απόρριψη ένστασης - Υπολογισμός ανταποδοτικής σύνταξης - Ηλεκτρονικός Εθνικός Φορέας Κοινωνικής Ασφάλισης -.

Ασφαλισμένοι του πρώην Τ.Σ.Α.Υ. Προαιρετική οικειοθελής υπαγωγή στην ασφάλιση του κλάδου μονοσυνταξιούχων. Κατάργηση του κλάδου μονοσυνταξιούχων και υπολογισμός επιπλέον παροχής για κάθε έτος καταβολής επιπλέον εισφοράς. Απόρριψη προσφυγής ακύρωσης κατά σιωπηρής απόρριψης ένστασης με άπρακτη πάροδο τριμήνου από την υποβολή της, σχετικά με υπολογισμό ανταποδοτικής σύνταξης. Νόμιμος υπολογισμός ανταποδοτικής σύνταξης λόγω γήρατος δυνάμει των διατάξεων των άρθρων 94 και 28 του ν. 4387/2016 και άρθρου 7 παράγραφος 8 του ν. 982/1979.

Αριθμός απόφασης: 1333/2024

ΠΡ ./2021

ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΑΘΗΝΑΣ

Τμήμα 35° Τριμελές

Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του στις 03 Μαρτίου 2023, με δικαστές τις: Χρυσούλα Ανδρεάδου, Πρόεδρο Πρωτοδικών Διοικητικών Δικαστηρίων (Δ.Δ.), Κωνσταντίνα Σταμούλη και Αφροδίτη-Σοφία Γεωργιάδου (εισηγήτρια), Πρωτόδικες Δ.Δ., και γραμματέα την Κωνσταντίνα Σπόρου, δικαστική υπάλληλο,

για να δικάσει την προσφυγή με ημερομηνία κατάθεσης 22.7.2021,

του ., κατοίκου Αθηνών (.), που εμφανίστηκε στο ακροατήριο μετά της πληρεξούσιας δικηγόρου, Νικολέττας Ελευθεριάδου, και δήλωσε ότι εγκρίνει την άσκηση της κρινόμενης προσφυγής,

κατά του νομικού προσώπου δημοσίου δικαίου (ν.π.δ.δ.), με την επωνυμία «Ηλεκτρονικός Εθνικός Φορέας Κοινωνικής Ασφάλισης» (Θ- Ε.Φ.Κ.Α.), που εδρεύει στην Αθήνα, εκπροσωπείται νόμιμα από το Διοικητή του και δεν εμφανίστηκε στο ακροατήριο αλλά παραστάθηκε με δήλωση, κατ’ άρθρο 133 παρ. 2 του Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας, της πληρεξούσιας δικηγόρου, Αναστασίας Μαργώνη.

Κατά τη συζήτηση στο ακροατήριο, ο διάδικος που παραστάθηκε ανέπτυξε τους ισχυρισμούς του και ζήτησε όσα αναφέρονται στα πρακτικά.

Μετά τη συνεδρίαση το Δικαστήριο συνήλθε σε διάσκεψη.

Αφού μελέτησε τη δικογραφία.

Σκέφθηκε κατά το νόμο.

Η κρίση του είναι η εξής:

1. Επειδή, με την κρινόμενη προσφυγή, για την άσκηση της οποίας καταβλήθηκε το νόμιμο παράβολο (βλ. το με κωδικό πληρωμής . από 20.3.2023 δεσμευμένο ηλεκτρονικό παράβολο της Γενικής Γραμματείας Πληροφοριακών Συστημάτων και του οικείου αποδεικτικού τραπεζικής πληρωμής), ζητείται να ακυρωθεί: α) η τεκμαιρόμενη σιωπηρή απόρριψη, από το καθ’ ου ν.π.δ.δ. ως καθολικού διαδόχου του Ε.Φ.Κ.Α., ήτοι ως διαδόχου του τ. ΙΚΑ-ΕΤΑΜ και ως διαδόχου του τ. ΕΤΑΑ/Τομέας Υγειονομικών [πρώην Ταμείο Συντάξεων και Αυτασφάλισης Υγειονομικών, (Ε.Τ.Α.Α./Τ.Σ.Α.Υ.)], της με αριθμό πρωτ. ./29.12.2020 ένστασης του προσφεύγοντος, συνταξιούχου λόγω γήρατος, ιατρού, κατά της με αριθμό πρωτ. ./24.9.2020 απόφασης του Διευθυντή της Περιφερειακής Διεύθυνσης Συντάξεων Πρόνοιας Τομέα Υγειονομικών του Ε;Φ.Κ.Α., όπως αυτή ισχύει κατόπιν της τροποποίησής της με τη με αριθμό πρωτ. ./8.2.2021 απόφαση του αυτού Διευθυντή. Με την τελευταία αυτή απόφαση χορηγήθηκε στον προσφεύγοντα σύνταξη λόγω γήρατος, από 1η.9.2018, κατόπιν της με αριθμό πρωτ. ./31.8.2018 αίτησής του, σύμφωνα με τις οικείες διατάξεις του ν. 4387/2016, ο υπολογισμός της οποίας [ανταποδοτικής σύνταξης] αντιτίθεται κατά τον προσφεύγοντα σε διατάξεις υπερνομοθετικής και συνταγματικής ισχύος.

2. Επειδή, στο άρθρο 63 του Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας (Κ.Δ.Δ), ο οποίος κυρώθηκε με το άρθρο πρώτο του ν. 2717/1999 (Α' 97), ορίζονται, μεταξύ άλλων, ότι: «1. ... οι εκτελεστές ατομικές διοικητικές πράξεις ή παραλείψεις, από τις οποίες δημιουργούνται κατά νόμο διοικητικές διαφορές ουσίας, υπόκεινται σε προσφυγή. 2. Παράλειψη υπάρχει όταν η διοικητική αρχή, αν και υποχρεούται κατά νόμο, δεν εκδίδει εκτελεστή ατομική διοικητική πράξη για να ρυθμίσει ορισμένη έννομη σχέση. Η παράλειψη συντελείται με την πάροδο άπρακτης της προθεσμίας που τυχόν τάσσει ο νόμος για την έκδοση, είτε αυτεπαγγέλτως είτε ύστερα από αίτηση του ενδιαφερομένου, της πράξης αυτής. Στην τελευταία αυτήν περίπτωση (σιωπηρή άρνηση), αν από το νόμο δεν τάσσεται τέτοια προθεσμία, η παράλειψη συντελείται με την πάροδο άπρακτου τριμήνου από την υποβολή της σχετικής αίτησης στη Διοίκηση. ... 3. Στις περιπτώσεις που από το νόμο προβλέπεται κατά της πράξης ή παράλειψης διοικητική προσφυγή, η οποία ασκείται μέσα σε ορισμένη προθεσμία, ενώπιον του ίδιου ή ιεραρχικώς προϊσταμένου ή άλλου ειδικώς κατεστημένου οργάνου, και συνεπάγεται τον έλεγχο της πράξης ή της παράλειψης κατά το νόμο και την ουσία (ενδικοφανής προσφυγή), το ένδικο βοήθημα της προσφυγής ασκείται παραδεκτώς μόνο κατά της πράξης που εκδίδεται για την ενδικοφανή προσφυγή. ... 4. Αν παρέλθει η προθεσμία που τάσσει τυχόν ειδικώς ο νόμος προς έκδοση απόφασης για την ενδικοφανή προσφυγή ή, σε περίπτωση που δεν τάσσεται τέτοια προθεσμία, αν παρέλθει άπρακτο τρίμηνο από την άσκησή της, το ένδικο βοήθημα της προσφυγής ασκείται κατά της, τεκμαιρόμενης από την πάροδο της προθεσμίας, απόρριψης της ενδικοφανούς προσφυγής. 5. ...». Στο δε άρθρο 66 του ίδιου Κώδικα ορίζεται ότι: «1. Η προσφυγή ασκείται μέσα σε προθεσμία εξήντα (60) ημερών, η οποία αρχίζει: Α. Σε περίπτωση ρητής πράξης: α) Για εκείνους τους οποίους αφορά: ΐ. Από την κατά νόμο επίδοσή της σ’ αυτούς, ή ϋ. Σε κάθε άλλη περίπτωση, από τότε που αυτοί έλαβαν αποδεδειγμένως γνώση του περιεχομένου της. β) ... Β. Σε περίπτωση παράλειψης, από τη συντέλεσή της. 2. ...».

