ΤρΔικΑνηλίκων Αγρινίου 3/2017

Ανθρωποκτονία από ανήλικο δράστη -.

Αρση καταλογισμού λόγω νοσηρής διατάραξης πνευματικών λειτουργιών. Μη επιβολή θεραπευτικού μέτρου, καθώς δεν κρίθηκε επικίνδυνος για τη δημόσια ασφάλεια.

Αριθ. 3/2017

ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΚΑΙ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΤΡ1ΜΕΛΟΥΣ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΑΝΗΛΙΚΩΝ ΑΓΡΙΝΙΟΥ

Συνεδρίαση της 4ης Απριλίου 2017.

Δικαστήριο Ανήλικος-Κατηγορούμενος Πράξεις

Αργυρώ Κίτσου ... του ..., 1. Ανθρωποκτονία με

Πρόεδρος Πρωτοδικών κάτοικος πρόθεση (αρθρ. 299§1

Ελένη Κολοβού Αλεξανδρούπολης (...) Π.Κ.)

Πλημμελειοδίκης 2. Οπλοχρησία (άρθρ. 14

Χρήστος Μπούκας Παρών. Ν. 2168/1993).

Πλημμελειοδίκης

Ιωάννης Χατζόγλου

Εισαγγελέας.

Γεώργιος Χρήστου

Γραμματέας

ΕΚΘΕΣΗ ΠΡΑΚΤΙΚΏΝ ΚΑΙ ΑΠΟΦΑΣΗ

Κατά τη σημερινή δημόσια στο ακροατήριο συνεδρίαση του Δικαστηρίου τούτου, που έγινε «κεκλεισμένων των θυρών» (άρθρα 1§1 του Ν. 3315/1995 «Περί συμπληρώσεως των περί δικαστηρίων ανηλίκων και μεταχειρίσεως ανηλίκων διατάξεων», 96§3 του Συντάγματος, 6§1 εδ. β' της ΕΣΔΑ και 14§1 εδ. 4 της Διεθνούς Συμβάσεως για τα Δικαιώματα του Παιδιού), ο Επιμελητής του ακροατηρίου, με εντολή της Προέδρου, εκφώνησε το όνομα του κατηγορουμένου, ο οποίος εμφανίστηκε και απάντησε ότι ονομάζεται όπως αναφέρεται παραπάνω. Στο σημείο αυτό εμφανίστηκε ο δικηγόρος Κωνσταντίνος Καπελλάκης και δήλωσε ότι υπερασπίζεται τον κατηγορούμενο καθώς έχει διοριστεί ως συνήγορος υπεράσπισης από τον Δικαστικό συμπαραστάτη και πατέρα, του ανήλικου κατηγορουμένου ....

(Σημειώνεται ότι στη συνεδρίαση ήταν παρούσες και οι Επιμελήτριες της Υπηρεσίας Επιμελητών Ανηλίκων Αγρινίου Ευτυχία Μανιακή και Κυριακή Ζαρκανίτη - άρθρο 1§1 του Ν. 3315/1995).

Μετά τη λήψη της ταυτότητας του ανήλικου κατηγορουμένου η Πρόεδρος παρήγγειλε σ' αυτόν να προσέχει τις κατηγορίες και τη σχετική με αυτές συζήτηση, συγχρόνως δε, τον πληροφόρησε ότι έχει δικαίωμα να αντιτάξει στις κατηγορίες πλήρη έκθεση των ισχυρισμών του και να υποβάλλει τις παρατηρήσεις του μετά την εξέταση κάθε μάρτυρα ή την έρευνα οποιουδήποτε άλλου αποδεικτικού στοιχείου.

Στη συνέχεια εμφανίστηκε η ..., κάτοικος Αγίου Κωνσταντίνου Αγρινίου και είπε ότι δηλώνει παράσταση πολιτικής αγωγής και ζητά χρηματική ικανοποίηση για την ψυχική οδύνη που υπέστη από το αδίκημα του ανήλικου κατηγορουμένου και ότι διορίζει πληρεξούσιο της, τον παρόντα Δικηγόρο Αγρινίου Χριστόφορο Παλιογιώργο, ο οποίος αποδέχθηκε το διορισμό του και ζήτησε να επιδικαστεί για λογαριασμό της εντολέα του, το χρηματικό ποσό των σαράντα τεσσάρων (44) ευρώ χωρίς επιφύλαξη και υπέδειξε το σχετικό παράβολο χαρτοσήμου που υπάρχει στην δικογραφία.

Μετά απ' αυτά ο συνήγορος υπεράσπισης του ανήλικου κατηγορουμένου προέβαλε αντιρρήσεις κατά της παράστασης πολιτικής αγωγής και έχουν ως εξής:

Αντιρρήσεως κατά της παράστασης πολιτικής αγωγής

Αντιλέγω κατά της δήλωσης παράστασης πολιτικής αγωγής της ... διότι αυτή έγινε κατά τρόπο απαράδεκτο αφού ο συνήγορος της δήλωσε αυτολεξεί: «Δηλώνω παράσταση πολιτικής αγωγής για τη ... για το ποσό των σαράντα τεσσάρων (44) ευρώ, χωρίς επιφύλαξη». Η δήλωση αυτή έγινε κατά τρόπο εντελώς αόριστο και απαράδεκτο χωρίς καμία σύνδεση με την πράξη, το δικαίωμα που ασκείται δεν προσδιορίστηκε τι ακριβώς αφορά, ενώ δεν διευκρινίστηκε σε ποια εκ των δύο πράξεων που κατηγορούμαι αφορά, καθώς στο αδίκημα της οπλοχρησίας δε συγχωρείται παράσταση πολιτικής αγωγής αφού το έννομο αγαθό που προστατεύεται αφορά τη δημόσια τάξη.

Καθώς εκφωνήθηκε το όνομα της 1ης μάρτυρος και άρχισε η αποδεικτική διαδικασία η διόρθωση της δήλωσης και συμπλήρωσης της είναι άκυρη και δε θεραπεύει το ελάττωμα της δήλωσης.

Ο Εισαγγελέας αφού έλαβε το λόγο από το Δικαστήριο πρότεινε να απορριφθεί η ένσταση περί αποβολής της πολιτικής αγωγής.

Ο συνήγορος της πολιτικής αγωγής ζήτησε την απόρριψη της παραπάνω ένστασης.

Ο συνήγορος υπεράσπισης του ανήλικου κατηγορουμένου ζήτησε να γίνει δεκτή.

Μετά από αυτά το Δικαστήριο, αφού διασκέφτηκε μυστικά με παρόντα και το

Γραμματέα, κατάρτισε και η Πρόεδρος δημοσίευσε, με κλειστές τις θύρες, την παρακάτω απόφαση του Δικαστηρίου, η οποία έχει ως εξής:

ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ

Η δήλωση παράστασης πολιτικής αγωγής από την αδερφή της θανούσας, η οποία έγινε προφορικά από τον πληρεξούσιο δικηγόρο της και καταχωρίστηκε στα πρακτικά πριν από την έναρξη της αποδεικτικής διαδικασίας, τυγχάνει καθ' όλα ορισμένη κατά περιεχόμενο αφού δεν απαιτείται να διαλαμβάνεται στη δήλωση ο ιδιαίτερος τρόπος πρόκλησης της βλάβης, που είναι άμεσο αποτέλεσμα των γεγονότων που αποδίδονται στον ανήλικο κατηγορούμενο (ΑΠ 2268/2002 ΠοινΧρ ΝΓ' 801 επ.), σε κάθε δε περίπτωση το ίδιο το Δικαστήριο έχει τη δυνατότητα με την επέμβαση του να αποσαφηνίσει οτιδήποτε απαιτείται για την κρίση του ως προς το νόμω βάσιμο αυτής (Ψαρούδα - Μπενάκη Α. Η πολιτική αγωγή στην ποινική δίκη, 1982 σελ. 196), Ενόψει των ανωτέρω, η σχετικώς υποβληθείσα ένσταση περί αποβολής της πολιτικής αγωγής πρέπει να απορριφθεί.

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ

Δικάζει με παρόντα, τον κατηγορούμενο, ..., κάτοικο Αλεξανδρούπολης (...).

Απορρίπτει την ένσταση περί αποβολής πολιτικής αγωγής.

Κρίθηκε, αποφασίστηκε και δημοσιεύθηκε, αμέσως, στο ακροατήριό του, με κλειστές τις θύρες στο Αγρίνιο την 4η Απριλίου 2017.

Η ΠΡΟΕΔΡΟΣ Ο ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ

Μετά από αυτά ο Εισαγγελέας, αφού έλαβε το λόγο από την Πρόεδρο, απήγγειλε με συνοπτική ακρίβεια τις κατηγορίες και πρότεινε για την υποστήριξη αυτών την εξέταση των μαρτύρων και την ανάγνωση των εγγράφων που αναγράφονται στο τέλος του κατηγορητηρίου.

Ακολούθως η Πρόεδρος ζήτησε από τον κατηγορούμενο, γενικές πληροφορίες για τις πράξεις για τις οποίες κατηγορείται και του υπενθύμισε ότι η απολογία του θα γίνει αφού τελειώσει η αποδεικτική διαδικασία.

Ο κατηγορούμενος απάντησε ότι τώρα δεν έχει να πει τίποτα.

Μετά από αυτά ο Επιμελητής του ακροατηρίου με εντολή της Προέδρου εκφώνησε τα ονόματα των μαρτύρων που κλητεύθηκαν, από τους οποίους δεν εμφανίστηκαν ο 4°ς, 6η, και 9η μάρτυρες κατηγορίας.

Ακολούθως η Πρόεδρος ρώτησε την πολιτικώς ενάγουσα και τον πληρεξούσιο αυτής αν κλήτευσαν μάρτυρες υπεράσπισης και αυτοί απάντησαν θετικά προσκομίζοντας κατάλογο με τα ονόματα δύο μαρτύρων.

Στη συνέχεια η Πρόεδρος ρώτησε τον κατηγορούμενο και τον συνήγορο αυτού, αν έχουν κλητεύσει μάρτυρες υπεράσπισης και αυτοί απάντησαν θετικά, προσκομίζοντας και αυτοί κατάλογο με τα ονόματα 2 μαρτύρων.

Μετά από αυτά η Πρόεδρος κήρυξε την έναρξη της αποδεικτικής διαδικασίας και αφού διέταξε τους μάρτυρες να αποχωρήσουν από την αίθουσα του Δικαστηρίου και να μην επικοινωνούν με κανέναν από αυτούς που έχουν συμφέρον από την έκβαση της δίκης, όπως προβλέπεται από το άρθρο 350 του ΚΠΔ, κάλεσε την 3η μάρτυρα του κατηγορητηρίου και πολιτικώς ενάγουσα νια εξέταση.

