ΠΠρΑθ 3955/2015

Ευρωπαϊκό Δίπλωμα Ευρεσιτεχνίας - Αγωγή επί προσβολής και αίτηση ανάκλησης ασφαλιστικών μέτρων - Ερμηνεία της διάταξης του άρθρου 10 § 1 του Νόμου 1733/1987 με τίτλο "Περιεχόμενο του Δικαιώματος" - Ερμηνεία της διάταξης του άρθρου 17Δ § 3 του Νόμου 1733/1987 -.

Ερμηνεία ότι το περιεχόμενο του δικαιώματος διακρίνεται (α) στο «αντικείμενο της ευρεσιτεχνίας» (subject matter of the invention) και (β) στο «πεδίο προστασίας της ευρεσιτεχνίας» (extent of patent protection). Ερμηνεία ότι η πάγια νομολογία του Αρείου Πάγου (ΑΠ 1344/2012, κτλ.) και των δικαστηρίων της ουσίας (ΕφΑθ 5111/2012, ΠΠρΑΘ 4581/2011, κτλ.) επί της ερμηνείας της ως άνω διάταξης αφορά αποκλειστικά και μόνον στο «αντικείμενο της ευρεσιτεχνίας», όχι όμως στο «πεδίο προστασίας της ευρεσιτεχνίας». Ερμηνεία ότι το «πεδίο προστασίας της ευρεσιτεχνίας» καταλαμβάνει κάθε υλοποίηση του τεχνικού προβλήματος που αποτελεί το περιεχόμενο της ευρεσιτεχνίας με ισοδύναμα μέσα, ήτοι με ισοδύναμο ή ανάλογο τρόπο. Ανάλυση των εισαγόμενων νομικών εννοιών «δίκαιη ανταμοιβή του εφευρέτη» (fairness), «προγνωσιμότητα του νομικού αποτελέσματος» (predictability), «θεωρία των ισοδυνάμων όρων» (doctrine of equivalents) και «κανόνας των ουσιωδών στοιχείων» (essential elements rule). Ερμηνεία ότι η διατύπωση του νόμου «…της απόφασης που αφορά δικαιώματα που προστατεύονται από τον παρόντα νόμο…» εννοεί προδήλως τις περιπτώσεις όπου μία αγωγή ή αίτηση ασφαλιστικών μέτρων γίνονται δεκτές από το Δικαστήριο, όχι όμως όταν αυτές απορρίπτονται ή όταν ανακαλούνται ασφαλιστικά μέτρα. Κρίση του Δικαστηρίου ότι η διάγνωση της ένδικης διαφοράς άπτεται τεχνικών ζητημάτων και εκφεύγει των γνώσεων περί της νομικής επιστήμης του Δικαστηρίου τούτου. Δεδομένης της αδυναμίας του Δικαστηρίου να διαγνώσει την διαφορά κατά πλήρη δικανική πεποίθηση διατάσσεται η διενέργεια δικαστικής πραγματογνωμοσύνης, δια της οίκοθεν επιλογής δύο πραγματογνωμόνων εκτός του επισήμου καταλόγου πραγματογνωμόνων του Πρωτοδικείου Αθηνών. Διατάσσεται η επανάληψη της συζήτησης περί την αγωγή. Ομοίως, επί της συνεκδικαζόμενης αίτησης ανάκλησης ασφαλιστικών μέτρων (άρθρο 697 ΚΠολΔ), το Δικαστήριο διαπιστώνει ότι βρίσκεται σε αδυναμία να μορφώσει πλήρη δικανική πεποίθηση (κατά πιθανολόγηση) επί των αναφυόμενων τεχνικών ζητημάτων. Διατάσσεται η επανάληψη της συζήτησης περί την ανάκληση. Έως την επανασυζήτηση διατηρούνται τα ασφαλιστικά μέτρα, διότι το οικονομικό συμφέρον της καθ’ ης η αίτηση ανάκλησης σταθμίζεται ως υπέρτερο του οικονομικού συμφέροντος της αιτούσας. Το Δικαστήριο απευθύνει δύο συγκεκριμένα ερωτήματα στους δύο πραγματογνώμονες που επέλεξε.

ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ

ΤΑΚΤΙΚΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ

ΤΜΗΜΑ ΕΙΔΙΚΟ ΕΜΠΟΡΙΚΟ

Αριθμός Απόφασης 3955/2015

ΤΟ ΠΟΛΥΜΕΛΕΣ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ

Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές Ιωάννα Μάμαλη, Πρόεδρο Πρωτοδικών, Αντιγόνη Τζούμη, Πρωτοδίκη, και Χαράλαμπο Γεωργακοπουλο, Πρωτοδίκη - Εισηγητή, και από τη Γραμματέα Ηλέκτρα Καλοφώνου.

Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριο του, την 30η Σεπτεμβρίου 2015, για να δικάσει τις υποθέσεις μεταξύ:

I. Των εναγουσών: 1) αλλοδαπής εταιρείας με την επωνυμία «NOVARTIS AG», που εδρεύει στη Βασιλεία της Ελβετίας, άπως εκπροσωπείται νόμιμα, και 2) ανώνυμης εταιρείας με την επωνυμία «NOVARTIS (HELLAS) Α.Ε.Β,Ε.», που εδρεύει στη Μεταμόρφωση Αττικής, όπως εκπροσωπείται νόμιμα, οι οποίες αμφότερες παραστάθηκαν στο Δικαστήριο δια των κοινών πληρεξούσιων δικηγόρων τους Εμμανουήλ Μεταξάκη και Κωνσταντίνου Κιλιμίρη.

Της εναγόμενης: ανώνυμης εταιρείας με την επωνυμία «SANOFI - AVEHTIS Α.Ε.Β.Ε.», που εδρεύει στην Καλλιθέα Αττικής, όπως εκπροσωπείται νόμιμα, η οποία παραστάθηκε στο Δικαστήριο δια των πληρεξούσιων δικηγόρων της Εμμανουήλ Μαρκάκη και Αγγελικής Λιόνα.

ΙΙ. Της αιτούσας: ανώνυμης εταιρείας με την επωνυμία «SANOFI - AYENTIS Α.Ε.Β..Ε. που εδρεύει στην Καλλιθέα Αττικής, όπως εκπροσωπείται νόμιμα, η οποία παραστάθηκε στο Δικαστήριο δια των πληρεξούσιων δικηγόρων της Εμμανουήλ Μαρκάκη και Αγγελικής Λιονα.

Των καθ' ων η αίτηση αλλοδαπής εταιρείας με την επωνυμία «NOVARTIS AG», του εδρεύει στη Βασιλεία της Ελβετίας, όπως εκπροσωπείται νόμιμα, και 2) ανώνυιιπς εταιρείας με την επωνυμία «NOVARTIS (HELLAS) Α.Ε.Β.Ε.», που εδρεύει στη Μεταμόρφωση Αττικής, όπως εκπροσωπείται νόμιμα, οι οποίες αμφότερες παραστάθηκαν στο Δικαστήριο δια των κοινών πληρεξούσιων δικηγόρων τους Εμμανουήλ Μεταξάκη και Κωνσταντίνου Κιλιμίρη.

III. Της προσθέτως υπέρ της αιτούσας της υπό στοιχείο ΙΙ αίτησης παρεμβαίνουσας αλλοδαπής εταιρείας με την επωνυμία «SANOFl 3.Α.», παν εδρεύει στο Παρίσι της Γαλλίας, όπως εκπροσωπείται νόμιμα, η οποία παραστάθηκε στο Δικαστήριο δια των πληρεξούσιων δικηγόρων της Εμμανουήλ Μαρκάκη και Αγγελικής Λιόνα.

Των καθ' ων η πρόσθετη παρέμβαση: 1) αλλοδαπής εταιρείας με την επωνυμία «NOVARTIS AG», που εδρεύει στη Βασιλεία της Ελβετίας, όπως εκπροσωπείται νόμιμα, και 2) ανώνυμης εταιρείας με την επωνυμία «NOVARTIS (HELLAS) Α.Ε.Β.Ε.», που εδρεύει στη Μεταμόρφωση Αττικής, όπως εκπροσωπείται νόμιμα, οι οποίες αμφότερες παραστάθηκαν στο Δικαστήριο δια των κοινών πληρεξούσιων δικηγόρων τους Εμμανουήλ Μεταξάκη και Κωνσταντίνου Κιλιμίρη.

Οι ενάγουσες εταιρείες της υπό στοιχείο I αγωγής ζητούν να γίνει δεκτή η από 20.03.2015 αγωγή τους, που κατατέθηκε στη Γραμματεία του Δικαστηρίου τούτου με γενικό αριθμό κατάθεσης 34205/20.03.2015 και αριθμό κατάθεσης δικογράφου 1135/20.03.2015, προσδιορίσθηκε να συζητηθεί για τη δικάσιμο που αναφέρεται στην αρχή της παρούσας και εγγράφηκε στο πινάκιο.

Η αιτούσα εταιρεία της οπό στοιχείο ΙΙ αίτησης και εναγόμενη της υπό στοιχείο I αγωγής, ζητά να γίνει δεκτή η αίτηση της, με αντικείμενο την ανάκληση προγενεστέρως εκδοθείσας απόφασης ασφαλιστικών μέτρων, που ασκήθηκε με το δικόγραφο των προτάσεων της επί της ως άνω αγωγής.

Η προσθέτως υπέρ της αιτούσας της υπό στοιχείο ΙΙ αίτησης παρεμβαίνουσα εταιρεία ζητά να γίνει δεκτή η πρόσθετη παρέμβαση της, που ασκήθηκε με αυτοτελές δικόγραφο προτάσεων, το οποίο κατέθεσε, σε σχέση αποκλειστικά με την ως άνω αίτηση, στα πλαίσια εκδίκασης της ανωτέρω αγωγής.

Κατά τη συνεκφώνηση των υποθέσεων από τη σειρά του σχετικού πινακίου και κατά τη συζήτηση τους. οι πληρεξούσιοι δικηγόροι των διαδίκων ζήτησαν να γίνουν 5εκτά όσα αναφέρονται στα πρακτικά και στις έγγραφες προτάσεις που προκατέθεσαν

ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ

ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΌΜΟ

Στο ακροατήριο του παρόντος Δικαστηρίου συνεκφωνήθηκαν και συζητήθηκαν: I) η από 20.03.2015 με γενικό αριθμό κατάθεσης 34205/20.03.2015 και αριθμό κατάθεσης δικογράφου 1135/20.03.2015 αγωγή της αλλοδαπής εταιρείας «NOVARTIS AG» και της ανώνυμης εταιρείας «NOVARTIS (HELLAS) Α.Ε.Β.Ε.» κατά της ανώνυμης εταιρείας «SANOFI - AVENTIS Α.Ε.Β.Ε.». με αντικείμενο την άρση και την παράλειψη φερόμενης ως παράνομης και υπαίτιας προσβολής δικαιωμάτων επί ευρεσιτεχνίας φαρμακευτικού προϊόντος, II) η, δια των από 09.09.2015 προτάσεων της επί της ως άνω αγωγής, ασκηθείσα αίτηση της ως ανω εναγόμενης ανώνυμης εταιρείας κατά των ανωτέρω εναγουσών εταιρειών, με αντικείμενο την ανάκληση της υπ' αριθμ. 4828/2015 απόφασης ασφαλιστικών μέτρων του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών, που εκδόθηκε στα πλαίσια της σχετικής με την ως άνω αγωγή κυρίας διαφοράς και με την οποία απαγορεύθηκε προσωρινά η κυκλοφορία φαρμακευτικού προϊόντος, και III) η, δια του από 09,09.2015 αυτοτελούς δικογράφου προτάσεων της στα πλαίσια της εκδίκασης ως άνω αγωγής, ασκηθείσα πρόσθετη παρέμβαση της εταιρείας «SANOFI S.A.» υπέρ της αιτούσας και κατά των καθ' cov της υπό στοιχείο Π αίτησης και σε αναφορά μόνο με αυτή, με αντικείμενο την αποδοχή της και την ανάκληση της προαναφερόμενης απόφασης ασφαλιστικών μέτρων. Τα ανωτέρω ένδικα βοηθήματα πρέπει να συνεκδικαστούν, καθώς άπτονται της ίδιας διαφοράς με περιεχόμενο αιτιώμενη προσβολή δικαιωμάτων ευρεσιτεχνίας επί φαρμακευτικού προϊόντος, οι δε ες αυτών αίτηση και η πρόσθετη παρέμβαση, που θα κρισιολογηθούν επιμεριστικά με βάση τις διατάξεις της ειδικής διαδικασίας των ασφαλιστικών μέτρων, αφορούν στην ανάκληση απόφασης με την οποία διατάχθηκαν ασφαλιστικά μέτρα και εισάγονται ενώπιον του αρμόδιου για την κύρια υπόθεση της εξ αυτών αγωγής παρόντος Δικαστηρίου, οιαρκούστκ της εκκρεμοδικίας της (βλ. άρθρο 697 ΚΠολΔ και Κράνη, σε Κεραμέα/Κανδύλη/Νίκα, ΕρμΚΠολΔ, Τόμος ΙΙ Αθήνα 2000, άρθρο 697, παρ. 2, σελ. 1367).