3. Επειδή, εξάλλου, στο άρθρο 11 της από 11.3.2020 Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου (ΠΝΠ) «Κατεπείγοντα μέτρα αντιμετώπισης των αρνητικών συνεπειών της εμφάνισης του κορωνοϊού Covid-19 και της ανάγκης περιορισμού της διάδοσής του» (Α' 555), που κυρώθηκε με το άρθρο 2 του ν. 4682/2020 (Α' 76), ορίζεται ότι: «1. Προς τον σκοπό της αποφυγής κινδύνου εμφάνισης ή και διάδοσης κορωνοϊού Covid-19 που ενδέχεται να έχουν σοβαρές επιπτώσεις στη δημόσια υγεία, μπορεί να επιβληθεί το μέτρο της προσωρινής, μερικής ή ολικής, αναστολής της λειτουργίας των δικαστηρίων και των εισαγγελιών της χώρας, συμπεριλαμβανομένων και των στρατιωτικών δικαστηρίων, καθώς και της Εθνικής Σχολής Δικαστικών Λειτουργών. 2. Το μέτρο της παρ. 1 επιβάλλεται με κοινή απόφαση των Υπουργών Υγείας και Δικαιοσύνης, καθώς και του Υπουργού Εθνικής Άμυνας στην περίπτωση των στρατιωτικών δικαστηρίων, μετά από γνώμη της Εθνικής Επιτροπής προστασίας της Δημόσιας Υγείας έναντι του κορωνοϊού Covid-19. Με όμοια απόφαση ορίζεται και κάθε συναφής και αναγκαία πρόβλεψη για τα ζητήματα αναστολής ή παρέκτασης δικονομικών προθεσμιών, αναστολής ή παράτασης παραγραφών, αναστολής διαδικασιών αναγκαστικής εκτέλεσης και διενέργειας πλειστηριασμών, παροχής προσωρινής δικαστικής προστασίας, καθώς και για όλα τα λοιπά ζητήματα που αφορούν στο καθεστώς προσωρινής αναστολής λειτουργίας των δικαστηρίων και των εισαγγελιών της χώρας». Κατ’ εξουσιοδότηση της ανωτέρω διάταξης εκδόθηκαν, εκδόθηκαν διαδοχικά οι Δ1α/ΓΠ.οικ.71342/6.11.2020 (Β' 4899), 76629/28.11.2020 (Β' 5255), 78363/5.12.2020 (Β' 5350), 80189/12.12.2020 (Β’ 5486), 2/2.1.2021 (Β' 1), 1293/8.1.2021 (Β' 30), 3060/16.1.2021 (Β' 89), 4992/23.1.2021 (Β' 186), 6877/29.1.2021 (Β' 341), 8378/5.2.2021 (Β' 454), 9147/10.2.2021 (Β' 534), 10969/20.2.2021 (Β' 648), 12639/27.2.2021 (Β' 793), 13805/3.3.2021 (Β' 843), 14453/6.3.2021 (Β' 895), 16320/13.3.2021 (Β' 996), 17698/20.3.2021 (Β' 1076), 18877/27.3.2021 (Β' 1194), 20651/3.4.2021 (Β' 1308), 22439/10.4.2021 (Β' 1441), 24489/17.4.2021 (Β' 1558), 26380/24.4.2021 (Β’ 1682), 27683/29.4.2021 (Β' 1814), 28503/8.5.2021 (Β' 1872) και 29922/13.5.2021 (Β' 1944) αποφάσεις των υπουργών Εθνικής Άμυνας, Υγείας και Δικαιοσύνης, με τις οποίες ορίσθηκε η προσωρινή αναστολή των εργασιών των δικαστικών σχηματισμών του Συμβουλίου της Επικράτειας και των τακτικών διοικητικών δικαστηρίων της χώρας και των νομίμων και δικαστικών προθεσμιών για τη διενέργεια διαδικαστικών πράξεων και άλλων ενεργειών ενώπιον των υπηρεσιών τους, καθώς επίσης και της παραγραφής των συναφών αξιώσεων, για τα χρονικά διαστήματα 7.11.2020 - 30.11.2020, 30.11.2020 - 7.12.2020, 7.12.2020 - 14.12.2020, 13.12.2020 - 7.1.2021, 3.1.2021 - 11.1.2021, 11.1.2021 - 18.1.2021, 18.1.2021 -25.1.2021, 25.1.2021 - 1.2.2021, 30.1.2021 - 8.2.2021, 6.2.2021 - 15.2.2021, 11.2.2021 - 1.3.2021, 22.2.2021 - 1.3.2021, 1.3.2021 - 8.3.2021, 4.3.2021 - 16.3.2021, 16.3.2021 - 22.3.2021, 20.3.2021 - 29.3.2021, 29.3.2021 - 5.4.2021, 5.4.2021 - 12.4.2021, 12.4.2021 - 19.4.2021, 19.4.2021 - 26.4.2021, 26.4.2021 - 3.5.2021, 3.5.2021 - 10.5.2021, 10.5.2021 - 17.5.2021 και 14.5.2021 -24.5.2021.

4. Επειδή, σύμφωνα με όσα έγιναν δεκτά στις προηγούμενες σκέψεις, η επικαλούμενη σιωπηρή απόρριψη της με αριθμό πρωτ. ./29.12.2020 ένστασης του προσφεύγοντος κατά της με αριθμό πρωτ. ./24.9.2020 απόφασης του Διευθυντή της Περιφερειακής Διεύθυνσης Συντάξεων Πρόνοιας Τομέα Υγειονομικών του Ε.Φ.Κ.Α., συντελέστηκε με την άπρακτη πάροδο τριμήνου από την υποβολή της, ήτοι στις 30.3.2021, την επομένη, δε, της τελευταίας αυτής ημερομηνίας, ήτοι στις 31.3.2021 εκκίνησε η κατ' άρθρο 66 παρ. 1 του Κ.Δ.Δ. εξηκονθήμερη προθεσμία άσκησης προσφυγής κατ’ αυτής, η οποία ανεστάλη, κατά τα γενόμενα δεκτά στην προηγούμενη σκέψη, λόγω αναστολής των δικαστικών προθεσμιών προς προστασία από τον κίνδυνο περαιτέρω διασποράς του κορωνοϊού ΟΟνΐΟ-19 έως τις 24.5.2021. Επομένως, η κρινόμενη προσφυγή ασκηθείσα στις 22.7.2021, δηλαδή σε χρονικό σημείο κατά το οποίο η εξηκονθήμερη προθεσμία προς άσκησή της δεν είχε συμπληρωθεί λόγω της ως άνω αναστολής των προθεσμιών για την άσκηση ενδίκων βοηθημάτων ενώπιον, μεταξύ άλλων, των Τακτικών Διοικητικών Δικαστηρίων, κρίνεται εμπρόθεσμη, απορριπτομένου του περί του αντιθέτου ισχυρισμού του καθ’ ου. Κατόπιν τούτου, η κρινόμενη προσφυγή ασκείται παραδεκτώς και πρέπει να εξετασθεί στην ουσία της.

5. Επειδή, στο άρθρο 22 παρ. 5 του Συντάγματος ορίζεται ότι: «Το Κράτος μεριμνά για την κοινωνική ασφάλιση των εργαζομένων, όπως νόμος ορίζει». Με την ανωτέρω διάταξη κατοχυρώνεται ο θεσμός της κοινωνικής ασφάλισης των εργαζομένων, ανάγεται δε η μέριμνα για την προαγωγή του σε σκοπό του Κράτους. Εξάλλου, η κρατική μέριμνα για την υποχρεωτική κοινωνική ασφάλιση εκδηλώνεται μέσω της ίδρυσης από το κράτος των οικείων δημοσίων φορέων, του ορισμού των διοικούντων αυτούς οργάνων, της άσκησης εποπτείας της δράστηριότητάς τους και της διαχείρισης της περιουσίας τους, της θέσπισης κανόνων που διέπουν τη λειτουργία τους και της μέριμνας για την προστασία του ασφαλιστικού τους κεφαλαίου (ΑΕΔ 87/1997, ΣτΕ 960/2017 7μ„ 2214/2017, 660/2016 7μ, 2290/2015 Ολ.). Στο πλαίσιο αυτό, η δράση των ασφαλιστικών οργανισμών που έχουν τη μορφή νομικού προσώπου δημοσίου δικαίου διέπεται από την αρχή της νομιμότητας, τόσο κατά την έκδοση μονομερών διοικητικών πράξεων όσο και κατά την κατάρτιση συμβάσεων από τους οργανισμούς αυτούς, οι δε σχέσεις μεταξύ των νομικών αυτών προσώπων δημοσίου δικαίου με τους ασφαλισμένους και τους εργοδότες αυτών, όσον αφορά, μεταξύ άλλων, τις εισφορές και εν γένει τις οικονομικές υποχρεώσεις τους είναι σχέσεις δημόσιας εξουσίας, οι οποίες εξαιρούνται από το χώρο της ιδιωτικής πρωτοβουλίας. Ως εκ τούτου, η ύπαρξη και η έκταση της υποχρέωσης καταβολής κοινωνικοασφαλιστικών εισφορών, καθώς και η ύπαρξη και η έκταση κάθε άλλης υποχρέωσης που επιβάλλεται προκειμένου να χρηματοδοτηθεί ασφαλιστικός φορέας με μορφή ν.π.δ.δ., δεν εναπόκεινται στην ιδιωτική βούληση, αλλά ρυθμίζονται αποκλειστικώς με κανόνες δημόσιας τάξης από τον νομοθέτη ή την κανονιστικώς δρώσα Διοίκηση, ενεργούσα βάσει της κατ’άρθρο 43 του Συντάγματος νομοθετικής εξουσιοδότησης (2214/2017, 1185/2010 7μ., 2559/2006, 5024/1987 Ολ, πρβλ. ΕΣ 7424/2015). Τέλος, οι ασφαλιστικές εισφορές δεν έχουν γνησίως ανταποδοτικό και αναλογικό χαρακτήρα έναντι των ασφαλιστικών παροχών, δοθέντος ότι δεν αποσκοπούν μόνο στην αντιπαροχή, αλλά αποσκοπούν συγχρόνως και στην εξασφάλιση των πόρων, οι οποίοι κρίνονται από το νομοθέτη ως αναγκαίοι για την άρτια εκπλήρωση των σκοπών του Ταμείου (ΣτΕ 2263/1982 Ολ., ΔΕφΑΘ 4229/2006) και στην βιωσιμότητα αυτών.