Προσήλθε η 3η μάρτυρας του κατηγορητηρίου, η οποία ρωτήθηκε από την Πρόεδρο για την ταυτότητα της και είπε ότι ονομάζεται, ..., γεν. 01/01/1966, κάτοικος Αγίου Κωνσταντίνου Αγρινίου, επαγγ. οικονομολόγος, χωρίς δε να ορκισθεί στο Ιερό Ευαγγέλιο σύμφωνα με το άρθρο 221 ΚΠοινΔ, λόγω της ιδιότητας της ως πολιτικώς ενάγουσας, εξεταζόμενη κατέθεσε τα εξής: «Με την αδερφή μου είχαμε πολύ καλή σχέση, μέναμε μαζί στο ίδιο οικογενειακό οίκημα, οι γονείς μας στο ισόγειο και εγώ στον πάνω όροφο, βλεπόμασταν καθημερινά. Αρχικά το ζευγάρι είχε πολύ καλές σχέσεις, τα δύο τελευταία χρόνια άλλαξε η σχέση τους, άρχισαν να απομακρύνονται ο ένας από τον άλλο, μου είχε αναφέρει η αδερφή, ότι δεν πήγαιναν καλά. Αντιμετώπιζαν διαφορετικά το θέμα του .... Ο ... ήταν ένα παιδί αποσυρμένο, δεν ήθελε να είναι με κόσμο, ήταν ένα παιδί απομονωμένο. Πήγαν σε ψυχολόγο και τους είπαν ότι το παιδί έχει ένα τύπο αυτισμού. Παιδοψυχίατρο είχαν επισκεφθεί όταν το παιδί πήγαινε στην πρώτη Λυκείου. Κατά κάποιον τρόπο, υποτιμήθηκε σαν ασθένεια. Είχαν την τάση να αποκρύπτουν το πρόβλημα. Μέχρι τότε, δεν είχε εκδηλωθεί κάτι άλλο. Και ο άλλος τους ο γιος, είναι γιατρός. Επιθετική συμπεριφορά δεν είχε. Ακούγονταν κάποιες φορές φωνές όπως σε όλα τα σπίτια, όμως αυτές ήταν λίγες. Τα τελευταία δύο χρόνια υπήρχε απόσταση μεταξύ του ζευγαριού. Τους τελευταίους πέντε έξι μήνες, συνειδητοποίησα ότι δεν κοιμόταν μαζί. Τους δύο τελευταίους μήνες και αφού θα τελείωνε το παιδί τις εξετάσεις, θα του ζητούσε να χωρίσουν. Καυγάδες δεν ακούγονταν. Το θέμα του αυτισμού που είχε το παιδί υποτιμήθηκε, από κει και πέρα αφέθηκε το θέμα και θα το έβλεπαν μετά τις εξετάσεις υποθέτω. Η αδερφή μου ήταν ευαίσθητη, η ψυχή της παρέας. Δεν διέκρινα ότι τον πίεζε, όχι περισσότερο απ' ότι οι άλλες δασκάλες. Το παιδί όταν άρχισε να έχει πτώση δεν το πίεζε τόσο, ήθελε να τον διατηρήσει σε ένα επίπεδο, ώστε να τελειώσει το Λύκειο και να πάρει το απολυτήριο, χωρίς πίεση για διάβασμα. Μας έλεγε να μην τον ρωτήσουμε πως έγραψε. Δεν πίεζε. Στην αρχή της χρονιάς όταν ξεκίνησε το παιδί ήταν σε ένα καλό επίπεδο, τα Χριστούγεννα όμως έπεσε και γι' αυτό δεν τον πίεσε. Τα αδέρφια μεταξύ τους είχαν διαφορά επτά χρόνια. Δεν είχαν κοντινές σχέσεις, δεν είχαν τις σχέσεις που έχουν τα αδέρφια. Προφανώς υπήρχαν όνειρα για το παιδί, στην πορεία εγκαταλείφθηκαν. Η αδερφή μου, απέφευγε να κάνει σύγκριση στα παιδιά, όπως και στο σχολείο. Ο … απαντούσε πάντα μονολεκτικά, δεν είχε παρέες. Είχε επαφές με τα ξαδέρφια του, τα ξαδέρφια του δηλ. οι κόρες μου, ήξεραν για το θέμα που είχε και τον έπαιρναν μαζί τους. Ήθελε παρότρυνση γενικώς. Δεν είχε παρέες, μόνο με έναν συμμαθητή του τον ..., αντάλλασσαν επισκέψεις στα σπίτια και αυτά πριν την Τρίτη Λυκείου. Η αδερφή μου, δεν είχε πάει σχολείο για να ρωτήσει. Δεν πήγε να ρωτήσει στο σχολείο ποτέ, είχε αναλάβει το παιδί στο σπίτι. Θεώρησε ότι αυτό ήταν αρκετό. Το βράδυ του συμβάντος άκουσα φωνές και κάτι να σπάει. Ήμουν πάνω και" άκουσα ουρλιαχτά και σπασίματα. Κοίταξα το ρολόι και τρέξαμε. Αναγνώρισα την ν φωνή του γαμπρού μου. Η εξώπορτα ήταν ανοιχτή, είδα την αδερφή μου ανάσκελα γεμάτη αίματα, μπαίνω μέσα και βλέπω ένα σπασμένο βάζο και τον άντρα της όρθιο στα πόδια της με τις πυτζάμες, τον … δεν τον είδα στο χώρο, αλλά ήταν εκεί. Εστίασα στην αδερφή μου, δεν μπόρεσα να καταλάβω τίποτα. Εγώ της μίλαγα και απάντηση δεν έπαιρνα, δεν κοιτούσα για άλλον στο χώρο. Κάλεσα το ασθενοφόρο αφού ανέβηκα στο σπίτι, ξανακάλεσα ασθενοφόρο και μου είπαν να βγω στην είσοδο για να καταλάβουν που βρισκόμαστε. Μου φώναξε ο γαμπρός μου, ότι χτυπήθηκε με μαχαίρι και μου έδειξε το μαχαίρι. Ο ... μου φώναζε ότι την χτύπησε ο .... Ήρθε το ασθενοφόρο και το ακολουθήσαμε. Έχω μιλήσει με το .... Δεν μου είπε ποτέ τίποτα. Νομίζω ότι κατάλαβε τι έγινε. Τον ... τον είδα το βράδυ όταν είπαμε καληνύχτα και μετά όταν πήγα να τον δω στο κρατητήριο είχε ακριβώς το ίδιο βλέμμα, δεν μιλούσε. Ήξερε ότι η μαμά του είχε πεθάνει, δεν είχε κανένα συναίσθημα. Όπως αντιλαμβανότανε τα πράγματα πριν και ήξερε τι του συνέβη, το ίδιο ήταν και μετά το συμβάν. Δεν είδα καμία εκδήλωση συναισθήματος. Πλέον δεν έχουμε επαφές. Από ένα σημείο και μετά, η σχέση μου με τον γαμπρό μου άρχισε να αλλάζει, άρχισε να αποστασιοποιείται από τη στιγμή της διαφωνίας μεταξύ του κ. Εισαγγελέα και του κ. Ανακριτή. Αφού τα σκέφτηκα τα πράγματα και άκουσα και τον κ. Εισαγγελέα, τόλμησα να του πω, ότι ήταν μία άγρια δολοφονία και εκεί διαφωνήσαμε, μάλιστα μου είπε «έλα ρε συ, δεν ήταν πέντε μαχαιριές αλλά τρεις», έτσι σταδιακά τα πράγματα μας οδήγησαν σε απόσταση. Τον ... τον είδα έξω από την αίθουσα του Δικαστηρίου και τον ρώτησα τι κάνει, καλά είναι μου είπε, ότι βαριέται λίγο και ότι ασχολείται με τον υπολογιστή ότι ήταν καλύτερα εδώ και ότι βγαίνει καμιά βόλτα το βράδυ. Ο αδερφός του έχει επαφές με τον πατέρα του. Από ένα σημείο και μετά, ο γαμπρός μου μετά το συμβάν, δεν μας έδινε πληροφορίες και όταν μας είπε ότι θα φέρει το παιδί στο σπίτι, δεν αισθάνθηκα καλά, ούτε για τα κορίτσια μου ήταν καλό αυτό. Έμαθα ότι η υπόθεση είχε πάρει άλλη τροπή, το τι έγινε, οι δυο τους το ξέρουν. Η αδερφή μου το πήρε μαζί της. Αρχισα να βλέπω, ότι κάποια πράγματα δεν κολλάνε. Πιστεύω ότι το παιδί δεν το έκανε μόνο του και ότι σίγουρα υπάρχει συμμετοχή. Μπορεί ο … να μας πει πως έγινε και τι έγινε. Το παιδί κάποιες φορές, καυγάδιζε με τη μάνα του ή και τον πατέρα του. Μία μόνιμη διαφωνία μεταξύ τους ήταν οι ώρες που περνούσε στον υπολογιστή ο .... Δεν είχε πάει νομίζω η αδερφή μου, καθόλου στο Λύκειο να ρωτήσει για το παιδί. Ο ... έκατσε στο κρατητήριο μία εβδομάδα. Πήγαινα κάθε μέρα και ο άντρας μου πήγε τρεις φορές στην Αυλώνα να δει το παιδί. Δεν την ξέρω την κυρία .... Ποτέ δεν είπε ο γαμπρός μου «τι έπαθα», έκανε τη ζωή του. Το ασθενοφόρο το ακολουθήσαμε εγώ, ο άντρας μου και η μητέρα μου, αυτός δεν ήρθε στο Νοσοκομείο, δεν την ακούμπησε καθόλου, δεν ήταν καν ματωμένος, ήταν καθαρός και ο άντρας μου που έφτασε μετά ήταν στα αίματα. Μετά που φύγαμε για το νοσοκομείο ο γαμπρός μου, έμεινε με το .... Στο σπίτι την ώρα του συμβάντος άκουσα φωνές και ένα σπάσιμο. Κατέβηκα τρέχοντας μέσα σε 9", η πόρτα ήταν ανοιχτή και ο άντρας της στα πόδια της και φώναζε «χτύπησε η ..., δεν ξέρω τι έγινε». Τον ..., δεν τον είδα. Η αδερφή μου ήταν μία γυναίκα, ψηλή, γεροδεμένη. Το δωμάτιο του άντρα της, ήταν τρεισήμισι μέτρα από κει που την βρήκα. Πότε πρόλαβε το παιδί, να αφήσει το μαχαίρι στην κουζίνα; ήταν παιδί αδέξιο, οι μαχαιριές ήταν στοχευμένες. Από εκεί που ήμουν εγώ σκυμμένη, δεν είχα ορατότητα και στον καναπέ να ήταν, δεν θα τον έβλεπα. Ο αδερφός του αντέδρασε κάπως όταν το έμαθε. Έλεγε πως θα έρθω; Και αν θα μου δώσουνε άδεια κλπ. Ήρθε τελικά. Είχε πάει σε παιδοψυχολόγο στο Αγρίνιο και στην Αθήνα. Όλη η λογική ήταν πως θα καταφέρει το παιδί να πάρει το ακαταλόγιστο. Ο ..., δεν έχει σχέση με τον αδερφό του. Δεν έχει ληφθεί βιολογικό υλικό από τον γαμπρό μου. Ο σύζυγος μου άκουσε τον γαμπρό μου να λέει, «πες τους ότι σκοτώθηκε από μαχαίρι». Πιθανόν να υπήρχαν εντάσεις για την βαθμολογία του .... Γενικά υπήρχαν εντάσεις που δεν κάνουν ιδιαίτερη εντύπωση, σύνηθες δεν ήταν, αλλά υπήρχαν. Πριν από το σπάσιμο, δεν είχα ακούσει κάτι άλλο. Νομίζω,, ότι η αιτία ήταν το παιδί για την ένταση στο ζευγάρι. Ο ..., ήθελε να είναι στο δωμάτιο του και να έχει τον υπολογιστή όλο το απόγευμα. Η ..., έλεγε να έχει τον υπολογιστή μόνο για δύο ώρες. Ο ... υποστήριζε ότι μπορεί να τον έχει όλο το απόγευμα. Και οι δύο είχαν αποδεχτεί, ότι το παιδί δεν θα έχει επιδόσεις. Σίγουρα η αδερφή μου είχε μυστικά από εμένα, δεν γνωρίζω αν του κλείδωνε τον υπολογιστή. Ξέρω, ότι του έπαιρνε κάποιο εξάρτημα για να μην έχει πρόσβαση. Είχε τις οδηγίες από τον ψυχολόγο και τον παιδοψυχίατρο. Πιθανόν, ήθελε ο ... να ακολουθεί ένα πρόγραμμα, δεν ξέρω τι του έλεγε για να τον φοβίσει. Εκτιμούσε με τον δικό της τρόπο τις προσπάθειες κάποιων να την ενημερώσουν σχετικά με το πρόβλημα του παιδιού. Δεν πήγαν σε άλλο γιατρό, δεν ξέρω γιατί. Θεωρώ, ότι υποτίμησαν την κατάσταση. Πήγε στον κ. ... τον ψυχίατρο, για να του εκθέσει το θέμα του" παιδιού. Μου είπε, ότι ο ... δεν θέλει να έρθει και ότι κάτι πρέπει να γίνει τον Μάρτιο του 2013. Της λέω, μήπως να βρεις τον ψυχίατρο να έρθει σπίτι ως σύμβουλος. Έτσι ξεκίνησε να πάει. Δεν μπόρεσα εγώ να πάω και της είπε, ότι δεν χρειάζεται αυτό και της έγραψε ένα φάρμακο. Νομίζω ότι το έδωσε το φάρμακο, δεν ξέρω πως του τα έδινε. Δεν ξέρω αν ο ... ήξερε για τα φάρμακα. Επειδή ο ... είχε άρνηση για όλα, του τα έδινε. Ξέρω, ότι αρχικά του έδωσε το πρώτο φάρμακο και δεν είχε το παιδί την αντίδραση που έπρεπε και πήγε πίσω να το αλλάξει. Πιθανόν προκάλεσε υπνηλία, προφανώς το πήρε το φάρμακο το παιδί. Δεν είχα δει να το δίνει, δεν ξέρω τι διέγνωσε ο γιατρός για το MELOCIN. Δεν ξέρω τις αντενδείξεις. Το φάρμακο αυτό, είναι ένα μεγάλο κόκκινο χάπι σαν κάψουλα. Το πήρα και εγώ, χωρίς συνταγή, για να δω αν διαλύεται και πως μπορεί να το δώσει. Ένα μήνα πριν το συμβάν, ο … είχε σπάσει μία σόμπα. Ήταν υποτονικός και κάποια στιγμή, έγινε αυτό με την σόμπα. Δεν ήμουν εκεί. Είδα την σόμπα και τα γυαλιά τα σπασμένα. Ξαφνικά εκδηλώθηκε έτσι, δεν θυμάμαι αν σχετίζεται με τα φάρμακα. Το 2012 είχε έρθει στα χέρια με τον αδερφό του. Δεν ξέρω για το ξέσπασμα με την σόμπα, κάτω από ποιες συνθήκες έγινε. Γενικά οι απαντήσεις του ..., είναι μονολεκτικές. Ποτέ δεν ήταν ομιλητικός. Σταδιακά τα τελευταία χρόνια στο Λύκειο, είχε επιδείνωση. Έξω από την αίθουσα του Δικαστηρίου, δεν μου μίλησε μονολεκτικά και με κοιτούσε στα μάτια. Μου θύμισε την κατάσταση του στο Δαφνί. Η κ. ... μου είπε, ότι πήγαινε καλά. Δεν ξέρω γιατί αφαίρεσαν την επιμέλεια από την κ. .... Στον Κορυδαλλό εγώ δεν πήγα. Πήγα και για να δω τον ... και να συναντήσω την κ. ..., η οποία με ρώτησε τι έγινε εκείνο το βράδυ και με ρώτησε, αν ο πατέρας του κοιμήθηκε μετά το συμβάν. Δεν υιοθέτησα ποτέ την άποψη, ότι το έκανε ο πατέρας του. Δεν ζήτησα να πάρω την επιμέλεια του παιδιού ποτέ. Το ότι πήρε άλλη τροπή η υπόθεση, οφείλεται στον κ. Εισαγγελέα και άρχισαν να εξετάζουν και άλλα ενδεχόμενα, τα οποία περιλάμβαναν και άλλα σενάρια. Δεν άφησαν άλλον να μπει στο ασθενοφόρο και το συνοδεύσαμε ακολουθούμενοι με το δικό μας αμάξι. Δεν με άφησαν να μπω πάνω. Στο σαλόνι υπάρχει μία κολώνα που δεν σου επιτρέπει να δεις όλο το χώρο, η πόρτα ήταν ανοιχτή. «Βοήθεια» φώναξε ο ..., «τρέξε ...» στον άντρα μου».

Προσήλθε κατόπιν ο 1ος μάρτυρας του κατηγορητηρίου, ο οποίος ρωτήθηκε από την Πρόεδρο για την ταυτότητα του και είπε ότι ονομάζεται, ..., γεν. το 1965 στο Αγρίνιο και κατοικεί ομοίως, επαγγ. αστυνομικός. Έπειτα ρωτήθηκε σχετικά από την Πρόεδρο και δήλωσε ότι προτιμά να δώσει θρησκευτικό όρκο, ορκίσθηκε δε στο Ιερό Ευαγγέλιο σύμφωνα με το άρθρο 21$ του ΚΠοινΔ και εξεταζόμενος κατέθεσε τα εξής: Είμαι αστυνομικός εκείνο το βράδυ λάβαμε κλήση, ότι είχε γίνει ανθρωποκτονία. Φτάσαμε στο σημείο του συμβάντος και εκεί ήταν κόσμος μαζεμένος, η πόρτα ήταν ανοιχτή. Το περιστατικό ήταν στον πρώτο όροφο. Εκεί ήταν ένας ηλικιωμένος κύριος όπου τον ρώτησα τι έγινε και μου έδειξε πάνω. Όταν ανεβήκαμε βρήκαμε τον πατέρα του παιδιού και έναν ακόμα κύριο. Ο πατέρας του παιδιού μου είπε, ότι ο γιος του σκότωσε την σύζυγο του και ότι το παιδί είναι μέσα στο δωμάτιο. Το παιδί ήταν στο γραφείο, με τα πόδια πάνω στο γραφείο. Ο υπολογιστής ήταν ανοιχτός, νομίζω φορούσε πυτζάμες, τα πόδια του ήταν πιτσιλημένα με αίμα. Πάνω του δεν είχε αίματα. Τον ρώτησα τι έγινε με τη μητέρα του, «εγώ την σκότωσα μας είπε». Ότι του έκανε παρατήρηση με την τηλεόραση. Δεν φαινόταν εκνευρισμένος, ήταν απαθέστατος. Μας είπε ψυχρά «τσακώθηκα με τη μάνα μου». Το μαχαίρι ήταν σε ένα τραπέζι και ήταν πλυμένο. Ο παππούς μας είπε, ότι το κατέβασε κάτω το μαχαίρι. Ήμασταν κοντά και πήγαμε αμέσως. Το μαχαίρι όταν ανέβηκα, το είδα εκεί. Ο παππούς μας είπε, αυτό είναι το μαχαίρι που έγινε το συμβάν. Όταν λέω ανοιχτή πόρτα, εννοώ όχι κλειδωμένη. Χτυπήσαμε και μας άνοιξαν. Είδα τον πατέρα του και το παιδί στο δωμάτιο ήταν με κλειστή την πόρτα. Ο πατέρας φαινόταν έξαλλος με αυτό που έγινε. Κρατούσε το κεφάλι του. Δεν έμαθα πόσες ήταν οι μαχαιριές, δεν ρώτησα το παιδί για το μαχαίρι. Το παιδί μας είπε, ότι το έκανε.

