ΤρΔΕφΑθ 4431/2015

Επιβολή δημοτικών τελών - Οργανισμός Διεξαγωγής Ιπποδρομιών Ελλάδος (Ο.Δ.Ι.Ε.) - Ειδικός φόρος υπέρ Ο.Τ.Α. - Πρόστιμο λόγω μη απόδοσης φόρου -.

Δημοτικός φόρος σε βάρος της ΟΔΙΕ Α.Ε. Κρίθηκε ότι η προσφεύγουσα (Ο.Δ.Ι.Ε.) δεν απαλλάσσεται του ένδικου φόρου ως απολαύουσα όλων των προνομίων του Δημοσίου διότι, εφόσον, κατά τα ρητώς προβλεπόμενα στην διάταξη του άρθρου 2 παρ. 13 του ν. 3986/2011, των προνομίων του Δημοσίου απολαύουν «... και οι εταιρείες των οποίων το μετοχικό κεφάλαιο ανήκει εξ ολοκλήρου άμεσα ή έμμεσα στο Ταμείο ...» και η μεταβίβαση του συνόλου του μετοχικού κεφαλαίου της προσφεύγουσας στο Ταμείο (ΤΑΙΠΕΔ) έλαβε χώρα μετά τα υπό κρίση έτη, η εν λόγω διάταξη δεν είναι, πάντως, εφαρμοστέα εν προκειμένω. Περαιτέρω κρίθηκε ότι τα έσοδα της προσφεύγουσας από τον στοιχηματισμό των πρακτορείων αφορούν αποκλειστικά την εμπορική χρήση που διεξάγει η ίδια στις Ολυμπιακές εγκαταστάσεις της, ήτοι τις ιπποδρομίες που διεξάγονται σε αυτές και εκ των οποίων προέρχεται το στοίχημα. Είναι δε σαφές ότι η διεξαγωγή ιπποδρομιών με σκοπό τον στοιχηματισμό και τα έσοδα από τη διοργάνωση τους, συνιστούν κατεξοχήν εμπορική χρήση των εγκαταστάσεων. Είναι δε αδιάφορο εάν τα έσοδα αυτά εισπράττονται στο χώρο των Ολυμπιακών εγκαταστάσεων ή σε συνεργαζόμενα πρακτορεία, αφού η αιτία των σχετικών εσόδων είναι η διεξαγόμενη, ταυτόχρονα με το στοίχημα, ιπποδρομιακή δραστηριότητα στο χώρο των εγκαταστάσεων της προσφεύγουσας. Απόρριψη αίτησης.

Αριθμός απόφασης: 4431/2015

ΤΟ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΕΦΕΤΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ

Τμήμα 8ο Τριμελές

Αποτελούμενο από τους: Γεωργία Ζάκη, Πρόεδρο Εφετών Διοικητικών Δικαστηρίων, Χρυσάνθη Χριστοδούλου (Εισηγήτρια) και Αντώνιο Τσαμαρδίνο, Εφέτες Διοικητικών Δικαστηρίων και γραμματέα τη Βασιλική Καρακολτσίδου, δικαστική υπάλληλο,

συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριο του, στις 4 Ιουνίου 2015, για να δικάσει την από 27 Νοεμβρίου 2014 (αριθμ. καταχ. ΠΡΦ 1556/1.12.2014) προσφυγή,

της ανώνυμης εταιρείας με την επωνυμία «ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΔΙΕΞΑΓΩΓΗΣ ΙΠΠΟΔΡΟΜΙΩΝ ΕΛΛΑΔΟΣ Α.Ε. (ΟΔΙΕ ΑΕ)», η οποία εδρεύει στο Μαρκόπουλο Αττικής (Νέος Ιππόδρομος Αθηνών - θέση Μερέντα) και παραστάθηκε με τον πληρεξούσιο δικηγόρο ʼγγελο Δημητρόπουλο,

κατά του Δήμου Μαρκόπουλου Μεσογαίας Αττικής, που εδρεύει στο Μαρκόπουλο Αττικής και παραστάθηκε με τον πληρεξούσιο δικηγόρο Απόστολο Παπακωνσταντίνου με δήλωση, σύμφωνα με το άρθρο 133 παρ. 2 του Κ.Δ.Δ.

Κατά τη συζήτηση της υπόθεσης, η διάδικος που παραστάθηκε ζήτησε όσα αναφέρονται στα πρακτικά.

Μετά τη συνεδρίαση το Δικαστήριο συνήλθε σε διάσκεψη.