6. Επειδή, στο άρθρο 7 παρ. 8 του ν. 982/1979 (ΦΕΚ Α' 239), όπως το εδάφιο α' αντικαταστάθηκε ως άνω με την παρ. 1 του άρθρου 29 του ν. 1539/1985 (ΦΕΚ Α' 64) ορίζεται ότι: «8. "α) Οι ασφαλισμένοι του Τ.Σ.Α.Υ., εφ' όσον δεν υπάγονται στην ασφάλιση άλλου φορέα κύριας ασφάλισης ή το Δημόσιο, δικαιούνται προσαύξηση του ποσού της σύνταξης που λαμβάνουν κάθε φορά από το Ταμείο, σύμφωνα με τις διατάξεις των επόμενων περιπτώσεων, ως εξής: "β) ... "γ) Το ποσοστό προσαύξησης των μονοσυνταξιούχων του Ταμείου, που προβλέπεται από τις διατάξεις του εδαφίου α της παραγράφου αυτής, καθορίζεται ως εξής: αα) Για όσους θεμελιώνουν συνταξιοδοτικό δικαίωμα από 1.1.1991 και στο εξής σε 37,5 %. ...». Ακολούθως, το εδάφιο α', όπως είχε αντικατασταθεί με την παρ. 1 του άρθρου 29 του ν. 1539/1985, τροποποιήθηκε εκ νέου με την παρ. 1 του άρθρου 18 του ν. 1976/1991 (ΦΕΚ Α' 184), ως ακολούθως: «α) Οι ασφαλισμένοι του Τ.Σ.Α.Υ/, εφόσον δεν υπάγονται στην ασφάλιση άλλου φορέα κύριας ασφάλισης ή το. Δημόσιο, δικαιούνται προσαύξηση του ποσού της σύνταξης που λαμβάνουν κάθε φορά από το Ταμείο, σύμφωνα με τις διατάξεις των επόμενων περιπτώσεων, ως εξής: αα) Οι ήδη ασφαλισμένοι του Τ.Σ.Α.Υ. μέχρι την 31.12.1990, που δεν έχουν επιλέξει μέχρι την ημερομηνία αυτήν την υπαγωγή τους στο καθεστώς μονοσυνταξιούχων του Ταμείου, σύμφωνα με τις διατάξεις της παραγράφου αυτής, όπως αντικαταστάθηκε από τις διατάξεις του άρθρου 29 του ν. 1539/1985, καθώς και όσοι υπάγονται στην ασφάλιση του Ταμείου, από την 01.01.1991 δικαιούνται την πιο πάνω προσαύξηση, εφόσον υποβάλουν σχετική αίτηση και παραμείνουν στην ασφάλιση 4 έτη, από την ημερομηνία της υπαγωγής τους στο καθεστώς των διατάξεων αυτών, που αυξάνονται κατά ένα έτος για κάθε διετία από την 01.01.1992 και στο εξής, μέχρι τη συμπλήρωση 15 ετών, ββ) Την πιο πάνω προσαύξηση, ύστερα από αίτησή τους δικαιούνται και οι ασφαλισμένοι του Τ.Σ.Α.Υ., που υπάγονται ως έμμισθοι στην ασφάλιση άλλου φορέα κύριας ασφάλισης ή το Δημόσιο και διακόπτουν την ασφάλιση τους ή αποχωρούν από τη θέση τους, χωρίς να θεμελιώσουν δικαίωμα σύνταξης, ανεξάρτητα από το χρόνο υπαγωγής τους στην ασφάλιση του Τ.Σ.Α.Υ. Τα πρόσωπα αυτά, για να λάβουν την προσαύξηση, θα πρέπει να παραμείνουν στην ασφάλιση τουλάχιστον 5 έτη, από την ημερομηνία υπαγωγής τους στο καθεστώς μονοσυνταξιούχων του Ταμείου, [όπως το εδάφιο αυτό τροποποιήθηκε με τη διάταξη του άρθρου 16 του ν. 2217/1994 (ΦΕΚ Α' 83)]. Οι υπαχθέντες στο καθεστώς των μονοσυνταξιούχων υγειονομικοί, των οποίων η αίτηση υποβλήθηκε μέχρι 3.12.1991 δεν υπάγονται στους κατά τα ανωτέρω περιορισμούς. Οι περιορισμοί αυτοί δεν έχουν επίσης εφαρμογή στις περιπτώσεις απονομής σύνταξης λόγω θανάτου ή ανικανότητας, όταν ο ασφαλισμένος ανάπηρος ή ο αποβιώσας έχει συμπληρώσει διετία από την ημερομηνία υπαγωγής στο καθεστώς μονοσυνταξιούχων. γγ) [όπως η περίπτωση αυτή προστέθηκε με τη διάταξη της παρ.18 του άρθρου 13 του ν.3050/2002 (ΦΕΚ Α'214)] κατ' εξαίρεση των ανωτέρω, όσοι υπαχθούν στο καθεστώς των μονοσυνταξιούχων μέχρι 31.12.2002 δικαιούνται την πιο πάνω προσαύξηση, εφόσον παραμείνουν στην ασφάλιση επί τετραετία, δδ) [όπως η περίπτωση αυτή προστέθηκε με την παρ,1 του άρθρου 18 του ν. 3232/2004 (ΦΕΚ Α’48)] Οι ήδη συνταξιούχοι του Ταμείου Συντάξεως και Αυτασφαλίσεως Υγειονομικών (Τ.Σ.Α.Υ.), οι οποίοι δεν εντάχθηκαν στο καθεστώς των μονοσυνταξιούχων του Ταμείου, σύμφωνα με τις διατάξεις της παραγράφου αυτής, δικαιούνται την ανωτέρω προσαύξηση, εφόσον υποβάλλουν σχετική αίτηση μέσα σε τρεις (3) μήνες από την έναρξη ισχύος του νόμου αυτού και καταβάλουν τις ανάλογες ασφαλιστικές εισφορές, από την έναρξη ισχύος του Ν. 982/1979 και μέχρι την ημερομηνία συνταξιοδότησής τους. Οι εισφορές υπολογίζονται ύστερα από αναλογιστική μελέτη. Η προσαύξηση αρχίζει από την πρώτη του επόμενου μήνα της εξόφλησης της οφειλής, β) (όπως αντικαταστάθηκε με την παρ. 2 του άρθρου 18 του ν. 1976/1991) Η εισφορά, που καταβάλλεται από τα πρόσωπα του προηγούμενου εδαφίου, για την προσαύξηση της σύνταξης τους ως μονοσυνταξιούχων, είναι ίση με το 50%, της εισφοράς του κλάδου κύριας σύνταξης του Ταμείου, όπως αυτή ισχύει κάθε φορά. Η αύξηση αυτή ισχύει από 1.1.1991. Οι πιο πάνω εισφορές καταβάλλονται στο Ταμείο, σύμφωνα με τις διατάξεις που ισχύουν κάθε φορά για την καταβολή των εισφορών του κλάδου κύριας σύνταξης και σε περίπτωση καθυστέρησης αναπροσαρμόζονται στο ύψος του ποσού της εισφοράς, που ισχύει κάθε φορά κατά το χρόνο της καταβολής και επιβαρύνονται επίσης με τις πρόσθετες επιβαρύνσεις, που προβλέπονται για τις εισφορές του κλάδου κύριας σύνταξης. Σε κάθε περίπτωση υπαγωγής στο καθεστώς μονοσυνταξιούχων του Ταμείου, για τη χορήγηση της προσαύξησης είναι απαραίτητο να καταβληθούν όλες οι προηγούμενες εισφορές, περιλαμβανομένων και εκείνων που αντιστοιχούν σε χρονικά διαστήματα, κατά τα οποία ο ασφαλισμένος υπάγεται στην ασφάλιση άλλου φορέα κύριας ασφάλισης ή το Δημόσιο. Οι εισφορές αυτές υπολογίζονται από την ημερομηνία υπαγωγής στην ασφάλιση του Ταμείου ή αν αυτή προηγείται της 1.1.1980, από την ημερομηνία αυτή, με βάση το ασφάλιστρο που ισχύει κατά το χρόνο της καταβολής, γ) Το ποσοστό προσαύξησης των μονοσυνταξιούχων του Ταμείου που προβλέπεται από τις διατάξεις του εδαφίου α της παραγράφου αυτής καθορίζεται ως εξής: ...». Όπως προκύπτει από τις ανωτέρω διατάξεις, οι ασφαλισμένοι του πρώην Τ.Σ.Α.Υ., οι οποίοι δεν είχαν υπαχθεί σε άλλο φορέα κύριας ασφάλισης ή στο Δημόσιο και λάμβαναν σύνταξη λόγω γήρατος, αναπηρίας ή θανάτου από 1.1.1982 και εφεξής, είχαν δικαίωμα να λάβουν την καθοριζόμενη στην παράγραφο 8 του άρθρου 7 του ν. 982/1979 προσαύξηση της σύνταξής τους, μόνον εφόσον, πριν από τη συνταξιοδότησή τους, είχαν υποβάλει αίτηση για να υπαχθούν οικειοθελώς στην ειδική κατηγορία των μονοσυνταξιούχων και κατέβαλλαν τις προβλεπόμενες στο εδάφιο β' της ανωτέρω διάταξης προσαυξημένες εισφορές (βλ. Σ.τ.Ε. 15/2011 σκ. 5, 3379/2004 σκ. 3).