Προσήλθε κατόπιν ο 2ος μάρτυρας του κατηγορητηρίου, ο οποίος ρωτήθηκε από την Πρόεδρο για την ταυτότητα του και είπε ότι ονομάζεται, ..., γεν. 08/10/1961 στο Αγρίνιο, κάτοικος Αλεξανδρούπολης. Έπειτα ρωτήθηκε σχετικά από την Πρόεδρο και δήλωσε ότι προτιμά να δώσει θρησκευτικό όρκο, ορκίσθηκε δε στο Ιερό Ευαγγέλιο σύμφωνα με το άρθρο 218 του ΚΠοινΔ και εξεταζόμενος κατέθεσε τα εξής: Είμαι Πτυχιούχος Πανεπιστημίου, ήμασταν τριάντα πέντε χρόνια παντρεμένοι. Ήμασταν τέλεια μέχρι που προέκυψε το θέμα με το παιδί. Από μικρός ήταν παράξενος, ήταν κλειστό παιδί, αλλά είχε καλή εξέλιξη στο σχολείο. Παρέες δεν είχε, μόνο με ένα παιδί αντάλλασσαν επισκέψεις στην πρώτη Γυμνασίου. Απευθύνθηκα στον κ. ... ο οποίος είναι ψυχολόγος μας μίλησε για «aspergeT» έπειτα πήγαμε και στην Πάτρα, όπου μας είπαν να συνεχίσουμε με τον κ. .... Μας είπε, ότι δεν αυτό δεν θεραπεύεται και καλό να είναι να το παρακολουθώ. Ο ίδιος μου είπε, ότι θα μπορούσε να έρχεται και μόνο του το παιδί. Εγώ τον πήγαινα, μόνο του τον έβλεπε. Η σύζυγος, δεν πίστευε σ' αυτά, δεν τα δεχόταν. Πίστευε ότι το κάνει από τεμπελιά και αναγκάστηκα στο τέλος, με έπεισε να σταματήσουμε την παρακολούθηση και το έκανα, δεν μπόρεσα να την πείσω, ότι το παιδί χρειαζόταν παρακολούθηση. Γενικά ήθελε να επιβάλλεται η σύζυγος μου. Το παιδί, δεν ήθελε παρέες. Είχαμε πειστεί, ότι αφού έχει «asperger» δεν θα έχει επιδόσεις. Εγώ πήγαινα στο σχολείο του και ρωτούσα για το παιδί. Οι επιδόσεις του άρχισαν να έχουν κάποια πτωτική πορεία μετά την Δευτέρα Λυκείου, το παιδί κλεινόταν ακόμη περισσότερο στον εαυτό του. Εγώ μιλούσα μαζί του, δεν εκφράζεται το παιδί, η σύζυγος ήταν πιεστική. Όσο έπεφτε η απόδοση του τόσο τον πίεζε για τις επιδόσεις του, πίστευε ότι πιέζοντας τον θα έχεις καλύτερες επιδόσεις. Όταν το παιδί πήγε στην Τρίτη Λυκείου, χειροτέρεψαν οι σχέσεις μας με την σύζυγο, ότι αφήνω το παιδί να κάνει ότι θέλει, με την σύζυγο κοιμόμασταν σε ξεχωριστό κρεβάτι, πρώτα απ' όλα γιατί εγώ ροχάλιζα και σιγά -σιγά αυτό παγιώθηκε. Οι σχέσεις με το …, προσδιόριζαν και την δική μας σχέση. Η σύζυγος, ήθελε ο … να σπουδάσει, αυτός ήταν ο στόχος της. Μετά το Φεβρουάριο όταν το παιδί πήγαινε στην Τρίτη Λυκείου άλλαξε την συμπεριφορά της και έδειχνε να αποδέχεται ότι πράγματι ο ... έχει πρόβλημα. Το παιδί, εκείνη την εποχή (Ιανουάριο-Φεβρουάριο) άρχισε να έχει ένταση και να αντιδρά. Κάποια φορά, είχε χτυπήσει την πόρτα της τουαλέτας με το πόδι, και να σπρώχνει. Κατά διαστήματα ο … έσπαγε και κάτι, είναι μέσα στα συμπτώματα του «asperger». Δεν θυμάμαι το περιστατικό με την σόμπα, δεν ξέρω τι έγινε ακριβώς. Ο μεγάλος μου γιος, έχει σχέσεις μαζί μου, δεν θέλει σχέσεις με το …. Δεν αποδέχεται ότι ο αδερφός του σκότωσε τη μάνα του. Έχουν επτά χρόνια διαφορά ηλικίας. Δεν μας είπε και κάποιος, ότι το πρόβλημα είναι τόσο μεγάλο. Ο …, ήταν θύμα των δικών μου παραλείψεων και λαθών. Σαν γονείς, δεν δεχτήκαμε το πρόβλημα. Τα φάρμακα που της έδωσε ο κ. ... τα έδινε στο παιδί. Ήξερα ότι ήταν αντικαταθλιπτικά και μου έλεγε ότι θα έκανε καλό και όχι κακό. Τα φάρμακα τα έδινε μέχρι το συμβάν, ξέρω ότι τελευταίο ήταν το MELOCIN. Είχε αλλάξει φάρμακα και έφτασε στο MELOCIN, θα έλεγα, ότι χειροτέρεψε η κατάσταση. Είχαμε καλές σχέσεις με τα πεθερικά και με την κουνιάδα. Την ημέρα του συμβάντος, ο ... ήταν σε ένταση και δεν ήθελε να πάει για εξετάσεις το πρωί. Τελικά πήγε. Λέγαμε, ας πάρει το απολυτήριο και βλέπουμε μετά. Τυπικά το απολυτήριο το πήρε μετά από την Αυλώνα. Εκείνο το βράδυ φαινόταν εκνευρισμένος, είχε μία ανησυχία, εγώ ήμουν στην κρεβατοκάμαρα, μάλλον η γυναίκα μου στο σαλόνι, ακούσαμε έναν ήχο, έριξε μία καρέκλα, τον ρωτήσαμε γιατί έριξε την καρέκλα και δεν μας απάντησε, μετά το ξαναέκανε, έριξε την καρέκλα πάλι, αυτά έγιναν πριν τις δώδεκα, η καρέκλα ήταν μεταλλική. Η γυναίκα μου ήταν εκνευρισμένη μου είπε «μην την σηκώσεις», δεν προσπάθησε να τον ηρεμήσει. Διαφωνούσαμε, γιατί υπερασπιζόμουν το παιδί. Εγώ αποκοιμήθηκα, μου φάνηκε ότι άκουσα κάτι σαν τσιρίδα, πήγα στο σαλόνι και την είδα αναίσθητη κάτω. Το μυαλό μου πήγε, ότι ο ... την χτύπησε με τα χέρια και αυτή λιποθύμησε. Φώναξα βοήθεια και κατέβηκε ο μπατζανάκης και η κουνιάδα μου, είχε σφυγμό, με την άκρη του ματιού μου είδα ότι ο ... κάθονταν στην πολυθρόνα. Η κουνιάδα μου κάλεσε ασθενοφόρο και πήγα στον .... Δεν ήταν κανένας άλλος εκεί, είχαν φύγει για το Νοσοκομείο. Του λέω τι έγινε, μου λέει «την μαχαίρωσα», «Που είναι το μαχαίρι;» τον ρώτησα και μου απάντησε στην «μαχαιροθήκη». Δεν ήταν πλυμένο και είχε όσο αίμα μπορεί να έχει, έτρεξα με το μαχαίρι και το έδειξα στην κουνιάδα μου, μετά το πέταξα, πιθανόν να το πήρε ο πεθερός μου μετά. Ο ... ήξερε ότι το έκανε, αλλά δεν έβλεπες και λύπη σ' αυτό που έκανε. Δεν έκλαιγε ποτέ ούτε σαν παιδί. Ρώτησε κάποια στιγμή, πως αντέδρασε ο ..., από την αρχή με ρώτησε τι θα γίνει, που θα τον πάνε και μετά κάποια στιγμή σταμάτησε. Δεν αναφέρεται στη μητέρα του. Ο τελευταίος ψυχίατρος μας είπε ότι έχει κάποιου είδους σχιζοφρένεια, δεν φοβάμαι για μένα, είμαι πεπεισμένος, ότι ποτέ δεν θα στρέφονταν εναντίον μου. Φροντίζω να παίρνει τα φάρμακα, δεν είχε ποτέ με κάποια κοπέλα κάτι, δεν θα μπορούσε να το διαχειριστεί αυτό. Η σύζυγός μου, νόμιζε, ότι τα φάρμακα που του έδινε θα τον έκαναν καλύτερα. Δεν διαπίστωσα κάποια ωφέλεια των φαρμάκων. Δεν αντιμετώπισα με τον σωστό τρόπο τα πράγματα. Δεν επιβλήθηκα στην γυναίκα μου. Η σύζυγος πίστευε ότι του παρείχαμε τα πάντα. Ο ... και ευτυχισμένος να είναι, δεν το δείχνει ή δεν είναι αντιληπτό από τους άλλους. Προπό έπαιζα. Δεν χρωστάω λεφτά. Δεν είχα σκεφθεί για πώληση του σπιτιού πριν το συμβάν. Ο ... δεν μου έλεγε ότι τον πιέζαμε, αλλά το έβλεπα. Τη στιγμή του συμβάντος ήμουν στην κρεβατοκάμαρα, άκουσα κάτι σαν τσιρίδα, είδα τον ... να κάθεται και την σύζυγο μου αναίσθητη. Δεν αποκλείω να ειπώθηκε από το παιδί αυτό που είπε η κ. ... η οποία νομίζω ότι έχει πρόβλημα. Συζήτησα με το παιδί και τελικά από τη συζήτηση έβγαλα συμπέρασμα ότι η ... τα εκμαίευσε αυτά καθώς του έλεγε για να γλυτώσεις εσύ, κάνε έτσι. Δεν μάλωσα ποτέ με κανέναν, την κατάθεση της κ. ... την πληροφορήθηκα αφού πέρασε πάνω από ένας μήνας. ’ργησα να το μάθω, για μένα η κ. ... είναι τρελή, αυτά που λέει, είναι τρέλες, δεν μπορώ να υπογράψω ότι ο ... της τα είπε, σε μένα αυτά ακούγονται παράλογα. Δεν απαντάω άλλο σε ερωτήσεις με τις τρέλες της κυρίας αυτής. Δεν φοβήθηκα τον ... γιατί δεν τον καταπίεζα. Εγώ έχασα και την γυναίκα μου και το παιδί μου. Είπα να πάρουν τηλέφωνο τον κ. ..., έγινε ένα έγκλημα, το βλέπω φυσιολογικό, ζήτησα βοήθεια και ο μπατζανάκης μου είπε ότι έχει σφυγμό. Η απόσταση από το κρεβάτι μου μέχρι το σημείο του συμβάντος είναι περίπου τέσσερα μέτρα, δεν μπορώ να εξηγήσω γιατί δεν τον είδα με το μαχαίρι στο χέρι, δεν δικάζομαι εγώ, εγώ λέω ότι είδα, το τσίριγμα πρέπει να ήταν στις 02:10 περίπου, 02:00 και κάτι, εγώ βρήκα σπασμένο το βάζο, δεν νομίζω ότι ο θόρυβος που άκουσα ήταν το βάζο, εγώ άκουσα τσιριχτό. Το σύνδρομο αυτό που έχει το παιδί με ανησύχησε, αλλά δεν σκέφτηκα ότι είναι κάτι τραγικό. Εκτός από την κα ..., το παιδί το έχουν δει πολλοί γιατροί και σε κανέναν από αυτούς ποτέ δεν είπε κάτι το παιδί. Το παιδί το πήρα κατόπιν αίτησης μου από την κα ... και μετά από επιτροπή. Μετά ανέλαβε ο κ. ... και σε ένα μήνα έβγαλε διάγνωση, πράγμα που δεν έκανε ποτέ η κα .... Πολύ πιστεύουν ότι το σύνδρομο «asperger» εξελίσσεται σε ηβηφρένεια. Τον τελευταίο καιρό είχε επιδεινωθεί η επιθετικότητα. Ο ... τώρα έχει βελτιωθεί σε όλα τα επίπεδα από το διάστημα με την κα ..., καταρχάς η υγιεινή του, η επικοινωνία, πλέον θέλει να βγαίνει έξω. Το φάρμακο που παίρνει τώρα είναι ενέσιμο. Ο κος ... είπε ότι θα είναι καλύτερα για το ... να κοινωνικοποιηθεί.

Προσήλθε κατόπιν ο 5ος μάρτυρας του κατηγορητηρίου, ο οποίος ρωτήθηκε από την Πρόεδρο για την ταυτότητα του και είπε ότι ονομάζεται, ..., γεν. 12/05/1964 στην Παράβολα Αγρινίου, κάτοικος Αγίου Κωνσταντίνου Αγρινίου, επαγγ. καθηγητής. Έπειτα ρωτήθηκε σχετικά από την Πρόεδρο και δήλωσε ότι προτιμά να δώσει θρησκευτικό όρκο, ορκίσθηκε δε στο Ιερό Ευαγγέλιο σύμφωνα με το άρθρο 218 του ΚΠοινΔ και εξεταζόμενος κατέθεσε τα εξής: Ο … είναι ανιψιός της συζύγου μου, είχαμε πολύ στενές σχέσεις. Ο … είναι ένα παιδί εσωστρεφές, κλεισμένο στον εαυτό του και στο σπίτι του. Δεν γνωρίζω κάτι για το σύνδρομο αυτό. Γνώριζα ένα ζευγάρι που δεν έχει προβλήματα ή τουλάχιστον έδειχναν ότι δεν έχουν προβλήματα. Γενικά το πρόβλημα ήταν σχετικά με την διαχείριση του .... Δεν γνώριζα ότι κοιμούνται σε ξεχωριστά κρεβάτια, ούτε γνώριζα κάτι για χωρισμό. Γενικά δεν ακούγαμε φωνές ούτε τσακωμούς ή κάτι σοβαρό, κάτι που να προκαλέσει αναστάτωση. Η κουνιάδα μου ήταν ένας άνθρωπος που αγαπούσε τα παιδιά της. Δεν είχα διακρίνει να είναι καταπιεστική. Εκείνο το βράδυ ξαφνικά ακούσαμε φωνές και ποδοβολητό σαν τρέξιμο και ακούσαμε κάτι να σπάει, κατεβήκαμε και είδα την κουνιάδα μου αναίσθητη μέσα στα αίματα. Νόμισα ότι σκόνταψε και χτύπησε με το βάζο. Προσπάθησα να προσφέρω τις πρώτες βοήθειες, πίστεψα ότι ζαλίστηκε και έπεσε, δεν γνωρίζαμε τι έγινε κανένας. Ο πατέρας ήταν στο σαλόνι σε κατάσταση σοκ, ο … ήρθε από πάνω και ρώτησε αν ζει και του είπα ότι ζει για να μην τον τρομάξω. Η σύζυγος μου είχε κατέβει κάτω να φωνάξει το ασθενοφόρο και άκουσα τον … να λέει στη σύζυγο μου ότι είναι χτυπημένη με μαχαίρι. Δεν τον είδα να κρατάει μαχαίρι και δεν άκουσα κάτι άλλο γιατί ήμουν αφοσιωμένος πάνω στην νεκρή. Μετά ακολούθησα το ασθενοφόρο μαζί με την γυναίκα μου και την πεθερά μου. Η αστυνομία ήρθε και πήρε το παιδί, εκ των υστέρων έμαθα ότι ήταν ο …. Δεν γνώριζα τίποτα για την ψυχική του υγεία, δεν μου έδιναν την άνεση να ρωτήσω κάτι. Είχα παρατηρήσει την συμπεριφορά του πριν πάρα πολύ καιρό και είχα πει στην γυναίκα μου μήπως χρειάζεται βοήθεια το παιδί, να το δει κάποιος ειδικός. Στον χώρο δεν έδωσα μεγάλη σημασία, είδα αίματα στο νυχτικό και στο εσώρουχο της θανούσης. Γενικά για τον … δεν μιλούσαν πολύ. Πήγαμε στην Αυλώνα και είδαμε τον …, ήθελα να συμπαρασταθώ, είχα πει στον … από την αρχή ότι μπορούσε να στηριχθεί πάνω μου. Ο … από ένα διάστημα και μετά άρχισε να αποστασιοποιείται. ’κουσα και εγώ από τον … την κουβέντα που λέει στην σύζυγο μου ότι δεν ήταν πέντε οι μαχαιριές αλλά τρείς. Όταν ο … είπε ότι μετά τον Κορυδαλλό θα έφερνε τον … στο σπίτι, είπαμε ότι αυτό δεν είναι λογικό και από εκεί και έπειτα άρχισε να απομακρύνεται. Ο … δεν είχε αίματα πάνω του, η πόρτα ήταν ανοιχτή, δεν διέκρινα αν ο … είχε αίματα πάνω του, είδα σπασμένο το βάζο τα λουλούδια και ένα σεμέν κάτω. Δεν ξέρω τι έγινε, δεν γνωρίζω αν χορηγούνταν φάρμακα στο παιδί. Η … δεν είχε κάποιο πρόβλημα. Πολλές φορές είχα πάρει τον … στο Στάδιο του Αγρινίου για να κοινωνικοποιηθεί, δεν θα έπρεπε να φέρει στο σπίτι τον … έχουμε δύο κορίτσια. Τον … τον στηρίζει από την αρχή ο πατέρας του αλλά και εμείς, στην Αθήνα πήγε για να είναι κοντά στο παιδί του, στην Αλεξανδρούπολη δεν ξέρω που μένει.

Προσήλθε κατόπιν η 7η μάρτυρας του κατηγορητηρίου, η οποία ρωτήθηκε από την Πρόεδρο για την ταυτότητα της και είπε ότι ονομάζεται, ..., γεν. 01/04/1970 στο Αγρίνιο, κάτοικος Αγρινίου, επαγγ. εκπαιδευτικός. Έπειτα ρωτήθηκε σχετικά από την Πρόεδρο και δήλωσε ότι προτιμά να δώσει θρησκευτικό όρκο, ορκίσθηκε δε στο ιερό Ευαγγέλιο σύμφωνα με το άρθρο 218 του ΚΠοινΔ και εξεταζόμενη κατέθεσε τα εξής: Είμαι φιλόλογος, τον … τον είχα στην Τρίτη Λυκείου μαθητή. Τον ήξερα και από πριν φυσιογνωμικά όμως, μιλούσα με τον πατέρα του, ο … ήταν ένα πολύ ήσυχο παιδί στο τμήμα, θα έλεγα απελπιστικά αθόρυβος, δεν είχε άσχημες σχέσεις με τους μαθητές στο τμήμα μου, ήταν ένα τμήμα που κυριαρχούσαν τα κορίτσια, ήταν πάντα μόνος του στο θρανίο και πάντα στα πρώτα θρανία, στα προφορικά δεν είχα εικόνα του, σε κάποιο γραπτό διαγώνισμα θυμάμαι ότι δεν το παρέδωσε ποτέ, συνήθως ήταν αφηρημένος. Ρώτησα και άλλους συναδέλφους και είδα ότι είχε προβλήματα κοινωνικοποίησης. Θυμάμαι ότι σε ένα μάθημα που μιλούσαμε για την καταπίεση των γονέων, ήταν και η μοναδική φορά που έδειξε κάποιο ενδιαφέρον, την μητέρα του δεν την είχα γνωρίσει δεν την ήξερα καθόλου. Γνώριζα μόνο τον πατέρα του και από το βαθμολογικό με την ιδιότητα του συναδέλφου. Όταν έμαθα για το συμβάν, χωρίς να ξέρω λεπτομέρειες, το μυαλό μου πήγε στον …. Οι βαθμοί στην Τρίτη Λυκείου είναι υπερτιμημένοι, μπορεί να του είχα βάλει 17 - 18, δεν θυμάμαι. Έβλεπα ότι δεν προκαλούσε αρνητικά σχόλια, ότι ήταν αργός στις κινήσεις του, θεωρώ ότι με το σχολείο αυτό το παιδί αποφορτίζονταν, δεν είχα δει κάποια επιθετικότητα, έβλεπα έναν αγαθό γίγαντα. Ήταν εμφανές ότι ήταν ιδιαίτερος. Στον πατέρα του είπα ότι, έβλεπα το παιδί απομονωμένο και όταν το είπα αυτό κατάλαβα ότι δεν ήθελε να το συζητήσει και άλλαζε κουβέντα.