Αφού μελέτησε τα σχετικά έγγραφα

σκέφθηκε κατά το Νόμο

1. Επειδή, με την κρινόμενη προσφυγή και τους πρόσθετους λόγους αυτής, ζητείται η ακύρωση: 1) της 247/29.9.2014 απόφασης του Δημάρχου Μαρκόπουλου Μεσογαίας Αττικής, με την οποία επιβλήθηκε σε βάρος της προσφεύγουσας και υπέρ του Δήμου ειδικός φόρος σε ποσοστό 2% επί των εισπράξεων της εταιρείας της, για τα έτη 2006 έως και 2012, σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 7 παρ. 1 του ν. 3342/2005, ήτοι συνολικό ποσό 31.117.162,84 ευρώ (ήτοι, 6.651.144,16 ευρώ για το έτος 2006, 5.588.647,60 ευρώ για το έτος 2007, 5.847.653,76 ευρώ για το έτος 2008, 5.122.113,28 ευρώ για το έτος 2009, 3.810.736,40 ευρώ για το έτος 2010, 2.433.541,08 ευρώ για το έτος 2011 και 1.663.326,56 ευρώ για το έτος 2012) καθώς και πρόστιμο του άρθρου 19 του ν. 1080/1980 λόγω μη υποβολής δηλώσεως αποδόσεως στο Δήμο του ως άνω ειδικού φόρου, κατά τα έτη αυτά, συνολικού ποσού 29.559.844,09 ευρώ (ήτοι, 6.651.144,16 ευρώ για το έτος 2006, 5.588.647,60 ευρώ για το έτος 2007, 5.847.653,76 ευρώ για το έτος 2008, 5.122.113,28 ευρώ για το έτος 2009, 3.705.941,15 ευρώ για το έτος 2010, 1.825.155,81 ευρώ για το έτος 2011 και 819.188,33 ευρώ για το έτος 2012), 2) της 291/7.11.2014 απόφασης του παραπάνω Δημάρχου, με την οποία επιβλήθηκε εκ νέου σε βάρος της προσφεύγουσας ο ίδιος ως άνω ειδικός φόρος επί των εισπράξεων της εταιρείας της, για τα ίδια έτη 2006 έως και 2012, ήτοι το ίδιο (επί μέρους και συνολικό) ποσό των 31.117.162,84 ευρώ και 3) της 292/7.11.2014 απόφασης του παραπάνω Δημάρχου, με την οποία επιβλήθηκε εκ νέου σε βάρος της προσφεύγουσας, το ίδιο ως άνω ποσό προστίμου, ήτοι το ίδιο (επί μέρους και συνολικό) ποσό των 29.559.844,09 ευρώ, λόγω μη υποβολής δηλώσεως αποδόσεως στο Δήμο του παραπάνω ειδικού φόρου, για τα ίδια έτη.

2. Επειδή, στο άρθρο 277 του Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας ( ν. 2717/ 1999, φ. Α' 99), όπως οι παράγραφοι 2, 3 και 4 αυτού αντικαταστάθηκαν από το άρθρο 45 του ν. 3900/2010 (φ. Α'213), ορίζεται ότι: «1. Για το παραδεκτό των ένδικων βοηθημάτων και μέσων πρέπει, ως την πρώτη συζήτηση της υπόθεσης, να προσκομισθεί το προβλεπόμενο από τις κείμενες διατάξεις αποδεικτικό καταβολής παραβόλου. Αν δεν προσκομισθεί το αποδεικτικό αυτό ως την πρώτη συζήτηση της υπόθεσης, εφαρμόζονται τα προβλεπόμενα στο άρθρο 139Α. 2. Το παράβολο ορίζεται: α) για την....προσφυγή σε εκατό ευρώ, β) ... 3. Κατ' εξαίρεση, στις χρηματικού περιεχομένου φορολογικές και τελωνειακές εν γένει διαφορές, το παράβολο για την προσφυγή, ορίζεται σε ποσοστό ίσο προς το δύο τοις εκατό του αντικειμένου της διαφοράς και μέχρι του ποσού των δέκα χιλιάδων ευρώ. Αν το παράβολο υπερβαίνει το ποσό των τριών χιλιάδων ευρώ, καταβάλλεται το ποσό αυτό, το επιπλέον δε τυχόν οφειλόμενο και μέχρι του ορίου των δέκα χιλιάδων ευρώ, καταλογίζεται, αν συντρέχει περίπτωση, με την οριστική απόφαση του δικαστηρίου επί της προσφυγής... 4. Τα ένδικα βοηθήματα και μέσα της παραγράφου 3 απορρίπτονται ως απαράδεκτα, εάν κατά την κατάθεση του εισαγωγικού δικογράφου της δίκης δεν καταβληθεί, από τον υπόχρεο, το 1/3 του κατά την προηγούμενη παράγραφο παραβόλου, έως δε την πρώτη συζήτηση της υπόθεσης τα υπόλοιπα 2/3 αυτού... ».