7. Επειδή, ακολούθως, με το ν. 4387/2016 «Ενιαίο Σύστημα Κοινωνικής Ασφάλειας - Μεταρρύθμιση ασφαλιστικού - συνταξιοδοτικού συστήματος - Ρυθμίσεις φορολογίας εισοδήματος και τυχερών παιγνίων και άλλες διατάξεις», (Α’ 85), ο οποίος άρχισε να ισχύει, κατά το άρθρο 122 αυτού, από τη δημοσίευσή του στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως (12.5.2016), ιδρύθηκε ενιαίος φορέας απονομής των κύριων συντάξεων, ο Ενιαίος Φορέας Κοινωνικής Ασφάλισης (Ε.Φ.Κ.Α.), στον οποίο εντάχθηκαν αυτοδίκαια, από 1.1.2017, σύμφωνα με τα άρθρα 53 επ. του νόμου αυτού, οι υφιστάμενοι φορείς κύριας κοινωνικής ασφάλισης (άρθρο 51) και θεσπίστηκαν ενιαίοι κανόνες για τον υπολογισμό των συνταξιοδοτικών παροχών στην παράγραφο 5 του άρθρου 94 του ν. 4387/2016 (ΦΕΚ Α' 85), όπως το δεύτερο και το τρίτο εδάφιο αυτής αντικαταστάθηκαν με το άρθρο 234 παρ. 11 του ν.4389/2016 (ΦΕΚ Α' 94), ορίζεται ότι: «Ο Κλάδος Μονοσυνταξιούχων του Τομέα Σύνταξης και Ασφάλισης Υγειονομικών (ΤΣΑΥ) καταργείται από 1.1.2016. Για τους ασφαλισμένους που προέρχονται από το ΤΣΑΥ και έχουν υπαχθεί προαιρετικά στην ασφάλιση του Κλάδου Μονοσυνταξιούχων, η επιπλέον παροχή θα υπολογίζεται, για κάθε έτος καταβολής επιπλέον εισφοράς, με ετήσιο συντελεστή αναπλήρωσης 0,075% για κάθε ποσοστιαία μονάδα (1%) επιπλέον εισφοράς. Ο συντάξιμος μισθός σε αυτήν την περίπτωση θα προκύπτει λαμβάνοντας υπόψη τη βάση υπολογισμού της επιπλέον εισφοράς. Οι διατάξεις των άρθρων 28 και 33 εφαρμόζονται αναλόγως». Περαιτέρω, στο άρθρο 28 του ν. 4387/2016, όπως αντικαταστάθηκε με το άρθρο 28 του ν. 4670/2020, ΦΕΚ Α 43/28.2.2020, ορίζεται ότι: «Ανταποδοτική σύνταξη 1. Οι ασφαλισμένοι κύριας ασφάλισης του Κεφαλαίου αυτού, οι οποίοι θεμελιώνουν δικαίωμα σύνταξης λόγω γήρατος, αναπηρίας ή θανάτου, σύμφωνα με τις οικείες διατάξεις, δικαιούνται ανταποδοτικό μέρος σύνταξης, που προκύπτει με βάση τις συντάξιμες αποδοχές, όπως ορίζονται στο άρθρο αυτό, τον χρόνο ασφάλισης, όπως ορίζεται στο άρθρο 34, και τα κατ' έτος ποσοστά αναπλήρωσης υπολογιζόμενα επί των συντάξιμων αποδοχών του πίνακα 1 και 2 της παραγράφου 5 του άρθρου 8, σύμφωνα με τις ειδικότερες ρυθμίσεις των επόμενων παραγράφων. 2. Ως συντάξιμες αποδοχές για τον υπολογισμό του ανταποδοτικού μέρους σύνταξης κύριας ασφάλισης λόγω γήρατος, αναπηρίας ή θανάτου λαμβάνονται υπόψη: α. ... β. Για τους αυτοαπασχολούμενους, τους ελεύθερους επαγγελματίες και τους ασφαλισμένους του πρώην ΟΓΑ ο μέσος όρος του μηνιαίου ασφαλιστέου εισοδήματος, το οποίο υπόκειται σε εισφορές καθ' όλη τη διάρκεια του ασφαλιστικού βίου του. Το μηνιαίο ασφαλιστέο εισόδημα υπολογίζεται ως εξής: ΐ. Για το χρονικό διάστημα έως 31.12.2016 το ποσό που θα αποτελούσε το ασφαλιστέο μηνιαίο εισόδημα αν εκλαμβανόταν ως μηνιαία εισφορά, το ποσό που πράγματι καταβλήθηκε για κάθε μήνα ασφάλισης διά του συντελεστή 0,20. Στο ανωτέρω ποσό συνυπολογίζονται με αναγωγή κατά κεφαλήν, τυχόν υφιστάμενοι μέχρι την ημερομηνία αυτή κοινωνικοί πόροι υπέρ των αντίστοιχων ταμείων και η ασφαλιστική εισφορά- όπου υπήρχε- που έχει καταβληθεί από τον εργοδότη, ϋ.... ϋί. ... 3. ... 4. Στις περιπτώσεις συνταξιοδότησης, για όσα από τα αναφερόμενα σε αυτές πρόσωπα συνταξιοδοτούνται με βάση τον ν. 612/1977 (Α' 164), είτε με βάση τις διατάξεις που παραπέμπουν σε αυτές και ισχύουν κάθε φορά είτε με βάση τον ν. 2084/1992 (Α' 165), ως συντάξιμες αποδοχές, επί των οποίων θα υπολογιστεί το ποσοστό αναπλήρωσης των τριάντα πέντε (35) ετών, λαμβάνεται υπόψη ο μέσος όρος των μηνιαίων αποδοχών του ασφαλισμένου κατά τη διάρκεια ασφάλισής του. 5. Για τους ασφαλισμένους για τους οποίους, από την 1.1.2017, σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 38, καταβάλλεται ασφαλιστική εισφορά εργοδότη και ασφαλισμένου, αλλά έως την 31.12.2016 κατέβαλλαν ασφαλιστική εισφορά επί ασφαλιστικών κατηγοριών, ως συντάξιμες αποδοχές για τον υπολργισμό του ανταποδοτικού μέρους της σύνταξης ορίζεται το ποσό της μηνιαίας ασφαλιστικής εισφοράς που έχει καταβληθεί διά του συντελεστή 0,20. 6.. 7. ...».