Α. Με τη σύμβαση του Μονάχου του 1973t η οποία κυρώθηκε από την Ελλάδα με το ν. 1607/1986. ιδρύθηκε Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διπλωμάτων Ευρεσιτεχνίας με νομική προσωπικότητα (άρθρα 4 και 5'ί και έδρα το Μόναχο {αρ. 6V Όργανα του Οργανισμού είναι: α) το ευρωπαϊκό νραωεάο διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας και β) το διοικητικό συμβούλιο (άρθρο 4 παρ. 3). Το ευρωπαϊκό δίπλωμα ευρεσιτεχνίας έχει εικοσαετή διάρκεια, που υπολογίζεται από την ημέρα κατάθεσης της αίτησης (άρθρο 63 παρ. 1), και παρέχει στο δικαιούχο τα ίδια δικαιώματα που θα του παρείχε ένα εθνικό δίπλωμα ευρεσιτεχνίας σαν να είχε χορηγηθεί σε κάθε κράτος εθνικό δίπλωμα ευρεσιτεχνίας (άρθρο 64 παρ. 1 σε συνδυασμό με το άρθρο 2 παρ. 2). Δεν πρόκειται, δηλαδή, για ενιαίο ευρωπαϊκό δίπλωμα ευρεσιτεχνίας, αλλά για δέσμη εθνικών διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας που δημιουργούνται με μία (μοναδική) δήλωση ευρεσιτεχνίας. Η χορήγηση εθνικών διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας δεν θίγεται (αρχή της συνύπαρξης), με συνεπακόλουθο για την ίδια εφεύρεση να είναι δυνατό να χορηγηθεί και εθνικό και ευρωπαϊκό δίπλωμα. Η εδαφική ισχύς του ευρωπαϊκού διπλώματος περιορίζεται στις χώρες για τις οποίες ζητείται από τον καταθέτη να χορηγηθεί το δίπλωμα (άρθρο 3). Η προστασία του κρίνεται με βάση τις διατάξεις της εθνικής νομοθεσίας της χώρας - μέλους όπου έγινε η προσβολή (άρθρο 64 παρ. 3), η έκταση, όμως, προστασίας καθορίζεται με βάση τις αξιώσεις, για την ερμηνεία των οποίων χρήσιμα είναι η περιγραφή και τα σχέδια που συνοδεύουν την αίτηση (άρθρο 69 παρ. 1). Ωστόσο, εισάγονται με βάση τη σύμβαση ομοιόμορφοι κανόνες δικαίου που αφορούν τις ουσιαστικές και τοπικές προϋποθέσεις για την παραχώρηση του ευρωπαϊκού διπλώματος ευρεσιτεχνίας, καθώς και τους λογούς σύμφωνα με τους οποίους μπορεί να ακυρωθεί, κατά την εθνική, όμως, νομοθεσία, μετά από σχετικές ενέργειες προσώπων που έχουν έννομο συμφέρον, εάν το αντικείμενο του ευρωπαϊκού διπλώματος δεν είναι επιδεκτικό διπλώματος, εάν το δίπλωμα δεν περιγράφει την εφεύρεση κατά τρόπο, ικανοποιητικά σαφή και πλήρη, εάν το αντικείμενο του ευρωπαϊκού διπλώματος εκτείνεται πέρα από το περιεχόμενο της αίτησης, εάν η προστασία που παρέχεται με το ευρωπαϊκό δίπλωμα επεκτάθηκε, εάν ο δικαιούχος του διπλώματος δεν είχε το δικαίωμα να το αποκτήσει σύμφωνα με τους όρους του άρθρου 60 (άρθρο 138 της Σύμβασης του Μονάχου, σε συνδυασμό με τα άρθρα 15 και 23 του ν. 1733/1987). Εξάλλου, όπως προκύπτει από τα άρθρα 52 και 53 της Σύμβασης του Μονάχου, η εφεύρεση μπορεί να αναφέρεται σε προϊόν, μέθοδο ή βιομηχανική εφαρμογή. Περαιτέρω, υπάρχουν τρεις δυνατότητες κτήσης ευρωπαϊκού διπλώματος ευρεσιτεχνίας: α) με απευθείας αίτηση στο ευρωπαϊκό γραφείο, β) με την επικαλούμενη Euro - PCT κατάθεση (Patent Cooperation Treaty, αρ. 150 παρ. 3. 153, 156), και γ) με αίτηση στον O.S.I., ο οποίος διαβιβάζει την αίτηση στο ευοωπαϊκό γραοείο (αρ. 3 επ. και 8 ΠΔ 77/1988). Μπορεί δε ο δικαιούχος να καταθέσει αίτηση στον O.B.L για τη χορήγηση εθνικού διπλώματος και μέσα σε 12 μήνες να προβεί στην κατάθεση αίτησης για την ίδια εφεύρεση στο ευρωπαϊκό γραφείο, χρησιμοποιώντας την προτεραιότητα της πρώτης αίτησης (βλ. άρθρο 87 της Σύμβασης ίου Μονάχου και Μαρίνο, Δίκαιο Ευρεσιτεχνίας, Αθήνα 2013, σελ. 297, παρ. 12.10). Προσέτι, οι αιτήσεις του ευρωπαϊκού διπλώματος ευρεσιτεχνίας δημοσιεύονται 18 μήνες μετά τη δήλωση είτε, εάν ζητείται προτεραιότητα, 18 μήνες μετά από την προθεσμία αυτής. Με τη δημοσίευση της αίτησης παρέχεται στο δηλούντα μία προσωρινή προστασία εναντίον κάθε παράνομης χρησιμοποίησης, που ισούται με την προστασία που παρέχεται από το εθνικό δίπλωμα ευρεσιτεχνίας που χορηγείται στο έδαφος κάθε συμβαλλόμενου κράτους, οι παραβιάσεις δε του ευρωπαϊκού διπλώματος ευρεσιτεχνίας κρίνονται με βάση τις εθνικές διατάξεις (άρθρα 64, 67 και 93). Τη δημοσίευση της δήλωσης ακολουθεί η κυρίως έρευνα της ικανότητας προστασίας με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας, οπότε και εξετάζονται πλέον οι ουσιαστικές προϋποθέσεις, δηλαδή εάν πρόκειται για εφευρέσεις νέες που βασίζονται σε εφευρετική δραστηριότητα και είναι βιομηχανικά εφαρμόσιμες. Η έρευνα αυτή δεν γίνεται αυτεπάγγελτα για όλες τις δηλώσεις που δημοσιεύτηκαν, αλλά μόνο για εκείνες για τις οποίες ζητήθηκε ιδιαίτερος έλεγχος και αφού καταβληθούν τα σχετικά τέλη. Η σχετική δε αίτηση απαιτείται να υποβληθεί εντός εξαμήνου από τη δημοσίευση, άλλως θεωρείται ότι έχει αποσυρθεί η αίτηση ευρωπαϊκού διπλώματος ευρεσιτεχνίας (αρ. 97). Ακόμα, στη διάταξη του άρθρου 52 παρ. 1 του ν. 1607/1986 ορίζεται ότι ευρωπαϊκά διπλώματα ευρεσιτεχνίας χορηγούνται για οποιαδήποτε εφεύρεση, σε όλους τους τομείς της τεχνολογίας, με την προϋπόθεση να είναι νέα, να εμπεριέχει εφευρετική δραστηριότητα και να έχει βιομηχανική εφαρμογή. Μία εφεύρεση θεωρείται νέα εάν δεν ανήκει στη στάθμη της τεχνικής. Η στάθμη της τεχνικής αποτελείται από κάθε τι που έχει γίνει γνωστό στο κοινό πριν από την ημερομηνία κατάθεσης της αίτησης για χορήγηση ευρωπαϊκού διπλώματος ευρεσιτεχνίας, με γραπτή η προφορική περιγραφή, με χρήση η με οποιοοηποτε ΟΑΑΟ μέσο. Επίσης, θεωρείται ότι περιλαμβάνεται στη στάθμη της τεχνικής το περιεχόμενο των αιτήσεων ευρωπαϊκού διπλώματος ευρεσιτεχνίας, όπως αυτές έχουν κατατεθεί, εφόσον οι αιτήσεις έχουν ημερομηνία κατάθεσης προγενέστερη της ημερομηνίας που αναφέρεται στην παράγραωο 2 και εφόσον έχουν δημοσιευτεί σ' αυτήν ή σε κάποια μεταγενέστερη ημερομηνία (άρθρο 54 του ν. 1607/1986). Εφόσον 3ε, κριθεί οτι συντρέχουν οι ως άνω απαιτούμενες, προϋποθέσεις χορηγείται το ευρίοπαΐκό δίπλωμα ευρεσιτεχνίας (αρ. 97 της Σύμβασης). Σχετική δημοσίευση κατά τους όρους του αρ. 98 γίνεται στο ευρωπαϊκό δελτίο διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας (βλ, ΠΠρΑΘ 3363/2012, αδημ. ΠΠρΑθ 2800/2011, ΧρίΔ 2011, 746 ΠΠρΑθ 5541/2006, ΧρΙΔ 2007, 648 και ΠΠρΑΘ 5249/2005, ΕΕμπΔ 2006, 154).

