ΤρΔΕφΑθ 2070/2016

Προσφυγή - Δημοτικά τέλη - Βεβαιωτικός κατάλογος δήμου - Προθεσμία άσκησης προσφυγής - Καποδιστριακοί δήμοι - Υπολογισμός ύψους δημοτικών τελών επί ακινήτων που βρίσκονται εντός περισσοτέρων καποδιστριακών δήμων -.

Κρίθηκε ότι η ένδικη προσφυγή ασκήθηκε εμπρόθεσμα καθόσον η διάταξη του άρθ. 2 παρ. 2 Ν.505/1976, που προέβλεπε στις υποθέσεις δημοτικής και κοινοτικής φορολογίας προθεσμία άσκησης της προσφυγής είκοσι ημερών από την επίδοση στο φορολογούμενο της πράξης περί βεβαιώσεως του φόρου, τέλους ή της απόφασης περί επιβολής του φόρου, τέλους ή προστίμου, εφόσον δεν διατηρήθηκε σε ισχύ με το άρθ. 285 παρ. 2 ΚΔΔ, καταργήθηκε από την έναρξη εφαρμογής του ΚΔΔ δυνάμει της παρ. 1 του άρθρου αυτού, ενώ εξάλλου, η διάταξη του εδ. β' της παρ. 2 του ίδιου άρθρου, σύμφωνα με την οποία «κατ' εξαίρεση, διατηρούν την ισχύ τους οι δικονομικού περιεχομένου διατάξεις .... της δημοτικής - κοινοτικής φορολογίας, οι οποίες αφορούν την είσπραξη φόρου ή τέλους μέσω της ΔΕΗ ...», δεν έχει εφαρμογή σε περιπτώσεις που με την προσφυγή προσβάλλεται, όπως εν προκειμένω, εγγραφή σε βεβαιωτικό κατάλογο Δήμου για οφειλόμενα τέλη καθαριότητας και φωτισμού, φόρο ηλεκτροδοτούμενων χώρων και τέλος ακίνητης περιουσίας. Περαιτέρω κρίθηκε ότι ο τρόπος υπολογισμού για το κρίσιμο έτος 2009 των καταλογισθέντων σε βάρος της προσφεύγουσας ποσών για φόρο Ηλεκτροδοτούμενων χώρων και τέλη καθαριότητας και φωτισμού είναι αυθαίρετος και δεν βρίσκει έρεισμα στο νόμο. Και τούτο γιατί, ο διάδικος Δήμος προέβη στον προσδιορισμό τους εφαρμόζοντας το μέσο του ισχύοντος για κάθε πρώην Δήμο συντελεστή επί του συνόλου της δηλωθείσας επί πλέον έκτασης στεγασμένων και μη χώρων, αθροίζοντας στην συνέχεια τα προκύπτοντα δύο ποσά, ενώ όφειλε κατά νόμο, ενόψει του ότι κατά το έτος 2009 ίσχυαν οι κανονιστικές αποφάσεις των δύο πρώην Δήμων (Κερατέας και Λαυρεωτικής), να κατανείμει, μετά τη διενέργεια ελέγχου, την έκταση αυτή, μεταξύ των δύο Δήμων, και να υπολογίσει τα ένδικη τέλη και φόρο για το τμήμα που ανήκε στον πρώην Δήμο Κερατέας με βάση τους συντελεστές που προέβλεπε η ισχύουσα κανονιστική απόφαση του Δημοτικού συμβουλίου του εν λόγω Δήμου, και για το τμήμα της έκτασης που ανήκε στον πρώην Δήμο Λαυρεωτικής με βάση τους συντελεστές που προέβλεπε για το Δήμο αυτό η αντίστοιχη κανονιστική απόφαση.

Αριθμός απόφασης 2070/2016

ΤΟ

ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΕΦΕΤΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ

Τμήμα 8° Τριμελές

Αποτελούμενο από τους: Γεωργία Ζάκη, Πρόεδρο Εφετών Δ.Δ., Χρυσάνθη Χριστοδούλου και Αντώνιο Τσαμαρδίνο - Εισηγητή, Εφέτες Διοικητικών Δικαστηρίων και γραμματέα την Βασιλική Καρακολτσίδου, δικαστική υπάλληλο,

συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριο του, στις 5 Νοεμβρίου 2015, για να δικάσει την από 29 Δεκεμβρίου 2014 (αριθμ. καταχ. ΠΡΦ 1742/29-12-2014) προσφυγή,