8. Επειδή, ειδικότερα, σε συνέχεια των δεσμεύσεων τις οποίες ανέλαβε η Ελληνική Δημοκρατία με τους νόμους 4334/2015 [«Επείγουσες ρυθμίσεις για τη διαπραγμάτευση και σύναψη συμφωνίας με τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Στήριξης (Ε.Μ.Σ.)» (ΦΕΚ Α' 80)] και 4336/2015 [«Συνταξιοδοτικές διατάξεις - Κύρωση του Σχεδίου Σύμβασης Οικονομικής Ενίσχυσης από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας και ρυθμίσεις για την υλοποίηση της Συμφωνίας Χρηματοδότησης» (ΦΕΚ Α' 94)], στο πλαίσιο της συμφωνίας με τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας, για τη διασφάλιση της μακροπρόθεσμης βιωσιμότητας του συνταξιοδοτικού συστήματος, θεσπίσθηκε ο ν. 4387/2016 «Ενιαίο Σύστημα Κοινωνικής Ασφάλειας - Μεταρρύθμιση ασφαλιστικού - συνταξιοδοτικού συστήματος - Ρυθμίσεις φορολογίας εισοδήματος και τυχερών παιγνίων και άλλες διατάξεις» (ΦΕΚ Α' 85), ο οποίος άρχισε να ισχύει, κατά το άρθρο 122 αυτού, από τη δημοσίευσή του στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως (12-05-2016) και με το σύστημα ρυθμίσεων του οποίου επιχειρήθηκε μείζων μεταρρύθμιση του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης. Η μεταρρύθμιση συνίσταται στη λήψη μέτρων για τη διασφάλιση της βιωσιμότητας του ασφαλιστικού συστήματος, σύμφωνα με την επιταγή του άρθρου 22 παρ. 5 του Συντάγματος. Ειδικότερα, μεταξύ άλλων, με το ν. 4387/2016, όπως αναφέρεται και στην 1891/2019 απόφαση της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικράτειας, μεταβλήθηκε εκ βάθρων το σύστημα υπολογισμού των συντάξεων των ασφαλισμένων στο δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα, μισθωτών και αυτοαπασχολούμενων, περιλαμβανομένων και όσων ελάμβαναν ήδη σύνταξη πριν από την έναρξη ισχύος του ως άνω νόμου (παλαιών συνταξιούχων). Εξάλλου, με την ως άνω 1891/2019 απόφαση της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικράτειας κρίθηκε ότι δεν εκωλύετο ο νομοθέτης από τις 2287-2288/2015 αποφάσεις της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικράτειας, με τις οποίες κρίθηκαν αντισυνταγματικές και αντίθετες προς το άρθρο 1 του Π.Π.Π. της Ε.Σ.Δ.Α. οι περικοπές των νόμων 4051/2012 και 4093/2012, να προβεί σε νέες ρυθμίσεις ως προς το ύψος των συντάξεων ή ακόμη και να επαναθεσπίσει τις κριθείσες ως παράνομες, κατά τα ανωτέρω, περικοπές, εφόσον ελάμβανε υπόψη τα κριτήρια και ικανοποιούσε τις απαιτήσεις που έθεσε με τις ανωτέρω αποφάσεις του το Δικαστήριο κατόπιν ερμηνείας των μνημονευθεισών συνταγματικών διατάξεων, είτε, ακόμη, διατηρώντας τη σχετική προς τούτο ευχέρειά του, να προβεί στη θέσπιση νέου ασφαλιστικού συστήματος.

9. Επειδή, τέλος, στην παρ. 1 του άρθρου 51 του ίδιου ν. 4387/2016 ορίζεται ότι: «Συνιστάται Νομικό Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου (Ν.Π.Δ.Δ.) με την επωνυμία “Ενιαίος Φορέας Κοινωνικής Ασφάλισης”, αποκαλούμενο στο εξής “Ε.Φ.Κ.Α.”, το οποίο τελεί υπό την εποπτεία του Υπουργείου Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης και έχει την έδρα του στην Αθήνα. Από 1.1.2017, οπότε και αρχίζει η λειτουργία του ως φορέα κύριας κοινωνικής ασφάλισης, εντάσσονται στον Ε.Φ.Κ.Α. αυτοδίκαια οι υφιστάμενοι φορείς κύριας κοινωνικής ασφάλισης, σύμφωνα με τα άρθρα 53 επ. και ο Ε.Φ.Κ.Α. καθίσταται οιονεί καθολικός διάδοχος αυτών. ...». Περαιτέρω, στην παρ. 1 του άρθρου 53 του ν. 4387/2016, ορίζεται ότι: «Ο Ε.Φ.Κ.Α. αποτελείται από ένα (1) κλάδο κύριας ασφάλισης και λοιπών παροχών, στον οποίο εντάσσονται, σύμφωνα με τα ειδικώς οριζόμενα στο άρθρο 51 του παρόντος, οι παρακάτω φορείς, με τους κλάδους, τομείς και λογαριασμούς τους ... ως εξής: Α.... Β. ... Γ. Ενιαίο Ταμείο Ανεξάρτητα Απασχολουμένων (Ε.Τ.Α.Α.). α. Κλάδος Κύριας Ασφάλισης, αα. ... ββ. ββ. Τομέας Σύνταξης και Ασφάλισης Υγειονομικών (ΤΣΑΥ) και ο Κλάδος Μονοσυνταξιούχων. ... ΣΤ. ... Ζ. ... Η. ... ». Τέλος, ο Ε.Φ.Κ.Α. μετονομάστηκε σε «Ηλεκτρονικός Εθνικός Φορέας Κοινωνικής Ασφάλισης» (ο - Ε.Φ.Κ.Α.) από 1.3.2020, με το άρθρο 1 του ν. 4670/2020 (Α’ 43).

10. Επειδή, στο άρθρο μόνο της με αριθμό οικ. 52331/1861 Κοινής Υπουργικής Απόφασης των Υπουργών Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης-Οικονομικών «Συμπλήρωση της αριθ. 26083/887/7-6- 2016 (ΒΊ605) υπουργικής απόφασης Αναπροσαρμογή κύριων συντάξεων - Προστασία καταβαλλόμενων συντάξεων1» (ΦΕΚ Β' 2379 2017), η οποία εκδόθηκε κατ’ εξουσιοδότηση των άρθρων 14 και 33 του ν. 4387/2016 ορίστηκε ότι : «Στο τέλος της παρ. 3 του άρθρου 1 της υπουργικής απόφασης με αριθ. 26083/887/7-6-2016 (Β' 1605) όπως διορθώθηκε με τις διορθώσεις σφαλμάτων του ΦΕΚ 1623/τ.Β'/2016, «Αναπροσαρμογή κύριων συντάξεων - Προστασία καταβαλλόμενων συντάξεων», προστίθεται εδάφιο που έχει ως εξής:... Για τον Τομέα Σύνταξης και Ασφάλισης Υγειονομικών του πρώην ΕΤΑΑ ως συντάξιμος μισθός ορίζεται το ποσό της ανώτατης προβλεπόμενης κύριας σύνταξης για 39 έτη ασφάλισης, όπως αυτό έχει διαμορφωθεί την 31-5-2016, δηλαδή το ποσό των 1.562,10€. ... Ως ασφάλιστρο για τον Κλάδο Μονοσυνταξιούχων του Τομέα Σύνταξης και Ασφάλισης Υγειονομικών του πρώην ΕΤΑΑ λαμβάνεται υπόψη ποσοστό 10%.». Τέλος, με τη με αριθμό Φ.11321/οικ. 10772/382/9.3.2021 «Νέα αναπροσαρμογή κύριων συντάξεων - προστασία καταβαλλόμενων συντάξεων» (ΦΕΚ Β' 1082/22.03.2021) Υπουργική Απόφαση του Υφυπουργού Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων, που εκδόθηκε κατ’ εξουσιοδότηση των άρθρων 14 και 33 και της παρ. 5 του άρθρου 5 του ν. 4387/2016 (Α' 85), όπως ισχύουν με τον ν. 4670/2020 (Α' 43) ορίζεται ότι: «Άρθρο 2 «Κανόνες Αναπροσαρμογής» 1. Η σύνταξη των ανωτέρω προσώπων μετά την αναπροσαρμογή αποτελείται από εθνικό και ανταποδοτικό μέρος και τυχόν προσωπική διαφορά. 2. Η Εθνική Σύνταξη υπολογίζεται με βάση τα άρθρα 7 και 27 του ν. 4387/2016. 3. Η Ανταποδοτική Σύνταξη υπολογίζεται με βάση τις συντάξιμες αποδοχές του άρθρου 3, τα κατ' έτος ποσοστά αναπλήρωσης του άρθρου 4 και το χρόνο ασφάλισης του άρθρου 5, όπως αυτά προκύπτουν από την διαδικασία του άρθρου 7 της παρούσας, Άρθρο 3 «Συντάξιμες Αποδοχές» 1. ... Για τους λοιπούς ενταχθέντες στον β- ΕΦΚΑ φορείς, κατά την αναπροσαρμογή του ανταποδοτικού μέρους της σύνταξης οι συντάξιμες αποδοχές αντιστοιχούν στο συντάξιμο μισθό επί του οποίου υπολογίστηκε η χορηγηθείσα σύνταξη, σε τρέχουσες τιμές, με τη χρήση των ποσοστών αναπροσαρμογής των συντάξεων που ίσχυαν πριν την εφαρμογή του ν. 4387/2016, και όλων των ετών που έχουν μεσολαβήσει από την ημερομηνία συνταξιοδότησης ως την 31.05.2016. Στις περιπτώσεις που ο συντάξιμος μισθός συνδέεται με ασφαλιστικές κατηγορίες ή με ασφαλιστικές κλάσεις ή με τεκμαρτά ποσά, αυτός υπολογίζεται με βάση την τρέχουσα τιμή τους κατά την 31.05.2016. 2. ... 3. Για τον Τομέα Σύνταξης και Ασφάλισης Υγειονομικών του πρώην ΕΤΑΑ ως συντάξιμος μισθός ορίζεται το ποσό της ανώτατης προβλεπόμενης κύριας σύνταξης για 39 έτη ασφάλισης, όπως αυτό έχει διαμορφωθεί την 31.05.2016, δηλαδή το ποσό των 1.562,10 €. Ως ασφάλιστρο για τον Κλάδο Μονοσυνταξιούχων του Τομέα Σύνταξης και Ασφάλισης Υγειονομικών του πρώην ΕΤΑΑ ορίζεται το ισχύον κατά την 31.12.2015 ποσοστό ύψους 10%.».