Προσήλθε κατόπιν η 8η μάρτυρας του κατηγορητηρίου, η οποία ρωτήθηκε από την Πρόεδρο για την ταυτότητα της και είπε ότι ονομάζεται, ..., γεν. 10-08-1966 στο Στράτο Αγρινίου, κάτοχος Αγίου Κωνσταντίνου Αγρινίου, επαγγ. εκπαιδευτικός. Έπειτα ρωτήθηκε σχετικά από την Πρόεδρο και δήλωσε ότι προτιμά να δώσει θρησκευτικό όρκο, ορκίσθηκε δε στο Ιερό Ευαγγέλιο σύμφωνα με το άρθρο 218 του ΚΠοινΔ και εξεταζόμενη κατέθεσε τα εξής: Είμαι φιλόλογος, τον ... τον είχα μαθητή στην 1η , 2α και 3η Λυκείου. Ήταν ένα παιδί μοναχικό και κλειστό στον εαυτό του, ποτέ δεν μας κοίταζε, απέφευγε να έχει οπτική επαφή με τον συνομιλητή του. Έβλεπα ότι το παιδί δεν ήταν ενταγμένο στο σύνολο και γι' αυτό μίλησα με τον πατέρα του. Ο πατέρας του είχε έρθει να με ρωτήσει για την πορεία του στην 1η Λυκείου πριν την ενημέρωση των γονέων και πριν από την βαθμολογία, του είπα ότι το παιδί δεν πλησιάζεται και δεν απαντάει, δεν μου απάντησε κάτι σ' αυτό, του είχα πει ότι η επίδοση του στα μαθήματα είναι δευτερεύον θέμα και μου έδωσε την εντύπωση ανθρώπου που δεν ήθελε να το συζητήσει. Ξαναήρθε στην 2α Λυκείου και με ρώτησε πως βλέπω το παιδί και αν στα διαλλείματα συναναστρέφεται με άλλα παιδιά, του απάντησα άμεσα ότι το παιδί χρειάζεται βοήθεια. Το παιδί το έβλεπα και έξω από το σχολείο με τον πατέρα του, την μητέρα του δεν την ήξερα. Είναι σύνηθες από τους γονείς να έρχεται ο ένας από τους δύο για να ρωτήσουν για τα παιδιά τους. Κάποιοι μαθητές τον χειραγωγούσαν, τους οποίους κάλεσα και τους μίλησα. Θεωρώ ότι είχε αποτέλεσμα αυτή η προσπάθεια καθώς δεν ξαναείδα φαινόμενα τέτοια ούτε στη 2° ούτε στην 3η Λυκείου. Γενικά υπάρχει η τάση συγκάλυψης τέτοιων προβλημάτων.

Κατόπιν αναγνώστηκαν τα έγγραφα που αναγράφονται στο κατηγορητήριο, ήτοι:

• Η από 19-9-2013 ψυχιατρική πραγματογνωμοσύνη του ....

• Η υπ' αριθμ. πρωτ. 838/27-5-2013 Ψυχιατρική πραγματογνωμοσύνη του Κέντρου Ψυχικής Υγείας της Ν.Μ. Αγρινίου.

• Η υπ' αρ. πρωτ. 1365/6-7-2013 έκθεση τοξικολογικής ανάλυσης του Γ. Ν. Πατρών.

• Η από 29-5-2013 Ψυχιατρική γνωμάτευση του ... (Τεχνικός Σύμβουλος).

• Η από 22-5-2013 έκθεση ένορκης εξέτασης του ....

• Η από 1-10-2013 ψυχιατρική πραγματογνωμοσύνη του ... (Τεχνικός Σύμβουλος).

• Το από 30-10-2013 έγγραφο της ΔΕΕ.

• Η υπ' αρ. πρωτ. 207/26-7-2013 ιατροδικαστική έκθεση νεκροψίας -νεκροτομής.

• Η από 2-5-2013 έκθεση αυτοψίας και κατάσχεσης.

• Η από 21-6-2013 έκθεση εργαστηριακής πραγματογνωμοσύνης της ΔΕΕ.

Επισκοπήθηκαν:

• Το υπ' αρ. πρωτ. 1045/65596/7 φωτογραφικό άλμπουμ (υπ. αρ. 1).

• Το υπ' αρ. πρωτ. 1045/65596/7 φωτογραφικό άλμπουμ (υπ. αρ. 2).

Καθώς επίσης και τα προσκομισθέντα έγγραφα της υπεράσπισης, ήτοι:

• Φωτο/φα (5) από συνταγές φαρμάκων του ΟΠΑΔ στο όνομα ..

• Οδηγίες χρήσης σχετικά με το φάρμακο MELOCIN,

• Το από 03/09/2014 έγγραφο του Ψυχιατρικού Νοσοκομείου Αττικής

• Το από 10-11-2016 ενημερωτικό Σημείωμα του Πανεπιστημιακού Γενικού Νοσοκομείου Έβρου.

• Η υπ' αρ. πρωτ. 155/30-3-2017 Ιατρική Γνωμάτευση, Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης, Τμήματος Ιατρικής.

• Η υπ' αριθμ. 23593 ένορκη βεβαίωση,

• Η υπ' αριθμ.1842/2015 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών.

• Η υπ' αρ. 1/2017 Πράξη Εισαγγελέα Πρωτοδικών Αγρινίου

• Η από 27-3-2014 Αναφορά, ...

Για την ανάγνωση των πιο πάνω εγγράφων δεν προβλήθηκε αντίρρηση από κανέναν.

Προσήλθε κατόπιν ο 1ος μάρτυρας από την πολιτική αγωγή, ο οποίος ρωτήθηκε από την Πρόεδρο για την ταυτότητα του και είπε ότι ονομάζεται ..., κάτοικος Αγρινίου (...), φυσικοθεραπευτής. Έπειτα ρωτήθηκε σχετικά από την Πρόεδρο και δήλωσε ότι προτιμά να δώσει θρησκευτικό όρκο, ορκίσθηκε δε στο Ιερό Ευαγγέλιο σύμφωνα με το άρθρο 218 του ΚΠοινΔ και εξεταζόμενος κατέθεσε τα εξής: Είμαι γείτονας, μένω στην οδό … ενώ η οικογένεια έμενε στην οδό ..., είναι μια πολύ καλή γειτονιά. Ήταν ένα ζευγάρι που δεν ακούγονταν. Εκείνο το βράδυ ακούσαμε φασαρία και ότι έσπασε ένα γυαλικά, προφανώς ήταν κάποιο ενδοοικογενειακό περιστατικό, μετά είδαμε το ασθενοφόρο και μέχρι να ετοιμαστώ και να πάω να βοηθήσω είχαν φύγει. Λίγες ημέρες νωρίτερα με την κα ... είχαμε κουβέντα για τα παιδιά και φαινόταν να έχει συνειδητοποιήσει ότι ο Βασίλης δεν έχει δυναμική για περαιτέρω και ότι ήθελε να τελειώνουν οι εξετάσεις. Στην είσοδο της οικίας ήταν κόσμος μαζεμένος. ’κουσα την φωνή του … ο οποίος με πόνο μονολογούσε «γιατί σε μένα, γιατί το έκανε αυτό, να μ' αυτό την σκότωσε» και κατάλαβα τι έγινε, βρισκόταν στο τελείωμα της σκάλας όπου είχαν ένα τραπεζάκι και τον είδα να το αφήνει εκεί, κατάλαβα τι έγινε, ότι έγινε φόνος, από τα λεγόμενα κατάλαβα ότι τον φόνο τον έκανε κάποιος άλλος. Δεν θυμάμαι αν του ανέφερα εγώ ή αν αυτός ανέφερε για δικηγόρο, μετά μου είπε πάρε τηλέφωνο τον δικηγόρο τον ... Ήξερα ότι πρόκειται για την ... αλλά όχι ότι ήταν νεκρή. Θα έπαιρνα τηλέφωνο τον δικηγόρο προκειμένου να βοηθήσει, δεν ξέρω σε τι θα μπορούσε να βοηθήσει ξέρω ότι δεν ήρθε. Ο ... δεν είχε δημιουργήσει προβλήματα μέχρι τότε. Ήταν ένα αγόρι το οποίο δεν είχε παρέες, δεν μπορώ να πω ότι ήταν ένα επικοινωνιακό παιδί. Είναι μια ήσυχη γειτονιά, έχω δύο κορίτσια κοντά στην ηλικία του …. Μου έκανε εντύπωση το συμβάν, έπεσα από τα σύννεφα. Ο φόνος είχε γίνει στον πρώτο όροφο της οικίας. Το μαχαίρι είχε κηλίδες αίματος, δεν ξέρω κάτι για αποτυπώματα, δεν θα μου εμπιστευόταν τα προβλήματα του οικογενειακού τους περιβάλλοντος.

Προσήλθε κατόπιν ο 2ος μάρτυρας από την πολιτική αγωγή, ο οποίος ρωτήθηκε από την Πρόεδρο για την ταυτότητα του και είπε ότι ονομάζεται ..., κάτοικος Θεσσαλονίκης, ιατροδικαστής. Έπειτα ρωτήθηκε σχετικά από την Πρόεδρο και δήλωσε ότι προτιμά να δώσει θρησκευτικό όρκο, ορκίσθηκε δε στο Ιερό Ευαγγέλιο σύμφωνα με το άρθρο 218 του ΚΠοινΔ και εξεταζόμενος κατέθεσε τα εξής: Είμαι ιατροδικαστής, ορίστηκα ως τεχνικός σύμβουλος προκειμένου να διαβάσω τις χημικές εξετάσεις από την νεκροψία. Υπάρχουν πέντε (5)τραύματα από τα οποία τα τέσσερα (4) ήταν επιθετικά και ένα (1) αμυντικό, πρώτο χτύπημα ήταν αυτό στην ωμοπλάτη, δεύτερο ήταν στο χέρι το αμυντικό και μετά επήλθαν τα υπόλοιπα, αυτά που δέχτηκε στο επιγάστριο ήταν και τα θανατηφόρα. Από την στιγμή που δέχτηκε το πρώτο χτύπημα μέχρι και το θάνατο δεν πέρασε περισσότερο από ένα (1) λεπτό, το περιστατικό έγινε σε όρθια στάση. Η αιμορραγία έγινε εν ζωή. Δεν βλέπω όμως αυτοψία του ιατροδικαστή παρά μόνο αυτοψία της αστυνομίας, η οποία δεν μου λέει και τίποτα καθώς δεν υπάρχει ακριβή ώρα θανάτου, δεν διευκρινίζεται που είναι το μαχαίρι, κάποιος μετέφερε το μαχαίρι δεν συνάδει με την λογική να πήγε και να το άφησε στην θήκη. Η πραγματογνωμοσύνη του DNA δεν μου λέει τίποτα, έχουμε δείγμα μόνο από τον κατηγορούμενο. Το θέμα είναι όταν αναφέρεται «εμπεριέχεται» το αίμα στο μπλουζάκι δεν αναφέρεται ότι είναι της θανούσης, δεν δίνει στοιχεία ότι είναι ο γιός …. Έχουμε δείγμα - αίμα της θανούσης όμως στο μπλουζάκι υπάρχει και αίμα κάποιου άλλου ατόμου οποιουδήποτε άλλου βαθμού, δεν είναι του παιδιού γιατί έχουμε δείγμα του και θα έγραφαν ταυτίζεται, στο μπλουζάκι το αίμα δεν είναι της μάνας, στο μαχαίρι βρέθηκε αίμα της μάνας. Στα πόδια είναι αίμα της θανούσης, αυτά τα λέει ο χημικός που έκανε την ανάλυση, στο μαχαίρι δεν υπάρχουν αποτυπώματα εκτός αν πλύθηκαν. Το όλο περιστατικό δεν διαρκεί περισσότερο από ένα λεπτό, επίσης πέφτει ένα βάζο και από τα θραύσματα δεν υπάρχουν κοψίματα, γενικά υπάρχουν κάποια προβληματάκια, ο θείος και η θεία είπαν ότι κατέβηκαν τρέχοντας, μετρήσαμε τους χρόνους και είδαμε ότι κανονικά θα έπρεπε να ψυχορραγούσε στα χέρια τους. Κάτω από το σώμα της θανούσης ήταν ένα χαλάκι και πάλι θα έπρεπε να έχει σημάδια.

Προσήλθε κατόπιν ο 1ος μάρτυρας υπεράσπισης, ο οποίος ρωτήθηκε από την Πρόεδρο για την ταυτότητα του και είπε ότι ονομάζεται ..., γεν. το 1959 στην Αθήνα, κάτοικος ομοίως, καθηγητής ψυχιατρικής - ψυχιατροδικαστικής Ιατρικής. Έπειτα ρωτήθηκε σχετικά από την Πρόεδρο και δήλωσε ότι προτιμά να δώσει θρησκευτικό όρκο, ορκίσθηκε δε στο Ιερό Ευαγγέλιο σύμφωνα με το άρθρο 218 του ΚΠοινΔ και εξεταζόμενος κατέθεσε τα εξής: Έχω εξετάσει κατ' επανάληψη το παιδί, το παρακολουθούσα μέχρι που η οικογένειά έφυγε στην Αλεξανδρούπολη, πάσχει από ένα είδους σχιζοφρένεια, αποδιοργάνωσης της συμπεριφοράς. Στο περιστατικό ήταν σε μια κατάσταση που δεν καταλάβαινε που βρισκόταν και τι έκανε με την φαρμακοληπτική αγωγή βελτιώνεται η κατάσταση κατά πολύ. Ο Βασίλης έχει εμφανίσει μια πολύ αργή βελτίωση από την στιγμή της σύλληψης του και μετά, αλλά είναι πολύ καλύτερα και επικοινωνεί πολύ καλύτερα σήμερα. Η φαρμακευτική αγωγή που έπαιρνε από την μητέρα του δεν ήταν η σωστή αγωγή, δυστυχώς πρέπει να πω ότι αυτό δεν είναι πρωτάκουστο, αυτή η αγωγή μπορεί να προκαλέσει εκνευρισμό και δεν θα έπρεπε να λαμβάνεται από άτομα κάτω των 18 ετών. Η έκρηξη της επιθετικότητας αυτής οφείλεται στο φάρμακο το οποίο έπαιρνε. Τα φάρμακα μπορεί να ενεργοποιήσουν την επιθετικότητα πριν ξεκινήσουν την δράση τους. Το «ZALASTA» οδηγεί σε καταστολή, εδώ στην συγκεκριμένη περίπτωση έχουμε αλλαγή σχημάτων στα φάρμακα και δεν έχει καμία σχέση με την σωστή πρακτική, με αυτόν τον τρόπο αυξάνουμε τις παρενέργειες. Το γεγονός ότι ήταν αργά το βράδυ σημαίνει ότι ήταν σε μια ένταση από μόνος του. Τώρα έχει μια σταθερή βελτίωση αργή, αλλά ήμαστε σε καλό δρόμο. Όποιος τον είχε γνωρίσει πριν, θα καταλάβει ότι έχουμε θαυμάσια αποτελέσματα. Δεν είναι πρωτάκουστο να έχουμε γνωμάτευση χωρίς ασθενή, το πρώτο φάρμακο φέρνει υπνηλία τα υπόλοιπα όχι δεν φέρνουν, θεωρώ ότι το βράδυ εκείνο είχε το ακαταλόγιστο, ήταν σε τέτοιο σημείο χαοτικής κατάστασης που δεν καταλάβαινε τι έκανε. Πρέπει να συνεχίσει να παίρνει την αγωγή δια βίου. Ίσως με την πάροδο του χρόνου να παίρνει λιγότερα φάρμακα, δεν έχω ενδείξεις υποτροπής. Οι καινούργιες θεραπείες έχουν την δυνατότητα να δίνονται και σε ενέσιμη μορφή. Εγώ αν και ειδικός πιστεύω και στην κακή ώρα. Από το ιστορικό που λάβαμε υπολογίζουμε ότι το σύνδρομο εμφανίζεται από την στιγμή που οι επιδόσεις του καταβυθίζονται, στην περίπτωση του … υπήρχε από πριν και με την χορήγηση των φαρμάκων δημιουργήθηκε μια εκρηκτική κατάσταση. Στα όσα χρόνια τον έχω μαζί μου δεν έχει μιλήσει για την μητέρα του, έχει κλείσει τα ρολά. Ο ... δεν θα μπορούσε να φτάσει στο επίπεδο του αδερφού του, αλλά θα μπορούσε να έχει μια λειτουργικότητα σε ένα περιβάλλον χαμηλών απαιτήσεων, εκεί θα μπορούσε να ανταπεξέλθει. Κάποια στιγμή με την θεραπεία που λαμβάνει θα έρθει και αντιμέτωπος με την πράξη του. Τον κ…. δεν τον γνωρίζω, εσφαλμένα διέγνωσε «asberger». Την κα … την γνωρίζω, ο … τότε απαντούσε μονολεκτικά, δεν πιστεύω ότι ό … είπε κάτι τέτοιο στην κα …. Σε εμένα ποτέ δεν είπε κάτι τέτοιο, ποτέ δεν είπε τίποτα που τον είχα δει πολύ περισσότερες φορές. Μπορεί εύκολα να τον οδηγήσεις και να τον χειραγωγήσεις σε διάφορες απαντήσεις με τις ερωτήσεις. Δεν πιστεύω ότι υπήρξε «BIG BANG» στην συμπεριφορά του. Είναι αδύνατο να έδωσε αυτή την κατάθεση στην αστυνομία εκείνο το βράδυ αλλά προκειμένου να τελειώνουν τα έγραψαν έτσι. Αναμφισβήτητα αν έπαιρνε αγωγή από την αρχή θα είχαμε άλλη κατάληξη. Η επιθετικότητα είναι ένα χαρακτηριστικό αλλά όχι το κύριο, η συμπεριφορά του μετέπειτα δεν ήταν επιθετική. Ένας ασθενής νοσηλεύεται όταν βρίσκεται σε οξεία κρίση, δεν υπάρχει σύγκριση των συνθηκών που επικρατούσαν στον Κορυδαλλό με αυτή που μένει με τον πατέρα του, δεν το συζητάμε αυτό.