της: Ανώνυμης εταιρείας με την επωνυμία «ΔΗΜΟΣΙΑ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ΗΛΕΚΤΡΙΣΜΟΥ ΑΝΩΝΥΜΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ» και δ.τ. «ΔΕΗ. Α.Ε.», η οποία εδρεύει στην Αθήνα, οδός Χαλκοκονδύλη αρ. 30, όπως εκπροσωπείται νομίμως και παραστάθηκε δια του πληρεξουσίου δικηγόρου Ανδρέα Τσουρουφλή,

κατά του: Ο.Τ.Α. «ΔΗΜΟΣ ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ», όπως εκπροσωπείται νομίμως και παραστάθηκε δια του πληρεξουσίου δικηγόρου Απόστολου Παπακωνσταντίνου.

Το Δικαστήριο, άκουσε τους διαδίκους που παραστάθηκαν και ζήτησαν όσα αναφέρονται στα πρακτικά,

μελέτησε τη δικογραφία και

σκέφθηκε σύμφωνα με το νόμο.

1. Επειδή, με την κρινόμενη προσφυγή, για την άσκηση της οποίας καταβλήθηκε το κατά νόμο παράβολο (σχετ. τα αριθ. 22701/11-12-2014 και 10447/3-11-2015 διπλότυπα είσπραξης της Δ.Ο.Υ. Δ' Αθηνών) η προφεύγουσα ανώνυμη εταιρεία με την επωνυμία «Δημόσια Επιχείρηση Ηλεκτρισμού» επιδιώκει την ακύρωση των παρακάτω εγγραφών της στο Χρηματικό κατάλογο του Δήμου Λαυρεωτικής: α) Της 1074/22-11-2014 εγγραφής της για οφειλόμενο φόρο ηλεκτροδοτούμενων χώρων έτους 2009, συνολικού ποσού 56.729,40 ευρώ, και β) Της 1075/26-11-2014 εγγραφής της για οφειλόμενα τέλη καθαριότητας και φωτισμού έτους 2009, συνολικού ποσού 208.314,28 Ευρώ.

2. Επειδή, στο άρθρο 2 παρ. 2 του ν. 505/1976 «Περί υπαγωγής εις τα τακτικά διοικητικά δικαστήρια των φορολογικών διαφορών δήμων και κοινοτήτων ...» (Α' 353), ορίζεται ότι: «Η προθεσμία ασκήσεως της προσφυγής είναι είκοσι ημερών από της επομένης της κατ' εφαρμογήν της κειμένης περί δήμων και κοινοτήτων νομοθεσίας επιδόσεως εις τον φορολογούμενων της περί βεβαιώσεως του φόρου, τέλους, δικαιώματος εισφοράς, αντιτίμου προσωπικής εργασίας, ειδοποιήσεως ή αποφάσεως ή αποσπάσματος φύλλου ελέγχου ή άλλου δηλοποιούντος την βεβαίωσιν εγγράφου ...». Περαιτέρω, στο άρθρο 19 του ν. 1080/1980 (Α' 246), ορίζεται ότι: «Επί μη υποβολής δηλώσεως ή υποβολής ανακριβούς δηλώσεως ... οσάκις δια την βεβαίωσιν φόρων ή τελών ή δικαιωμάτων απαιτείται υποβολή δηλώσεως ή μη εκπληρώσεως άλλων νομίμως επιτασσομένων υποχρεώσεων, ο υπόχρεος υπόκειται και τις πρόστιμον, ως ακολούθως: ...: α) Επί μη υποβολής δηλώσεως, εις ποσόν ίσον προς τον οφειλόμενον φόρον ή τέλος ή δικαίωμα, β) 2. Το πρόστιμον επιβάλλεται υποχρεωτικώς δι' ητιολογημένης αποφάσεως του δημάρχου 3. Η απόφασις επιβολής προστίμου .... Κοινοποιείται εις τον υπόχρεων, όστις