11. Επειδή, στην προκειμένη περίπτωση, από τα στοιχεία της δικογραφίας προκύπτουν τα εξής: Ο προσφεύγων, ασφαλισμένος του πρώην Τ.Σ.Α.Υ. και ακολούθως του Ε.Τ.Α.Α. (στο οποίο εντάχθηκε ως αυτοτελής Τομέας το Τ.Σ.Α.Υ. δυνάμει του άρθρου 25 παρ. 3 περ. Α' υποπερ. β του ν. 3655/2008, Φ.Ε.Κ. Α’58) ως ιατρός, είχε υπαχθεί, κατά το χρονικό διάστημα 1980 - 2015, στην κατηγορία των μονοσυνταξιούχων, κατ’ άρθρο 7 παρ. 8 του ν. 982/1979, καταβάλλοντας αυξημένες εισφορές ασφάλισης, προκειμένου να θεμελιώσει δικαίωμα σε προσαύξηση του ποσού της χορηγούμενης σύνταξης. Ακολούθως, με τη με αριθμό πρωτ. ./31.8.2018 αίτησή του, ζήτησε να του χορηγηθεί σύνταξη λόγω γήρατος. Με τη με αριθμό πρωτ. ./24.9.2020 απόφαση του Διευθυντή της Περιφερειακής Διεύθυνσης Συντάξεων Πρόνοιας Τομέα Υγειονομικών του Ε.Φ.Κ.Α., όπως αυτή ισχύει κατόπιν της τροποποίησής της με τη με αριθμό πρωτ. ./8.2.2021 απόφαση του αυτού Διευθυντή, χορηγήθηκε στον προσφεύγοντα σύνταξη λόγω γήρατος, από 1η.9.2018, το ανταποδοτικό σκέλος της οποίας υπολογίστηκε δυνάμει των διατάξεων των άρθρων 98 παρ. 4-5 και 28 παρ. 2 βι του ν. 4387/2016 και της με αριθμό οικ. 52331/1861/2017 ως άνω Κοινής Υπουργικής Απόφασης με τον μαθηματικό τύπο «10 ποσοστιαίες μονάδες X έτη καταβολής εισφορών X 0,075% X μέσο όρων αποδοχών». Η με αριθμό πρωτ. ./29.12.2020 ένσταση του προσφεύγοντος, ενώπιον της αρμόδιας Τοπικής Διοικητικής Επιτροπής του καθ’ ου ν.π.δ.δ., κατά της πράξης αυτής και του εν προκειμένω υπολογισμού του ποσού της ανταποδοτικής του σύνταξης απορρίφθηκε σιωπηρώς.

12. Επειδή, ήδη με την υπό κρίση προσφυγή, όπως αυτή αναπτύσσεται με τα νομίμως κατατεθέντα υπομνήματά του, ο προσφεύγων ζητεί αφενός την ακύρωση της ως άνω σιωπηρής απόρριψης της ένστασής του, προβάλλοντας ότι μη νομίμως και εσφαλμένως υπολογίσθηκε ο συντελεστής προσαύξησης της σύνταξής του, λόγω της υπαγωγής του στο καθεστώς του μονοσυνταξιούχου κατά το χρονικό διάστημα 1°/1980-12ο/2015, καθώς υπολογίστηκε με συντελεστή αναπλήρωσης 10% για έκαστο χρόνο υπαγωγής του στο Κλάδο Μονοσυνταξιούχων και όχι με ετήσιο συντελεστή αναπλήρωσης 0,075% για κάθε ποσοστιαία μονάδα (1%) επιπλέον εισφοράς που έχει καταβάλει, σύμφωνα με το κείμενο νομοθετικό πλαίσιο κατά τον χρόνο άσκησης του συνταξιοδοτικού δικαιώματος το έτος 2018, και αφετέρου την τροποποίηση της με αριθμό πρωτ. ./24.9.2020 απόφασης του Διευθυντή της Περιφερειακής Διεύθυνσης Συντάξεων Πρόνοιας Τομέα Υγειονομικών του Ε.Φ.Κ.Α., όπως αυτή ισχύει, ως προς τον υπολογισμό της ανταποδοτικής συνταξιοδοτικής παροχής. Την ακύρωση αυτή ο προσφεύγων ζητάει ισχυριζόμενος ότι εφαρμοσθείς υπολογισμός είναι αντίθετος στη διάταξη του άρθρου 94 παρ. 5 του ν. 4387/2016, και παραβιάζει τις συνταγματικές αρχές της προστατευομένης εμπιστοσύνης του διοικουμένου, της αναλογικότητας και της ανταποδοτικότητας, και του δικαιώματος του στην περιουσία σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου. Τέλος, ο προσφεύγων ισχυρίζεται ότι μη νομίμως εφαρμόστηκε στην περίπτωση του το άρθρο μόνο της με αριθμό οικ. 52331/1861 Κοινής Υπουργικής Απόφασης των Υπουργών Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης-Οικονομικών «Συμπλήρωση της αριθ. 26083/887/7-6-2016 (ΒΊ605) υπουργικής απόφασης Αναπροσαρμογή κύριων συντάξεων-Προστασία καταβαλλόμενων συντάξεων’» (ΦΕΚ Β' 2379 2017), η οποία εκδόθηκε κατ’ εξουσιοδότηση των άρθρων 14 και 33 του ν. 4387/2016 και καταλαμβάνει τις ήδη χορηγούμενες, κατά το χρόνο δημοσίευσης του ν. 4387/2016, συνταξιοδοτικές παροχές. Ειδικότερα, κατά τον προσφεύγοντα, ο ορθός τρόπος υπολογισμού του συντελεστή αναπλήρωσης είναι για κάθε έτος καταβολής επιπλέον εισφοράς, με ανώτατο όριο τα 36 έτη, με ετήσιο συντελεστή αναπλήρωσης 0,075% για κάθε ποσοστιαία μονάδα (1%) επιπλέον εισφοράς ήτοι «36 X το εκάστοτε ποσοστό (δηλαδή 37.596, 35%, 50%, 50%) X 0.075». Επομένως, κατά τα ιστορούμενα στην προσφυγή, ο συντελεστής αναπλήρωσης της προσαύξησης της μονοσύνταξης διαμορφώνεται σε 126,26% ως ακολούθως: i. για τη χρονική περίοδο 1.1.198031.7.1983 = 3,58 έτη καταβολής X 37,50% μηνιαίο ασφάλιστρο προσαύξησης = 134,25 μονάδες επιπλέον καταβληθείσες εισφορές, ii. για τη χρονική περίοδο 1.8.1983-30.4.1988 = 4,75 έτη καταβολής X 35% μηνιαίο ασφάλιστρο προσαύξησης = 166,25 μονάδες επιπλέον καταβληθείσες εισφορές, iv. για τη χρονική περίοδο 1.5.1988-31.12.1989 = 1,67 έτη καταβολής X 35% μηνιαίο ασφάλιστρο προσαύξησης = 58,45 μονάδες επιπλέον καταβληθείσες εισφορές, iv. για τη χρονική περίοδο 1.1.1990-31.12.1990 = 1 έτος καταβολής X 35% μηνιαίο ασφάλιστρο προσαύξησης = 35 μονάδες επιπλέον καταβληθείσες εισφορές, ν. για τη χρονική περίοδο 1.1.1991-31.12.1991 = 1 έτος καταβολής X 35% μηνιαίο ασφάλιστρο προσαύξησης = 35 μονάδες επιπλέον καταβληθείσες εισφορές, vi. για τη χρονική περίοδο 1.1.1992-31.12.2015 = 24 έτη καταβολής X 50% μηνιαίο ασφάλιστρο προσαύξησης = 1.200 μονάδες επιπλέον καταβληθείσες εισφορές, και νϋ. πρόσθετη εισφορά για τη χρονική περίοδο 1.7.2011-31.12.2015 = 4,5 έτη καταβολής X 50% μηνιαίο ασφάλιστρο προσαύξησης = 54,50 μονάδες επιπλέον καταβληθείσες εισφορές. Συνεπώς, κατά τον προσφεύγοντα, κατά τα έτη ασφάλισής του έχει καταβάλει συνολικά 1.683,45 μονάδες επιπλέον εισφορών [ = 166,25 + 58,45 + 35 + 35 + 1.200 + 54,50], οι οποίες υπολογιζόμενες με ετήσιο συντελεστή αναπλήρωσης 0,075% για κάθε ποσοστιαία μονάδα (1%) επιπλέον εισφοράς, οδηγούν σε ποσοστό αναπλήρωσης ύψους 126,26% [= 1.683,45 X 0,075%]. Αντιθέτως, το καθ’ ου η προσφυγή ν.π.δ.δ., με τη με αριθμό πρωτ. 19202/1.3.2023 έκθεση των απόψεών του αλλά και το νομίμως κατατεθέν στις 7.3.2023 υπόμνημά του, ζητεί την απόρριψη της υπό κρίση προσφυγής, ισχυριζόμενο ότι ορθώς και νομίμως υπολογίστηκε το ποσό της ανταποδοτικής σύνταξης του προσφεύγοντος.