Β. Στις παρ. 4, 5 και 6 του άρθρου 23 του ν. 3733/1987 «Μεταφορά Τεχνολογίας, εφευρέσεις, τεχνολογική καινοτομία και σύσταση Επιτροπής Ατομικής Ενέργειας» ορίζονται, μεταξύ άλλων, τα εξής: .... 4) «Το ευρωπαϊκό δίπλωμα ευρεσιτεχνίας έχει στην Ελλάδα τα ίδια αποτελέσματα με το ελληνικό δίπλωμα ευρεσιτεχνίας που χορηγεί ο Ο.Β.Ι.», 5) Ο δικαιούχος του ευρωπαϊκού διπλώματος ευρεσιτεχνίας, οφείλει να καταθέσει στον Ο.Β.Ι. την αρμόδια βεβαιωμένη ελληνική μετάφραση του κειμένου με βάση το οποίο το Ευρωπαϊκό Γραφείο Διπλωμάτων Ευρεσιτεχνίας χορήγησε το ευρωπαϊκό δίπλωμα ευρεσιτεχνίας ή το διατήρησε με τροποποιήσεις. 6) Το ευρωπαϊκό δίπλωμα ευρεσιτεχνίας δεν έχει ισχύ στην Ελλάδα εάν δεν τηρηθούν οι όροι της παραγράφου 5». Στο δε άρθρο 10 παρ. 1 του ίδιου ως άνω νόμου ορίζεται ότι το δίπλωμα ευρεσιτεχνίας παρέχει στον κάτοχο του το αποκλειστικό δικαίωμα να εκμεταλλεύεται εντός ορισμένου χρονικού διαστήματος παραγωγικά την εφεύρεση του και ιδίως: α) να παράγει, προσφέρει ή διαθέτει στην αγορά, να χρησιμοποιεί και να κατέχει τα προϊόντα που προστατεύονται από το δίπλωμα αυτό, β) να εφαρμόζει, προσφέρει ή διαθέτει στην αγορά την προστατευόμενη απο το δίπλωμα μέθοδο, γ) να παράγει, προσφέρει ή διαθέτει στην αγορά, να χρησιμοποιεί και να κατέχει για τον ίδιο σκοπό το προϊόν που η παραγωγή του είναι αποτέλεσμα της προστατευόμενης από το δίπλωμα μεθόδου, δ) να απαγορεύει σε κάθε τρίτο να εκμεταλλεύεται παραγωγικά κατά την έννοια των προηγουμένων εδαφίων την εφεύρεση ή να εισάγει, χωρίς τη συναίνεση του, τα προϊόντα που προστατεύονται από το δίπλωμα. Εν συνεχεία, στο αρ. 11 παρ. 1 του αυτού νομοθετήματος ορίζεται ως χρόνος διάρκειας της παρεχόμενης από το δίπλωμα ευρεσιτεχνίας προστασίας τα είκοσι (20) έτη, που αρχίζει από την επομένη της ημέρας κανονικής κατάθεσης της αίτησης για την χορήγηση του. Ακόμα, είναι δυνατή η χορήγηση άδειας χρήσης/εκμετάλλευσης - ευρεσιτεχνίας. Βάσει της οικείας σύμβασης δε, ο αδειούχος δικαιούται να προβαίνει σε πράξεις εκμετάλλευσης η χρήσης θετικών εξουσιών, οι οποίες δυνάμει του νόμου διαφυλάσσονται αποκλειστικά στο δικαιούχο - φορέα του δικαιώματος του διπλώματος ευρεσιτεχνίας. Η άδεια χρήσης μπορεί να συμφωνηθεί αποκλειστική ή απλή. Στην πρώτη περίπτωση, ο αδειούχος δικαιούται να χρησιμοποιεί την ευρεσιτεχνία μέσα στα τοπικά, χρονικά και κατ' αντικείμενο όρια που έχουν συμφωνηθεί και ο δικαιούχος δεν δύναται να παραχωρήσει άλλες αποκλειστικές ή απλές άδειες σε τρίτους, είτε κατ' αποκλεισμό και του ίδιου από τη χρήση του αντίστοιχου δικαιώματος (πλήρης αποκλειστικότητα) είτε όχι (μερική αποκλειστικότητα). Στη δεύτερη περίπτωση, ο απλός αδειούχος αποκτά μέσα στα όρια της παραχώρησης ένα απλό ενοχικό δικαίωμα χρήσης, συγκρίσιμο προς το ενοχικό δικαίωμα της μίσθωσης πραγμάτων. Υπό οποιαδήποτε εκδοχή, εξάλλου, ο ως άνω νόμος (άρθρο 12 παρ. 3) απαιτεί για την άδεια χρήσης ευρεσιτεχνίας έγγραφο τύπο, ο οποίος έχει συστατική λειτουργία και η έλλειψη του προκαλεί ακυρότητα. Αντίθετα, κατά την ορθότερη άποψη, δεν απαιτείται καταχώριση και δημοσίευση της άδειας χρήσης, με συνεπακόλουθο να διευρύνεται η συναλλακτική κινητικότητα της ευρεσιτεχνίας (βλ. Μαρίνο, Δίκαιο Ευρεσιτεχνίας, Αθήνα 2013, σελ. 181 - 190, παρ. 7.29, 7.38,7.41 -7.43). Περαιτέρω, σε περίπτωση προσβολής του δικαιώματος ευρεσιτεχνίας ο κάτοχος του δικαιούται να απαιτήσει την άρση της προσβολής και την παράλειψη της στο μέλλον, μάλιστα δεν αποκλείεται και προληπτική αγωγή παράλειψης, δηλαδή για επαπειλούμενη προσβολή (άρθρο 17 παρ. 1). Στην περίπτωση δε, της υπαίτιας προσβολής του διπλώματος ευρεσιτεχνίας, ο ζημιωθείς κάτοχος του δικαιούται να απαιτήσει αποκατάσταση της ζημίας ή απόδοση της ωφέλειας από την αθέμιτη εκμετάλλευση της ευρεσιτεχνίας ή πληρωμή ποσού ανάλογου προς το τίμημα άδειας εκμετάλλευσης, καθώς και χρηματική ικανοποίηση για την προκληθείσα στον ίδιο ηθική βλάβη (άρθρο 17 παρ. 2, 17δ παρ. 1 ν. 1733/1987 και 914 ΑΚ - υπό το πρίσμα αυτό, το άρθρο 17 παρ. 2 του ν. 1733/1987 αποτελεί ειδική αδικοπρακτική διάταξη προς το άρθρο 914 ΑΚ, κατά την έννοια ότι κάθε προσβολή του δικαιώματος ευρεσιτεχνίας είναι καταρχήν πράξη παράνομη κατά το πραγματικό της συγκεκριμένης διάταξης του ΑΚ, εκτός εάν υπάρχει λόγος που να αίρει τον παράνομο χαρακτήρα της επέμβασης τις θετικές εξουσίες του δικαιούχου). Γίνεται, μάλιστα, δεκτό ότι στην έγερση των ανωτέρω αξιώσεων., πέραν του κατόχου του διπλώματος ευρεσιτεχνίας, νομιμοποιείται και ο αποκλειστικός αδειούχος (όχι όμως, και ο απλός, αρ. 17 παρ. 3 εδ. α' βλ. Μαρίνο, ο.π., σελ. 253, παρ. 9.91, 9.93).

Γ. Αντικείμενο της ευρεσιτεχνίας, άλλως το περιεχόμενο της («subject matter of the inventions», που απορρέει από το κείμενο του οικείου διπλώματος, είναι η μέσω των αξιώσεων προστατευόμενη τεχνική διδασκαλία ή ο τεχνικός κανόνας, ήτοι ο σκοπός και η τεχνική λύση που προσφέρει η υποκείμενη εφεύρεση. Κατά την παραδοχή αυτή, το αντικείμενο της ευρεσιτεχνίας συνάγεται από το γράμμα και το σύνολο των αξιώσεων της. Το πεδίο προστασίας της ευρεσιτεχνίας, όμως, προσδιορίζεται από την ερμηνεία των αξιώσεων, έτσι ώστε να περικλείει στο δικαίωμα του φορέα και πράξεις εκτός τους αυστηρού γράμματος των αξιώσεων. Υπό το συγκεκριμένο πρίσμα, λοιπόν, το πεδίο προστασίας της ευρεσιτεχνίας («extent of patent protection»), «schutzbereica») αξιολογείται ως έννοια ευρύτερη του αντικείμενου της, νοούμενο ως κύκλος ομόκεντρος του κύκλου του τελευταίου, με μεγαλύτερη, όμως, διάμετρο από αυτόν. Ειδικότερα, το πεδίο προστασίας οριοθετεί έναντι τρίτων την εμβέλεια των αρνητικών εξουσιών που απορρέουν από την ευρεσιτεχνία και, τελικώς, ποιες μορφές υλοποίησης της από τρίτους εμπίπτουν σε αυτές. Σε μια τέτοια εκτίμηση δε, παρεισφρύουν αξιολογικές κρίσεις, όπως η αξιολόγηση της εφευρετικής δραστηριότητας ή του αν η προσβολή τελείται και με ισοδύναμα μέσα. Κατ' ακολουθία των ανωτέρω, μάλιστα, γίνεται δεκτό ότι προσβολή του δικαιώματος επί της ευρεσιτεχνίας δεν υπάρχει μόνον αν κάποιος επεμβαίνει χωρίς την άδεια του φορέα του διπλώματος στο αντικείμενο ή περιεχόμενο, αλλά και στο πεδίο προστασίας, το οποίο έχει μεγαλύτερη εμβέλεια. Έτσι, προσβάλλει την ευρεσιτεχνία όποιος προβαίνει σε υλοποίηση του τεχνικού προβλήματος που αποτελεί το περιεχόμενο της με ισοδύναμα μέσα, ήτοι με «ισοδύναμο» ή «ανάλογο» τρόπο (βλ. Μαρίνο, Δίκαιο Ευρεσιτεχνίας, Αθήνα 2013, σελ. 214 - 216, παρ. 9.13 και 9.15 έως 9.18). Περαιτέρω, γίνεται δεκτό ότι το εύρος προστασίας ενός διπλώματος ευρεσιτεχνίας καθορίζεται από την ερμηνεία του. Στο πλαίσιο αυτό, βασική παραδοχή αποτελεί η αντικειμενική ερμηνεία του διπλώματος, ως αν ήταν κανόνας δικαίου, με θεμελιώδη προσανατολισμό στην αντίληψη του μέσου ειδικού - τεχνικού κατά το χρονικό σημείο της απονομής και αποκλειστικό αντικείμενο τις αξιώσεις, οι οποίες συνεκτιμώνται με τα σχέδια και την περιγραφή της ευρεσιτεχνίας, όχι και με την περίληψη αυτής. Έτσι, υπό τη συγκεκριμένη οπτική, η ερμηνεία είναι «αξιωσοκεντρική», καθώς κεντρική σημασία προσλαμβάνει το λεκτικό περιεχόμενο καθεμίας αξίωσης, ήτοι η τεχνική σημασία ενός εκάστου χαρακτηριστικού της για το μέσο ειδικό, με αποτέλεσμα ό,τι δεν περιέχεται στην αξίωση να μην προστατεύεται και να μην μπορούν να ληφθούν υπόψη έγγραφα ή γενικότερα στοιχεία εκτός του δημοσιοποιημένου διπλώματος (βλ. ΑΠ 1344/2021, ΧρΙΔ 2013, 139, ΕφΑΘ 5111/2012, ΔΕΕ 2013, 132 και Μαρίνο, ό.π., σελ. 217-218, παρ. 9.19, 9.20 και σελ. 220-221, παρ. 9.26, 9.27). Εκτός της αντικειμενικής, όμως, σε έτερο πυλώνα της ερμηνείας ενός διπλώματος ευρεσιτεχνίας ανάγεται αυτή που προσλαμβάνει έρεισμα στη στάθμιση των εκατέρωθεν προστατευομένων συμφερόντων του δικαιούχου και της ολότητας. Η εν λόγιο ερμηνευτική προσέγγιση υιοθετείται από το κείμενο του ερμηνευτικού Πρωτοκόλλου της Σύμβασης του Μονάχου σχετικά με το άρθρο 69 παρ. 1 αυτής (διάταξη η οποία ορίζει ότι η έκταση της προστασίας που παρέχεται με το ευρωπαϊκό δίπλωμα ή με την αίτηση του ευρωπαϊκού διπλώματος καθορίζεται με βάση το περιεχόμενο των αξιώσεων, για την ερμηνεία των οποίων χρησιμοποιούνται η περιγραφή και τα σχέδια) και απηχεί το συμβιβασμό μεταξύ της δίκαιης, ανταμοιβής του εφευρέτη («fairness») και της προγνωσιμότητας του νομικού αποτελέσματος («predictability»), δηλαδή της ασφάλειας του δικαίου. Ειδικότερα, κατά τη συγκεκριμένη ερμηνευτική κατεύθυνση, η ερμηνεία του διπλώματος ευρεσιτεχνίας δεν θα πρέπει να διεξάγεται ούτε επί τη βάσει της παραδοχής ότι η έκταση προστασίας του νοείται ως αυτή που ορίζεται στο στενό, κυριολεκτικό νόημα των φράσεων των αξιώσεων, ούτε και με έρεισμα την αντίληψη ότι οι αξιώσεις χρησιμεύουν μόνο ως κατευθυντήριες γραμμές και η προστασία εκτείνεται σε ό,τι κατά την άποψη ενός ειδικού που εξέτασε την περιγραφή και τα σχέδια, ο δικαιούχος ήθελε να προστατεύσει, αλλά θα πρέπει να ακολουθεί μία μέση οδό στάθμισης των δύο εν λόγω ακραίων επιλογών, έτσι ώστε να εξασφαλίζει από τη μία πλευρά μια ικανοποιητική (δίκαιη, άλλα όχι υπερβολική) προστασία στο δικαιούχο και να ικανοποιεί από την άλλη πλευρά, σε μεγάλο βαθμό, το αίτημα της ολότητας για ασφάλεια των συναλλαγών και ελευθερία ανταγωνισμού («εύλογο επίπεδο βεβαιότητας για τους τρίτους» κατά το κείμενο του ερμηνευτικού Πρωτοκόλλου, βλ. Μαρίνο, ό.π., σελ. 218-219, παρ. 9.23 και 9.24). Έτι περαιτέρω, για τη διάγνωση της προσβολής του διπλώματος της ευρεσιτεχνίας, το αντικείμενο της πρέπει να συγκριθεί να με την προσβάλλουσα εφαρμογή ή την υλοποίηση της, μέσω μίας ανάλυσης των τεχνικών χαρακτηριστικών των επιμέρους αξιώσεων, ήτοι των τεχνικών στοιχείων που συμβάλλουν στη λύση του τεχνικού προβλήματος («feature analysis». Υπό την οπτική αυτή, καθίσταται αντιληπτό ότι κάθε τεχνικό χαρακτηριστικό που συμπεριλαμβάνεται υπό τον καταθέτη στις αξιώσεις δεν ορίζει μόνο το αντικείμενο της ευρεσιτεχνίας, αλλά και το περιορίζει. Προσέτι, δύο είναι οι δυνατές περιπτώσεις συνδρομής προσβολής ενός διπλώματος ευρεσιτεχνίας: α) Η σύμπτωση όλων των τεχνικών χαρακτηριστικών, κατά την οποία συντρέχει πλήρης ταύτιση («πλήρης αντιγραφή») μεταξύ εφεύρεσης και προσβάλλουσας εφαρμογής. Εξ αντιδιαστολής, δεν προστατεύεται ότι δεν συμπεριλήφθηκε στις αξιώσεις, ακόμα και αν περιγράφεται στο υπόλοιπο κείμενο του διπλώματος (βλ. Μαρίνο, ό.π., σελ. 222-224, παρ. 9.29 και 9.30). β) Η πραγματοποίηση της προσβολής με μέσα «ισοδύναμα» με το περιεχόμενο των αξιώσεων. Πρόκειται για τη λεγόμενη «θεωρία των ισοδυνάμων όρων» («doctrine of equivalents»), η οποία βρίσκει πεδίο εφαρμογής όταν μερικά από τα τεχνικά χαρακτηριστικά της εφεύρεσης ταυτίζονται με αυτά της προσβάλλουσας, υλοποίησης της και άλλα της τελευταίας κινούνται στο πεδίο των «απομιμήσεων/παραλλαγών» λειτουργεί, δηλαδή, με άλλα λόγια, όταν κάποιος, προσπαθώντας να εκμεταλλευθεί παράνομα μια ευρεσιτεχνία, παραλλάσσει, μεταβάλλει τον τεχνικό κανόνα σε επουσιώδη μέρη του ή προσθέτει εντελώς περιθωριακά ή και περιττά στοιχεία για να «συσκοτίσει» την προσβολή. Εν προκειμένω, λοιπόν, έχει εγκαταλειφθεί το αντικείμενο της ευρεσιτεχνίας (τόσο προϊόντος όσο και μεθόδου), επειδή τούτο δεν προσβάλλεται, και ερευνάται αν υπάρχει επέμβαση στο πεδίο προστασίας της. Το δε πεδίο αυτό οριοθετείται από το εύρος των διευρυμένων παραλλαγών των τεχνικών χαρακτηριστικών των αξιώσεων της ευρεσιτεχνίας οι οποίες ο μέσος τεχνικός θεωρεί ότι υλοποιούν μία ισοδύναμη τεχνική λύση προς αυτή της ευρεσιτεχνίας. Ένα δε μέσο προσβολής, εγκείμενο κατά κανόνα σε αντιγραφή τεχνικού χαρακτηριστικού, θεωρείται ισοδύναμο εφόσον είναι εμφανές για ένα μέσο ειδικό ότι αν χρησιμοποιούσε αυτό το μέσο θα επιτύγχανε «ουσιωδώς» («substantialy») το ίδιο αποτέλεσμα με αυτό που επιτυγχάνεται δια των τεχνικών χαρακτηριστικών των αξιώσεων της ευρεσιτεχνίας. Προς εξειδίκευση της εφαρμογής της συγκεκριμένης θεωρίας δε, εξαιρετική χρησιμότητα προσλαμβάνει ο κανόνας των ουσιωδών στοιχείων («essential elements rule»). Σύμφωνα με αυτόν, ένα τεχνικό χαρακτηριστικό είναι ουσιώδες, εφόσον είναι σημαντικό για την επίλυση του τεχνικού προβλήματος που επιλύει η εφεύρεση, και η προσβολή της ευρεσιτεχνίας καταγιγνώσκεται σε περίπτωση αντιγραφής του, μη δυνάμενης συναφώς της παράλειψης επουσιωδών στοιχείων στην προσβάλλουσα εφαρμογή, ακόμα και αν αυτά δεν αναπληρώνονται με ισοδύναμα στοιχεία, να αποκλείσει τον τρίτο απ© το πεδίο προστασίας της προσβαλλόμενης ευρεσιτεχνίας. Κατ' ακολουθία τούτου, λοιπόν, καθίσταται σαφές, όπως γίνεται και ανωτέρω δεκτό, ότι το πεδίο προστασίας της ευρεσιτεχνίας δεν ταυτίζεται με το αντικείμενο/περιεχόμενο των αξιώσεων της, αλλά είναι ευρύτερο, καθώς διευρύνεται μέσω της προσέγγισης των ισοδυνάμων όρων ίβλ. Μαρίνο, ό.π., σελ. 224-226, παρ. 9.33 έως 9.36).