3. Επειδή, με το άρθρο 1 παρ. 1 του ν. 3986/2011 (φ. Α' 152), συστάθηκε ανώνυμη εταιρεία με την επωνυμία «ΤΑΜΕΙΟ ΑΞΙΟΠΟΙΗΣΗΣ ΙΔΙΩΤΙΚΗΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΑΕ» (Ταμείο), το οποίο έχει αποκλειστικό σκοπό «την αξιοποίηση περιουσιακών στοιχείων της ιδιωτικής περιουσίας του Δημοσίου καθώς και περιουσιακών στοιχείων ΝΠΔΔ ή των δημοσίων επιχειρήσεων των οποίων το μετοχικό κεφάλαιο ανήκει εξ ολοκλήρου, άμεσα ή έμμεσα, στο Δημόσιο ...», στο δε άρθρο 2 παρ. 13 του ίδιου νόμου, προβλέφθηκε ότι: «Το Ταμείο και οι εταιρείες των οποίων το μετοχικό κεφάλαιο ανήκει εξ ολοκλήρου, άμεσα ή έμμεσα, στο Ταμείο, απολαμβάνουν όλων των διοικητικών, οικονομικών, φορολογικών, δικαστικών, ουσιαστικού και δικονομικού, δικαίου προνομίων και ατελειών του Δημοσίου......

4. Επειδή, η προσφεύγουσα συστάθηκε με τον αν.ν. 598/1968 (φ. Α'256), ως νομικό πρόσωπο ιδιωτικού δικαίου με την επωνυμία «Οργανισμός Διεξαγωγής Ιπποδρομιών Ελλάδος» (ΟΔΙΕ), τελούσα υπό τον έλεγχο και την εποπτεία της Γενικής Γραμματείας Αθλητισμού (άρθρο 1 του αν.ν. 598/1968) και στην οποία ανατέθηκε «η οργάνωσις και διεξαγωγή κατ' αποκλειστικότητα Ιπποδρομιών» σε ολόκληρη τη χώρα, ενώ, με το π.δ.56/1999 (φ. Α'59), μετατράπηκε σε ανώνυμη εταιρεία, με μοναδικό μέτοχο το Ελληνικό Δημόσιο και διατήρησε όλα τα προνόμια που είχε προηγουμένως ως ΝΠΙΔ. Ακολούθως, με τις 185/6.9.2011 (φ. Β' 2061/16.9.2011) και 206/25.4.2012 (φ. Β' 1363/26.4.2012) αποφάσεις της Διυπουργικής Επιτροπής Αναδιαρθρώσεων και Αποκρατικοποιήσεων, το σύνολο του μετοχικού κεφαλαίου της προσφεύγουσας, διαιρούμενο σε 5.321.286 μετοχές, μεταβιβάσθηκε εξ ολοκλήρου, στις 26.4.2012, στο Τ.Α.Ι.ΠΕ.Δ. Ως εκ τούτου, από την ως άνω ημεροχρονολογία, η προσφεύγουσα απολαμβάνει, σύμφωνα με την προεκτεθείσα διάταξη της παρ. 13 του άρθρου 2 του ν. 3986/2011, όλων των «προνομίων και ατελειών του Δημοσίου» και, συνεπώς, για την κρινόμενη προσφυγή, η οποία ασκήθηκε την 1.12.2014, απαλλάσσεται, όπως και το Δημόσιο, από την, κατά την ως άνω διάταξη του άρθρου 277 του ΚΔΔ, υποχρέωση καταβολής παραβόλου και πρέπει να απορριφθεί ως αβάσιμος ο αντίθετος ισχυρισμός του καθού ότι τυχόν απαλλαγή της προσφεύγουσας θα προσέκρουε στην αρχή της ισότητας των άρθρων 4 παρ. 1 και 20 του Συντάγματος καθώς και 6 παρ. 1 της ΕΣΔΑ, εφόσον αυτή λειτουργεί αμιγώς με βάση τους κανόνες του ιδιωτικού δικαίου και δεν επιδιώκει σκοπούς δημοσίου συμφέροντος αλλά επιχειρηματικούς σκοπούς. Τούτο διότι η προσφεύγουσα ναι μεν είναι ν.π.ι.δ. που λειτουργεί με τη μορφή ανώνυμης εταιρείας, όμως, όπως προεκτέθηκε, υπάγεται στον ευρύτερο δημόσιο τομέα (άρθρο 6 παρ. 1 του ν. 1256/1982, φ. Α'65), ελέγχεται και εποπτεύεται από το Κράτος και το μετοχικό της κεφάλαιο ανήκει αποκλειστικά στο Ελληνικό Δημόσιο και, ως εκ τούτου, έχει χαρακτηριστικά που προσιδιάζουν σε οργανισμό δημοσίου δικαίου (πρβλ. ΣτΕ 1901/2014).