Προσήλθε κατόπιν η 2η μάρτυρας υπεράσπισης, η οποία ρωτήθηκε από την Πρόεδρο για την ταυτότητα της και είπε ότι ονομάζεται ..., γεν. το 1956 στο Μαλατέϊκο Βάλτου κάτοικος Αγίου Κωνσταντίνου Αγρινίου, συνταξιούχος καθηγήτρια φιλολογίας. Έπειτα ρωτήθηκε σχετικά από την Πρόεδρο και δήλωσε ότι προτιμά να δώσει θρησκευτικό όρκο, ορκίσθηκε δε στο Ιερό Ευαγγέλιο σύμφωνα με το άρθρο 218 του ΚΠοινΔ και εξεταζόμενος κατέθεσε τα εξής: Είμαι οικογενειακή φίλη με την οικογένεια του .... Πηγαίναμε εκδρομές μαζί, κάποια στιγμή η ... με ρώτησε «λες να είναι αυτιστικός;». Μεγαλώνοντας το παιδάκι είδα κάποιες αλλαγές στην συμπεριφορά του που με τον καιρό αυξήθηκαν, ήταν εσωστρεφής, μου είπε κάποια στιγμή η ... ότι θα τον πήγαινε στον ψυχολόγο, ο οποίος της είπε άφησε τον να πιάσει πάτο, δηλαδή να μην τον πιέζει. Θεωρούσε ότι δεν διαβάζει και ότι είναι τεμπέλης και ότι θα τον τιμωρούσε με το να τον στείλει στον στρατό, δεν μου είπε κάτι άλλο ούτε και εγώ την ρώτησα κάτι. Ξέρω ότι τον πίεζε μέχρι και τις πανελλαδικές. Θυμάμαι για παράδειγμα την πρωτοχρονιά του 2013 βγήκαμε έξω και ο … δεν ήθελε να είναι εκεί και τον πίεζε να μείνει και έβλεπα το παιδί που δυσφορούσε, δεν ήθελε να είναι εκεί. Τον μεγάλο του αδερφό τον είχα μαθητή στο Γυμνάσιο, εκείνος ήταν επιμελής. Τον ... τον φρόντιζε ο πατέρας του πάρα πολύ, φαντάζομαι ότι σαν παιδί την απογοήτευε, τις έλεγα να μην τον προσβάλει μπροστά στους άλλους. Σήμερα βλέπω ότι το παιδί έχει εξέλιξη. Γνωρίζω ότι ο πατέρας του πήγαινε και ρωτούσε στο σχολείο για την πορεία του, η ... ντρεπόταν να πάει, ποτέ δεν έχω πει να αθωώσουμε το παιδί, ποτέ δεν διαπίστωσα επιθετικότητα, επισκέφτηκα την γιαγιά και μου είπε ότι φταίει ο γιατρός που έδωσε τα φάρμακα που το έκαναν επιθετικό.

Γίνεται μνεία ότι η Πρόεδρος μετά την εξέταση των μαρτύρων από αυτήν έδινε το λόγο στον Εισαγγελέα, στους Δικαστές, στους συνηγόρους πολιτικής αγωγής και υπεράσπισης και στον κατηγορούμενο για να τους απευθύνουν ερωτήσεις, αν είχαν.

Οι μάρτυρες απάντησαν αυτά που σημειώνονται παραπάνω στις καταθέσεις τους. Επίσης, μετά την εξέταση των μαρτύρων η Πρόεδρος έδινε το λόγο στον Εισαγγελέα και τους λοιπούς παράγοντες της δίκης για να προβούν σε παρατηρήσεις επί της μαρτυρίας τους, αν είχαν.

Στη συνέχεια η Πρόεδρος κάλεσε τον κατηγορούμενο να απολογηθεί και αυτός απολογούμενος είπε τα εξής: Είμαι όμορφα, τώρα παίρνω τα φάρμακα μου, είμαι αρκετά καλύτερα. Περνάω μια χαρά, σίγουρα είναι πολύ καλύτερα από εδώ, είναι πιο ωραία πόλη, ήσυχα περνάω, βγαίνω λίγο εκτός σπιτιού, κυρίως είμαι στον υπολογιστή και βλέπω λίγο τηλεόραση, μπαίνω σε διάφορες ιστοσελίδες, έχω αρκετά ενδιαφέροντα αθλητικού περιεχομένου. Δεν έχω να πω κάτι συγκεκριμένο, το σκέφτομαι και έγινε άθελα μου, ήμουν αποδιοργανωμένος σε κατάσταση χαοτική. Δεν θυμάμαι τι έκανα. Ήμουν στο σαλόνι, ξάπλωνα στο σαλόνι, ετοιμαζόμουν να δω τηλεόραση, μου έκανε παρατηρήσεις αρκετά συχνά, για πράγματα της καθημερινότητας, κυρίως για το διάβασμα, δεν θυμάμαι συγκεκριμένα τι μου είπε, δεν ήξερα τι έκανα, δεν επικοινωνούσα με το περιβάλλον, δεν ήξερα ότι παίρνω φάρμακα. Είχα αϋπνίες ξεσπάσματα και θυμούς δύο τρεις εβδομάδες πριν το περιστατικό, δεν της είπα τίποτα. Ακολούθησε το συγκεκριμένο περιστατικό, το μαχαίρι ήταν στην θήκη. Δεν θυμάμαι αν προσπάθησε να αμυνθεί, δεν σκεφτόμουν τίποτα, τα έχασα τελείως, μερικά δευτερόλεπτα αργότερα συνειδητοποίησα ότι την χτύπησα με το μαχαίρι, όταν έπεσε κάτω. Δεν ισχύει ότι έτρωγα καρπούζι. Ο μπαμπάς ήρθε μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα, πρέπει να το έβαλα στη θήκη πάλι. Λόγω της παθήσεως δεν εκφραζόμουνα. Όταν ήμουν μικρός εκφραζόμουνα, δύσκολο να κλάψω για κάτι. Είχα καλή σχέση και με τους δύο. Με μάλωνε αλλά δεν με πείραζε, το είχα συνηθίσει, με πίεζε περισσότερο στο κοινωνικό κομμάτι, και εμένα με απογοητεύει η όλη κατάσταση, ο πατέρας έδειχνε μεγαλύτερη κατανόηση. Οι ισχυρισμοί ήταν της …, από μόνη της, εκείνη την περίοδο είχα πρόβλημα, προσπάθησε να τα εκμαιεύσει, επαναλάμβανε την ερώτηση και της απάντησα κανένας, στο τέλος εκνευρίστηκα και της είπα κάποια πράγματα. Αισθάνομαι ότι πιέζομαι εύκολα, συνήθως είχα μια πλήρη αδιαφορία. Είμαι Παναθηναϊκός, όταν ήμουν μικρός πανηγύριζα. Ο πατέρας ήταν πολλές φορές αμέτοχος. Είχα ορισμένους φίλους. Ο πατέρας ήταν στο δωμάτιο ξαπλωμένος, μετά το συμβάν ήμουν βαθιά στεναχωρημένος και απογοητευμένος, από την σκέψη ότι μπορεί να έχει αποβιώσει, παλιότερα το σκεφτόμουν περισσότερο, τώρα όλο και λιγότερο, παίρνω φάρμακα και σε χάπια αλλά και ενέσιμα.

Μετά την απολογία του κατηγορουμένου η Πρόεδρος υπέβαλε ερωτήσεις προς αυτόν. Επίσης, έδωσε το λόγο στον Εισαγγελέα και τους Δικαστές, για να του υποβάλουν ερωτήσεις, αν είχαν. Ο κατηγορούμενος απάντησε αυτά που σημειώνονται στην απολογία του.

Στη συνέχεια η Πρόεδρος ρώτησε τον Εισαγγελέα, αν έχει ανάγκη από κάποια συμπληρωματική εξέταση ή διευκρίνηση. Αυτός απάντησε αρνητικά.

Ακολούθως η Πρόεδρος κήρυξε την λήξη της αποδεικτικής διαδικασίας και έδωσε το λόγο στον Εισαγγελέα, ο οποίος ανέπτυξε την κατηγορία και πρότεινε να δεχθεί το Δικαστήριο ότι ο ανήλικος κατηγορούμενος τέλεσε την πράξη, πλην όμως αυτή δεν δύναται να του καταλογιστεί κατ' άρθρο 34 Π.Κ.

Ο συνήγορος της πολιτικής αγωγής αφού αγόρευσε, ζήτησε δεχθεί το Δικαστήριο ότι τελέστηκε η πράξη και να επιδικαστεί η αιτηθείσα χρηματική ικανοποίηση.

Ο συνήγορος υπεράσπισης του ανήλικου κατηγορουμένου αφού αγόρευσε συντάχθηκε με την πρόταση του Εισαγγελέα.

Στη συνέχεια η Πρόεδρος κήρυξε περαιωμένη τη συζήτηση.

Μετά από αυτά το Δικαστήριο, αφού διασκέφτηκε μυστικά με παρόντα και το Γραμματέα, κατάρτισε και η Πρόεδρος δημοσίευσε, με κλειστές τις θύρες, την παρακάτω απόφαση του Δικαστηρίου, η οποία έχει ως εξής:

ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ

Κατά τη διάταξη του άρθρου 299 παρ. 1 του ΠΚ, όπως ισχύει μετά το άρθρο 33 παρ. 1 του ν. 2172/1993, με το οποίο καταργήθηκε η ποινή του θανάτου, όποιος με πρόθεση σκότωσε άλλον, τιμωρείται με ισόβια κάθειρξη, κατά δε την παρ. 2 του ίδιου άρθρου, αν η πράξη αποφασίστηκε και εκτελέστηκε σε βρασμό ψυχικής ορμής, επιβάλλεται η ποινή της πρόσκαιρης κάθειρξης. Από το συνδυασμό των διατάξεων αυτών προκύπτει ότι για τη στοιχειοθέτηση του εγκλήματος της ανθρωποκτονίας με πρόθεση απαιτείται αντικειμενικώς η αφαίρεση ξένης ζωής με θετική ενέργεια ή με παράλειψη οφειλόμενης από το νόμο ενέργειας, υποκειμενικώς δε δόλος, που περιλαμβάνει τη γνώση των αντικειμενικών στοιχείων της πράξεως και τη θέληση καταστροφής της ζωής του άλλου ανθρώπου, αρκεί δε και ενδεχόμενος δόλος, ο οποίος σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 27 παρ. 1 εδ. β ΠΚ, υπάρχει όταν ο δράστης; γνωρίζει ότι από την πράξη του ενδέχεται να προέλθει ο θάνατος προσώπου και αποδέχεται το αποτέλεσμα αυτό. Από τη διατύπωση της δεύτερης παραγράφου του ανωτέρω άρθρου του ΠΚ, προκύπτει ότι για την ποινική μεταχείριση του δράστη της ανθρωποκτονίας, γίνεται διάκριση του δόλου σε προμελετημένο και απρομελέτητο. Στην πρώτη περίπτωση, κατά την έννοια της διατάξεως, απαιτείται ψυχική ηρεμία του δράστη είτε κατά την απόφαση είτε κατά την εκτέλεση της πράξης, ενώ στη δεύτερη περίπτωση απαιτείται ο δράστης να βρίσκεται σε βρασμό ψυχικής ορμής και κατά τη λήψη της απόφασης και κατά την εκτέλεση της ανθρωποκτονίας, γιατί αν λείπει ο βρασμός ψυχικής ορμής σε ένα από τα στάδια αυτά, δεν συντρέχουν οι όροι εφαρμογής της παρ. 2 του άρθρου 299 ΠΚ για την επιεικέστερη μεταχείριση του δράστη, δηλαδή της επιβολής πρόσκαιρης κάθειρξης αντί της ισόβιας κάθειρξης. Για την ύπαρξη του στοιχείου του βρασμού ψυχικής ορμής στο έγκλημα της ανθρωποκτονίας με πρόθεση, δεν αρκεί οποιαδήποτε αιφνίδια και απότομη υπερδιέγερση κάποιου συναισθήματος, αλλά, απαιτείται η υπερδιέγερση αυτή να φτάσει σε ψυχική κατάσταση τέτοια που, χωρίς να επιφέρει διατάραξη της συνειδήσεως [με συνέπεια την ανικανότητα ή τη μειωμένη ικανότητα για καταλογισμό κατά τα άρθρα 34 και 36 ΠΚ], να αποκλείει τη σκέψη, δηλαδή τη δυνατότητα της στάθμισης των αιτίων που κινούν στην πράξη ή απωθούν από αυτήν.

Περαιτέρω, κατά το άρθρο 34 του ΠΚ, η πράξη δεν καταλογίζεται στο δράστη, αν, όταν τη διέπραξε, λόγω νοσηρής διατάραξης των πνευματικών λειτουργιών ή διατάραξης της συνείδησης, δεν είχε την ικανότητα να αντιληφθεί το άδικο της πράξης του ή να ενεργήσει σύμφωνα με την αντίληψη του για το άδικο αυτό, κατά δε το άρθρο 36 παρ. 1 του ίδιου Κώδικα, αν εξαιτίας κάποιας από τις ψυχικές καταστάσεις που αναφέρονται στο άρθρο 34, δεν έχει εκλείψει εντελώς, μειώθηκε όμως σημαντικά η ικανότητα για καταλογισμό που απαιτείται κατά το άρθρο αυτό, επιβάλλεται ποινή ελαττωμένη [άρθρο 83]. Κατά την έννοια των διατάξεων αυτών, υπό τον όρο νοσηρή διατάραξη των πνευματικών λειτουργιών περιλαμβάνονται όλες οι μορφές παραφροσύνης ή φρενοπάθειας υπό την ευρεία έννοια, ενώ υπό τον όρο διατάραξη συνειδήσεως περιλαμβάνονται όλες οι ψυχικές διαταράξεις, οι οποίες δεν πηγάζουν από παθολογική κατάσταση του εγκεφάλου, αλλά εμφανίζονται σε ψυχικά υγιή άτομα και είναι πάντοτε παροδικές. Αν εξαιτίας μιας από τις ψυχικές αυτές καταστάσεις ο δράστης δεν είχε την ικανότητα ή είχε σημαντικά μειωθεί η ικανότητα του να αντιληφθεί το άδικο της πράξης του, δηλαδή να διακρίνει το δίκαιο από το άδικο αυτό και να ενεργήσει λογικά, τότε, στη μεν πρώτη περίπτωση, η πράξη δεν καταλογίζεται στο δράστη, στη δε δεύτερη, επιβάλλεται μειωμένη ποινή. Ως νοσηρή διατάραξη των πνευματικών λειτουργιών, κατά την έννοια της τελευταίας αυτής διάταξης νοείται κάθε μορφή διατάραξης των πνευματικών λειτουργιών από παθολογικά αίτια, δηλαδή κάθε ασθένεια της διάνοιας, όπως είναι όλες οι μορφές παραφροσύνης, ή φρενοβλάβειας ή ολιγοφρένειας [ψυχώσεις, ψυχοπάθειες, νευρώσεις, ιδιωτεία, ηλιθιότητα], ως διατάραξη δε της συνείδησης νοείται κάθε ψυχική διαταραχή που δεν πηγάζει από παθολογικά αίτια του εγκεφάλου, αλλά εμφανίζεται και σε ψυχικώς υγιή άτομα και είναι παροδική, όπως η μέθη του ύπνου, η υπνοβασία, ο πανικός κ.λπ. Νοσηρή διατάραξη των πνευματικών λειτουργιών προκαλούν πλην άλλων, οι ψυχώσεις, οι οποίες διακρίνονται σε τοξικές ψυχώσεις [λ.χ., αλκοολική ψύχωση], σε οργανικές ή εξωγενείς ψυχώσεις, οφειλόμενες σε οργανικές βλάβες του εγκεφάλου [λ.χ, όγκοι, κακοήθεις νεοπλασίες, τραυματικές κακώσεις του εγκεφάλου, αρτηριοσκλήρυνση, επιληψία] και σε ενδογενείς ή λειτουργικές ψυχώσεις, των οποίων η σωματική αιτία δεν είναι ειδικά εντοπισμένη, όπως είναι ιδίως η μανιοκαταθλιπτική ψύχωση και η σχιζοφρένεια [ηβηφρενική, κατατονική και σχιζοφρενική ψύχωση, παρανοϊκού τύπου, με κύριο χαρακτηριστικό τις ψευδαισθήσεις και της παραληρηματικές ιδέες], οι οποίες όπως είναι αυτονόητο, θα πρέπει να υφίστανται και να εντοπίζονται κατά το χρόνο της τέλεσης της αξιόποινης πράξης από τον δράστη. Αν εξαιτίας κάποιας από τις ανωτέρω ψυχικές καταστάσεις ο δράστης δεν είχε την ικανότητα να αντιληφθεί το άδικο της πράξης του, κατά το χρόνο που την τέλεσε, τότε αυτή δεν του καταλογίζεται, ενώ αν συνεπεία των ιδίων αυτών καταστάσεων, δεν είχε εκλείψει εντελώς, είχε όμως μειωθεί σημαντικά .η ικανότητα του για καταλογισμό, τότε κατά το άρθρο 36 του ΠΚ του επιβάλλεται ποινή ελαττωμένη. Το δικαστήριο ή το δικαστικό συμβούλιο ερευνά αυτεπαγγέλτως εάν συντρέχει κάποια από τις ανωτέρω περιπτώσεις, η οποία αίρει τον καταλογισμό, εκτιμά δε προς τούτο κατ’ αρχήν ελεύθερα, σύμφωνα με το άρθρο 177 παρ. 1 ΚΠΔ, τη συνταχθείσα έκθεση ψυχιατρικής πραγματογνωμοσύνης [άρθρο 198 ΚΠΛ] σε συσχετισμό προς όλα τα λοιπά αποδεικτικά μέσα, η κρίση του όμως δεν μπορεί να αποστεί από τα πορίσματα αυτής, παρά μόνον όταν υπάρχουν ουσιώδη ποινικώς αξιολογήσιμα στοιχεία που συνεκτιμώμενα είτε αναιρούν την επιστημονική ορθότητα και πληρότητα της πραγματογνωμοσύνης είτε εισφέρουν εύλογη αιτία αμφισβήτησης της αντικειμενικότητάς της.