Δ. Σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 1 του ν. 146/1914 «περί αθεμίτου ανταγωνισμού», κατά τις εμπορικές, βιομηχανικές ή γεωργικές συναλλαγές, απαγορεύεται κάθε πράξη που γίνεται με σκοπό ανταγωνισμού και αντίκειται στα χρηστά ήθη. ο δε παραβάτης μπορεί να εναχθεί για παράλειψη της συγκεκριμένης (ανταγωνιστικής) ενέργειας και ανόρθωση της προσγενομένης ζημίας. Για τη στοιχειοθέτηση του ειδικού αυτού αδικήματος που καθιερώνεται με την εν λόγω διάταξη, η οποία αποσκοπεί στην προστασία των ανταγωνιστών του δρώντος εναντίον των χρηστών ηθών προσώπου στις εμπορικές, βιομηχανικές ή γεωργικές συναλλαγές, απαιτείται η σωρευτική συνδρομή των ακόλουθων προϋποθέσεων: α) ύπαρξη σχέσης ανταγωνισμού ανάμεσα σε δύο πρόσωπα φυσικά ή νομικά, που δρουν στο ίδιο πεδίο οικονομικής δραστηριότητας, πρέπει, δηλαδή, να συντρέχει το στοιχείο της ταυτότητας αγοράς σε συνδυασμό με το επιδιωκόμενο οικονομικό αποτέλεσμα, που, ομοίως, πρέπει να είναι το ίδιο ή συναφές, με την έννοια ότι οι δύο έμποροι απευθύνονται στον ίδιο κύκλο προσώπων (ταυτότητα πελατείας) σε συνάρτηση με την ταυτότητα της εδαφικής περιοχής, ήτοι, η αγορά πρέπει, πέραν του στοιχείου της πελατείας, να προσδιορίζεται και από γεωγραφικά συντεταγμένα χωρικά πλαίσια, που συμπίπτουν μεταξύ τους και εντός των οποίων λαμβάνει χώρα η φερόμενη ως αθέμιτη ενέργεια, β) η πράξη αυτή πρέπει να γίνεται με πρόθεση ανταγωνισμού, δηλαδή, με υποκειμενική πρόθεση ενίσχυσης των πελατειακών σχέσεων της επιχείρησης σε βάρος άλλων ανταγωνιστών, χωρίς, αναγκαία, να υφίσταται σκοπός πρόκλησης ζημίας στους τελευταίους, γ) η πράξη αυτή πρέπει να αντίκειται στα χρηστά ήθη, χωρίς, ωστόσο, να προσδιορίζεται το εννοιολογικό περιεχόμενο αυτών, αλλά επαφίεται στην κρίση του Δικαστή να μορφώσει την πεποίθηση του μετά από επιμελή εκτίμηση κάθε περίπτωσης με τα δικά της ατομικά γνωρίσματα, ανάλογα με το αίσθημα και τις ιδέες κάθε ορθά, λογικά και δίκαια σκεπτόμενου ανθρώπου μέσα στο συναλλακτικό κύκλο στον οποίο επιχειρείται η πράξη ή η χρησιμοποίηση μέσων και μεθόδων αντίθετων με την ομαλή ηθικότητα των συναλλαγών, ακόμη και αν η πράξη από μόνη της, αντιμετωπιζόμενη επιφανειακά ή μεμονωμένα, φαίνεται θεμιτή ή και νομικά ανεπίληπτη (βλ. ΑΠ 79/2000 ΕλλΔνη 42, 904 και ΕφΑΘ 6012/2005, ΔΕΕ 2006, 278). Ενόψει, περαιτέρω, της ανάγκης εξειδίκευσης των περιπτώσεων κατά τις οποίες παραβιάζεται η παραπάνω γενική ρήτρα (των χρηστών ηθών) στα πλαίσια του εμπορικού ανταγωνισμού, προκειμένου να επιτευχθεί ομοιόμορφη επίλυση των κατ' ιδίαν περιπτώσεων και, ως εκ τούτου, ασφάλεια δικαίου, προκρίνεται η συστηματική ταξινόμηση των περιπτώσεων αθέμιτου ανταγωνισμού που υπάγονται στη γενική αυτή ρήτρα με τις ακόλουθες μορφές, και συγκεκριμένα: 1) πράξεις προσέλκυσης πελατείας με αθέμιτες μεθόδους, 2) πράξεις αθέμιτης εκμετάλλευσης ξένης φήμης και οργάνωσης ή προϊόντος ξένης εργασίας, που συνθέτουν τον αποκαλούμενο παρασιτικό ανταγωνισμό, όπως αθέμιτη εκμετάλλευση διακριτικού γνωρίσματος - σήματος, επί του οποίου έχει δικαίωμα άλλο πρόσωπο, 3) πράξεις αθέμιτης παρεμπόδισης και 4) πράξεις διακινδύνευσης της αγοράς (βλ. ΕφΑΘ 4304/2012, ΔΕΕ 2013, 128).