δικαιούται εις άσκησιν κατ' αυτής του άρθρου 2 του ν. 505/1976, ενδίκων μέσων». Εξάλλου, ήδη στον Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας (Κ.Δ.Δ.), που κυρώθηκε με το άρθρο πρώτο του ν. 2717/1999 (φ. Α' 97/17.5.1999), του οποίου η ισχύς, σύμφωνα με το άρθρο δεύτερο αυτού, άρχισε δύο μήνες μετά τη δημοσίευση του στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως, ορίζεται στο άρθρο 66 όπως αυτό ίσχυε κατά τον κρίσιμο χρόνο ότι: «1. Η προσφυγή ασκείται μέσα σε προθεσμία εξήντα (60) ημερών, η οποία αρχίζει: Α. Σε περίπτωση ρητής πράξης: α) Για εκείνους τους οποίους αφορά: ι) από την κατά νόμο επίδοση της σε αυτούς ή ιι) σε κάθε άλλη περίπτωση, από τότε που αυτοί έλαβαν αποδεδειγμένα γνώση του περιεχομένου της. β) .... 2α) εξαιρετικώς στις φορολογικές και τελωνειακές διαφορές εν γένει η προσφυγή ασκείται εντός τριάντα (30) ημερών και η προθεσμία για την άσκηση της αρχίζει όπως ορίζεται στην προηγούμενη παράγραφο, β) ....» και στο άρθρο 285, ότι «1. Από την έναρξη της ισχύος του Κώδικα καταργείται κάθε γενική ή ειδική διάταξη, η οποία αναφέρεται σε θέμα ρυθμιζόμενο από αυτόν. Κατ' εξαίρεση, διατηρούν την ισχύ τους οι δικονομικού περιεχομένου διατάξεις: α) ως προς τις οποίες γίνεται ρητή επιφύλαξη στις επιμέρους διατάξεις του Κώδικα, β) της δημοτικής - κοινοτικής φορολογίας, οι οποίες αφορούν την είσπραξη φόρου ή τέλους μέσω της Δ.Ε.Η., γ) οι οποίες αναφέρονται στην εκδίκαση των διαφορών ανάμεσα στο φορολογούμενο και τον ενοικιαστή φόρων, δ) οι οποίες προβλέπουν την επιβολή, από τα δικαστήρια, αυτοτελών κυρώσεων για φορολογικές παραβάσεις, ε) του άρθρου 99 του ν.δ. 118/1973, στ) του άρθρου 1 του ν.δ. 4600/1966 και ζ) των παρ. 4 και 7 του άρθρου 28 του ν. 2579/1998».

3. Επειδή, με το από 23-3-2015 υπόμνημα του επί της προσφυγής, ο καθού Δήμος ισχυρίζεται ότι η ένδικη προσφυγή (που κατατέθηκε στις 29-12-2014) έχει ασκηθεί εκπροθέσμως διότι εν προκειμένω τυγχάνει εφαρμογής, ως ειδική διάταξη, το άρθρο 2 παρ. 2 του ν. 505/1976, με το οποίο προβλέπεται για την άσκηση της προσφυγής προθεσμία είκοσι ημερών από την επίδοση των προσβαλλόμενων πράξεων, η οποία έγινε στις 27-11-2014 και δεν έχει εφαρμογή το άρθρο 66 του Κ.Δ.Δ., με το οποίο προβλέπεται προθεσμία 30 ημερών. Ο ισχυρισμός αυτός είναι απορριπτέος ως αβάσιμος διότι από τις μεταβατικές διατάξεις του ως άνω άρθρου 185 του Κ.Δ.Δ. συνάγεται ότι η διάταξη του άρθρου 2 παρ. 2 του ν. 505/1976, που προέβλεπε στις υποθέσεις δημοτικής και κοινοτικής φορολογίας προθεσμία άσκησης της προσφυγής είκοσι ημερών από την επίδοση στο φορολογούμενο της πράξης περί βεβαιώσεως του φόρου, τέλους ή της απόφασης περί επιβολής του φόρου, τέλους ή προστίμου, εφόσον δεν διατηρήθηκε σε ισχύ με το άρθρο 285 παρ. 2 του Κ.Δ.Δ., καταργήθηκε από την έναρξη εφαρμογής του Κ.Δ.Δ. δυνάμει της παραγράφου 1 του άρθρου αυτού (βλ. ΣτΕ 550/2010, 701/2009), ενώ εξάλλου, η διάταξη του εδ. β' της παραγράφου 2 του ως άνω άρθρου 285 του Κ.Δ.Δ., σύμφωνα με την οποία «κατ' εξαίρεση, διατηρούν την ισχύ τους οι δικονομικού περιεχομένου διατάξεις .... της δημοτικής - κοινοτικής φορολογίας, οι οποίες αφορούν την είσπραξη φόρου ή τέλους μέσω της ΔΕΗ ...», δεν έχει, πάντως, εφαρμογή σε περιπτώσεις που με την προσφυγή προσβάλλεται, όπως εν προκειμένω, εγγραφή σε βεβαιωτικό κατάλογο Δήμου για οφειλόμενα τέλη καθαριότητας και φωτισμού, φόρο ηλεκτροδοτούμενων χώρων και τέλος ακίνητης περιουσίας. Ως εκ τούτου, η κρινόμενη προσφυγή, ασκηθείσα εντός της τριακονθήμερης προθεσμίας του άρθρου 66 του Κ.Δ.Δ., ενόψει του ότι η προκείμενη διαφορά έχει φορολογικό χαρακτήρα (ΣτΕ 761/2014), έχει ασκηθεί εμπροθέσμως. Κατόπιν τούτου πρέπει να γίνει τυπικά δεκτή και να εξετασθεί στην ουσία.