Στην προκείμενη περίπτωση από την αποδεικτική διαδικασία που έγινε στο ακροατήριο του Δικαστηρίου τούτου και ειδικότερα από τις ένορκες καταθέσεις των μαρτύρων κατηγορίας και υπεράσπισης που εξετάστηκαν στο ακροατήριο, από τα έγγραφα που αναγνώστηκαν στο ακροατήριο και από την απολογία του ανήλικου κατηγορουμένου αποδείχτηκαν τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά: Ο ανήλικος ..., γεννηθείς στις 13-9-1995, το Μάιο του 2013 ήταν μαθητής της Γ' τάξης του Λυκείου που στο τέλος του μήνα θα συμμετείχε στις πανελλαδικές εξετάσεις. Ζούσε με τους γονείς του ..., αμφότεροι οι οποίοι ήταν εκπαιδευτικοί, σε διαμέρισμα του πρώτου ορόφου πολυκατοικίας επί της οδού ... στο Αγρίνιο ενώ είχε ένα μεγαλύτερο αδελφό που εργαζόταν ως ειδικευόμενος ιατρός στη Σουηδία. Επρόκειτο για ένα παιδί, το οποίο χαρακτηριζόταν από τους δασκάλους του, εσωστρεφές, ολιγομίλητο και άβουλο, χωρίς κοινωνικές σχέσεις και φίλους, που για το λόγο αυτό γινόταν συχνά αντικείμενο λεκτικής και σωματικής βίας από τους συμμαθητές του, στην οποία ωστόσο αντιδρούσε με τρόπο πειθήνιο και παθητικό. Κατά το παρελθόν οι γονείς του είχαν απευθυνθεί σε ψυχολόγο, ο οποίος είχε διαγνώσει στο ..., σύνδρομο "asperger". Είχε μάλιστα πραγματοποιήσει κάποιες συνεδρίες μαζί του, τις οποίες ωστόσο διέκοψε, με προτροπή της μητέρας του, η οποία αρνούνταν να δεχτεί την ύπαρξη οποιασδήποτε διαταραχής στο παιδί της. Οι σχολικές επιδόσεις του ανηλίκου ήδη από την εφηβεία του άρχισαν μην ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις της μητέρας του, η οποία για λόγο αυτό απέφευγε να προσέρχεται στο σχολείο όπου φοιτούσε ο γιος της προκείμενου να ενημερωθεί για τη σχολική του εξέλιξη. Εντωμεταξύ, με την πάροδο του χρόνου, η τάση απομόνωσης του ανηλίκου γινόταν όλο και πιο έντονη και οι όποιες επαφές του με τρίτους ήταν πλέον ελάχιστες. Λίγες εβδομάδες πριν το συμβάν η μητέρα του, αγωνιώντας για την κατάσταση του γιου της, άρχισε να του χορηγεί εν αγνοία του, κατόπιν συζήτησης που είχε με ψυχίατρο, αντικαταθλιπτικά, τα οποία ωστόσο λόγω της εξέλιξης της υποκείμενης νόσου του ανηλίκου, προκαλούσαν σε αυτόν διέγερση και ενεργοποιούσαν την επιθετικότητα του (βλ. την ένορκη κατάθεση του ψυχίατρου ...). Τη νύχια της 21ns προς 22ας Μαΐου του 2013 ο ανήλικος παραβάτης βρισκόταν στο σαλόνι (σαλοκουζίνα) της οικίας των γονέων του και παρακολουθούσε τηλεόραση. Το βράδυ εκείνο σύμφωνα με την ένορκη κατάθεση του πατέρα του, ..., ο ανήλικος «φαινόταν εκνευρισμένος, είχε μία ανησυχία». Περί ώρα 02.15 και ενώ ο πατέρας του είχε ήδη ξαπλώσει στο δωμάτιο του, η μητέρα του, η οποία βρισκόταν σε έτερο δωμάτιο της οικίας (το ζεύγος κοιμόταν σε ξεχωριστούς χώρους), αντιλαμβανόμενη ότι ο γιος της παρέμενε ξύπνιος μολονότι την επομένη ημέρα θα συμμετείχε στις πανελλήνιες εξετάσεις, του ζήτησε να κλείσει την τηλεόραση και να πάει για ύπνο. Ο ανήλικος αρνήθηκε και αντέτεινε ότι θα πήγαινε για ύπνο ευθύς μόλις τελείωνε η ταινία που παρακολουθούσε, η οποία ωστόσο θα αργούσε. Ακολούθησε έντονος διάλογος μεταξύ μητέρας και γιου, κατά τη διάρκεια της οποίας ο τελευταίος της επιτέθηκε με ένα μαχαίρι οικιακής χρήσης, μήκους τριάντα (30) εκατοστών και με μήκος λάμας δεκαεννέα (19) εκατοστών, το οποίο έφερε μαζί του και της επέφερε συνολικά πέντε (5) πλήγματα και συγκεκριμένα ένα τραύμα με λεία και ομαλά χείλη, μήκους 2,4 εκ. περίπου κατά τη δεξιά άνω ωμοπλατιαία χώρα, ένα τραύμα με λεία και ομαλά χείλη, μήκους 2,3 εκ. περίπου κατά την αριστερή άνω έσω μαστική χώρα, 8 εκ. περίπου εκ της αριστερής μαστικής θηλής, ένα τραύμα με λεία και ομαλά χείλη, μήκους 3,4 εκ. περίπου κατά το αριστερό επιγάστριο, 12 εκ. περίπου εκ της αριστερής μαστικής θηλής, ένα τραύμα με λεία και ομαλά χείλη, μήκους 2,2 εκ. περίπου κατά το αριστερό επιγάστριο, 15 εκ. περίπου υπό το ανωτέρω τραύμα και ένα τραύμα με λεία και ομαλά χείλη, μήκους 1,1 εκ. περίπου κατά τη ράχη της 1ης φάλαγγας του αριστερού αντίχειρα (τραύμα αμύνης) σύμφωνα με τη με αριθμ. πρωτ. 207/2013 ιατροδικαστική έκθεση νεκροψίας - νεκροτομίας του ..., ιατροδικαστή της Ιατροδικαστικής Υπηρεσίας Πατρών, που συντάχθηκε κατόπιν της με αριθμ. πρωτ. 1045/65596/7-α' έγγραφης παραγγελίας της Υ.Α. Αγρινίου. Η άτυχη γυναίκα στην προσπάθεια της να κρατηθεί από τη σε βάρος της επίθεση, έριξε κάτω ένα βάζο και κάλεσε φωνάζοντας τον με το μικρό του όνομα, το σύζυγο της .... Ο τελευταίος ξύπνησε από τις φωνές και εισερχόμενος στο χώρο της σαλοκουζίνας αντίκρισε τη θανούσα πεσμένη, αιμόφυρτη στο πάτωμα και το γιο του δίπλα της. Έντρομος ότι κάτι έχει συμβεί στη γυναίκα του, κάλεσε σε βοήθεια την αδερφή της θανούσας ... και το σύζυγο της ... που διαμένουν στον επάνω όροφο της ίδιας οικοδομής. Η τελευταία κάλεσε τηλεφωνικά το ΕΚΑΒ και η θανούσα διακομίστηκε με ασθενοφόρο στο Γ.Ν.Ν. Αγρινίου όπου απλά διαπιστώθηκε ο θάνατος της, ο οποίος σύμφωνα με την ως άνω έκθεση νεκροψίας - νεκροτομίας, επήλθε «συνεπεία τρώσεως καρδίας ως εκ νύσσονος τέμνοντος οργάνου προκληθείσας». Ο ανήλικος συνελήφθη λίγη ώρα μετά το συμβάν από αστυνομικούς της Υ.Α. Αγρινίου, οι οποίοι μετέβησαν στην οικία των γονέων του, όπου τον εντόπισαν στο υπνοδωμάτιο του να «κάθεται σε καρέκλα με τα πόδια του επάνω σε έπιπλο Ηλεκτρονικού Υπολογιστή», όπως χαρακτηριστικά κατέθεσε ο ... στην από 22-5-2013 έκθεση ένορκης εξέτασης μάρτυρα ενώπιον του Α/Β' ... της ως άνω Δ/νσης, και επιβεβαίωσε εξεταζόμενος ενόρκως ενώπιον αυτού του Δικαστηρίου, τονίζοντας την απάθεια και ψυχρότητα με την οποία ο ανήλικος τους ενημέρωσε ότι ο ίδιος σκότωσε τη μητέρα του, Ο ανήλικος παραβάτης στην απολογία του τόσο ενώπιον του Α/Β' ... της Υ.Α. Αγρινίου όσο και ενώπιον του Ανακριτή Πρωτοδικών Αγρινίου ομολόγησε την προπεριγραφείσα πράξη του. Κατά την προσαγωγή του στον Ανακριτή και στο πλαίσιο της κύριας ανάκρισης που παραγγέλθηκε δυνάμει της με αριθμ. 107Α/ 2012 παραγγελίας του Εισαγγελέα Πλημμελειοδικών Αγρινίου διατάχθηκε από τον πρώτο με τη με αριθμ. 8/22-5-2013 Διάταξη του, η διεξαγωγή ψυχιατρικής πραγματογνωμοσύνης και διορίστηκε πραγματογνώμονας ο ..., ψυχίατρος του Γ.Ν.Ν. Αγρινίου, ο οποίος κλήθηκε να εξετάσει τον ανήλικο και να αποφανθεί άμεσα (εντός προθεσμίας 24 ωρών από την κοινοποίηση σε αυτόν της ως άνω Διάταξης) εάν ο τελευταίος είναι ψυχικά ασθενής και σε καταφατική περίπτωση, να προσδιορίσει τη μορφή της ψυχικής ασθένειας του, τις συνέπειες της καθώς και αν ο ανωτέρω, συνεπεία αυτής, είναι ικανός ή όχι προς καταλογισμό. Ο ως άνω ψυχίατρος αφού εξέτασε τον κατηγορούμενο κατά τη διάρκεια τεσσάρων (4) συναντήσεων που έλαβαν χώρα στο χώρο της Υ.Α. Αγρινίου, του Κέντρου Ψυχικής Υγείας και στο Νοσοκομείο Αγρινίου, συνέταξε τη με αριθμ. πρωτ. 838/27-5-2013 ψυχιατρική πραγματογνωμοσύνη του, στην οποία γίνεται αναφορά σε «ύπαρξη σοβαρής διαταραχής του αυτιστικού φάσματος, πιθανά του τύπου του συνδρόμου ’σπεργκερ με την αρχή της να ανιχνεύεται στην προνηπιακή ηλικία, με μία πορεία χρόνια, με εξάρσεις σε κάθε σημαντική αλλαγή της αναπτυξιακής εξέλιξης του παιδιού» αλλά και στην αδυναμία κατανόησης και αποδοχής της διαταραχής αυτής από τους οικείους του και κυρίως από τη μητέρα του με αποτέλεσμα «Ο ... αντί να ακολουθήσει ειδική αγωγή ώστε να διδαχθεί όσα περισσότερα γίνεται από αυτά που οι άλλοι μαθαίνουν ενστικτωδώς για την κατανόηση των ανθρώπινων σχέσεων και τους κανόνες συμπεριφοράς, αντί να λειτουργεί σε ένα ήρεμο και προβλέψιμο περιβάλλον με απόλυτα εξατομικευμένα, μειωμένου φόρτου, προγράμματα και θετικές ενισχύσεις, βρέθηκε να 'παλεύει' με τις αλλαγές της εφηβείας του και με ένα δικό του 'εσωτερικό' τρόπο και τις έντονα ανταγωνιστικές συνθήκες ενός κανονικού σχολείου σε καιρούς 'κρίσης' και εξετάσεων χωρίς την ικανότητα απόκτησης φίλων, χωρίς τη δυνατότητα ένταξης στις ομάδες των συνομήλικων αλλά κυρίως χωρίς τη στοιχειώδη ψυχολογική μέριμνα των αγαπημένων του προσώπων που σημαίνει αποδοχή και στήριξη γι' αυτό που είναι και κατανόηση γι' αυτό που δεν μπορεί να γίνει» ενώ επισημαίνεται ότι «Καταφεύγει στη φαντασία του και προσπαθεί να ζήσει εκεί που είναι καλύτερα από την οδυνηρή πραγματικότητα. Όταν οι άλλοι του απαιτούν να επιστρέψει στην πραγματικότητα γίνεται ανήσυχος, φοβισμένος και θυμωμένος. Επειδή τα συναισθήματα του δεν μπορεί να τα επεξεργαστεί, εκφράζονται με εκρηκτικό τρόπο», καταλήγει δε η ως άνω πραγματογνωμοσύνη στο συμπέρασμα ότι ο ανήλικος «Δρα κυριολεκτικά χωρίς φρένα (acting out) χωρίς επίγνωση των πράξεων του και χωρίς καταλογισμό». Μετά την απολογία του στον Ανακριτή και δυνάμει του με αριθμ. 6/28-5-2013 εντάλματος του τελευταίου, το οποίο εκδόθηκε κατόπιν του με αριθμ. 7/2013 βουλεύματος του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Αγρινίου που ήρε την ανακύψασα μεταξύ Ανακριτή και Εισαγγελέα διαφωνία υπέρ του τελευταίου, επιβλήθηκε σε βάρος του ανήλικου παραβάτη προσωρινή κράτηση σε Ειδικό Κέντρο Κράτησης Ανηλίκων και ακολούθως διατάχτηκε η μεταγωγή του στο Ειδικό Κατάστημα Κράτησης Νέων Αυλώνα απ' όπου μεταφέρθηκε, κατόπιν της από 30-5-2013 αίτησης του προς τον Εισαγγελέα Πρωτοδικών Αγρινίου, συνοδευόμενης από την από 29-5-2013 ψυχιατρική γνωμάτευση του ..., ψυχιάτρου, διορισθέντος τεχνικού συμβούλου από τον ανήλικο παραβάτη, στο Ψυχιατρείο Κρατουμένων Κορυδαλλού προκειμένου να τύχει της ενδεδειγμένης θεραπευτικής αγωγής από εξειδικευμένο ιατρικό προσωπικό. Ακολούθησε η παραγγελία από τον Ανακριτή Πρωτοδικών Αγρινίου -με τη με αριθμ. 11/7-6-2013 Διάταξη του- για τη διενέργεια νέας ψυχιατρικής πραγματογνωμοσύνης και διορίστηκε πραγματογνώμονας ψυχίατρος ο ..., νευρολόγος - ψυχίατρος, με έδρα το Κολωνάκι Αθηνών προκειμένου να αποφανθεί επί των κάτωθι ερωτημάτων: 1) εάν ο κατηγορούμενος εμφανίζει ψυχική διαταραχή, ιδίως αν πάσχει από ψυχική ασθένεια ή τελεί σε νοσηρή διατάραξη των πνευματικών λειτουργιών ή από οργανική νόσο ή κατάσταση που του δημιουργεί σοβαρή σωματική δυσλειτουργία και 2) εάν επιβάλλεται ιδιαίτερη μεταχείριση και ψυχιατρική παρακολούθηση του εν λόγω κατηγορουμένου σε Θεραπευτικό ή άλλο Δημόσιο Ψυχιατρικό Κατάστημα προς παρακολούθηση καθώς επίσης και το απαιτούμενο για τη νοσηλεία του χρονικό διάστημα. Ο ως άνω διορισθείς πραγματογνώμονας αφού εξέτασε επανειλημμένα τον ανήλικο ... στο Ειδικό Κατάστημα Κράτησης Νέων Αυλώνα όπου νοσηλευόταν αρχικά και στο Ψυχιατρικό Κατάστημα Κρατουμένων Κορυδαλλού στη συνέχεια, συνέταξε την, από 19-9-2013 ψυχιατρική του πραγματογνωμοσύνη. Σύμφωνα με αυτή η ψυχική κατάσταση του ανηλίκου μετά τις επαφές του με τον πραγματογνώμονα συνοψίζεται ως εξής: «Συμπεριφορά, εμφάνιση, κινητικότητα: Αποφεύγει τη βλεματική επαφή και απαντά στις ερωτήσεις κατόπιν επαναλήψεων της ίδιας ερώτησης. Διάθεση και συναίσθημα: Το συναίσθημα είναι επιπεδωμένο και δεν κραδένεται. Ο ίδιος λέγει ότι νοιώθει θλίψη και θέλει να βλάψει τον εαυτό του. Λόγος: Δεν διαπιστώνονται διαταραχές στη δομή αλλά υπάρχουν σοβαρές διαταραχές στη ροή του λόγου (μιλά σχεδόν τηλεγραφικά και ενίοτε διαπιστώνονται ανακοπές). Σχηματισμός και περιεχόμενο σκέψης: Παρουσιάζει παραληρητικές ιδέες δηλητηριάσεως (πιστεύει ότι του βάζουν δηλητήρια στο φαγητό του όπως έκανε η μητέρα του), παραληρητικές ιδέες σχολιασμού (πιστεύει ότι σχολιάζουν και λέγουν υπονοούμενα για τον ανδρισμό του), παραληρητικές ιδέες σεξουαλικού περιεχομένου (πιστεύει ότι η μητέρα του τον παρενοχλούσε και τον προκαλούσε σεξουαλικά). Αντιληπτικές διαταραχές: Διαπιστώνονται ακουστικές ψευδαισθήσεις μη οργανωμένες. Ακούει να τον φωνάζουν, διάφορους θορύβους κ.λπ. ενώ επικρατεί ησυχία στο περιβάλλον και δεν είναι παρών κανείς. Επίγνωση του νοσηρού: Δεν υπάρχει. Κρίση: Σαφώς διαταραγμένη. Βούληση: Διαπιστώνεται υποβολιμότης. Μνήμη: Δεν διαπιστώνονται διαταραχές στην πρόσφατη και παλαιά μνήμη.». Η διάγνωση στην οποία καταλήγει ο ως άνω πραγματογνώμονας είναι «σχιζοφρένεια ηβηφρενικού τύπου επί προϋπαρχούσης αναπτυξιακής διαταραχής, αυτιστικού τύπου (πιθανόν σύνδρομο Asperger)». Σύμφωνα με την ίδια πραγματογνωμοσύνη με τον όρο «σύνδρομο Asperger» περιγράφεται «η διαταραχή αβέβαιης νοσολογικής εγκυρότητας, χαρακτηριζόμενη από το ίδιο είδος ποιοτικών ανωμαλιών της αμοιβαίας κοινωνικής συναλλαγής που είναι τυπικές του αυτισμού, μαζί με περιορισμένο, στερεότυπα επαναλαμβανόμενο ρεπερτόριο ενδιαφερόντων και δραστηριοτήτων. Φαίνεται πιθανότατα ότι πρόκειται για ήπιες παραλλαγές αυτισμού. Υπάρχει ισχυρή τάση αυτές οι ανωμαλίες να επιμένουν και κατά την εφηβεία και την ενήλικη ζωή και φαίνεται ότι μάλλον πρόκειται για μεμονωμένα περιστατικά τα οποία δεν επηρεάζονται ουσιαστικά από το περιβάλλον. Περιστασιακά επισυμβαίνουν ψυχωσικά επεισόδια κατά την πρώιμη ενήλικη ζωή» ενώ ως ηβηφρενική σχιζοφρένεια χαρακτηρίζεται «η μορφή σχιζοφρένειας, στην οποία κυριαρχούν οι μεταβολές του συναισθήματος. Οι παραληρητικές ιδέες και οι ψευδαισθήσεις είναι φευγαλέες και αποσπασματικές. Η συμπεριφορά είναι ανεύθυνη και απρόβλεπτη και οι ιδιοτροπισμοί συχνοί. Το συναίσθημα είναι ρηχό και απρόσφορο και η σκέψη αποδιοργανωμένη. Υπάρχει τάση για μόνωση και η συμπεριφορά φαίνεται χωρίς σκοπό και συναισθήματα. Η μορφή αυτή της σχιζοφρένειας αρχίζει μεταξύ της ηλικίας των 15-25 ετών και ταχέως αναπτύσσονται αρνητικά συμπτώματα, ιδιαίτερα της επιπέδωσης του συναισθήματος και της αβουλίας. Η ορμή και η αποφασιστικότητα χάνονται και οι στόχοι εγκαταλείπονται έτσι ώστε χαρακτηριστικά η συμπεριφορά του ασθενούς καθίσταται άσκοπη και χωρίς στόχους». Η εν λόγω πραγματογνωμοσύνη καταλήγει στα εξής συμπεράσματα (απαντήσεις στα τεθέντα με την ως άνω Διάταξη του Ανακριτή ερωτήματα): Ο ανήλικος κατηγορούμενος «πάσχει από σοβαρή ψυχική ασθένεια (σχιζοφρένεια ηβηφρενικού τύπου), η οποία επηρεάζει και διαταράσσει τις. πνευματικές και ανώτερες νοητικές του λειτουργίες», κατάσταση η οποία «επιβάλλει ιδιαίτερη μεταχείριση και ψυχιατρική παρακολούθηση του εν λόγω κρατουμένου σε θεραπευτικό ή άλλο Δημόσιο Ψυχιατρικό Κατάστημα προς παρακολούθηση τουλάχιστον επί εξάμηνο». Ακολούθως κατόπιν της από 18-6-2013 δήλωσης του κατηγορουμένου προς τον Ανακριτή διορίστηκε τεχνικός σύμβουλος του ανηλίκου ο ..., ψυχίατρος, αναπληρωτής καθηγητής - ψυχιατροδικαστικής της Ιατρικής Σχολής του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, ο οποίος αφού έλαβε υπόψη τα έγγραφα της σχηματισθείσας ποινικής δικογραφίας και εξέτασε τον ανήλικο ... δύο φορές (στο Κατάστημα Κράτησης Ανηλίκων του Αυλώνα την πρώτη και στο Ψυχιατρείο Κρατουμένων Κορυδαλλού τη δεύτερη) συνέταξε την από 1-10-2013 ψυχιατρική έκθεση του, στην οποία παραθέτει ένα σύντομο ατομικό ιστορικό του ασθενή καθώς και τα ευρήματα της ψυχιατρικής εξέτασης και ψυχολογικής αξιολόγησης του ανηλίκου αλλά και της ψυχικής κατάστασης του κατά την περίοδο διάπραξης της επίδικης πράξης. Σύμφωνα δε με αυτή ο ανήλικος παραβάτης «εκφράζει παραληρητικές ιδέες δίωξης και δηλητηρίασης» τονίζοντας ότι «η μητέρα μου με δηλητηρίαζε με ποντικοφάρμακο, είμαι βέβαιος γι' αυτό», το δε παραλήρημα του «εστιάζεται γύρω από τη μητέρα του, η οποία τον επηρεάζει και τον προκαλεί ακόμη και «σεξουαλικά», «το συναίσθημα του είναι απολύτως ρηχό και περισφιγμένο, σχεδόν ανύπαρκτο στην έκφραση του. Δεν εκφράζει συναισθήματα ούτε με τα λόγια του ούτε με την έκφραση του προσώπου του» ενώ η «Συνολική κλινική του εικόνα είναι αυτή του ατόμου με μείζονα ψυχιατρικά προβλήματα, απομόνωση και κακή επικοινωνία, ενός ατόμου ανίκανου να αντιληφθεί τα συναισθήματα των άλλων αλλά και τα δικά του». Επιπλέον χαρακτηρίζεται από «χαμηλή φυσιολογική νοημοσύνη» με «μεγάλη διαφορά μεταξύ λεκτικού και πρακτικού νοητικού πηλίκου», διαφορά «η οποία συναντάται σε άτομα με χρόνια ψύχωση» ενώ η «προβολική εξέταση ΤΑΤ στην οποία υπεβλήθη έδωσε σαφής ενδείξεις αποδιοργάνωσης και κατακερματισμένου 'εγώ', ενδείξεις δηλαδή ψύχωσης». Αναφερόμενος ο ανήλικος στις συνθήκες θανάτου της μητέρας του, ισχυρίστηκε ότι η μητέρα του «του επιτέθηκε και αυτός έστρεψε το μαχαίρι το οποίο χρησιμοποιούσε για να καρφώνει το καρπούζι, το οποίο έπαιρνε από ένα πιάτο και η μητέρα του 'έπεσε πάνω στο μαχαίρι'». Κατά τον ως άνω ψυχίατρο, «κάποια από τις κινήσεις της μητέρας του (να κλείσει την τηλεόραση ή να του πάρει το τηλεχειριστήριο από το χέρι) αντιμετωπίστηκε στα πλαίσια του διωκτικού παραληρήματος που είχε ως επίκεντρο τη μητέρα του και θεωρήθηκε επιθετική και επικίνδυνη με αποτέλεσμα να αντιδράσει με καταστρεπτικά αποτελέσματα», η δε ψυχική του κατάσταση το χρονικό αυτό διάστημα «ήταν αυτή της ψυχωτικής σύγχυσης όπου η πραγματικότητα και η φαντασία περιπλέκονται και είναι δύσκολο να διαχωριστούν». Περαιτέρω αναφέρεται στην έκθεση ότι ο ανήλικος, λάμβανε εν αγνοία του αρχικά το αντιψυχωσικό σκεύασμα Zalasta και στη συνέχεια το αντικαταθλιπτικό Solben ενώ την περίοδο του εγκλήματος το επίσης αντικαταθλιπτικό Melocin σε δόση 150 mgr, η δραστική ουσία του οποίου είναι η βενλαφαξίνη που στη δόση αυτή προκαλεί «συχνά επιθετικότητα, άγχος και εριστικότητα» ενώ τονίζεται ότι «σε άτομα με σχιζοφρένεια η χορήγηση αντικαταθλιπτικών μπορεί να προκαλέσει διέγερση». Αναφορικά με την ύπαρξη ή μη καταλογισμού στην περίπτωση του ..., ο ως άνω ψυχίατρος σημειώνει: «Ο ... πάσχει από ψυχωσική συνδρομή (σχιζοφρένεια ηβηφρενικού τύπου). Η ψυχιατρική διάγνωση αναφορικά με το αν πάσχει από αμιγή ηβηφρενική σχιζοφρένεια (σχιζοφρενική ψύχωση) ή αν η σχιζοφρένεια αναπτύχθηκε στο έδαφος αναπτυξιακής διαταραχής του αυτιστικού φάσματος (σύνδρομο Asperger) δεν έχει ιδιαίτερη σημασία για τον καταλογισμό αφού και κατά το χρόνο διάπραξης του εγκλήματος κυριαρχούνταν από παραληρητικές ιδέες (δηλαδή ιδέες λανθασμένες και εκτός πραγματικότητας) και διαταραχές της σκέψης. Τα συμπτώματα της νόσου επηρεάζουν την συμπεριφορά του πάσχοντα καθώς δεν έχει επαφή με την πραγματικότητα κατά την οξεία φάση. Η συμπεριφορά του κατά την ημέρα της επιδίκου πράξης είναι σαφώς παρορμητική καθώς δεν υπάρχει η παραμικρή ένδειξη σχεδιασμού ή έκφρασης βούλησης σε κάποιον από το περιβάλλον του.