5. Επειδή, περαιτέρω, η κρινόμενη προσφυγή στρέφεται, όπως προεκτέθηκε, κατά των 247/29.9.2014, 291/7.11.2014 και 292/7.11.2014 τριών (3) αποφάσεων του Δήμαρχου Μαρκόπουλου, με την πρώτη εκ των οποίων επιβάλλεται σε βάρος της προφεύγουσας τόσο ο ένδικος ειδικός φόρος όσο και το πρόστιμο, ενώ με τις άλλες δύο ο Δήμαρχος Μαρκόπουλου, εμμένοντας στο περιεχόμενο της προηγούμενης 247/29.9.2014 απόφασης του περί επιβολής του ίδιου ποσού ειδικού φόρου και προστίμου, για το ίδιο χρονικό διάστημα και χωρίς νέα ουσιαστική έρευνα της υπόθεσης, απλώς εξέδωσε διαδοχικώς δύο διακεκριμένες (χωριστές) αποφάσεις, ήτοι μία για τον φόρο και μία για το πρόστιμο. Συνεπώς, οι τελευταίες αυτές αποφάσεις, επιβεβαιωτικές της προηγούμενης όμοιας, στερούνται εκτελεστού χαρακτήρα (πρβλ. ΣτΕ 1175/2013, 1239/2013, 916/2010) και, ως εκ τούτου, η προσφυγή και οι πρόσθετοι λόγοι αυτής πρέπει να απορριφθούν καθ' ο μέρος στρέφονται κατ' αυτών και να εξεταστούν αν έχουν ασκηθεί παραδεκτώς καθ' ο μέρος στρέφονται κατά της 247/29.9.2014 απόφασης του Δημάρχου.

6. Επειδή, στο άρθρο 2 του ν. 505/1976 (Α' 353), οι δικονομικές διατάξεις του οποίου εφαρμόζονται, κατ'άρθρο 5 του ν. 1406/1983 (Α' 182), στις διαφορές από τη δημοτική και κοινοτική φορολογία γενικώς, ορίζεται ότι: «1. Δικαιούται εις προσφυγήν πας φορολογούμενος εγγραφείς εις βεβαιωτικόν κατάλογον δι'οιονδήποτε αυτοτελή φόρον, τέλος, δικαίωμα, εισφοράν ... και πρόστιμον, βεβαιούμενον είτε απ'ευθείας υπό του δήμου ή της κοινότητος ... ενώπιον του αρμοδίου Φορολογικού Πρωτοδικείου... 2. Η προθεσμία ασκήσεως της προσφυγής είναι, είκοσι ημερών, από της επομένης της κατ' εφαρμογήν της κειμένης περί δήμων και κοινοτήτων νομοθεσίας επιδόσεως εις τον φορολογούμενον της περί βεβαιώσεως του φόρου, τέλους, δικαιώματος εισφοράς, αντιτίμου προσωπικής εργασίας ή προστίμου, ειδοποιήσεως ή αποφάσεως ή αποσπάσματος φύλλου ελέγχου ή άλλου δηλοποιούντος την βεβαίωσιν εγγράφου, εφ'όσον το βεβαιωθέν ποσόν δεν υπερβαίνει τας χιλίας δραχμάς. Επί βεβαιώσεων ανωτέρου ποσού εφαρμόζονται, ως προς την επίδοσιν, αι οικείαι διατάξεις του Κωδικός Φορολογικής Δικονομίας» και στο άρθρο 3 του ίδιου ως άνω νόμου, όπως το άρθρο αυτό αντικαταστάθηκε με την παρ. 1 του άρθρου 27 του ν. 1828/1989 (Α' 2), ότι: «1. Σε περίπτωση άσκησης προσφυγής από φορολογούμενο, βεβαιώνεται σε βάρος του ποσοστό σαράντα τα εκατό (40%) επί του αμφισβητούμενου ποσού. 2...». Εξάλλου, ήδη, στον Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας (Κ.Δ.Δ.) που κυρώθηκε με το άρθρο πρώτο του ν. 2717/1999 (Α' 97/17.5.1999), του οποίου η ισχύς, σύμφωνα με το άρθρο δεύτερο αυτού, άρχισε δύο μήνες μετά τη δημοσίευση του στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως, ορίζεται στο άρθρο 66, όπως η παράγραφος 2 αυτού αντικαταστάθηκε με την υποπερίπτωση 2 της υποπαραγράφου ΙΓ.2 του άρθρου πρώτου του ν. 4093/2012 (φ. Α' 222/12.11.2012), ότι: «1. Η προσφυγή ασκείται μέσα σε προθεσμία εξήντα (60) ημερών, η οποία αρχίζει: Α. Σε περίπτωση ρητής πράξης: α) Για εκείνους τους οποίους αφορά: i) από την κατά νόμο επίδοση της σε αυτούς ή ϋ) σε κάθε άλλη περίπτωση, από τότε που αυτοί έλαβαν αποδεδειγμένως πλήρη γνώση του περιεχομένου της. β) Για τους τρίτους: ϊ) .... 2α. Εξαιρετικώς στις φορολογικές και τελωνειακές διαφορές εν γένει η προσφυγή ασκείται εντός τριάντα (30) ημερών και η προθεσμία για την άσκηση της αρχίζει όπως