4. Επειδή, στο άρθρο 10 του ν. 1080/1980 «περί τροποποιήσεως και συμπληρώσεως διατάξεων τίνων της περί των προσόδων των Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοικήσεως Νομοθεσίας και άλλων τινών συναφών διατάξεων» (Α' 246) ορίζονται τα εξής: «1. Επιτρέπεται όπως οι δήμοι και αι κοινότητες επιβάλλουν υπέρ αυτών, δι' αποφάσεως του συμβουλίου των, φόρον εφ' εκάστου εστεγασμένου ή μη χώρου οικιακού καταναλωτού ή καταναλωτού εμπορικής ή βιομηχανικής χρήσεως, κειμένου εις την περιφέρειάν των, ανά μετρητήν παροχής ηλεκτρικού ρεύματος της Δ.Ε.Η. Ο φόρος βαρύνει τον ποιούμενων χρήσιν του χώρου και, εν περιπτώσει μη χρησιμοποιήσεως τούτου, τον κύριον ή νομέα αυτού. Δια της αυτής αποφάσεως ορίζεται ότι ο συντελεστής του φόρου εις ακεραίας μονάδας δραχμών από έξ (6) έως δέκα έξι (16) ετησίως, κατά τετραγωνικόν μέτρον φωτιζόμενης επιφανείας εστεγασμένου χώρου. Προκειμένου περί μη εστεγασμένου χώρου, ο συντελεστής του φόρου ορίζεται κατά τετραγωνικόν μέτρον φωτιζόμενης επιφανείας, εις το ήμισυ του δια τους εστεγασμένους χώρους ορισθέντος. 2. Η κατά την προηγουμένην παράγραφον απόφασις, λαμβανομένη μέχρι τέλους του μηνός Οκτωβρίου, κοινοποιείται εις την ΔΕΗ μέχρι και της 30ης Νοεμβρίου εκάστου έτους, οι δε οριζόμενοι δι' αυτής συντελεσταί φόρου, ισχύουν από της 1ης του μηνός Ιανουαρίου του επομένου έτους και μέχρι τροποποιήσεως ή καταργήσεως της αποφάσεως αυτής. Οι ούτω καθοριζόμενοι συντελεσταί δεν εφαρμόζονται κατά την διάρκειαν του οικονομικού έτους καθ' ό ελήφθη η σχετική απόφασις ....», ενώ στο άρθρο 25 παρ. 13 του ν. 1828/1989 (Α' 2) ορίζεται ότι: «Ο προβλεπόμενος από τις διατάξεις της παραγράφου 1 του άρθρου 10 του ν. 1080/1980 συντελεστής του φόρου ηλεκτροδοτούμενων χώρων ορίζεται από 6 μέχρι 25 δραχμές» και ότι «ο συντελεστής αυτός μπορεί να αυξάνεται με απόφαση του δημοτικού ή κοινοτικού συμβουλίου μέχρι είκοσι τα εκατό (20%) για κάθε οικονομικό έτος». Εξ άλλου, στην περίπτ. β' της παρ. 6 του άρθρου 113 του Ν. 1892/1990 (Α' 101) ορίζονται τα εξής: «.... από τους οργανισμούς τοπικής αυτοδιοίκησης διατίθεται το 12% των 2/3 της επιχορήγησης της περίπτωσης α' της παρ. 1 του άρθρου 25 του ν. 1828/1989 προς αυτούς για αμοιβή καθαριστριών, λειτουργικές δαπάνες των σχολείων και επισκευή ή συντήρηση σχολικών κτηρίων. Ο φόρος των ηλεκτροδοτουμένων χώρων (ν. 1080/1980), όπως διαμορφώνεται εκάστοτε, μπορεί να προσαυξάνεται, με απόφαση του δημοτικού ή κοινοτικού συμβουλίου, περαιτέρω μέχρι 25% προκειμένου το πρόσθετο αυτό ποσό να διατίθεται αποκλειστικά για ενίσχυση των κονδυλίων λειτουργικών δαπανών και συντήρησης σχολείων.