13. Επειδή, με τα δεδομένα αυτά, ο προσφεύγων υπήχθη, προαιρετικώς, στην ασφάλιση του κλάδου των Μονοσυνταξιούχων του Τ.Σ.Α.Υ., κατόπιν δικής του αιτήσεως, ως πληρών τις νόμιμες προϋποθέσεις για την ασφάλιση του στον συγκεκριμένο κλάδο, γεγονός που δεν αμφισβητείται. Δοθέντος δε ότι η προαιρετική ασφάλιση αποτελεί σχέση δημοσίου δικαίου και εφαρμόζονται και επ’ αυτής οι κανόνες της υποχρεωτικής ασφάλισης, ο προαναφερόμενος ήταν υπόχρεος σε καταβολή των αντίστοιχων εισφορών, για νόμιμο χρόνο ασφάλισης. Περαιτέρω, σύμφωνα με τα γενόμενα ερμηνευτικώς δεκτά στη μείζονα σκέψη της παρούσα απόφασης, οι ασφαλιστικές εισφορές, που καλύπτουν νόμιμο χρόνο ασφάλισης, δεν έχουν γνησίως ανταποδοτικό και αναλογικό χαρακτήρα έναντι των ασφαλιστικών παροχών, εκτός αν υφίσταται ρητή νομοθετική ρύθμιση για επιστροφή τους. Ειδικότερα, σύμφωνα με τα εκτεθέντα στη σκ. 5 της παρούσας, με το σύστημα ρυθμίσεων του νόμου 4387/2016 επιχειρήθηκε, όπως κρίθηκε με την 1891/2019 απόφαση της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικράτειας, μείζων μεταρρύθμιση του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης. Η μεταβολή του συστήματος αυτού αφορά αφενός μεν τον υπολογισμό των μελλοντικών συντάξεων και οδηγεί σε μείωση των εφεξής καταβαλλομένων συντάξεων σε σχέση με το προϊσχύον σύστημα, αφετέρου, δε, τον επανυπολογισμό των ήδη καταβαλλόμενων συντάξεων, των συντάξεων, δηλαδή, που καταβάλλονταν σε συνταξιούχους που είχαν αποχωρήσει από την υπηρεσία τους πριν από τη δημοσίευση του ν. 4387/2016. Επιπλέον, το Δικαστήριο λαμβάνει υπόψη ότι το Σύνταγμα με το άρθρο 22 παρ. 5 κατοχυρώνει τον θεσμό της κοινωνικής ασφάλισης των εργαζομένων και ανάγει τη μέριμνα για την προαγωγή του σε σκοπό του Κράτους (Σ.τ.Ε. 182/2023 Ολομ., 546/2022 Ολομ., 1890-1/2019 Ολομ., 2287-90/2015 κ.ά.), με γνώμονα την κάλυψη ολόκληρου του εργαζομένου πληθυσμού της χώρας και την προστασία του ασφαλιστικού κεφαλαίου, αναθέτει δε την εξειδίκευσή της, ανάλογα με τις περιστάσεις, στον κοινό νομοθέτη, ο οποίος κατά την επιδίωξη του σκοπού αυτού έχει ευρεία εξουσία για τη ρύθμιση των σχετικών θεμάτων, υποκείμενος μόνο σε περιορισμούς που επιβάλλονται από άλλες συνταγματικές ή υπέρτερης τυπικής ισχύος διατάξεις (Σ.τ.Ε. 182/2023 Ολομ., 546/2022 Ολομ., 2200/2010 Ολομ., 2180/2004 Ολομ. κ.ά.). Περαιτέρω, ο κοινός νομοθέτης και η κατ’ εξουσιοδότηση νόμου κανονιστικώς δρώσα Διοίκηση δεν κωλύονται από τις ανωτέρω συνταγματικές διατάξεις να μεταβάλλουν για το μέλλον το σύστημα συνταξιοδότησης κατηγοριών ασφαλισμένων, είτε με τη συνολική αναμόρφωση ή τη θέσπιση ενός νέου συστήματος συνταξιοδότησης (Σ.τ.Ε. 1890/2019 Ολομ.) είτε με τη θέσπιση επιμέρους τροποποιήσεων, ιδίως σε σχέση με το ύψος των ασφαλιστικών παροχών ή τον τρόπο υπολογισμού των συντάξεων, θεσπίζοντας αυστηρότερες σε σχέση προς το προγενέστερο νομοθετικό καθεστώς προϋποθέσεις για απονομή σύνταξης (Σ.τ.Ε. 182/2023 Ολομ., 546/2022 Ολομ., 3487/2008 Ολομ., Σ.τ.Ε. 835/2020, 2126/2019, 2429/2018 7μ., 3281/2017 7μ., 1709/2017 7μ. κ.ά.). Ειδικότερα, ο τρόπος υπολογισμού των συντάξεων των ασφαλισμένων και ο καθορισμός των αποδοχών που λαμβάνονται κάθε φορά υπόψη για τον υπολογισμό αυτόν επαφίεται κάθε φορά στον νομοθέτη και στην κατ’ εξουσιοδότηση αυτού κανονιστικώς δρώσα Διοίκηση (Σ.τ.Ε. 546/2022 Ολομ., 3487/2008 Ολομ., 1010/2019 7μ„ 4132/2011 7μ., 2298/2010 7μ., 1689/2009 7μ. κ.ά.). Ο δε χρόνος επέλευσης του ασφαλιστικού κινδύνου καθώς και ο χρόνος θεμελίωσης του συνταξιοδοτικού δικαιώματος, όπως είναι ο χρόνος αποχώρησης από την υπηρεσία και υποβολής του αιτήματος για συνταξιοδότηση, αποτελούν παράγοντες αρκούντως αντικειμενικούς που δικαιολογούν τη διαφορετική μεταχείριση μεταξύ των ασφαλισμένων σε περίπτωση νομοθετικής μεταβολής (Σ.τ.Ε. 182/2023 Ολομ., 546/2022 Ολομ., 2197/2010 Ολομ., 3487/2008 Ολομ., 835/2020, 2126/2019, 1374/2019, 2429/2018 7μ., 3281/2017 7μ„ 1709/2017 7μ„ 719/2016, 5-6/2016, 600/2015, 3413/2013 7μ. κ.ά.).