ορίζεται στην προηγούμενη παράγραφο, β ...». Περαιτέρω, στο άρθρο 285 του ίδιου ως άνω Κώδικα ορίζεται ότι «1. Από την έναρξη της ισχύος του Κώδικα καταργείται κάθε γενική ή ειδική διάταξη η οποία αναφέρεται σε θέμα ρυθμιζόμενο από αυτόν. 2. Κατ' εξαίρεση, διατηρούν την ισχύ τους οι δικονομικού περιεχομένου διατάξεις: α) ως προς τις οποίες γίνεται ρητή επιφύλαξη στις επιμέρους διατάξεις του Κώδικα, β) της δημοτικής - κοινοτικής φορολογίας, οι οποίες αφορούν την είσπραξη φόρου ή τέλους μέσω της Δ.Ε.Η., γ) οι οποίες αναφέρονται στην εκδίκαση των διαφορών ανάμεσα στο φορολογούμενο και τον ενοικιαστή φόρων, δ) οι οποίες προβλέπουν την επιβολή, από τα δικαστήρια, αυτοτελών κυρώσεων για φορολογικές παραβάσεις, ε) του άρθρου 99 του ν.δ. 118/1973, στ) του άρθρου 1 του ν.δ. 4600/1966 και ζ) των παρ. 4 και 7 του άρθρου 28 του ν. 2579/1998».

7. Επειδή, από τις μεταβατικές διατάξεις του ΚΔΔ (αρ. 285) δεν προβλέπεται η διατήρηση της ισχύος της ως άνω ειδικής διάταξης του άρθρου 2 παρ. 2 του ν. 505/1976 και, ως εκ τούτου, η προθεσμία άσκησης προσφυγής και στις υποθέσεις δημοτικής και κοινοτικής φορολογίας ρυθμίζεται πλέον από τις διατάξεις του άρθρου 66 του ΚΔΔ που ορίζει "εξαιρετικώς" την προθεσμία άσκησης της προσφυγής στις φορολογικές εν γένει διαφορές - στις οποίες περιλαμβάνονται και υποθέσεις περί επιβολής δημοτικών τελών και συναφών προστίμων (ΣτΕ 761/2014), όπως η υπό κρίση - εντός τριάντα (30) ημερών από την κατά νόμο επίδοση στο φορολογούμενο της σχετικής πράξης και, πάντως, από τότε που αυτός έλαβε αποδεδειγμένα πλήρη γνώση του περιεχομένου της (βλ. ΣτΕ 2104/2014, 702/2009 επτ.).

8. Επειδή, στην προκειμένη περίπτωση, η προσβαλλόμενη 247/29.9.2014 απόφαση του Δημάρχου Μαρκόπουλου, επί του σώματος της οποίας αναγράφεται ότι η προθεσμία άσκησης κατ' αυτής προσφυγής είναι εξήντα (60) ημερών, επιδόθηκε στην προσφεύγουσα, όπως συνομολογεί και η ίδια με το από 9.6.2015 υπόμνημα της, στις 2.10.2014 (βλ. σχετικά την 88145/2.10.2014 έκθεση επίδοσης της δικαστικής επιμελήτριας ...), ενώ η κρινόμενη προσφυγή κατατέθηκε στη Γραμματεία του Διοικητικού Εφετείου Αθηνών την 1.12.2014 (με αριθμ. κατ. ΠΡΦ 1556/1.12.2014), δηλαδή μετά την πάροδο της εκ του νόμου τασσόμενης προθεσμίας των τριάντα (30) ημερών. Ενόψει όμως της ως άνω εσφαλμένης ενημέρωσης της προσφεύγουσας, η προσφυγή θεωρείται ότι ασκήθηκε εμπροθέσμως. Τούτο διότι, εφόσον η Διοίκηση, παρά την έλλειψη υποχρεώσεως της, ενημέρωσε την προσφεύγουσα για τα ένδικα βοηθήματα που δικαιούτο να ασκήσει ενώπιον των Δικαστηρίων καθώς και για την προθεσμία άσκησης τους, αλλά λανθασμένα ως προς το τελευταίο αυτό ζήτημα, θεωρείται ότι επήλθε σύγχυση στην προσφεύγουσα από την παραπάνω εσφαλμένη πληροφόρηση της και, ως εκ τούτου, η μη προσήκουσα άσκηση της κρινόμενης προσφυγής δεν καθιστά την τελευταία απαράδεκτη, ως εκπρόθεσμη, όπως αβάσιμα υποστηρίζει το καθού (πρβλ. ΣτΕ 1159/2012, 2945/2010, 1992/2003). Επομένως, η κρινόμενη προσφυγή και οι πρόσθετοι λόγοι αυτής παραδεκτώς ασκούνται κατά της ως άνω 247/2014 Δημαρχιακής απόφασης και πρέπει να εξεταστούν στην ουσία.