5. Επειδή, περαιτέρω, με τα άρθρα 21 και 22 του από 24.9/20.10.1958 β.δ/τος (ΦΕΚ Α' 171), όπως ισχύουν, προβλέπεται η επιβολή με απόφαση του οικείου δημοτικού ή κοινοτικού συμβουλίου τελών καθαριότητας και φωτισμού για τις παρεχόμενες από τους δήμους υπηρεσίες καθαριότητας και για τις δαπάνες φωτισμού των κοινοχρήστων χώρων. Τα προβλεπόμενα από τις ως άνω διατάξεις των άρθρων 21 και 22 του β.δ/τος 24.9/20.10.1958 τέλη καθαριότητας και φωτισμού ενοποιήθηκαν σε ενιαίο ανταποδοτικό τέλος με την παράγραφο 12 του άρθρου 25 του ν. 1828/1989 (ΦΕΚ Α' 2) (που αναριθμήθηκε σε παρ. 11 με το άρθρο 13 παρ. 10 του ν. 2593/1997, ΦΕΚ Α' 244), για τον καθορισμό δε του συντελεστού καθώς και την διαδικασία βεβαιώσεως και εισπράξεως του εν λόγω ενιαίου ανταποδοτικού τέλους ορίσθηκε ότι εφαρμόζονται οι διατάξεις του ν. 25/1975, όπως τροποποιήθηκαν με τον ν.429/1976 και το άρθρο 5 του ν. 1080/1980. Με το άρθρο 1 του ν. 25/75 ΦΕΚ (ΦΕΚ Α' 74), όπως ισχύει, ορίζονται τα εξής: «1. Τα κατά την κειμένην νομοθεσίαν οφειλόμενη τέλη καθαριότητας και αποκομιδής απορριμμάτων και φωτισμού υπέρ των δήμων και κοινοτήτων καθορίζονται δι’ έκαστον εστεγασμένον ή μη χώρον ανά μετρητήν παροχής ηλεκτρικού ρεύματος προς φωτισμόν παρά της ΔΕΗ και εξευρίσκονται δια πολλαπλασιασμού των τετραγωνικών μέτρων της επιφανείας του χώρο τούτου επί συντελεστήν οριζόμενον εις ακεραίας μονάδας δραχμών δι’ αποφάσεως του δημοτικού ή κοινοτικού συμβουλίου, εγκρινομένης υπό του νομάρχου. 2 ..3. .... 4. Δια της κατά την παράγραφον 1 αποφάσεως του δημοτικού ή κοινοτικού συμβουλίου δύναται να ορίζηται διάφορος συντελεστής κατά κατηγορίαν υπόχρεων αναλόγως των παρεχομένων υπηρεσιών καθαριότητος και μέχρις επτά (7) κατηγοριών, εξ ω δύο δΓ εστεγασμένους χώρους χρησιμοποιούμενους δια κατοικίαν ή εγκατάστασιν φιλανθρωπικών ή νοσηλευτικών ιδρυμάτων δημοσίου ή ιδιωτικού δικαίου, εις ά δεν περιλαμβάνονται αι ιδιωτικοί κλινικαί και πέντε (5) δΓ εστεγασμένους χώρους άλλης χρήσεως. Η διαφορά του συντελεστή μεταξύ της πρώτης και της τελευταίας κατηγορίας ανεξαρτήτως αριθμού κατηγοριών κατά τα ανωτέρω δεν μπορεί να ορισθεί περάν του πενταπλασίου ... 5. ΔΓ εστεγασμένους χώρους άλλης χρήσεως, το εμβαδόν άνω των χιλίων (1.000) τετραγωνικών μέτρων και μέχρις εμβαδού εξ χιλιάδων (6.000) τετραγωνικών μέτρων δύναται να ορισθή μειωμένον υπό του δημοτικού ή κοινοτικού συμβουλίου, λαμβανομένων υπ' όψιν των παρεχομένων υπηρεσιών καθαριότητος και του πράγματι, εξυπηρετουμένου υπό της υπηρεσίας καθαριότητος χώρου 6...». Τέλος, στο άρθρο 267 παρ. 4 του ν. 3852/2010 «Νέα Αρχιτεκτονική της Αυτοδιοίκησης και της Αποκεντρωμένης Διοίκησης - Πρόγραμμα Καλλικράτης» (ΦΕΚ Α' 87) ορίζονται τα εξής: «Υφιστάμενα δικαιώματα, υποχρεώσεις, διευκολύνσεις και απαλλαγές οικονομικής και φορολογικής φύσης, φυσικών και νομικών προσώπων που κατοικούν, διαμένουν ή δραστηριοποιούνται στις τοπικές ή δημοτικές κοινότητες και οικισμούς δήμων και κοινοτήτων που συνενώνονται εξακολουθούν να ισχύουν μέχρι την επανεξέταση τους από τα αρμόδια όργανα του νέου δήμου εντός ευλόγου χρονικού διαστήματος και πάντως μέχρι την κατάρτιση του προϋπολογισμού του έτους 2012».

