ΣτΕ 3154/2015

Αίτηση αναίρεσης - Επιβολή κυρώσεων από Ο.Γ.Α. - Παραδεκτό δικογράφου πρόσθετων λόγων - Κύρος επίδοσης δικογράφου πρόσθετων λόγων -.

Κρίθηκε ότι μη νομίμως και κατά παράβαση του άρθ. 131 ΚΔΔ απορρίφθηκαν, με την αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση, οι πρόσθετοι λόγοι, που είχε ασκήσει ο αναιρεσείων ενώπιον του δικάσαντος Διοικητικού Εφετείου, ως απαραδέκτοι. Και τούτο, διότι, εφόσον ο αντίδικος Οργανισμός, στον οποίο, άλλωστε, είχαν κοινοποιηθεί οι πρόσθετοι λόγοι, όπως προκύπτει από το υπόμνημα του Ο.Γ.Α. ενώπιον του δικάσαντος Διοικητικού Εφετείου (που ως διαδικαστικό έγγραφο εκτιμάται κατʼ αναίρεση), είχε απαντήσει με το ίδιο υπόμνημα κατʼ ουσίαν επί των ισχυρισμών που είχαν προβληθεί με το δικόγραφο των πρόσθετων λόγων, χωρίς να αμφισβητήσει το παραδεκτό του δικογράφου τούτου ή το νομότυπο της προς αυτόν κοινοποίησής του, η απόρριψη των πρόσθετων λόγων ως απαραδέκτων, λόγω μη κοινοποίησής τους στον ως άνω Οργανισμό, δεν ήταν νόμιμη.

Αριθμός 3154/2015

ΤΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΗΣ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑΣ

ΤΜΗΜΑ Στʼ

Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του στις 9 Μαρτίου 2015 με την εξής σύνθεση: Αθ. Ράντος, Αντιπρόεδρος, Πρόεδρος του Στ´ Τμήματος, Κ. Φιλοπούλου, Ελ. Παπαδημητρίου, Σύμβουλοι, Δ. Τομαράς, Π. Χαλιούλιας, Πάρεδροι. Γραμματέας η Ελ. Γκίκα, Γραμματέας του Στ´ Τμήματος.

Για να δικάσει την από 20 Φεβρουαρίου 2013 αίτηση:

του ..., κατοίκου Πύργου Ηλείας (...), ο οποίος παρέστη με τον δικηγόρο Απόστολο Παπακωνσταντίνου, που τον διόρισε με πληρεξούσιο,

κατά του νομικού προσώπου δημοσίου δικαίου με την επωνυμία «Οργανισμός Γεωργικών Ασφαλίσεων» (Ο.Γ.Α.), που εδρεύει στην Αθήνα (Αβέρωφ 7), το οποίο παρέστη με την Αγγελική Αναστοπούλου, Πάρεδρο του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους.

Με την αίτηση αυτή ο αναιρεσείων επιδιώκει να αναιρεθεί η υπʼ αριθ. 3336/2012 απόφαση του Διοικητικού Εφετείου Αθηνών.

Οι πληρεξούσιοι των διαδίκων δήλωσαν, σύμφωνα με τις διατάξεις της παρ. 2 του άρθρου 21 του Κανονισμού Λειτουργίας του Δικαστηρίου, ότι δεν θα αγορεύσουν.

Η εκδίκαση άρχισε με την ανάγνωση της εκθέσεως της εισηγήτριας, Συμβούλου Ελ. Παπαδημητρίου.

Μετά τη δημόσια συνεδρίαση το δικαστήριο συνήλθε σε διάσκεψη σε αίθουσα του δικαστηρίου κ α ι

Α φ ο ύ μ ε λ έ τ η σ ε τ α σ χ ε τ ι κ ά έ γ γ ρ α φ α

Σ κ έ φ θ η κ ε κ α τ ά τ ο ν Ν ό μ ο

1. Επειδή, για την άσκηση της κρινόμενης αίτησης έχει καταβληθεί το νόμιμο παράβολο (βλ. 1299174, 1314127 και 3568244/2013 ειδικά έντυπα παραβόλου σειράς Α΄).