Από τα παραπάνω προκύπτει ότι ο ... διέπραξε την πράξη ευρισκόμενος σε οξεία ψυχωτική έξαρση με εξαιρετικά ελαττωμένο έλεγχο της συνείδησης. Κατά το χρόνο λοιπό της πράξης δεν ήταν σε θέση να ενεργήσει σύμφωνα με την αντίληψη του περί του αδίκου.» Τέλος γνωμοδοτώντας επί του στοιχείου της επικινδυνότητας του ανήλικου παραβάτη, ο ως άνω ψυχίατρος τονίζει ότι «Με τη σταθερή λήψη της αντιψυχωσικής αγωγής και την εν γένει υποστήριξη ενός σταθερού περιβάλλοντος, ο ασθενής αναμένεται να βελτιωθεί αν και λόγω της βαρύτητας της ψυχιατρικής του διαταραχής, του νέου της ηλικίας του και της πρώιμης έναρξης, η πρόγνωση είναι συγκρατημένη και δεν αναμένεται να αποκτήσει υψηλά επίπεδα λειτουργικότητας. Θα πρέπει να θεωρηθεί θεραπευτική επιτυχία αν αποκτήσει επίγνωση του νοσηρού και αναγνωρίσει ότι πάσχει από ψυχιατρική διαταραχή και χρήζει θεραπείας» ενώ επισημαίνει ότι «ο ασθενής είχε σαφή μείζονα ψυχική διαταραχή για την οποία δεν λάμβανε φαρμακευτική αγωγή. Ο ασθενής ΔΕΝ εμφανίζει ψυχοπαθητική συμπεριφορά κάτι που σύμφωνα με τη βιβλιογραφία υπογραμμίζει τη μειωμένη του επικινδυνότητα για το μέλλον» για να καταλήξει ότι, κατά την εκτίμηση του, «ο … εμφανίζει χαμηλή επικινδυνότητα για επανάληψη μίας βίαιης συμπεριφοράς όπως η επίθεση ή/και απειλή κάποιου εφόσον εξασφαλιστεί μία σταθερή ψυχιατρική παρακολούθηση σε συνδυασμό με μία σταθερή θεραπεία (π.χ. ενέσιμη φαρμακευτική αγωγή ανά δύο εβδομάδες) κάτι που θα μειώσει σε μεγάλο βαθμό τη πιθανότητα να διακόψει ο ασθενής μετά από λίγο καιρό τη φαρμακευτική του αγωγή χωρίς να γίνει αντιληπτό» θεωρώντας ότι «εάν τηρηθούν οι ανωτέρω προϋποθέσεις σταθερής ψυχιατρικής παρακολούθησης σε συνδυασμό με σταθερή θεραπεία θα έχει χαμηλή πιθανότητα υποτροπής και έξαρσης των συμπτωμάτων της χρόνιας ψυχικής διαταραχής από την οποία πάσχει και εξαιρετικά χαμηλή επικινδυνότητα για επανάληψη κάποιας βίαιης συμπεριφοράς». Στη συνέχεια ο ως άνω Ανακριτής δυνάμει της με αριθμ. 25/7-10-2013 νεότερης Διάταξης του αντικατέστησε την επιβληθείσα στον κατηγορούμενο προσωρινή κράτηση με τους κάτωθι περιοριστικούς όρους: 1) της απαγόρευσης εξόδου από τη χώρα, 2) της θέσης αυτού οπό την υπεύθυνη επιμέλεια του πατέρα του, ..., ο οποίος θα μεριμνήσει για την ιατρική του παρακολούθηση από εξειδικευμένο ψυχίατρο, προσκομίζοντας και τα σχετικά έγγραφα και 3) της θέσης αυτού υπό την επιμέλεια της Επιμελήτριας Ανηλίκων Αγρινίου, την οποία θα πρέπει να επισκέπτεται συνοδεία του πατέρα του ανά δεκαπενθήμερο. Στη συνέχεια και ενώ είχε ήδη αποφυλακιστεί εισήχθη ακουσίως στις 9-10-2013 -δυνάμει της με αριθμ. 10348/8-10-2013 παραγγελίας του Εισαγγελέα Πρωτοδικών Πειραιά και στη συνέχεια δυνάμει της με αριθμ. 6780/2013 απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά- στο 6ο Ψ.Τ.Ε. του Ψυχιατρικού Νοσοκομείου Αττικής (Ψ.Ν.Α.) όπου παρέμεινε, μέχρι τις 14-7-2014 οπότε και μεταφέρθηκε στο 8° Ψ.Τ.Ε. του Ψ.Ν.Α. απ' όπου τελικά έλαβε εξιτήριο. Κατά τη διάρκεια της παραμονής του στο 6° Ψ.Τ.Ε. του Ψ.Ν.Α. «ο ασθενής παρουσίασε βελτίωση της ψυχοπαθολογικής του κατάστασης. Μετά τη μεταφορά του στο 8° Ψ.Τ.Ε. αν και παρουσίασε περαιτέρω βελτίωση κατόπιν τροποποίησης της φαρμακευτικής του αγωγής, συνέχισε να εμφανίζει αρνητικού τύπου συμπτωματολογία (άμβλυνση του συναισθήματος, αβουλησία, ανηδονία, απόσυρση) χωρίς ωστόσο να εμφανίζει παραληρητικές ιδέες ή ψευδαισθήσεις ενώ παρέμεινε ψυχοκινητικά ήρεμος και απόλυτα συνεργάσιμος καθ' όλο το διάστημα της νοσηλείας του, τόσον όσον αφορά τη λήψη της φαρμακευτικής του αγωγής όσο και την εν γένει συμπεριφορά του», σύμφωνα με το από 3-9-2014 έγγραφο του Διευθυντή του 8ου Ψ.Τ.Ε. …. Σύμφωνα με το ίδιο ως άνω έγγραφο «επειδή η ψυχοπαθολογική κατάσταση του ασθενή κρίθηκε σταθεροποιημένη και δεν αναμενόταν περαιτέρω βελτίωση εκ της νοσηλείας του, έγινε εξιτήριο στις 8-8-2014. Στο πατέρα του ασθενούς κ. …, ο οποίος επέδειξε ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την κατάσταση του υιού του και υπήρξε ιδιαίτερα υποστηρικτικός προς αυτόν εξηγήθηκε ότι προκειμένου να εξασφαλιστεί η απουσία επικινδυνότητας και η ομαλή συμπεριφορά του υιού του θα πρέπει να επιβλέπει ο ίδιος τη λήψη της φαρμακευτική του αγωγής και να φροντίζει για τη συχνή παρακολούθηση του ασθενούς σε Τακτικά Ψυχιατρικά Εξωτερικά ιατρεία. Σε αντίθετη περίπτωση είναι πιθανή η υποτροπή του ασθενούς και η εμφάνιση επικινδυνότητας». Ακολούθως κατόπιν της από 11-8-2014 αίτησης του … και λόγω μετοίκησης αυτού και του πατέρα του, ο οποίος μετά το τραγικό συμβάν ανέλαβε αποκλειστικά την ανατροφή, συντήρηση και εποπτεία του τέκνου του, στο Αιγάλεω Αττικής, εκδόθηκε η με αριθμ. 88-6-2015 Διάταξη του Ανακριτή και αντικαταστάθηκε ο τρίτος εκ των ως άνω τεθέντων περιοριστικός όρος αναφορικά με το πρόσωπο του Επιμελητή Ανηλίκων και τέθηκε ο ανήλικος υπό την επιμέλεια την Επιμελήτριας Ανηλίκων Αθηνών, την οποία θα έπρεπε να επισκέπτεται συνοδεία του πατέρα του ανά δεκαπενθήμερο. Καθ' όλη τη διάρκεια της παραμονής του στην Αθήνα, ο ανήλικος παρακολουθούνταν ανελλιπώς από τον ως άνω ψυχίατρο … στο Πανεπιστημιακό Γ.Ν. «ΑΤΤΙΚΟΝ». Τέλος, ύστερα από την από 2-6-2016 νεότερη αίτηση του ανηλίκου λόγω επικείμενης εγκατάστασης του μαζί με τον πατέρα του στον τόπο καταγωγής του τελευταίου στην Αλεξανδρούπολη, εκδόθηκε το με αριθμ. 92/29-6-2016 βούλευμα του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Αγρινίου, με το οποίο ο ανήλικος παραβάτης τέθηκε υπό την επιμέλεια την Επιμελήτριας Ανηλίκων Αλεξανδρούπολης, την οποία θα έπρεπε να επισκέπτεται συνοδεία του πατέρα του ανά δεκαπενθήμερο. Ήδη από τον Ιούνιο του 2016 ο ανήλικος παραβάτης διαμένει μαζί με τον πατέρα του στην Αλεξανδρούπολη όπου φιλοξενείται από τη γιαγιά και τη θεία του. Με τη με αριθμ. 1842/2015 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών, ο … τέθηκε σε καθεστώς πλήρους στερητικής δικαστικής συμπαράστασης και διορίστηκε ο πατέρας του δικαστικός συμπαραστάτης αυτού. Από την εγκατάσταση του στην Αλεξανδρούπολη και μέχρι σήμερα παρακολουθείται στα τακτικά εξωτερικά ιατρεία του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου της Αλεξανδρούπολης και προσέρχεται στις δεκαπενθήμερες συνεδρίες του με την Επιμελήτρια Ανηλίκων Αλεξανδρούπολης. Από όλα τα ως άνω εισφερόμενα στη δίκη αποδεικτικά μέσα και ιδίως από τις προαναφερθείσες συνολικά τρεις (3) εκθέσεις πραγματογνωμοσύνης, οι οποίες κρίνονται καθ' όλα πλήρεις, εμπεριστατωμένες και επιστημονικά ορθές και τεκμηριωμένες, καθόσον διαπιστώνουν και παραθέτουν επαρκώς την προεκτεθείσα συμπτωματολογία της νοσηρής κατάστασης της ψυχοπνευματικής προσωπικότητας του κατηγορουμένου, αποδεικνύεται πέραν πάσης αμφιβολίας ότι ο ανήλικος παραβάτης πάσχει από «ψυχωσική συνδρομή (σχιζοφρένεια ηβηφρενικού τύπου)», η οποία κατά το χρόνο τέλεσης των αποδιδόμενων σε αυτόν πράξεων παρουσίαζε έξαρση με παραληρητικές ιδέες, λόγω μη λήψης της ενδεικνυόμενης φαρμακευτικής αγωγής, την οποία (έξαρση) ενίσχυσε η λήψη αντενδεικνυόμενων αντικαταθλιπτικών σκευασμάτων, ψυχική νόσος, η οποία επέφερε στον κατηγορούμενο νοσηρή διατάραξη των πνευματικών λειτουργιών του σε τέτοιο σημείο που του αποστερούσε τη δυνατότητα αντίληψης του άδικου χαρακτήρα των πράξεων του και βουλητικής συμμόρφωσης προς την περί αδίκου αντίληψη του. Ενόψει των ανωτέρω το Δικαστήριο δέχεται ότι ο ανήλικος … δεν τέλεσε τις πράξεις της ανθρωποκτονίας από πρόθεση και οπλοχρησίας που του αποδίδονται, λόγω συνδρομής στο πρόσωπο του της περίπτωσης του άρθρου 34 του ΠΚ.