Περαιτέρω, κατά την έννοια όμως του άρθρου 1 του ν. 146/1914 οι προϋποθέσεις οι οποίες πρέπει να συντρέχουν σωρευτικά ώστε η λεγόμενη «δουλική απομίμηση» προϊόντος ξένης εργασίας να συνιστά πράξη ανταγωνισμού που αντιβαίνει στα χρηστά ήθη, είναι: α) η ανταγωνιστική πρωτοτυπία του προϊόντος ξένης εργασίας, η οποία (πρωτοτυπία) υφίσταται όταν είναι ικανή να υποδηλώσει στις συναλλαγές την προέλευση του προϊόντος από ορισμένη επιχείρηση. Έτσι, ανταγωνιστική πρωτοτυπία έχει εκείνο το προϊόν που, λόγω της τεχνικής ή αισθητικής διαμόρφωσης του, των συστατικών του ή των άλλων ιδιοτήτων του, δημιουργεί την ικανότητα να εξατομικεύεται και να διαφοροποιείται από άλλα ομοειδή προϊόντα άλλης προέλευσης. Συνεπώς, το στοιχείο της ανταγωνιστικής πρωτοτυπίας ελλείπει αν πρόκειται για προϊόντα μαζικής παραγωγής ή καθημερινής κοινοτυπίας ή για προϊόντα που αποτελούν τα ίδια προϊόντα πιστής αντιγραφής από άλλα πρωτότυπα, β) Ο κίνδυνος σύγχυσης και γ) η γνώση του απομιμούμενου ότι κάνει χρήση του πρωτοτύπου. Ωστόσο, η συνδρομή των ανωτέρω προϋποθέσεων δεν είναι αναγκαία όταν συντρέχουν ειδικά περιστατικά τα οποία επαρκούν για να θεμελιωθεί ο επικαλούμενος αθέμιτος ανταγωνισμός. Έτσι, στην περίπτωση κατά την οποία ένα πρωτότυπο χρησιμοποιείται απλώς ως κίνητρο προκειμένου να δημιουργηθεί μια νέα εργασία ή ένα νέο προϊόν του φερομένου ως απομιμούμενου, δύσκολα θα μπορούσε να θεωρηθεί η απομίμηση ως ανεπίτρεπτη, εκτός αν η ομοιότητα των προϊόντων εξακολουθεί να υπάρχει σε τέτοιο βαθμό, ώστε να μην αποκλείεται ο κίνδυνος σύγχυσης. Αντίθετα, η αναπαραγωγή προϊόντων ξένης εργασίας με βάση πιστή και απαράλλακτη αντιγραφή των τελευταίων από τον απομιμούμενο - πράξη που δεν συμβάλλει στην πρόοδο της ολότητας - είναι δυνατόν να έχει τέτοιο βάρος σε συγκεκριμένη - περίπτωση, ώστε η απομίμηση να λαμβάνει το χαρακτήρα του αθεμίτου έστω και αν δεν συντρέχουν τα στοιχεία της πρωτοτυπίας και του κινδύνου της σύγχυσης. Συνεπώς, υπάρχει αθέμιτος ανταγωνισμός όταν πρόκειται για προϊόντα τα οποία δημιουργήθηκαν με μόχθο και έξοδα και τα οποία άλλος αναπαράγει και ενδεχομένως, μάλιστα, διαθέτει στη σχετική αγορά προς πώληση με τιμή κατώτερη του πρώτου κατασκευαστή (βλ. ΕφΑθ 2561/2010, ΕλλΔνη 2011, 823). Εξάλλου, στη δουλική απομίμηση ξένου προϊόντος ως ιδιαίτερη πρακτική αθέμιτου ανταγωνισμού, είναι νοητό ότι εμπίπτει και η πρακτική της απομίμησης προστατευόμενου με ευρεσιτεχνία προϊόντος από ανταγωνιστή του δικαιούχου του σχετικού δικαιώματος διανοητικής ιδιοκτησίας. Στην περίπτωση αυτή δε, εφόσον πληρούνται και οι λοιπές προαναφερόμενες προϋποθέσεις και ειδικές συνθήκες, είναι δυνατό να εφαρμοσθεί παράλληλα προς τις διατάξεις του ν. 1733/1987 και η γενική ρήτρα του άρθρου 1 του ν. 146/1914,

Ε. Σύμφωνα με την Κ.Υ.Α. υπ' αριθμ. Δ.ΥΓ3α/Γ.Π. 32221/2013 (ΦΕΚ Β' 1049/29.04.203 3), με αντικείμενο την εναρμόνιση της ελληνικής νομοθεσίας προς την αντίστοιχη νομοθεσία της Ε.Ε. στον τομέα της παραγωγής και της κυκλοφορίας φαρμάκων που προορίζονται για ανθρώπινη χρήση, που εκδόθηκε σε συμμόρφωση με την υπ' αριθμ. 2001/83/ΕΚ Οδηγία «περί κοινοτικού κώδικα για τα φάρμακα που προορίζονται για ανθρώπινη χρήση» (L 311/28.11.2001), όπως ισχύει και όπως τροποποιήθηκε με την Οδηγία 20] 1/62/ΈΕ, όσον αφορά την πρόληψη της εισόδου ψευδεπίγραφων φαρμάκων στη νόμιμη αλυσίδα εφοδιασμού L 174/1.7.2011), στην ελληνική φαρμακευτική αγορά κυκλοφορούν, μεταξύ άλλων, οι ακόλουθες δύο κατηγορίες φαρμάκων; α) τα φάρμακα αναφοράς (ή «πρωτότυπα») του άρθρου 7, τα οποία υπόκεινται σε άδεια κυκλοφορίας από τον Εθνικό Οργανισμό Φαρμάκων (εκτός αν έχει εκδοθεί άδεια κυκλοφορίας με την κεντρική διαδικασία, σύμφωνα με τον Κανονισμό 726/2004), που δίδεται κατόπιν της, περιγραφόμενης στο άρθρο 9, ενδελεχούς διαδικασίας μελέτης και αξιολόγησης των αποτελεσμάτων των φαρμακευτικών, προκλινικών και κλινικών δοκιμών, καθώς και του τρόπου παραγωγής τους. των θεραπευτικών ενδείξεων, αντενδείξεων και των παρενεργειών, και β) τα γενόσημα φάρμακα του άρθρου 11. Ως γενόσημο νοείται - ένα φάρμακο με την ίδια ποιοτική και ποσοτική σύνθεση σε δραστικές ουσίες και την ίδια φαρμακοτεχνική μορφή με ένα φάρμακο αναφοράς, του οποίου η βιοϊσοδυναμία με το αντίστοιχο φάρμακο αναφοράς έχει αποδειχθεί βάσει των κατάλληλων μελετών βιοδιαθεσιμότητας. Στα γενόσημα φάρμακα 3ε, δίδεται άδεια κυκλοφορίας με τη συνοπτική διαδικασία του προαναφερόμενου άρθρου (του m' αρ. Π), κατά την οποία δεν υποβάλλονται προς αξιολόγηση αποτελέσματα προ κλινικών και κλινικών μελετών, η κυκλοφορία τους, όμως, σε κάθε περίπτωση, τελεί υπό την επιφύλαξη των διατάξεων για την προστασία δικαιωμάτων βιομηχανικής ιδιοκτησίας επι των αντίστοιχων φαρμάκων αναφοράς.