9. Επειδή, στο ν. 3342/2005 «Βιώσιμη ανάπτυξη-κοινωνική αξιοποίηση Ολυμπιακών εγκαταστάσεων» (φ. Α' 131), ορίζεται στο άρθρο 7, ως ίσχυε πριν την τροποποίηση του με την παράγραφο 1 του άρθρου 32 του ν. 4179/2013 (φ. Α' 175), ότι: «1. Επιβάλλεται ειδικός φόρος υπέρ των οικείων Ο.Τ.Α. Α' βαθμού εντός των διοικητικών ορίων των οποίων βρίσκεται η εγκατάσταση, σε ποσοστό δύο τοις εκατό (2%) επί των εισπράξεων των καταστημάτων υγειονομικού ενδιαφέροντος και λοιπών εμπορικών χρήσεων που λειτουργούν στα Ολυμπιακά συγκροτήματα. Τα Ολυμπιακά συγκροτήματα, όπως περιγράφονται στην παρ. 1 του άρθρου 9 απαλλάσσονται από την καταβολή κάθε άλλου δημοτικού φόρου ή τέλους, εκτός όσων προβλέπονται από τις διατάξεις του ν. 2946/2001 (ΦΕΚ 224 Α'). 2. ...», στο άρθρο 8 παρ. 1, όπως το δεύτερο εδάφιο της παραγράφου αυτής προστέθηκε με το άρθρο 10 παρ. 3 του ν. 3708/2008, φ. Α' 210, ότι: «Για την έκδοση των πάσης φύσεως αδειών που προβλέπονται στον παρόντα νόμο, ως Ολυμπιακό Συγκρότημα θεωρείται και ο νέος Ιππόδρομος Αθηνών στο Μαρκόπουλο», στο άρθρο 9, ότι: «1. Κατά την έννοια του άρθρου αυτού, "Ολυμπιακά συγκροτήματα" είναι οι ακόλουθες εγκαταστάσεις ή ενότητες εγκαταστάσεων, που χρησιμοποιήθηκαν για τις ανάγκες των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004, όπως αυτές χωροθετούνται στα συνημμένα τοπογραφικά διαγράμματα, που έχουν συνταχθεί και θεωρήθηκαν από τον προϊστάμενο της Ε.Υ.Δ.Ε./Α.Ο.Ε.Ε. και δημοσιεύονται σε φωτοσμίκρυνση στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως: α. ... β. ... ιζ. Ολυμπιακό Ιππικό Κέντρο Μαρκόπουλου (συνημμένο το από 7 Μαρτίου 2005, τοπογραφικό διάγραμμα 17). ιη. ... » και στο άρθρο 26 ορίζεται ότι: «Στο Ολυμπιακό Ιππικό Κέντρο Μαρκόπουλου, όπως η περιοχή αυτή εμφαίνεται στο τοπογραφικό διάγραμμα 17 της παρ. 1 του άρθρου 9, επιτρέπονται, πλην των χρήσεων που δόθηκαν για την περίοδο των Ολυμπιακών Αγώνων και οι εξής λειτουργίες και χρήσεις: α. Ζώνη 1: Φυλάκιο ελέγχου με wc, εκδοτήρια εισιτηρίων, γήπεδο γκολφ. β. Ζώνη 2: Ιππικό κέντρο με υπαίθριες αρένες, γήπεδα, στάβλοι, αποθήκες, κτηνιατρική κλινική, κλειστή αρένα, γραφεία διοίκησης, ιππικό μουσείο, σχολές ιππασίας και αναβατών, καταστήματα πωλήσεως ειδών που σχετίζονται με τη λειτουργία του ιππικού κέντρου, εκθέσεις, χώροι εστιάσεως, δημοπρασίες, ξενοδοχείο, ελικοδρόμιο, γήπεδο γκολφ, χώροι στάθμευσης, γ. Ζώνη 3: Πάρκο με δυνατότητα διεξαγωγής σε αυτό του αγωνίσματος του τριάθλου, ψυχαγωγική ιππασία, γήπεδο γκολφ. Η ανέγερση μόνιμων κτιριακών εγκαταστάσεων επιτρέπεται μόνον εντός του χώρου που σημειώνεται με κόκκινο περίγραμμα στο ανωτέρω τοπογραφικό διάγραμμα 17.».