Εξάλλου σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 123 παρ. 1 του ΠΚ «αν η κατάσταση του ανηλίκου απαιτεί ιδιαίτερη μεταχείριση, ιδίως αν πάσχει από ψυχική ασθένεια ή τελεί σε διατάραξη των πνευματικών του λειτουργιών ή από οργανική νόσο ή κατάσταση που του δημιουργεί σοβαρή σωματική δυσλειτουργία το δικαστήριο διατάσσει: α) , β) , γ) και δ) την παραπομπή του ανηλίκου σε θεραπευτικό ή άλλο κατάστημα» ενώ σύμφωνα με την παρ. 2 του ίδιου άρθρο «τα θεραπευτικά μέτρα διατάσσονται ύστερα από προηγούμενη διάγνωση και γνωμοδότηση από εξειδικευμένη ομάδα ιατρών, ψυχολόγων και κοινωνικών λειτουργών, οι οποίοι κατά περίπτωση υπάγονται σε Μονάδα του Υπουργείου Δικαιοσύνης ή σε ιατρικά κέντρα υγείας ή κρατικά νοσηλευτικά ιδρύματα». Στην προκείμενη περίπτωση λαμβάνοντας το Δικαστήριο υπόψη του αφενός την ευεργετική επίδραση που επέφερε στον ψυχισμό του ... η εκτός καταστημάτων κράτησης και ψυχιατρικών καταστημάτων διαβίωση του, όπως αυτή έγινε αντιληπτή από όλη τη σύνθεση του Δικαστηρίου κατά την απολογία του αφετέρου την εξασφάλιση της δυνατότητας στενής ψυχιατρικής παρακολούθησης και λήψης από αυτόν της ενδεδειγμένης φαρμακευτικής αγωγής εκτός, περιβάλλοντος εγκλεισμού υπό την εποπτεία του αποκλειστικώς επιφορτισμένου με την ανατροφή και συντήρηση του πατέρα του, κρίνει ότι ο ... δεν χρήζει ιδιαίτερης μεταχείρισης με την παραπομπή του σε θεραπευτικό ή άλλο κατάστημα αφού δεν κρίνεται επικίνδυνος για τη δημόσια υγεία κατ' άρθρον 69 του ΠΚ. Η ως άνω κρίση του Δικαστηρίου ενισχύεται από: 1) το από 10-11-2016 ενημερωτικό σημείωμα που υπογράφει η ..., ψυχίατρος, επίκουρη καθηγήτρια ψυχιατρικής του Δ.Π.Θ., σύμφωνα με το οποίο ο ... «παρακολουθείται από τις υπηρεσίες του Τομέα Ψυχικής Υγείας του Νοσοκομείου Αλεξανδρούπολης από τον Ιούνιο του 2016 οι διαγνώσεις οι οποίες δικαιολογούν την κλινική εικόνα του κ. ... είναι: Ψυχωτική συνδρομή σχιζοφρενικού τύπου πιθανότατα σε έδαφος διάχυτης αναπτυξιακής διαταραχής με υψηλή λειτουργικότητα. Επισκέπτεται τις υπηρεσίες μας ανά 15 ημέρες και του χορηγείται αντιψυχωσική αγωγή μακράς δράσης (Amp Rispedal consta 50 mg). Παράλληλα λαμβάνει και 20 mg φλουοξετίνης (Ladose) ημερησίως. Η παραπάνω αγωγή αποτελεί συνέχεια της ήδη χορηγούμενης σε αυτόν φαρμακευτικής αγωγής. Ο κ. ... συνοδεύεται πάντα από τον πατέρα του, δεν έφερε ποτέ αντίρρηση στο να μεταβεί στο χώρο της κλινικής και να του γίνει η ενέσιμη αγωγή, απαντά λακωνικά αλλά συνεργάζεται στις συζητήσεις (οι οποίες είναι- σύντομες) κατά τη διάρκεια των συναντήσεων και τις περισσότερες φορές έχει βλεματική επαφή όταν απευθύνεται σε εμένα. Τελευταία έχει αρχίσει να μιλά λίγο περισσότερο και να χρησιμοποιεί περισσότερες λέξεις και ο ίδιος αυτό το αποδίδει στη σταθερή φαρμακευτική του αγωγή. Αναφέρει ότι είναι ευχαριστημένος από τη ζωή στην Αλεξανδρούπολη και από τη συμπεριφορά των οικείων του απέναντι του», 2) τη με αριθμ. πρωτ. 155/20-3-2017 νεότερη ιατρική γνωμάτευση της ..., Αναπλ. Καθηγήτριας Ψυχιατρικής του Δ.Π.Θ., σύμφωνα με την οποία ο ... συνεχίζει να επισκέπτεται τον Τομέα Ψυχικής Υγείας του Νοσοκομείου Αλεξανδρούπολης, με τη συνοδεία του πατέρα του και είναι συνεργάσιμος στη λήψη της φαρμακευτικής αγωγής, παρουσιάζοντας βελτίωση στην επικοινωνία του, 3) τη με αριθμ …/24-10-2016 ένορκη βεβαίωση των … και …, γιαγιάς και θείας του ..., οι οποίες φιλοξενούν τον ίδιο και τον πατέρα του στην οικία τους στην Αλεξανδρούπολη από τα τέλη Μαΐου του 2016. Οι ως άνω μάρτυρες περιγράφουν την καθημερινότητα του ..., δηλώνουν ότι αισθάνονται ασφάλεια μαζί του ενώ εκδηλώνουν τα αισθήματα αγάπης που τρέφουν για το άτομό του. Αναφέρουν χαρακτηριστικά: «Τον ... τον αγαπάμε και μας αγαπάει. Θέλουμε να τον βοηθήσουμε και να του συμπαρασταθούμε με κάθε τρόπο. Από τότε που ζει μαζί μας, όπως και ο πατέρας του διαπιστώνει, είναι πιο κοινωνικός, δεν δυσανασχετεί ιδιαίτερα όταν βρίσκεται με κόσμο, νοιώθει περισσότερο άνετα απ' ότι στο παρελθόν γι' αυτό και θέλει να βγαίνει πιο συχνά. Θέλουμε να συνεχίσει ο ... να ζει κοντά μας για να μπορέσουμε να τον βοηθήσουμε περισσότερο και καλύτερα, προς όφελος πάντα της υγείας του», 4) το από 3-9-2014 έγγραφο του Διευθυντή του 8ου Ψ.Τ.Ε. ..., σύμφωνα με το οποίο η ψυχοπαθολογική κατάσταση του ... κατά τη διάρκεια της ακούσιας νοσηλείας του παρουσίασε βελτίωση, λόγω δε της σταθεροποίησης της και της μη αναμονής περαιτέρω βελτίωσης από τη νοσηλεία του, του δόθηκε εξιτήριο στις 8-8-2014. Από το έγγραφο αυτό, ως το πλήρες περιεχόμενο του εκτίθεται ανωτέρω, γίνεται κατανοητό, ότι η εξασφάλιση της απουσίας επικινδυνότητας του ... και η ομαλή συμπεριφορά του τελεί σε άμεση συνάρτηση με τη λήψη της φαρμακευτικής του αγωγής και τη συχνή παρακολούθηση του σε Τακτικά Ψυχιατρικά Εξωτερικά Ιατρεία, υπό την εποπτεία του επιφορτισμένου πλέον με την ανατροφή και συντήρηση πατέρα του, παρακολούθηση η οποία, όπως αποδείχτηκε τηρείται εν προκειμένω ευλαβικά και 5) την προαναφερθείσα ψυχιατρική έκθεση του …, ο οποίος κρίνει ότι εάν τηρηθούν οι προϋποθέσεις της σταθερής ψυχιατρικής παρακολούθησης σε συνδυασμό με σταθερή θεραπεία ο ανήλικος παραβάτης θα έχει χαμηλή πιθανότητα υποτροπής και έξαρσης των συμπτωμάτων της χρόνιας ψυχικής διαταραχής από την οποία πάσχει και εξαιρετικά χαμηλή επικινδυνότητα για επανάληψη κάποιας βίαιης συμπεριφοράς στο μέλλον. Από όλα τα ανωτέρω καθίσταται σαφές ότι ο ανήλικος …, θύτης ενός αποτρόπαιου εγκλήματος και ταυτόχρονα θύμα της απουσίας έστω και της «στοιχειώδους ψυχολογικής μέριμνας των αγαπημένων του προσώπων», της οποίας έχρηζε εξαιτίας της πάθησης του, όπως αναφέρει ο ψυχίατρος … στην προαναφερθείσα ψυχιατρική πραγματογνωμοσύνη του, έχει πλέον εισέλθει σε μία περίοδο σταθερότητας, με σταθερά σημάδια βελτίωσης της κλινικής του εικόνας, τελώντας πάντοτε υπό την συνεχή εποπτεία, επίβλεψη και συμπαράσταση του πατέρα του, με την υποστήριξη του οποίου είναι πάντοτε συνεπής στην τακτική παρακολούθηση του και στη λήψη της φαρμακευτικής του αγωγής σε πανεπιστημιακό νοσοκομείο. Διαβιεί σε ένα περιβάλλον πλήρους αποδοχής και αγάπης, με την φροντίδα και την υποστήριξη του οποίου δύναται να αποκτήσει τη λειτουργικότητα και την κοινωνική ένταξη που του επιτρέπει η πάθηση του. Η απομάκρυνση του συνεπώς από ενός τέτοιου είδους περιβάλλον και η παραπομπή του σε οιουδήποτε είδους θεραπευτικό κατάστημα θα απέβαινε καταστρεπτική για την ψυχική του υγεία καθώς θα ακύρωνε την οποία πρόοδο έχει μέχρι στιγμής σημειώσει και θα του στερούσε την ευκαιρία για ένα μέλλον υγιές, μακριά και πέρα από το τραυματικό του παρελθόν.

ΠΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ

Δικάζει με παρόντα τον κατηγορούμενο, ..., κάτοικο Αλεξανδρούπολης (...).

Δέχεται το Δικαστήριο ότι ο κατηγορούμενος δεν τέλεσε τις κάτωθι περιγραφόμενες αξιόποινες πράξεις λόγω συνδρομής στο πρόσωπο του της περίπτωσης του 34 Π.Κ., μη συντρέχουσας εν προκειμένω περίπτωσης ιδιαίτερης μεταχείρισης και συνακόλουθα επιβολής θεραπευτικού μέτρου σε βάρος του, καθώς δεν κρίνεται επικίνδυνος για την δημόσια ασφάλεια, και συγκεκριμένα ότι: Στο Αγρίνιο στον πρώτο όροφο διωρόφου κτιρίου στην οδό ... στον Αγιο Κωνσταντίνο, στις 22-5-2013 και περί ώρα 2:15 π.μ. τέλεσε περισσότερα εγκλήματα τα οποία τιμωρούνται με στερητική της ελευθερίας ποινή και συγκεκριμένα:

Α) Στον παραπάνω τόπο και χρόνο, ενεργώντας με πρόθεση, σκότωσε άλλον και ειδικότερα στον παρακάνω τόπο και χρόνο, ενεργώντας με πρόθεση, ευρισκόμενος σε ήρεμη ψυχική κατάσταση και έχοντας αποφασίσει να προκαλέσει το θάνατο της ..., μητέρας του, επιτέθηκε σε αυτή με μαχαίρι οικιακής χρήσης, συνολικού μήκους τριάντα εκατοστών και με μήκος λάμας δεκαεννέα εκατοστών και έχοντας ανθρωποκτόνο δόλο της επέφερε πέντε πλήγματα με μαχαίρι, και συγκεκριμένα ένα στη δεξιά ωμοπλάτη, ένα στον αριστερό αντίχειρα, δύο αριστερά στο επιγάστριο και ένα στο άνω έσω τεταρτημόριο του αριστερού μαστού, προκαλώντας της σωματικές κακώσεις, οι οποίες επέφεραν το θάνατο της.

Β) Στον παραπάνω τόπο και χρόνο διέπραξε κακούργημα με δόλο με χρήση αντικειμένου το οποίο είναι όπλο κατά την έννοια του νόμου και ειδικότερα στον παραπάνω τόπο και χρόνο τέλεσε το κακούργημα της ανθρωποκτονίας από πρόθεση υπό τις ειδικότερες περιστάσεις που διαλαμβάνονται ανωτέρω υπό στοιχ. Α', με χρήση μαχαιριού με μήκος λάμας δεκαεννέα εκατοστών και συνολικό μήκος τριάντα εκατοστών, το οποίο είναι πρόσφορο για επίθεση και άμυνα και συνιστά όπλο κατά την έννοια του νόμου.

Κρίθηκε, αποφασίστηκε και δημοσιεύθηκε, αμέσως, στο ακροατήριό του, με κλειστές τις θύρες στο Αγρίνιο, την 4η Απριλίου 2017.

Η ΠΡΟΕΔΡΟΣ Ο ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