Στην προκειμένη περίπτωση, με την κρινομένη υπό στοιχείο Ι αγωγή τους, όπως το περιεχόμενο της εκτιμάται από το παρόν Δικαστήριο, παραδεκτώς συμπληρωθέν με τα διαλαμβανόμενα στις έγγραφες προτάσεις τους, κατ' άρθρο 224 ΚΠολΔ, οι ενάγουσες εκθέτουν ότι η πρώτη ες αυτών είναι πολυεθνική φαρμακευτική εταιρεία, με δραστηριότητα σε περισσότερες από 140 χώρες, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα, και ηγετική θέση στη δημιουργία, παραγωγή και εμπορία φαρμάκων για την προστασία της υγείας, τη θεραπεία παθήσεων και τη βελτίωση της ποιότητας ζωής, η οποία στηρίζεται στην ανάπτυξη καινοτόμων φαρμακευτικών σκευασμάτων με βάση πολύπλευρη, συστηματική και πολυδάπανη πρακτική έρευνας και ανάπτυξης. Ότι μία από τις πολύ σημαντικές εφευρέσεις της, στις αρχές της δεκαετίας του 1980 αφορούσε στη νέα (τότε) σύνθεση της ριβαστιγμίνης, ήτοι της δραστικής ουσίας που περιέχεται στα προϊόντα της με την εμπορική ονομασία «EXELON», τα οποία χορηγούνται σε διάφορες δοσολογικές μορφές, συμπεριλαμβανομένων πόσιμων διαλυμάτων, καψακίων και διαδερμικών εμπλάστρων, για τη θεραπευτική αγωγή της ήπιας έως μέτριας βαρύτητας ασθένειας Alzheimer και της άνοιας σε ασθενείς της νόσου Parkinson. Ότι λόγω των ισχυρών παρενεργειών της εν λόγω δραστικής ουσίας, οι ασθενείς στους οποίους χορηγείτο σε μορφή καψακίων ή πόσιμων διαλυμάτων, τη λάμβαναν σε διάφορες, συνεχώς αυξανόμενες δόσεις εις βάθος χρόνου, προκειμένου ο οργανισμός τους να αναπτύξει εν τέλει ανοχή στην επιθυμητή μέγιστη συνιστώμενη δόση συντήρησης. Ότι η πρώτη εξ αυτών, κατόπιν πολυετούς έρευνας στο συγκεκριμένο τομέα, οδηγήθηκε στην εφεύρεση ενός διαδερμικού θεραπευτικού συστήματος (ΔβΣ) για τη θεραπευτική αγωγή των νόσων Alzheimer και Parkinson, το οποίο χαρακτηρίζεται από μία εγκεκριμένη δόση εκκίνησης της ριβαστιγμίνης μεγαλύτερη από το ό,τι ήταν μέχρι τότε γνωστό, δίδοντας έτσι, τεχνική λύση στο άνω πρόβλημα, της τιτλοδότησης πολλών επιμέρους δόσεων σε χρονικό βάθος μέχρι την επίτευξη της μέγιστης επιθυμητής. Ότι για την κατοχύρωση της συγκεκριμένης επινόησης της με δικαίωμα βιομηχανικής ιδιοκτησίας, προέβη στις 10.1.0.2006, από κοινού με ετέρα αλλοδαπή εταιρεία, στην κατάθεση της υπ' αρ. 10179085.5 αίτησης ενώπιον του Ευρωπαϊκού Γραφείου Διπλωμάτων Ευρεσιτεχνίας για τη χορήγηση και ευρωπαϊκού διπλώματος ευρεσιτεχνίας, το οποίο και της απονεμήθηκε, ως συνδικαιούχου, στις 12.06.2013, με αριθμό 2292219 και τίτλο «Διαδερμικό θεραπευτικό σύστημα για τη χορήγηση ριβαστιγμίνης». Ότι το συγκεκριμένο ευρωπαϊκό δίπλωμα ευρεσιτεχνίας, η περιγραφή, η μόνη αξίωση και η περίληψη του οποίου αυτούσιες ενσωματώνονται στο εισαγωγικό δικόγραφο, έχει χρόνο λήξης της 10.10.2026 και έχει αποκτήσει ισχύ στην Ελλάδα δυνάμει του υπ' αριθμ. 3080936 πιστοποιητικού κατάθεσης μετάφρασης Ευρωπαϊκού Διπλώματος Ευρεσιτεχνίας, που του έχει χορηγηθεί από τον Οργανισμό Βιομηχανικής Ιδιοκτησίας (στο εξής Ο.Β.Ι.) και δημοσιευθεί στο Ε.Δ.Β.Ι. στις 11.07.2013. Ότι η πρώτη εξ αυτών (των εναγουσών) παραχώρησε στη δεύτερη εξ αυτών, θυγατρική της στην Ελλάδα εταιρεία, με τη σύμπραξη της ετέρας συνδικαιούχου, αποκλειστική άδεια εκμετάλλευσης του ως άνω ευρωπαϊκού διπλώματος ευρεσιτεχνίας, η οποία έχει καταχωρηθεί στην τηρούμενη από τον Ο.Β.Ι. μερίδα του με αριθμ. πρωτ. 4842/01.08.2013. Ότι τα φαρμακευτικά προϊόντα διακρίνονται σε πρωτότυπα, που τίθενται για πρώτη φορά σε κυκλοφορία και καλύπτονται από ισχύον δικαίωμα ευρεσιτεχνίας, και σε γενόσημα, που αποτελούν αντίγραφα και βιοϊσοδύναμα των πρωτοτύπων φαρμάκων των οποίων η προστασία με δικαίωμα ευρεσιτεχνίας έχει παρέλθει, υπόκεινται δε τα τελευταία σε άδεια κυκλοφορίας από τον Ε.Ο.Φ., χορηγούμενη με συνοπτική διαδικασία, και η διάθεση τους τελεί υπό την επιφύλαξη των διατάξεων που διέπουν την προστασία των δικαιωμάτων βιομηχανικής και εμπορικής ιδιοκτησίας, κατά τα ειδικώς αναφερόμενα στην αναπτυσσόμενη στο αγωγικό κείμενο φαρμακευτική νομοθεσία. Οτι η μόνη (υπ' αριθμ. 1) αξίωση του ως άνω ευρωπαϊκού διπλώματος ευρεσιτεχνίας καλύπτει οποιοδήποτε διαδερμικό θεραπευτικό σύστημα (ΔΘΣ) περιέχει ριβαστιγμίνη για χρήση σε μεθόδους για την πρόληψη, θεραπεία ή καθυστέρηση της εξέλιξης της άνοιας ή της νόσου Alzheimer, κατά την οποία η δόση εκκίνησης για τη θεραπευτική αγωγή είναι η ιοια με αυτη που χορηγείται απο το έμπλαστρο αναφοράς που περιγράφεται στην αξίωση. Ότι η σύνθεση του εμπλάστρου αναφοράς που περιγράφεται στην εν λόγω αξίωση αντιστοιχεί στο έμπλαστρο EXELON 4,omg/24hr της πρώτης εξ αυτών, το οποίο κυκλοφορεί στην ελληνική αγορά απο τη δεύτερη εξ αυτών. Ότι το συγκεκριμένο έμπλαστρο διαθέτει μια εγκεκριμένη χορηγούμενη δόση ριβαστιγμίνης των 4,6mg/24hr, όπως προκύπτει από την Περίληψη Χαρακτηριστικών Προϊόντος και το Φύλλο Οδηγιών Χρήσης του. Ότι, κατά συνέπεια, οποιοδήποτε γενόσημο φαρμακευτικό προϊόν περιέχει ριβαστιγμίνη για χρήση στην πρόληψη, θεραπεία ή καθυστέρηση της εξέλιξης της άνοιας ή της νόσου Alzheimer, οπού η ριβαστιγμίνη χορηγείται με ένα διαδερμικό θεραπευτικό σύστημα (ΔΘΣ) το οποίο προορίζεται να χρησιμοποιηθεί σε ένα δασολογικό σχήμα με εγκεκριμένη δόση εκκίνησης ισοδύναμη αυτής που χορηγείται απο το ως άνω διαδερμικό θεραπευτικό σύστημα EXELON 4,omg/24hr, προσβάλλει άνευ ετέρου του ως άνω ευρωπαϊκό δίπλωμα ευρεσιτεχνίας. Ότι τέτοιου είδους διαδερμικό θεραπευτικό σύστημα, με το οποίο εγχέεται δια του δέρματοαρφαστιγμίνη σε δόση εκκίνησης 4,6mg/24hr, η εναγόμενη φαρμακευτική εταιρεία, με την οποία τούτες (οι ενάγουσες) δραστηριοποιούνται στο ίδιο συναλλακτικό πεδίο, κυκλοφόρησε, άνευ αδείας τους, το Φεβρουάριο του έτους 2015 στην ελληνική αγορά, με την εμπορική ονομασία RIVASTIGMINE/ZENTIVA των 4,6mg/24hr και 9.5mg/24hr. Ότι η συγκεκριμένη ενέργεια της εναγόμενης, συνιστά ευθεία προσβολή, κατά τα ανωτέρω, του ενδίκου ευρωπαϊκού διπλώματος ευρεσιτεχνίας, και όσον αφορά το προϊόν RlVAST1GMΙΝΈ/ΖΕΝΤ1VA 9,5mg/24hr, καθώς αυτό χορηγείται σε δεύτερο στάδιο, στα πλαίσια της αυτής θεραπείας, όπου η δόση εκκίνησης προσδιορίζεται στα 4,otng/24hi, εκπορεύεται δε από πρόθεση της, καθότι η ίδια γνώριζε την ύπαρξη του επίδικου διπλώματος και της κατάθεσης πιστοποιητικού μετάφρασης αυτού στην Ελλάδα, έλαβε για το ως άνω προϊόν διοικητική άδεια κυκλοφορίας από Εθνικό Οργανισμό Φαρμάκων, ως γενόσημο και βιοϊσοδύναμο του ως άνω εμπλάστρου ΕΧΕLON 4,6mg/24hr και είχε αναλάβει, με βάση τις μεταξύ της ίδιας και της πρώτης εξ αυτών ανταλλαγείσες εξώδικες δηλώσεις που αναφέρονται ειδικώς στο εισαγωγικό δικόγραφο, τη δέσμευση να μην κυκλοφορήσει τέτοιου είδους γενόσημα φαρμακευτικά προϊόντα για ένα εξάμηνο, από την 01.08.2014 έως την 01.02.2015, την οποία (δέσμευση) και δεν ανανέωσε για το μεταγενέστερο χρονικό διάστημα. Ότι, εν τέλει, η εν προκειμένω αμυνόμενη διάδικος ενήργησε υπαίτια και κατά τρόπο αντίθετο στα χρηστά ήθη, αντιγράφοντας το διαδερμικό θεραπευτικό σύστημα αναφοράς του ενδίκου ευρωπαϊκού διπλώματος ευρεσιτεχνίας, κατά τα κύρια τεχνικά χαρακτηριστικά του, ήτοι τη χορήγηση ριβαστιγμίνης και τη δόση εκκίνησης των 4,6 mg'24hr, και διαθέτοντας το αντίγραφο προϊόν στην αγορά, ως γενόσημο του έμπλαστρου BXELON 4,6mg/24hr, που αποτελεί υλοποίηση της συγκεκριμένης ευρεσιτεχνίας καν επιπλέον, παρακινούμενη από σκοπό ανταγωνισμού αυτών των ίδιων των εναγουσών), ως η πρώτη δραστηριοποιείται στην ελληνική αγορά φαρμάκου δια της δεύτερης. Ότι. σε κάθε περίπτωση, με τη συγκεκριμένη αθέμιτη πρακτική της η εναγόμενη επιδιώκει να σφετερισθεί ανέξοδα τις τεράστιες δαπάνες της πρώτης εξ αυτών για την έρευνα, ανάπτυξη και εμπορική υλοποίηση της ένδικης ευρεσιτεχνίας, καθώς και τα ευεργετικά αποτελέσματα που έχει το ως άνω προϊόν της υλοποίησης αυτής για τους πάσχοντες από Alzheimer και Parkinson, και να αποκτήσει ανταγωνιστικό προβάδισμα έναντι αμφοτέρων τούτων (των εναγουσών), ως η πρώτη δραστηριοποιείται στην ελληνική αγορά δια της δεύτερης, αποσπώντας καίριο μερίδιο από τις πωλήσεις τους, με τη διάθεση στην αγορά ενός γενόσημου φαρμακευτικού προϊόντος σε τιμή πολύ χαμηλότερη του πρωτοτύπου της ένδικης ευρεσιτεχνίας. Ότι, ενεργώντας με τον ανωτέρω τρόπο, η εναγόμενη προσβάλλει τα δικαιώματα αμφότερων αυτών (των εναγουσών), της δεύτερης ως αποκλειστικής αδειούχου εκμετάλλευσης, επί του επίδικου ευρωπαϊκού διπλώματος ευρεσιτεχνίας, και εξαπολύει αθέμιτο εις βάρος τους ανταγωνισμό, υφιστάμενου έτσι εννόμου συμφέροντος και των δύο να διώξουν δικαστικά από κοινού την άρση της οικείας προσβολής και την παράληψη της στο μέλλον. Με βάση τα ανωτέρω πραγματικά περιστατικά δε, οι ενάγουσες, κατ' εκτίμηση του αιτητικού της ένδικης αγωγής, ζητούν: α) να υποχρεωθεί η εναγόμενη να παύσει την εμπορική εκμετάλλευση, ήτοι την παραγωγή, προσφορά προς πώληση και διάθεση, χρήση και κατοχή γενόσημων Φαρμακευτικών προϊόντων, υπό οποιαδήποτε ονομασία ή ένδειξη, τα οποία καλύπτονται από το με αριθμό 2292219 ευρωπαϊκό δίπλωμα ευρεσιτεχνίας, ήτοι διαδερμικών θεραπευτικών συστημάτων (ΔΘΣ) που περιέχουν ριβαστιγμίνη για χρήση σε μέθοδο για την πρόληψη, θεραπεία ή καθυστέρηση της εξέλιξης της άνοιας η της νόσου Alzheimer, με δόση εκκίνησης για τη θεραπευτική αγωγή 4,6 mg/24hr, και ιδίως των εμπλάστρων RIVA STIGMTNE/ ZENTIVA, β) να υποχρεωθεί η εναγόμενη, εντός πέντε (5) ημερών από την προς αυτήν επίδοση επίσημου αντιγράφου της εκδοθησόμενης απόφασης, να αποσύρει από την αγορά εν γένει, ήτοι από πώληση η από διανομή προς πώληση, και να καταστρέψει, ΟΛΛ τα γενόσημα φαρμακευτικά προϊόντα, υπό οποιαδήποτε ονομασία ή ένδειξη, τα οποία καλύπτονται από το με αριθμό 2292219 ευρωπαϊκό δίπλωμα ευρεσιτεχνίας, ήτοι διαδερμικα θεραπευτικά συστήματα (ΔΘΣ) που περιέχουν ριφαστιγμίνη για χρήση σε μέθοδο γ ια την πρόληψη, θεραπεία η καθυστέρηση της εξέλιξης της άνοιας η της νόσου Alzheimer, με δόση εκκίνησης για τη, θεραπευτική αγωγή 4,6 mg/24hr. και ιδίως τα έμπλαστρα RIVASTIGMTNE/ZENTIVA, γ) να απειληθεί κατά της εναγόμενης χρηματική ποινή 1.000 € για κάθε παραβίαση της διάταξης της απόφασης που θα εκδοθεί σχετικά με το ως άνω αίτημα περί παράλειψης της ένδικης προσβολής στο μέλλον, δ) να υποχρεωθεί η εναγόμενη να χορηγήσει σε αυτές (τις ενάγουσες) επικυρωμένα αντίγραφα των, κατά των Κώδικα Φαρμάκων, υποβληθέντων από την ίδια στον Ε.Ο.Φ. Μηνιαίων Δελτίων Παράγωγης, Πώλησης και Αποθεμάτων (Μ.Δ.Π.Π.Α.), αναφορικά με γενόσημα φαρμακευτικά προϊόντα της που καλύπτονται από το με αριθμό 2292219 ευρωπαϊκό δίπλωμα ευρεσιτεχνίας κατά τα ανωτέρω, υπό οποιαδήποτε ονομασία η ένδειξη, και ιδίως σε σχέση με τα έμπλαστρα R1.VASTIGMINE/ZENT1YA, τα οποία (Δελτία) να καλύπτουν το χρονικό διάστημα από την έναρξη κυκλοφορίας των εν λόγω προϊόντων μέχρι την κοινοποίηση σε αυτή (την εναγόμενη) της απόφασης που θα εκδοθεί, ε) να διαταχθεί η δημοσίευση του διατακτικού της εκδοθησόμενης απόφασης σε δύο ημερήσιες εφημερίδες των Αθηνών της επιλογής αυτών, με επιμέλεια τους και δαπάνη της εναγόμενης, και στ) να καταδικασθεί η αντίδικος τους στα δικαστικά τους έξοδα.