2. Επειδή, με την αίτηση αυτή ζητείται η αναίρεση της 3336/2012 απόφασης του Διοικητικού Εφετείου Αθηνών, με την οποία απορρίφθηκε προσφυγή του αναιρεσείοντος κατά της υπ' αριθμ. 1280/11/20.04.2010 απόφασης του Διοικητικού Συμβουλίου του Ο.Γ.Α.. Με την απόφαση αυτή είχε απορριφθεί διοικητική προσφυγή του αναιρεσείοντος κατά της υπ' αριθμ. 307/10.3.2010 απόφασης του Υποδιοικητή του Ο.Γ.Α., με την οποία είχαν επιβληθεί σε βάρος του κυρώσεις (καταγγελία της σύμβασής του με τον Ο.Γ.Α. και επιβολή προστίμου ύψους 89.954,04 ευρώ) για τις αναφερόμενες σʼ αυτή παραβάσεις του Κανονισμού Φαρμακευτικής Περίθαλψης του Ο.Γ.Α. (υπʼ αριθμ. 400/326/1983 απόφαση Υπουργού Κοινωνικών Ασφαλίσεων, Β΄ 144).

3. Επειδή, στο άρθρο 53 της παρ. 3 και 4 του π.δ/τος 18/1989, όπως αυτό ισχύει μετά την αντικατάστασή του από το άρθρο 12 παρ. 1 του ν. 3900/2010 (Α΄ 213), που άρχισε να ισχύει από την 1.1.2011 (κατά τα οριζόμενα στο άρθρο 70 αυτού) ορίζονται τα εξής: «3. Η αίτηση αναιρέσεως επιτρέπεται μόνον όταν προβάλλεται από τον διάδικο με συγκεκριμένους ισχυρισμούς που περιέχονται στο εισαγωγικό δικόγραφο ότι δεν υπάρχει νομολογία του Συμβουλίου της Επικρατείας ή ότι υπάρχει αντίθεση της προσβαλλομένης αποφάσεως προς τη νομολογία του Συμβουλίου της Επικρατείας ή άλλου ανωτάτου δικαστηρίου είτε προς ανέκκλητη απόφαση διοικητικού δικαστηρίου. 4. Δεν επιτρέπεται η άσκηση αίτησης αναιρέσεως, όταν το ποσό της διαφοράς που άγεται ενώπιον του Συμβουλίου της Επικρατείας είναι κατώτερο από σαράντα χιλιάδες ευρώ, εκτός αν προσβάλλονται αποφάσεις που εκδίδονται επί προσφυγών ουσίας, εφόσον αφορούν περιοδικές παροχές ή τη θεμελίωση του δικαιώματος σε σύνταξη ή τη θεμελίωση του δικαιώματος σε εφάπαξ παροχή και τον καθορισμό του ύψους της...». Κατά την έννοια των διατάξεων αυτών, για το παραδεκτό της άσκησης αίτησης αναίρεσης, υπό την ισχύ του ως άνω ν. 3900/2010, απαιτείται η συνδρομή τόσο του ελάχιστου χρηματικού ορίου της διαφοράς, όσο και των προϋποθέσεων που αναφέρονται στο άρθρο 53 παρ. 3 του π.δ/τος 18/1989, όπως αντικαταστάθηκε κατά τʼ ανωτέρω (βλ. ΣτΕ 856/2013 επταμ., 4231/2014, 3778/2014, 2756/2014, 2765/2014, 1439/2014, 4362/2013, 4994/2012 κ.ά.). Επομένως, επί διαφοράς που δεν έχει άμεσο χρηματικό αντικείμενο ή διαφοράς με χρηματικό αντικείμενο που υπερβαίνει τις 40.000 ευρώ ή τις 200.000 ευρώ προκειμένου για διαφορές από διοικητική σύμβαση, η αίτηση αναίρεσης ασκείται πλέον παραδεκτώς, μόνο, όταν προβάλλεται από τον αναιρεσείοντα με ειδικούς και συγκεκριμένους ισχυρισμούς, που περιέχονται στο εισαγωγικό δικόγραφο, είτε ότι δεν υπάρχει νομολογία του Συμβουλίου της Επικρατείας επί συγκεκριμένου νομικού ζητήματος, δηλαδή επί ζητήματος ερμηνείας διάταξης νόμου ή γενικής αρχής του ουσιαστικού ή δικονομικού δικαίου, η οποία (ερμηνεία) είναι κρίσιμη για την επίλυση της ενώπιον του αναιρετικού αγόμενης διαφοράς, είτε ότι η κρίση της αναιρεσιβαλλόμενης απόφασης επί συγκεκριμένου νομικού ζητήματος, η επίλυση του οποίου ήταν αναγκαία για τη διάγνωση της υπόθεσης, έρχεται σε αντίθεση προς παγιωμένη ή, πάντως, μη ανατραπείσα νομολογία επί του αυτού νομικού ζητήματος και υπό τους αυτούς όρους αναγκαιότητας για τη διάγνωση των σχετικών υποθέσεων ενός τουλάχιστον εκ των τριών ανωτάτων δικαστηρίων (Σ.τ.Ε., Α.Π., Ελ.Σ.) ή του Ανωτάτου Ειδικού Δικαστηρίου ή προς ανέκκλητη απόφαση διοικητικού δικαστηρίου (βλ. ΣτΕ 797/2013 επταμ., 4163/2012 επταμ., 2301/2011 επταμ., 4231/2014, 2756/2014, 1439/2014, 2765/2014, 4362/2013, 4994/2012 κ.ά.).