10. Επειδή, στην προκειμένη περίπτωση, από τα στοιχεία της δικογραφίας, ανάμεσα στα οποία και η 18399/29.9.2014 έκθεση του Διευθυντή των Οικονομικών Υπηρεσιών του Δήμου, ..., προκύπτουν τα εξής: Με την 247/2014 απόφαση του Δήμαρχου Μαρκόπουλου, επιβλήθηκε σε βάρος της προσφεύγουσας, προκειμένου για τις εγκαταστάσεις της ιδίας που εκμεταλλεύεται στο Ολυμπιακό Ιππικό Κέντρο Μαρκόπουλου, ο προβλεπόμενος από τις διατάξεις της παρ. 1 του άρθρου 7 του ν. 3342/2005, ειδικός φόρος σε ποσοστό 2% επί των ακαθαρίστων εσόδων της, οικονομικών ετών 2006 έως και 2012, καθώς και πρόστιμο του άρθρου 19 του ν. 1080/1980, λόγω μη υποβολής δηλώσεως αποδόσεως στο Δήμο του ως άνω ειδικού φόρου. Συγκεκριμένα, με βάση τα ληφθέντα, από την αρμόδια ΔΟΥ ΦΑΕΕ Αθηνών, στοιχεία περί των εισπράξεων της προσφεύγουσας για τα ως άνω οικονομικά έτη, ήτοι επί ακαθαρίστων εσόδων: 339.208.353 ευρώ για το 2006, 285.021.027 ευρώ για το 2007, 298.230.342,34 ευρώ για το 2008, 261.227.777,66 ευρώ για το 2009, 194.347.556 ευρώ για το 2010, 124.110.596 ευρώ για το 2011 και 84.829.655 ευρώ για το 2012, επιβλήθηκε σε βάρος της προσφεύγουσας ο ένδικος ειδικός φόρος, ύψους 6.651.144,16 ευρώ, 5.588.647,60 ευρώ, 5.847.653,76 ευρώ, 5.122.113,28 ευρώ, 3.810.736,40, 2.433.541,08 ευρώ και 1.663.326,56 ευρώ αντίστοιχα και συνολικά, ποσού 31.117.162,84 ευρώ καθώς και πρόστιμο, συνολικού ύψους 29.559.844,09 ευρώ.

11. Επειδή, καταρχάς, η προσφεύγουσα, επικαλούμενη τις προεκτεθείσες διατάξεις του άρθρου 2 παρ. 13 του ν. 3986/2011, υποστηρίζει ότι απαλλάσσεται του ένδικου φόρου, ως απολαύουσα όλων των προνομίων του Δημοσίου. Ο ισχυρισμός, όμως, αυτός, ανεξαρτήτως της ουσιαστικής βασιμότητας του, είναι απορριπτέος, προεχόντως, ως στηριζόμενος επί εσφαλμένης προϋποθέσεως. Τούτο διότι, εφόσον, κατά τα ρητώς προβλεπόμενα στην ως άνω διάταξη, των προνομίων του Δημοσίου απολαύουν «... και οι εταιρείες των οποίων το μετοχικό κεφάλαιο ανήκει εξ ολοκλήρου άμεσα ή έμμεσα στο Ταμείο ...» και η μεταβίβαση του συνόλου του μετοχικού κεφαλαίου της προσφεύγουσας στο Ταμείο (ΤΑΙΠΕΔ) έλαβε χώρα, κατά τα γενόμενα δεκτά σε προηγούμενη σκέψη, μετά τα υπό κρίση έτη, η εν λόγω διάταξη δεν είναι, πάντως, εφαρμοστέα εν προκειμένω.

12. Επειδή, περαιτέρω, η προσφεύγουσα, με την προσφυγή της υποστηρίζει ότι, μη νόμιμα επιβλήθηκε σε βάρος της ο ένδικος ειδικός φόρος, διότι στις εγκαταστάσεις της στο Μαρκόπουλο Αττικής ουδέποτε λειτούργησαν καταστήματα υγειονομικού ενδιαφέροντος ή λοιπές εμπορικές χρήσεις και ουδέποτε η εταιρεία της έλαβε άδεια για την ίδρυση τέτοιων καταστημάτων, ότι η συντριπτική πλειοψηφία των εσόδων της προέρχεται από το στοίχημα που διενεργείται στα συνεργαζόμενα με την εταιρεία της πρακτορεία, τα οποία είναι εγκατεστημένα εκτός του χώρου των Ολυμπιακών εγκαταστάσεων και ότι, εν πάση περιπτώσει, και αν ακόμα θεωρηθεί ότι το στοίχημα λαμβάνει χώρα εντός των Ολυμπιακών εγκαταστάσεων της εταιρείας της, τα έσοδα εξ αυτού δεν προέρχονται από εμπορική δραστηριότητα (εμπορική χρήση), δηλαδή από πωλήσεις αγαθών αλλά από παροχή υπηρεσιών. Ο ισχυρισμός αυτός, και αληθής υποτιθέμενος σχετικά με την προέλευση των εσόδων της κατά κύριο λόγο από στοιχήματα, είναι απορριπτέος ως αβάσιμος. Τούτο διότι, τα έσοδα της προσφεύγουσας από τον στοιχηματισμό των πρακτορείων αφορούν αποκλειστικά την εμπορική χρήση που διεξάγει η ίδια στις Ολυμπιακές εγκαταστάσεις της, ήτοι τις ιπποδρομίες που διεξάγονται σε αυτές και εκ των οποίων προέρχεται το στοίχημα. Είναι δε σαφές ότι η διεξαγωγή ιπποδρομιών με σκοπό τον στοιχηματισμό και τα έσοδα από τη διοργάνωση τους, συνιστούν κατεξοχήν εμπορική χρήση των εγκαταστάσεων. Είναι δε αδιάφορο εάν τα έσοδα αυτά εισπράττονται στο χώρο των Ολυμπιακών εγκαταστάσεων ή σε συνεργαζόμενα πρακτορεία, αφού η αιτία των σχετικών εσόδων είναι η διεξαγόμενη, ταυτόχρονα με το στοίχημα, ιπποδρομιακή δραστηριότητα στο χώρο των εγκαταστάσεων της προσφεύγουσας.