Με αυτό το περιεχόμενο και με αυτά τα αιτήματα, η υπό κρίση αγωγή παραδεκτά εισάγεται ενώπιον του, έχοντος διεθνή δικαιοδοσία να εκδικάσει την προκείμενη υπέχουσα στοιχεία αλλοδαπότητας διαφορά, αναφορικά με την έννομη σχέση δίκης μεταξύ της εναγόμενης και της πρώτης ενάγουσας, εκ της αλλοδαπής έδρας αυτής (κατ' άρθρο 4 παρ. i του Κανονισμού 1215/2012, ο οποίος εφαρμόζεται στην προκείμενη περίπτωση, ως αντικατέστησε τον Κανονισμό 44/2001, λόγω κατάθεσης του ενδίκου δικογράφου μετά το χρόνο έναρξης ισχύος του, την 10.01.2015), καθ' ύλη (άρθρα 7, 8, 9,10, 14 παρ. 2 και 18 του ΚΠολΔ) και κατά τόπο [άρθρα 22, 25 παρ. 2, 37 παρ. I του ΚΠολΔ, 6 έως 10 του ν. 2943/2001, 64 παρ. 3 της Σύμβασης του Μονάχου, σε συνδυασμό με την Απόφαση του Γενικού Γραμματέα του Υπουργείου Δικαιοσύνης 50726/2006 (Φ.Ε.Κ. Β! 739/20.6.2006)] αρμόδιου παρόντος δικαστηρίου, για να εκδικασθεί κατά την προκείμενη τακτική διαδικασία (αρ. 208 επ. ΚΠολΔ), και είναι παραδεκτή, ιδίως επαρκώς ορισμένη, αφού διαλαμβάνει όλα τα αναγκαία κατ' άρθρο 216 ΚΠολΔ στοιχεία, κατ' απόρριψη ως ουσία αβάσιμου του, κατά σκέλη διαρθρωμένου, αρνητικού του ορισμένου του εισαγωγικού δικογράφου ισχυρισμού της εναγόμενης σε σχέση με την εξειδίκευση του δικαιώματος επί- της ένδικης ευρεσιτεχνίας, την οριοθέτηση της προσβολής του και την περιγραφή των αιτημάτων άρσης και παράλειψης αυτής. Σχετικώς 3ε, πρέπει να εκτεθούν τα ακόλουθα: Στο αγωγικό κείμενο, μνημονεύεται ρητώς πως η μόνη αξίωση του επίδικου υπ' αριθμ. 2292219 ευρωπαϊκού διπλώματος ευρεσιτεχνίας καλύπτει οποιοδήποτε διαδερμικό θεραπευτικό σύστημα (ΔΘΣ) περιέχει ριβαστιγμίνη για τη θεραπεία της άνοιας ή της νόσου Alzheimer, με δόση εκκίνησης ίδια με αυτή που χορηγείται από το έμπλαστρο αναφοράς που περιγράφεται ©ς προς τα τεχνικά του χαρακτηριστικά στο κείμενο αυτής (της αξίωσης) και αντιστοιχεί στο έμπλαστρο EXELON με χορηγούμενη δόση εκκίνησης 4,6mg/24hr. Με τον τρόπο αυτό, εξειδικεύεται ευθέως η δόση εκκίνησης του συγκεκριμένου εμπλάστρου αναφοράς κατ5 αριθμητικό μέγεθος, ως το κύριο τεχνικό χαρακτηριστικό της ένδικης εφεύρεσης, το οποίο έχει, κατά τους αγωγικούς ισχυρισμούς, αναγραφεί στο γενόσημο διαδερμικό θεραπευτικό σύστημα (ΔΘΣ) της εναγόμενης RIVASTIGMINE/ ZENTIVA, οριοθετείται το εύρος προστασίας του δικαιώματος επί της επίδικης ευρεσιτεχνίας και καθορίζεται επακριβώς η αιτιώμενη προσβολή αυτής. Όσον αφορά δε, τη διατύπωση των αιτημάτων άρσης και παράλειψης της συγκεκριμένης προσβολής, ως το περιεχόμενο τους εκτιμήθηκε από το Δικαστήριο, τούτα συνάγεται ευχερώς από το συναρτώμενο και συνεκτιμώμενο αγωγικό ιστορικό ότι αφορούν, εν γένει, σε, καλυπτόμενα από το επίδικο ευρωπαϊκό δίπλωμα ευρεσιτεχνίας, διαδερμικά θεραπευτικά συστήματα (ΔΘΣ) που περιέχουν ριβαστιγμίνη για χρήση σε μεθόδο για την πρόληψη, θεραπεία ή καθυστέρηση της εξέλιξης της άνοιας ή της νόσου Alzheimer, με δόση εκκίνησης για τη θεραπευτική αγωγή 4,6 mg/24hr, και ιδίως στα έμπλαστρα R1VASTIGM1NE/ZENT1VA. Εντούτοις, το υπό στοιχείο δ' αυτοτελές αίτημα περί χορήγησης από την εναγόμενη στις ενάγουσες επικυρωμένων αντιγράφων των, κατά των Κώδικα Φαρμάκων, υποβληθέντων από την ίδια στον Ε.Ο.Φ. Μηνιαίων Δελτίων Παραγωγής, Πώλησης και Αποθεμάτων (Μ. Δ, Π. Π. Α.), αναφορικά με τα διατεθέντα γενόσημα φαρμακευτικά προϊόντα της που καλύπτονται από το με αριθμό 2292219 ευρωπαϊκό δίπλωμα ευρεσιτεχνίας, κρίνεται απαράδεκτο και πρέπει να απορριφθεί ως τέτοιο, καθώς ως προς την έδρασή του στις παρ. 1 και 2 του άρθρου 17Α του ν. 1733/1.987, δεν συναρτάται με λυσιτελή αγωγικό ισχυρισμό περί καταβολής αποζημίωσης ή χρηματικής ικανοποίησης λόγω ηθικής βλάβης, μη εορταζόμενου σχετικά εννόμου συμφέροντος των εναγουσών, ως προς δε τη θεμελίωση του στην παρ. 4 του ίδιου ως άνω άρθρου, δεν αιτιολογείται επαρκώς το έννομο συμφέρον των εν προκειμένω επιτιθέμενων διαδίκων, ως απαιτεί η σχετική διάταξη (που περιέχει αναφορά σε «αιτιολογημένο αίτημα»), αναφυόμενης έτσι αθεράπευτης (νομικής) αοριστίας ως προς την οριοθέτηση του, αφού δεν διαλαμβάνεται επίκληση της πρόθεσης των εν προκειμένω επιτιθέμενων διαδίκων να εγείρουν στο μέλλον αγωγή αποζημίωσης ή χρηματικής ικανοποίησης λόγω ηθικής βλάβης κατά της ήδη αντιδίκου τους. Περαιτέρω, η ένδικη αγωγή είναι και νόμω βάσιμη στηριζόμενη στις διατάξεις των άρθρων 1, 2, 52 έως 60, 63, 64, 66, 67, 69 παρ. 1, 70, 73, 80 έως 87 του ν. 1607/1986, με τον οποίο κυρώθηκε στην Ελλάδα η σύμβαση του Μονάχου του 1973, ως τροποποιήθηκε με την Πράξη Αναθεώρησης της 29ης Νοεμβρίου 2000, η οποία κυρώθηκε με το ν. 3396/2005 (εφαρμοζόμενου του ελληνικού δικαίου ως προς την κρισιολόγηση της προσβολής του επίδικου ευρωπαϊκού διπλώματος ευρεσιτεχνίας, τόσο αυτοτελώς κατά το άρθρο 64 παρ. 3 της ως άνω Σύμβασης, όσο και για την αδικοπρακτική της διάσταση κατά το άρθρο 8 παρ. 1 του Κανονισμού 864/2007, καθώς και σχετικά με τη βάση του αθέμιτου ανταγωνισμού κατά της πρώτης ενάγουσας εταιρείας, επίσης τόσο αυτοτελώς όσο και κατά την αδικοπρακτική της έκφανση, δια του άρθρου 6 παρ. ! του ίδιου εν λόγω Κανονισμού), 5, 6 παρ. 1 και 2, 7 έως 11. 12 παρ. 3 και 4, 17 παρ. 1, 2, 3 εδ. α\ 4 και 5, 17Δ παρ. 2, 3 και 23 του ν. 1733/1987, Π έως 14 του ΠΔ 77/1988, 4 έως 7 της Υ .Α. 15928/ΕΦΑ/1253 της 24/31.12.87, 361 και 914 του ΑΚ, 68, 74, 75 παρ. 1, 176, 191 παρ. 2, 218 παρ. 1, 907, 908 παρ. 1, 945 παρ. 1 και 947 παρ. 1 του ΚΠολΔ, και πρέπει, κατά το μέρος της που κρίθηκε παραδεκτή, να ερευνηθεί περαιτέρω και ως προς την ουσιαστική της βασιμότητα, δεδομένου ότι για το μη αποτιμητό σε χρήμα αντικείμενο της δεν υφίσταται χρεία προσκομιδής δικαστικού ενσήμου και προσκομίζονται τα υπ' αρ. Π0162758/20.03.2015, 110390485/09.09.2015, 110409471/30.09.2015 και Π0409489/30.09.2015 γραμμάτια προκαταβολής εισφορών στο Δ.Σ. Α. των παρασταθέντων κοινών πληρεξούσιων δικηγόρων Αθηνών των εναγουσών, Κωνσταντίνου Κιλιμίρη και Εμμανουήλ Μεταξάκη (για την κατάθεση του ενδίκου δικογράφου και την παράσταση τους κατά τη συζήτηση του, κατ' αρ. 61 παρ. 4 ν. 4194/2013 περί Κώδικα Δικηγόρων).

Αμυνόμενη στην ένδικη αγωγή η εναγόμενη ανώνυμη εταιρεία, με κοινή 8ήλωση των πληρεξουσίων δικηγόρων της στο ακροατήριο (ήτοι των δικηγόρων Αθηνών Εμμανουήλ Μαρκάκη και Αγγελικής Λιόνα, για το παραδεκτό της παράστασης των οποίων προσκομίζονται τα υπ' αρ. Π0389491/09.09.2015 και Π0434805/12.10.2015 γραμμάτια προκαταβολής εισφορών του Δ.Σ.Α., κατά το αρ. 61 παρ. 4 του ν. 4194/2013 «περί Κώδικα Δικηγόρων», που αναπτύσσεται περαιτέρω στις έγγραφες προτάσεις της, πέραν του, κατά σκέλη αρθρωμένου, αρνητικού του ορισμένου της ισχυρισμού, που απορρίφθηκε ως άνω, αρνείται εν γένει αυτή, ισχυριζόμενη τα εξής: α) ότι δεν συντρέχει εν προκειμένω δικαίωμα των εναγουσών εκ του επίδικου ευρωπαϊκού διπλώματος ευρεσιτεχνίας προς προστασία εμπλάστρου που εξασφαλίζει δόση εκκίνησης ριβαστιγμινης των 4,6 mg<24hr, καθώς πουθενά στο κείμενο της μόνης αξίωσης αυτού (του διπλώματος) δεν αναφέρεται ρητά, και άρα δεν κατοχυρώνεται, απαγορευομένης κατά νόμο της διασταλτικής ερμηνείας του, τέτοια δόση, ως τεχνικό χαρακτηριστικό, β) ότι δεν συντρέχει προσβολή του επίδικου ευρωπαϊκού διπλώματος ευρεσιτεχνίας από την κυκλοφορία του προϊόντος RTVASTIGMTNE/ZENTIVA, καθώς τούτο διαφοροποιείται πλήρως ως προς τα κύρια, ανεξάρτητα τεχνικά χαρακτηριστικά της μόνης αξίωσης αυτού (του διπλώματος), που έγκεινται στη σύνθεση των δύο στρωμάτων του εμπλάστρου αναφοράς, δεδομένου ότι το εν λόγω προϊόν της ίδιας είναι κατασκευασμένο από τρία (αντί δύο) στρώματα, με εντελώς διαφορετικά συστατικά στοιχεία, πλην της ριβαστιγμίνης, που αποτελεί ελεύθερη προς οικειοποίηση δραστική ουσία, και δεν διαθέτει συγκολλητικό στρώμα σιλικόνης, και γ) ότι, σε κάθε περίπτωση, το εμπορικό έμπλαστρο ΕΧΕ EON 4,6 mg<24hr των εναγουσών δεν ταυτίζεται με το έμπλαστρο που περιγράφεται στη μόνη αξίωση του επίδικου διπλώματος προς οριοθέτηση της ως άνω δόσης εκκίνησης, λόγω διαφορετικής διαστρωμάτωσής τους. Περαιτέρω, η εναγόμενη αιτιάται ότι οι αξιώσεις των εναγουσών προς προστασία της ένδικης ευρεσιτεχνίας, δια της οποίας κατοχυρώνεται διαδερμικό θεραπευτικό σύστημα (ΔΘΣ) χορήγησης ριβαστιγμίνης, καταχρηστικά ασκούνται δια της προκείμενης αγωγής, καθώς με αυτό τον τρόπο επιχειρείται τεχνηέντως η διεύρυνση της προστασίας της εν λόγω δραστικής ουσίας, που εκτάθηκε σε 25 έτη με βάση το υπ' αριθμ. 1000023/03.03.1988 εθνικό δίπλωμα ευρεσιτεχνίας με τίτλο «ΚΑΡΒΑΜΙΚΟΣ ΦΑΙΝΥΑΕΣΤΗΡ» και το υπ' αριθμ. 8000034/05.11.1998 Συμπληρωματικό Πιστοποιητικό Προστασίας για το Φάρμακο EXELON8 - RIVASTIGMINE, καν συνακόλουθα, η θέση ενός μονοπωλίου στο οικείο πεδίο εμπορίας και διάθεσης αυτής, το οποίο αντίκειται στα χρηστά ήθη, διότι περιορίζει υπερβολικά τον ελεύθερο ανταγωνισμό μεταξύ των εναγουσών και των ανταγωνιστριών της φαρμακευτικών εταιρειών, αποκλείοντας την είσοδο των τελευταίων στην αγορά εμπλάστρων ριβαστιγμινης ώστε να διατηρείται σε πολύ υψηλά επίπεδα η τιμή πώλησης του εμπλάστρου EXELON, το οποίο φέρεται ότι υλοποιεί την επίδικη εφεύρεση. Ο ισχυρισμός αυτός, που συνιστά ένσταση καταχρηστικής άσκησης δικαιώματος, προβάλλεται κατά τρόπο παραδεκτό, ιδίως ορισμένο, ερείδεται στο νόμο, και δη στα άρθρα 281 ΑΚ, 2 του ν. 3959/2011 και 262 ΚΠολΔ, και θα εξετασθεί στη συνέχεια κατά τη διερεύνηση της ένδικης διαφοράς στην ουσία της. Επιπλέον δε, η εν προκειμένω αμυνόμενη διάδικος, στο κείμενο των εγγράφων προτάσεων της. ζητώντας την απόρριψη της ένδικης αγωγής, προβάλλει το αίτημα να της επιτραπεί η δημοσίευση περίληψης της σχετικώς εκδοθησόμενης απόφασης σε δύο ημερήσιες εφημερίδες των Αθηνών πανελλαδικής κυκλοφορίας της επιλογής της με δική της επιμέλεια και δαπάνη των αντιδίκων της, κατά τη διάταξη του άρθρου 17Δ παρ. 3 του ν. 1733/1987. Το αίτημα αυτό, όμως, κρίνεται απορριπτέο ως νόμω αβάσιμο, καθώς, σύμφωνα με τη ρητή πρόβλεψη της ως άνω επικαλούμενης διάταξης, θεσπίζεται η δυνατότητα δημοσίευσης στα μέσα μαζικής ενημέρωσης απόφασης που αφορά δικαιώματα που προστατεύονται από τον οικείο νόμο, νοούμενης ως τέτοιας προδήλως της απόφασης με την οποία διαγιγνώσκεται η προσβολή και, συναφώς, η ανάγκη προάσπισης τέτοιων δικαιωμάτων και τάσσονται τα αντίστοιχα μέτρα, και όχι απόφασης με την οποία απορρίπτεται σχετική αίτηση (αγωγή εν προκειμένω) προς παροχή έννομης προστασίας.