6. Επειδή, από την τελευταία αυτή διάταξη του άρθρου 267 παρ. 4 προκύπτει ότι, και μετά την, βάσει του ως άνω νόμου, κατάργηση και συγχώνευση δήμων και κοινοτήτων, οι κανονιστικές αποφάσεις των καταργουμένων δήμων και κοινοτήτων περί καθορισμού συντελεστών δημοτικών τελών και φόρων, εξακολουθούν να ισχύουν μέχρι την επανεξέταση τους από τα αρμόδια όργανα του Δήμου εντός ευλόγου χρονικού διαστήματος και, πάντως, μέχρι την κατάρτιση του προϋπολογισμού του έτους 2012 (ΣτΕ 774/2015).

7. Επειδή, στην προκειμένη περίπτωση, από τα στοιχεία της δικογραφίας προκύπτουν τα ακόλουθα: Η Προσφεύγουσα εταιρεία στην αρχή κάθε έτους με έγγραφο της γνωστοποιούσε στον καθού Δήμο το συνολικό εμβαδόν των εγκαταστάσεων που χρησιμοποιούσε στα διοικητικά όρια του τελευταίου, προκειμένου ο εν λόγω Δήμος να προβεί στην σύνταξη των χρηματικών καταλόγων τελών καθαριότητας και φωτισμού και φόρου Ηλεκτροδοτούμενων Χώρων. Για το έτος 2014 με το αριθμ. 947/16-2-2014 έγγραφο της δήλωσε ότι για τις εγκαταστάσεις του Σταθμού ΔΕΗ ΑΗΣ ΚΕΡΑΤΕΑΣ - ΛΑΥΡΙΟΥ χρησιμοποιούσε στεγασμένους χώρους συνολικής έκτασης 69.198 τ.μ. και μη στεγασμένους συνολικής έκτασης 189.011 τ.μ. Στη συνέχεια, η Δημοτική αρχή, ενόψει του ότι διαπιστώθηκε διαφορά τετραγωνικών μέτρων σε σχέση με τα τετραγωνικά μέτρα που είχαν δηλωθεί για το κρίσιμο έτος 2009, που ανέρχονταν συνολικά σε 66.663,22 τ.μ. με τους στεγασμένους χώρους, από τα οποία 46.952,09 τ.μ. βρίσκονται στα χωρικά όρια του πρώην Δήμου Κερατέας και 9.711,13 στα χωρικά όρια του πρώην Δήμου Λαυρεωτικής, και σε 50.070,81 τ.μ. για τους μη στεγασμένους χώρους, από τα οποία 3.892,93 τ.μ. βρίσκονταν στα χωρικά όρια του πρώην Δήμου Κερατέας και 46.177,88 στα χωρικά όρια του Πρώην Δήμου Λαυρεωτικής, εξέδωσε τις πράξεις που αναφέρονται στην πρώτη σκέψη της παρούσας, με τις οποίες καταλόγισε τα αναφερόμενα στην ίδια σκέψη ποσά, ως οφειλόμενη διαφορά φόρου ηλεκτροδοτούμενων χώρων, και τελών καθαριότητας και φωτισμού για το έτος 2009. Για τον προσδιορισμό των καταλογισθέντων ποσών, ενόψει του ότι κατά το έτος 2009 υπήρχαν δύο ξεχωριστοί Δήμοι (Κερατέας και Λαυρεωτικής) - που στη συνέχεια με το νόμο περί «Καλλικράτη» (Ν.3852/2010) ενοποιήθηκαν - οι οποίοι με τις οικείες αποφάσεις των Δημοτικών συμβουλίων είχαν καθορίσει διαφορετικούς συντελεστές υπολογισμού του ενδίκου φόρου και τελών, ο διάδικος Δήμος, όπως αναφέρεται στην από 30/3/2015 έκθεση απόψεων του, ακολούθησε την ακόλουθη μεθοδολογία: Αρχικά υπολόγισε την διαφορά μεταξύ των τ.μ. στεγασμένων και μη χώρων που είχαν δηλωθεί και αυτών που χρησιμοποιήθηκαν που ανέρχεται, κατά τα αναφερόμενα στην ίδια έκθεση, σε 1.267,39 τ.μ. για τους στεγασμένους και 69.470,10 για τους μη στεγασμένους χώρους. Στη συνέχεια, πολλαπλασίασε το σύνολο των πιο πάνω τ.μ. με το μισό των συντελεστών που ίσχυαν κατά το έτος 2009 για κάθε Δήμο ξεχωριστά (3,78 Ευρώ και 1,89 Ευρώ ανά τ.μ. για τους στεγασμένους και μη στεγασμένους χώρους αντίστοιχα για τα τέλη καθαριότητας και φωτισμού, και 0,70 Ευρώ ανά τ.μ. στεγασμένου και μη στεγασμένου χώρου για το φόρο Ηλεκτροδοτούμενων χώρων για τον πρώην Δήμο Λαυρεωτικής, και 3,27 Ευρώ και 0,98 Ευρώ αντίστοιχα για τους στεγασμένους και μη στεγασμένους χώρους για τέλη καθαριότητας και Φωτισμού, και 0,21 και 0,10 Ευρώ, αντίστοιχα, για τους στεγασμένους και μη στεγασμένους χώρους για το φόρο Ηλεκτροδοτούμενων χώρων, του πρώην Δήμου Κερατέας). Με τον τρόπο αυτό υπολογισμού, όπως καταληκτικά αναφέρεται στην ίδια έκθεση, το τελικώς καταλογισθέν ποσό φόρου και τελών καθορίστηκε, με βάση το σύνολο των μη δηλωθέντων τ.μ. επί το ήμισυ των ισχυόντων κατά το κρίσιμο χρόνο κατά περίπτωση συντελεστών των δύο πρώην Δήμων.