14. Επειδή, περαιτέρω, με τις διατάξεις της παρ. 5 του άρθρου 94 του ν. 4387/2016, όπως έχουν τροποποιηθεί και ισχύουν με τις διατάξεις της παρ. 11 του άρθρου 234 του Ν. 4389/2016 ορίζεται ότι, για τους ασφαλισμένους που έχουν υπαχθεί προαιρετικά στην ασφάλιση του Κλάδου Μονοσυνταξιούχων, η επιπλέον παροχή θα υπολογίζεται, για κάθε έτος καταβολής επιπλέον εισφοράς, με ετήσιο συντελεστή αναπλήρωσης 0,075% για κάθε ποσοστιαία μονάδα (1%) επιπλέον εισφοράς, ότι ο συντάξιμος μισθός σε αυτήν την περίπτωση θα προκύπτει λαμβάνοντας υπόψη τη βάση υπολογισμού της επιπλέον εισφοράς και τέλος ότι οι διατάξεις των άρθρων 28 και 33 του ν.4387/2016 εφαρμόζονται αναλόγως. Επιπλέον, σύμφωνα με διατάξεις του άρθρου 28 του Ν. 4387/2016, όπως αντικαταστάθηκε από τις διατάξεις του άρθρου 28 του Ν. 4670/2020, ως συντάξιμες αποδοχές για τον υπολογισμό του ανταποδοτικού μέρους της σύνταξης λαμβάνονται υπόψη ο μέσος όρος του μηνιαίου ασφαλιστέου εισοδήματος, το οποίο υπόκειται σε εισφορές καθ’ όλη τη διάρκεια του ασφαλιστικού βίου, και το οποίο, σύμφωνα με διατάξεις της περίπτωσης βi της παραγράφου 2 του εν λόγω άρθρου, υπολογίζεται για το χρονικό διάστημα έως 31.12.2016 ως το ποσό που θα αποτελούσε το ασφαλιστέο μηνιαίο εισόδημα αν εκλαμβανόταν ως μηνιαία εισφορά, το ποσό που πράγματι καταβλήθηκε για κάθε μήνα ασφάλισης διά του συντελεστή 0,20. Ειδικότερα, ο προσφεύγων, ισχυρίζεται ότι κατέβαλε μηνιαία εισφορά ύψους 37.5% της προβλεπόμενης για την κύρια ασφάλιση μηνιαίας εισφοράς για την χρονική περίοδο από 1.1.1980-31.7.1983, 35% της προβλεπόμενης για την κύρια ασφάλιση μηνιαίας εισφοράς για τις χρονικές περιόδους 1.8.1983- 30.4.1988, 1.5.1988-31.12.1989, 1.1.1990-31.12.1990 και 1.1.1991-31.12.1991 και 50% της προβλεπόμενης για την κύρια ασφάλιση μηνιαίας εισφοράς για τη χρονική περίοδο 1.1.1992-31.12.2015 σύμφωνα με τις καταστατικές διατάξεις του πρώην ΤΣΑΥ (άρθρο 7 παρ. 8 του ν. 982/79), προκειμένου να λάβει κατά την συνταξιοδότηση του, προσαύξηση της κύριας σύνταξης. Κατόπιν των ανωτέρω το Δικαστήριο λαμβάνει υπόψη ότι: α) το άρθρο 94 παρ. 5 του ν. 4387/2016 καταργήθηκε ο κλάδος μονοσυνταξιούχων του Τομέα Σύνταξης και Ασφάλισης Υγειονομικών (ΤΣΑΥ), χωρίς όμως να καταργηθεί η επιπλέον παροχή που χορηγείται σε όσους ήδη είχαν υπαχθεί στην ασφάλιση, για τους οποίους, δυνάμει των εδαφίων β’ και γ’ της διάταξης αυτής, όπως αντικαταστάθηκαν με το άρθρο 234 παρ. 11 του ν. 4389/2016, άλλαξε ο τρόπος υπολογισμού της παροχής, β) για την εφαρμογή της παρ. 5 του άρθρου 94 του ν. 4387/2016, η εισφορά του κλάδου των Μονοσυνταξιούχων υπολογίσθηκε για κάθε έτος ασφάλισης ως το 50% της μηνιαίας και αναλογικά ετήσιας εισφοράς του κλάδου σύνταξης, όπως αυτή προσδιορίζεται στο άρθρο 28 του ίδιου νόμου, γ) για την εφαρμογή του άρθρου 28 του ν. 4387/2016, η μηνιαία εισφορά του κλάδου σύνταξης και αναλογικά η ετήσια, υπολογίζεται στο 20% (δηλαδή για 20 ποσοστιαίες μονάδες) επί του μέσου μηνιαίου ή αναλογικά του μέσου ετησίου εισοδήματος που η ίδια διαμορφώνει, ως το πηλίκο της διαίρεσης των εισφορών κλάδου σύνταξης [μηνιαία εισφορά ύψους 50% της προβλεπόμενης για την κύρια ασφάλιση μηνιαίας εισφοράς, σύμφωνα με τις καταστατικές διατάξεις του πρώην ΤΣΑΥ (άρθρο 7 παρ. 8 του ν. 982/79)] δια του 0,2 ή δια του 20%, ήτοι 50% X 20%, ανέρχεται δηλαδή σε ποσοστό 10% και υπολογίζονται 10 ποσοστιαίες μονάδες (%) για κάθε έτος επιπλέον εισφοράς, δ) δεν τίθεται ζήτημα παράβασης της αρχής της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης από την αλλαγή του τρόπου υπολογισμού της ένδικης προσαύξησης, αφού καταλείπεται η ευχέρεια στο νομοθέτη να σταθμίζει τις εκάστοτε ισχύουσες κοινωνικές και οικονομικές συνθήκες και με βάση αυτές να διαμορφώνει το είδος και την έκταση των συνταξιοδοτικών προϋποθέσεων, χωρίς να κωλύεται να επιφέρει τροποποιήσεις σε υφιστάμενα συστήματα κοινωνικών παροχών (πρβλ. ΣτΕ 1515/2021 7μ., 137/2021, 719/2018, 3412-3413/2013 κ.ά ) και η θεμελίωση του συνταξιοδοτικού δικαιώματος του προσφεύγοντος έλαβε χώρα μετά την έναρξη εφαρμογής του ν. 4387/2016, και ε) με τη με αρ. 1891/2019 απόφαση της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικράτειας κρίθηκε, μεταξύ άλλων, συνταγματικώς θεμιτή και σύμφωνη με την Ε.Σ.Δ.Α. η εκ νέου κατ’ ουσίαν θέσπιση ασφαλιστικού συστήματος, δυνάμει των διατάξεων του ν. 4387/2016 και, επομένως, από τη δημοσίευση του ν. 4387/2016, στις 12.5.2016 και εφεξής.

15. Επειδή, κατόπιν των ανωτέρω, το Δικαστήριο κρίνει ότι με τη με αριθμό πρωτ. ./24.9.2020 απόφαση του Διευθυντή της Περιφερειακής Διεύθυνσης Συντάξεων Πρόνοιας Τομέα Υγειονομικών του Ε.Φ.Κ.Α., όπως αυτή ισχύει κατόπιν της τροποποίησής της με τη με αριθμό πρωτ. ./8.2.2021 απόφαση του αυτού Διευθυντή του καθ’ ου θ- Ε.Φ.Κ.Α. νομίμως υπολογίσθηκε η απονεμηθείσα στον προσφεύγοντα ανταποδοτική σύνταξη λόγω γήρατος, από 1η.9.2018, δυνάμει των διατάξεων των άρθρων 94 και 28 του ν. 4387/2016 και άρθρου 7 παρ. 8 του ν. 982/1979, και συνεπώς, νομίμως, κατά τα λοιπά, απορρίφθηκε σιωπηρώς η με αριθμό πρωτ. ./29.12.2020 ένσταση του προσφεύγοντος κατά της με αριθμό πρωτ. ./24.9.2020 απόφασης του Διευθυντή της Περιφερειακής Διεύθυνσης Συντάξεων Πρόνοιας Τομέα Υγειονομικών του Ε.Φ.Κ.Α., όπως αυτή ισχύει, απορριπτομένου ως αλυσιτελούς του ισχυρισμού περί μη νόμιμης εφαρμογής της με αριθμό οικ. 52331/1861 Κοινής Υπουργικής Απόφασης των Υπουργών Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης- Οικονομικών «Συμπλήρωση της αριθ. 26083/887/7-6-2016 (Β1605) υπουργικής απόφασης Αναπροσαρμογή κύριων συντάξεων-Προστασία καταβαλλόμενων συντάξεων» (ΦΕΚ Β' 2379 2017), καθόσον ο προσφεύγων έλαβε το ανώτατο προβλεπόμενο νόμιμο ποσοστό αναπλήρωσης, αυτό του 50%, και απορριπτομένων ως αβάσιμων των λοιπών προβαλλόμενων, με την υπό κρίση προσφυγή, ισχυρισμών.

16. Επειδή, κατ’ ακολουθίαν των ανωτέρω, πρέπει να απορριφθεί η κρινόμενη προσφυγή στο σύνολό της, να καταπέσει το παράβολο που καταβλήθηκε υπέρ του Ελληνικού Δημοσίου και, κατ’ εκτίμηση των περιστάσεων, να μην καταλογιστούν στον προσφεύγοντα τα δικαστικά έξοδα του καθ’ ου ν.π.δ.δ., σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 277 παρ. 9 εδ. α και 275 παρ. 1 εδ. ε του Κ.Δ.Δ., αντιστοίχως.

ΔΙΑ ΤΑΥΤΑ

Απορρίπτει την προσφυγή.

Διατάσσει την κατάπτωση του καταβληθέντος παράβολου υπέρ του Ελληνικού Δημοσίου.

Απαλλάσσει τον προσφεύγοντα από τα δικαστικά έξοδα του καθ’ ου ν.π.δ.δ..

Κρίθηκε και αποφασίσθηκε στην Αθήνα, στις 22.9.2023 και 10.1.2024 και η απόφαση δημοσιεύθηκε στον ίδιο τόπο, στις 31.1.2024

Η ΠΡΟΕΔΡΟΣ Η ΕΙΣΗΓΗΤΡΙΑ

ΧΡΥΣΟΥΛΑ ΑΝΔΡΕΑΔΟΥ ΑΦΡΟΔΙΤΗ-ΣΟΦΙΑ ΓΕΩΡΓΙΑΔΟΥ

Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ ΣΠΥΡΟΥ