4. Επειδή, στην παρ. 1 του άρθρου 131 του Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας (Κ.Δ.Δ., ν. 2717/1999, Α΄ 97) ορίζεται ότι: «Οι διάδικοι μπορούν να προβάλλουν, εκτός από τους λόγους οι οποίοι περιέχονται στο ένδικο βοήθημα ή μέσο που ασκήθηκε από αυτούς, και πρόσθετους λόγους. Το δικόγραφο των πρόσθετων λόγων κατατίθεται στη γραμματεία και, με φροντίδα του διαδίκου που το ασκεί, επιδίδεται σε κυρωμένο αντίγραφο στους άλλους διαδίκους δεκαπέντε (15) τουλάχιστον ημέρες πριν από την πρώτη συζήτηση». Σκοπός της, κατά την διάταξη αυτή, κοινοποίησης του δικογράφου πρόσθετων λόγων δεκαπέντε (15) τουλάχιστον ημέρες πριν από την δικάσιμο είναι η διασφάλιση των δικαιωμάτων άμυνας του αντιδίκου, ενώ ο νομοθέτης απαιτεί την επίκαιρη προσκόμιση του σχετικού αποδεικτικού επίδοσης στο δικαστήριο προκειμένου να δοθεί η δυνατότητα σʼ αυτό μεν να επαληθεύσει ότι τηρήθηκε ο πιο πάνω σκοπός του νόμου, στον δε αντίδικο να αμφισβητήσει το κύρος της γενόμενης επίδοσης. Από αυτά συνάγεται ότι, όταν ο αντίδικος απαντήσει κατʼ ουσίαν επί των ισχυρισμών που είχαν προβληθεί με το δικόγραφο των πρόσθετων λόγων, χωρίς να αμφισβητήσει το παραδεκτό του δικογράφου τούτου ή το νομότυπο της προς αυτόν κοινοποίησης, η απόρριψη των προσθέτων λόγων ως απαραδέκτων, για λόγους που δεν ανάγονται σε προσβολή των δικαιωμάτων αμύνης του ή σε μη τήρηση του ουσιώδους τύπου της κοινοποίησης, δεν είναι νόμιμη.