13. Επειδή, εξάλλου, η προσφεύγουσα, με τους πρόσθετους λόγους, υποστηρίζει ότι, σε κάθε περίπτωση, η έκταση ιδιοκτησίας της στο Μαρκόπουλο Αττικής, δεν αποτελεί Ολυμπιακό συγκρότημα για την επιβολή του προβλεπόμενου στο ως άνω άρθρο 7 του ν. 3342/2005, ειδικού φόρου, εφόσον δεν περιλαμβάνεται στο συνημμένο στο νόμο τοπογραφικό διάγραμμα (το προσκομίζει σχετικά) αρ. 17, στο οποίο εμφαίνονται δύο ξεχωριστές εκτάσεις: μία, τιτλοφορούμενη "ΟΡΙΑ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟΥ", που αποτελεί και το Ολυμπιακό συγκρότημα και μία γειτνιάζουσα έκταση, τιτλοφορούμενη "ΟΡΙΑ ΙΠΠΟΔΡΟΜΟΥ ΟΔΙΕ" η οποία αποτελεί την έκτασή της και η οποία επουδενί αναφέρεται ως Ολυμπιακό συγκρότημα στο άρθρο 9 του ν. 3342/2005. Ο ισχυρισμός αυτός της προσφεύγουσας, ανεξαρτήτως του ότι έρχεται σε αντίθεση με τον βασικό ισχυρισμό της προσφυγής της, ότι « ο ΟΔΙΕ ως κύριος, νομέας και κάτοχος του ακινήτου του Νέου Ιππόδρομου Αθηνών, ο οποίος βρίσκεται στο Ολυμπιακό Ιππικό Κέντρο Μαρκόπουλου ... απαλλάσσεται από την καταβολή κάθε δημοτικού φόρου ή τέλους .... », είναι απορριπτέος και ως αβάσιμος. Τούτο διότι, στο άρθρο 9 του ν. 3342/2005 ρητά ορίζεται ότι, στο Ολυμπιακό Ιππικό Κέντρο Μαρκόπουλου περιλαμβάνεται το σύνολο των εγκαταστάσεων, που χρησιμοποιήθηκαν για τις ανάγκες των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004, όπως αυτές χωροθετούνται στο συνημμένο από 7 Μαρτίου 2015, τοπογραφικό διάγραμμα 17, στο εν λόγω δε τοπογραφικό διάγραμμα περιλαμβάνεται όλη η ανωτέρω έκταση.

14. Επειδή, τέλος η προσφεύγουσα, με το από 9.6.2015 υπόμνημα της, αμφισβητεί το πρώτον το ύψος των ακαθαρίστων εσόδων, επί των οποίων υπολογίσθηκε ο ένδικος φόρος. Ο ισχυρισμός όμως αυτός προβάλλεται απαραδέκτως, διότι με το υπόμνημα μπορεί να γίνει μόνο ανάπτυξη των ισχυρισμών, οι οποίοι έχουν τταραδεκτώς προβληθεί με το κύριο ή το πρόσθετο δικόγραφο (ΣτΕ 921/2012, 323/2010, 3783, 164/2009 κ.αλ.) και όχι προβολή νέων λόγων.

15. Επειδή, κατ' ακολουθία, και εφόσον δεν προβάλλεται άλλος

λόγος, πρέπει να απορριφθεί η κρινόμενη προσφυγή και οι πρόσθετοι λόγοι αυτής στο σύνολο τους, αλλά, κατ' εκτίμηση των περιστάσεων, να απαλλαγεί η προσφεύγουσα από τη δικαστική δαπάνη του καθού Δήμου (άρθρο 275 παρ. 1 του ΚΔΔ).

ΔΙΑ ΤΑΥΤΑ

- Απορρίπτει την προσφυγή και τους πρόσθετους λόγους αυτής.

- Απαλλάσσει την προσφεύγουσα από τη δικαστική δαπάνη του καθού Δήμου.

Κρίθηκε και αποφασίσθηκε στην Αθήνα, στις 2 Σεπτεμβρίου 2015 και δημοσιεύθηκε σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριο του Δικαστηρίου, στις 24 Σεπτεμβρίου 2015.

Η ΠΡΟΕΔΡΟΣ Η ΕΙΣΗΓΗΤΡΙΑ

ΓΕΩΡΓΙΑ ΖΑΚΗ ΧΡΥΣΑΝΘΗ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ

Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ

ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΚΑΡΑΚΟΛΤΣΙΔΟΥ