8. Επειδή, με την κρινόμενη προσφυγή και το επ' αυτής υπόμνημα, η προσφεύγουσα ζητά την ακύρωση των προσβαλλόμενων πράξεων. Ειδικότερα, προβάλλει, μεταξύ άλλων, ότι έγινε εσφαλμένη κατανομή της δηλωθείσας επιφάνειας των στεγασμένων και μη χώρων μεταξύ των πρώην Δήμων Κερατέας και Λαυρεωτικής που κατά το κρίσιμο έτος 2009 εφάρμοζαν για τον καθορισμό του ενδίκου φόρου και τελών διαφορετικούς συντελεστές. Και τούτο γιατί, η επί πλέον δηλωθείσα κατά το έτος 2014 επιφάνεια των στεγασμένων χώρων που ανέρχεται σε 2.534,78 τ.μ. και επιφάνεια των μη στεγασμένων χώρων που ανέρχεται σε 138.940,20 τ.μ., η οποία προέκυψε μετά την πολεοδομική τακτοποίηση των εγκαταστάσεων της ΑΗΣ Κερατέας -Λαυρίου με βάσει τις διατάξεις του ν. 4014/2011, υπάγεται στο σύνολο της στα διοικητικά όρια του πρώην Δήμου Κερατέας. Συνεπώς, κατά τον ίδιο ισχυρισμό, ο ισομερής καταμερισμός της δηλωθείσας επιφάνειας μεταξύ των δύο πρώην εμπλεκομένων Δήμων ήταν αυθαίρετος και οδήγησε σε μη νόμιμο προσδιορισμό του τελικώς συμπληρωματικά καταλογισθέντος φόρου και τελών, συνεκτιμωμένου και του ότι ο πρώην Δήμος Κερατέας εφάρμοζε για τον υπολογισμό τους χαμηλότερους συντελεστές από τον πρώην Δήμο Λαυρεωτικής. Προς απόδειξη του ισχυρισμού της αυτού επικαλείται και προσκομίζει το αριθ. 49/26-3-2007 ΦΕΚ (τεύχος προκηρύξεως ΑΣΕΠ), στην σελίδα 1184 του οποίου αναφέρεται ότι η απαλλοτριωθείσα έκταση για την εγκατάσταση του Ατμοηλεκτρικού Σταθμού (ΑΗΣ) Λαυρίου, ανήκει κατά ποσοστό 86,5% στον πρώην Δήμο Κερατέας και 13,5% στον πρώην Δήμο Λαυρεωτικής.