5. Επειδή, η κρινόμενη αίτηση κατατέθηκε την 28.2.2013 και επομένως, διέπεται από τις διατάξεις του ν. 3900/2010 (ΣτΕ 2177/2011 7μ). Εξάλλου, όπως προκύπτει από την αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση, η κρινόμενη διαφορά αφορά επιβολή κυρώσεων σε βάρος του αναιρεσείοντος για τις αναφερόμενες σʼ αυτή παραβάσεις του Κανονισμού Φαρμακευτικής Περίθαλψης του Ο.Γ.Α., που περιλαμβάνουν καταγγελία της σύμβασής του με τον Ο.Γ.Α. Περαιτέρω, με την αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση έγινε δεκτό, μεταξύ άλλων, ότι απαραδέκτως ασκήθηκαν από τον αναιρεσείοντα, ενώπιον του δικάσαντος Διοικητικού Εφετείου, οι πρόσθετοι λόγοι (υπʼ αριθμ. καταθ. 104/7.10.2011), διότι δεν προκύπτει επίδοση αυτών στον Ο.Γ.Α. τουλάχιστον δεκαπέντε (15) ημέρες πριν από την πρώτη συζήτηση, σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 131 του Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας. Με την κρινόμενη αίτηση προβάλλεται ότι η κρίση αυτή δεν είναι νόμιμη, διότι, κατά παράβαση του άρθρου 131 του Κ.Δ.Δ., δεν λήφθηκε υπόψη το δικόγραφο των ως άνω πρόσθετων λόγων, το οποίο επιδόθηκε νομίμως στον Ο.Γ.Α. την 10.10.2011, όπως προκύπτει από την υπʼ αριθμ. 3272Γ΄/10.10.2011 έκθεση επίδοσης δικαστικού επιμελητή, η οποία περιλαμβάνεται μεταξύ των εγγράφων στοιχείων του φακέλου (τούτο, άλλωστε προκύπτει και από το από 26.4.2012 υπόμνημα του Ο.Γ.Α. ενώπιον του δικάσαντος Διοικητικού Εφετείου, με το οποίο αυτός απαντά κατʼ ουσίαν επί των ισχυρισμών που είχαν προβληθεί με το δικόγραφο των πρόσθετων λόγων, το οποίο μνημονεύεται ρητά σʼ αυτό) και ότι για το ζήτημα αυτό της, κατά παράβαση του άρθρου 131 του Κ.Δ.Δ., μη λήψης υπόψη δικογράφου πρόσθετων λόγων δεν υπάρχει νομολογία του Συμβουλίου της Επικρατείας. Ο ισχυρισμός αυτός είναι βάσιμος, εφόσον το προαναφερόμενο ζήτημα δεν είχε κριθεί, με απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας, κατά το χρόνο άσκησης της κρινόμενης αίτησης αναίρεσης, η οποία ασκείται παραδεκτώς. Ο δε αντίστοιχος λόγος αναίρεσης είναι βάσιμος, διότι μη νομίμως και κατά παράβαση του άρθρου 131 του Κ.Δ.Δ. απορρίφθηκαν, με την αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση, οι πρόσθετοι λόγοι, που είχε ασκήσει ο αναιρεσείων ενώπιον του δικάσαντος Διοικητικού Εφετείου, ως απαραδέκτοι. Και τούτο, διότι, σύμφωνα με όσα έγιναν δεκτά, κατά τα ανωτέρω (σκέψη 4), ως προς την έννοια των διατάξεων του άρθρου 131 του Κ.Δ.Δ., εφόσον ο αντίδικος Οργανισμός, στον οποίο, άλλωστε, είχαν κοινοποιηθεί οι πρόσθετοι λόγοι, όπως προκύπτει από το από 26.4.2012 υπόμνημα του Ο.Γ.Α. ενώπιον του δικάσαντος Διοικητικού Εφετείου (που ως διαδικαστικό έγγραφο εκτιμάται κατʼ αναίρεση), είχε απαντήσει με το ίδιο υπόμνημα κατʼ ουσίαν επί των ισχυρισμών που είχαν προβληθεί με το δικόγραφο των πρόσθετων λόγων, χωρίς να αμφισβητήσει το παραδεκτό του δικογράφου τούτου ή το νομότυπο της προς αυτόν κοινοποίησής του, η απόρριψη των πρόσθετων λόγων ως απαραδέκτων, λόγω μη κοινοποίησής τους στον ως άνω Οργανισμό, δεν ήταν νόμιμη.

6. Επειδή, κατόπιν τούτου, πρέπει να γίνει δεκτή η κρινόμενη αίτηση αναίρεσης και να αναιρεθεί η αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση. Η δε υπόθεση, που χρειάζεται διευκρίνιση κατά το πραγματικό, πρέπει να αναπεμφθεί στο δικάσαν Δικαστήριο για νέα νόμιμη κρίση, προκειμένου να εξετασθεί η ασκηθείσα από τον αναιρεσείοντα προσφυγή στην ουσία της, με εξέταση και των προβαλλόμενων, με το υπʼ αριθμ. καταθ. 104/7.10.2011 δικόγραφο, πρόσθετων λόγων.

Δ ι ά τ α ύ τ α

Δέχεται την αίτηση.

Αναιρεί την 3336/2012 απόφαση του Διοικητικού Εφετείου Αθηνών, στο οποίο αναπέμπει την υπόθεση κατά το σκεπτικό.

Διατάσσει την απόδοση του παραβόλου.

Επιβάλλει σε βάρος του Οργανισμού Γεωργικών Ασφαλίσεων (Ο.Γ.Α.) τη δικαστική δαπάνη του αναιρεσείοντος, η οποία ανέρχεται στο ποσό των εννιακοσίων είκοσι (920) ευρώ.

Η διάσκεψη έγινε στην Αθήνα στις 17 Μαρτίου 2015

Ο Πρόεδρος του Στ´ Τμήματος Η Γραμματέας του Στ´ Τμήματος

Αθ. Ράντος Ελ. Γκίκα

και η απόφαση δημοσιεύθηκε σε δημόσια συνεδρίαση της 20ής Αυγούστου 2015.

Ο Πρόεδρος του Στ´ Τμήματος Ο Γραμματέας

Αθ. Ράντος Δ. Λαγός