9. Επειδή, ο προαναφερθείς τρόπος υπολογισμού για το κρίσιμο έτος (2009) των καταλογισθέντων σε βάρος της προσφεύγουσας ποσών για φόρο Ηλεκτροδοτούμενων χώρων και τέλη καθαριότητας και φωτισμού είναι αυθαίρετος και δεν βρίσκει έρεισμα στο νόμο. Και τούτο γιατί, ο διάδικος Δήμος προέβη στον προσδιορισμό τους εφαρμόζοντας το μέσο του ισχύοντος για κάθε πρώην Δήμο συντελεστή επί του συνόλου της δηλωθείσας επί πλέον έκτασης στεγασμένων και μη χώρων, αθροίζοντας στην συνέχεια τα προκύπτοντα δύο ποσά, ενώ όφειλε κατά νόμο, ενόψει του ότι κατά το έτος 2009, κατά τα αναφερόμενα στην 6η σκέψη της παρούσας, ίσχυαν οι κανονιστικές αποφάσεις των δύο πρώην Δήμων, να κατανείμει, μετά τη διενέργεια ελέγχου, την έκταση αυτή, μεταξύ των δύο Δήμων, και να υπολογίσει τα ένδικη τέλη και φόρο για το τμήμα που ανήκε στον πρώην Δήμο Κερατέας με βάση τους συντελεστές που προέβλεπε η ισχύουσα κανονιστική απόφαση του Δημοτικού συμβουλίου του εν λόγω Δήμου, και για το τμήμα της έκτασης που ανήκε στον πρώην Δήμο Λαυρεωτικής με βάση τους συντελεστές που προέβλεπε για το Δήμο αυτό η αντίστοιχη κανονιστική απόφαση. Ενόψει των πιο πάνω δεδομένων, πρέπει να ακυρωθούν ως νομικώς πλημμελείς οι προσβαλλόμενες πράξεις, κατ' αποδοχή ως βασίμου του σχετικού λόγου της προσφυγής, ενώ παρέλκει ως αλυσιτελής η εξέταση των λοιπών λόγων αυτής.

10. Επειδή, μετά από αυτά, πρέπει να γίνει δεκτή η κρινόμενη προσφυγή και να ακυρωθούν οι προσβαλλόμενες πράξεις. Τέλος, πρέπει να διαταχθεί η απόδοση του παραβόλου στην προσφεύγουσα (άρθρο 277 παρ. 9 του ΚΔΔ), και να απαλλαγεί, κατ' εκτίμηση των περιστάσεων, ο καθού Δήμος από τα δικαστικά έξοδα της προσφεύγουσας (άρθρο 275 παρ. 1 του Κ.Δ.Δ.).

ΔΙΑ ΤΑΥΤΑ

Δέχεται την προσφυγή.

Ακυρώνει την 1074/22-11-2014 εγγραφή της προσφεύγουσας στο χρηματικό κατάλογο του Δήμου Λαυρεωτικής για φόρο ηλεκτροδοτούμενων χώρων, έτους 2009, ποσού 56.729,40 Ευρώ, καθώς και την 1075/26-11-2014 εγγραφή της στον ίδιο χρηματικό κατάλογο για τέλη καθαριότητας και φωτισμού, έτους 2009, ποσού 208.314,28 ευρώ.

Διατάζει την απόδοση του παραβόλου στην προσφεύγουσα.

Απαλλάσσει τον καθού Δήμο από τα δικαστικά έξοδα.

Η διάσκεψη του Δικαστηρίου έγινε στην Αθήνα στις 23 Ιουνίου 2016 και η απόφαση δημοσιεύτηκε σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριο του στις 29 Ιουλίου 2016.

Η ΠΡΟΕΔΡΟΣ Ο ΕΙΣΗΓΗΤΗΣ

ΓΕΩΡΓΙΑ ΖΑΚΗ ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΤΣΑΜΑΡΔΙΝΟΣ

Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ

ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΚΑΡΑΚΟΛΤΣΙΔΟΥ