Απαντώντας στον αυτοτελή ισχυρισμό περί καταχρηστικής άσκησης των ενδίκων αξιώσεων τους, οι ενάγουσες, με την προσθήκη-αντίκρουση τους στο 15ήμερο πριν από την παρούσα συζήτηση, προτείνουν την αναγκαιότητα στάθμισης, κατά το σχηματισμό της οικείας δικανικής κρίσης, των δικών τους εννόμων, κυρίως οικονομικών, συμφερόντων και δη του τεράστιου πλήγματος που αυτά θα δεχθούν σε περίπτωση που επιτραπεί η κυκλοφορία των εμπλάστρων RIVASTIGMINE/ZENTIVA, καθώς θα καταστεί άνευ αντικείμενου η εξαιρετικά δαπανηρή επένδυση τους στα έμπλαστρα EXELON που συνιστούν υλοποιήσεις της ένδικης εφεύρεσης. Ο ισχυρισμός αυτός αξιολογείται ως αντένσταση στην ως άνω ένσταση, παραδεκτώς και νομίμως προβαλλόμενη, με έδραση στο άρθρο 28! ΑΚ, και, ειδικότερα, στην ερμηνευτική αυτού προσέγγιση κατά την οποία το αν οι συνέπειες που συνεπάγεται η, ελεγχόμενη ως καταχρηστική, άσκηση ενός δικαιώματος είναι επαχθείς για τον υπόχρεο πρέπει να αντιμετωπίζεται, επίσης, και σε συνάρτηση με τις αντίστοιχες συνέπειες που μπορεί να επέλθουν εις βάρος του δικαιούχου από την παρακώλυση άσκησης του δικαιώματος του αυτού (βλ. ΑΠ 914/2014, ΤΝΠ Νόμος και ΕφΛαρ 95/2007, Δικογρ. 2008, 65), Σε κάθε περίπτωση, εξάλλου, με τις έγγραφες προτάσεις τους, οι ως άνω διάδικοι προβάλλουν, επικουρικά, για την περίπτωση αδυναμίας σχηματισμού πλήρους δικανικής πεποίθησης σχετικά, αίτημα διεξαγωγής πραγματογνωμοσύνης, κατ' άρθρο 368 παρ. 2 του ΚΠολΔ, με αντικείμενο τη διάγνωση της προσβολής του επίδικου ευρωπαϊκού διπλώματος ευρεσιτεχνίας κατά τα αγωγικώς ιστορούμενα, η χρεία αποδοχής του οποίου θα σταθμισθεί ακολούθως κατά την εξέταση της προκείμενης διαφοράς στην ουσία της.

ΣΤ. Κατά τη διάταξη του άρθρου 697 του ΚΠολΔ, το αρμόδιο για την κύρια υπόθεση δικαστήριο, ενώ διαρκεί η εκκρεμοδικία, μπορεί, με αίτηση του διαδίκου που έχει έννομο συμφέρον, η οποία υποβάλλεται και αυτοτελώς, να μεταρρυθμίσει ή να ανακαλέσει ολικά ή εν μέρει την απόφαση που διατάσσει ασφαλιστικά μέτρα.

Από την παραπάνω διάταξη σαφώς συνάγεται, πρώτον μεν ότι η ανάκληση ή μεταρρύθμιση της απόφασης που διατάσσει ασφαλιστικά μέτρα είναι δυνατόν να διαταχθεί και κατά τη διάρκεια της εκκρεμοδικίας παρά του δικάζοντος την κυρία υπόθεση πολυμελούς δικαστηρίου, σε κάθε χρόνο, ανεξαρτήτως στάσης ή μη της δίκης και με αυτοτελή ακόμη αίτηση, όχι δε μόνο κατά τη συζήτηση της κυρίας υπόθεσης, πράγμα που συμβαίνει μόνον προκειμένου να διαταχθούν ασφαλιστικά μέτρα από το Πολυμελές Πρωτοδικείο, δεύτερον δε ότι το αρμόδιο για την κυρία υπόθεση δικαστήριο έχει εξουσία ανάκλησης ή μεταρρύθμισης για κάθε λόγο, ήτοι ανεξάρτητα από τη μεταβολή των πραγμάτων. Ως κυρία υπόθεση σε σχέση με τα ασφαλιστικό μέτρο θεωρείται γενικώς εκείνη της οποίας το αντικείμενο είναι το δικαίωμα προς εξασφάλιση του οποίου διατάχθηκε το ασφαλιστικό μέτρο (βλ. ΕφΑΘ 10801/1999, ΕλλΔνη 32, 1072 και ΕφΑΘ 6589/1983, ΕλλΔνη 25, 181). Με το ένδικο (κατ' ουσίαν) αυτό βοήθημα που προβλέπεται από την εν λόγω διάταξη, δεν φέρεται υπό την κρίση του δικαστηρίου της κυρίας υπόθεσης η νομιμότητα του ασφαλιστικού μέτρου που έχει διαταχθεί, ή η ορθότητα της απόφασης που το διέταξε, αλλά μόνον η νομιμότητα της περαιτέρω ισχύος του. Συνεπώς, το δικαστήριο της κυρίας δίκης θα ελέγξει αν κατά το χρόνο κατά τον οποίο καλείται να αποφασίσει ως αρμόδιο δικαστήριο και να διατάξει για πρώτη φορά κάποιο ασφαλιστικό μέτρο, θα διέτασσε το μέτρο αυτό, όπως έχει ήδη διαταχθεί με την απόφαση, της οποίας διώκεται η ανάκληση ή η μεταρρύθμιση, τόσο κατά την έκταση όσο και κατά το είδος του ασφαλιστικού μέτρου. Αν δε το δικαστήριο αυτό κρίνει ότι με τις συνθήκες που υπάρχουν κατά το χρόνο της συζήτησης ενώπιον του δεν δικαιολογείται η διατήρηση της ισχύος του ασφαλιστικού μέτρου, είτε ολικά είτε εν μέρει, μπορεί να ανακαλέσει αναλόγως την απόφαση που διέταξε το ασφαλιστικό μέτρο ή να τη μεταρρυθμίσει. Σε αμφότερες τις περιπτώσεις αυτές, δεν προϋποτίθεται για το παραδεκτό της αίτησης η επίκληση της μεταβολής των πραγμάτων, αλλά το δικαστήριο κρίνει βάσει των στοιχείων που υπάρχουν στη δικογραφία της κύριας υπόθεσης, εφόσον το θέμα τεθεί υπόψη του και έτσι αποφασίζει, όπως θα έκρινε αν για πρώτη φορά καλούνταν να διατάξει τη λήψη ή όχι του ασφαλιστικού μέτρου (βλ. Τζίφρα, Ασφαλιστικά Μέτρα, έκδοση 4η, σελ. 13, 91 επ. Απαλαγάκη, Ερμηνεία ΚΠολΔ κατ' άρθρο, έκδοση 2010, άρθρο 697 αρ. Γ Βαθρακοκοίλη, ΕρμΚΠολΔ, τόμος Θ, άρθρο 697 αρ. 1-7 ΑΠ 97/2006, ΧρΙΔ 2006, 533 ΕφΘεσ/κης 2217/2006, Αρμ 2006, 1607 και ΕφΠειρ 17/2005, ΠειρΝ 2005. 261). Τα παραπάνω ισχύουν εφόσον το δικαστήριο είναι ανώτερο από το δικαστήριο της αρχικής δίκης, ενώ αν είναι ισόβαθμο πρέπει η αίτηση ανάκλησης να συζητείται συγχρόνως με την κύρια υπόθεση ή μεταγενέστερα αυτής, ώστε να υπάρχει πλήρης εποπτεία του νομικού και πραγματικού υλικού της όλης υπόθεσης η οποία και δικαιολογεί την ανάκληση για οποιοδήποτε λόγο και από δικαστήριο ισόβαθμο προς αυτό που εξέδωσε την ανακαλούμενη απόφαση. Αντίθετα, αν η αίτηση ανάκλησης συζητείται πριν από τη συζήτηση της κύριας υπόθεσης, απαιτείται για την ανάκληση ή μεταρρύθμιση απόφασης ισόβαθμου δικαστηρίου μεταβολή των πραγμάτων, αφού σε διαφορετική περίπτωση καταστρατηγείται η διάταξη του άρθρου 696 παρ. 3 του ΚΠολΔ (βλ. Κράνη, σε Κεραμέα/Κονδύλη/Νικα, ΕρμΚΠολΔ, Τόμος II, Αθήνα 2000, άρθρο 697, παρ. 4, σελ. 1367). Επιπλέον δε, στα πολυμελή δικαστήρια είναι δυνατή η άσκηση παρέμβασης (προσθετής ή κύριας) επί της ως άνω αίτησης ανάκλησης ασφαλιστικών μέτρων κατά την εκδίκαση της κύριας υπόθεσης, όχι μόνο με διακριτό δικόγραφο, αλλά και με τις υποβαλλόμενες κατά τη συζήτηση προτάσεις του παρεμβαίνοντος, για την ταυτότητα του νομικού λόγου, καθώς με τον ίδιο τρόπο (ήτοι με τις προτάσεις) δύναται να ασκηθεί και η ίδια η αίτηση, σύμφωνα με το άρθρο 686 παρ. 5 του ΚΠολΔ (βλ. Κράνη, σε Κεραμέα/Κονδύλη/Νίκα, ΞρμΚΠολΔ, ο.π., άρθρο 086, παρ. 13, σελ. 1340 και Βαθρακοκοίλη, Ασφαλιστικά Μέτρα, Αθήνα 2012, άρθρο 686. παρ. 78, σελ. 235).

Στο σώμα των από 09.09.2015 εγγράφων προτάσεων της, η εναγόμενη ανώνυμη Εταιρεία, πλην των ως άνω αυτοτελούς ραι αρνητικών ισχυρισμών, διαλαμβάνει και (την υπό στοιχείο II κατά τα ανωτέρω) αίτηση ανάκλησης της, στα πλαίσια της ένδικης κύριας διαφοράς επί τη βάσει της από 12.12.2014 σχετικής αίτησης των εναγουσών εκδοθείσας, υπ; αριθμ. 4828/2015 απόφασης ασφαλιστικών μέτρων του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών, με την οποία έχει υποχρεωθεί προσωρινά η ίδια (η εναγόμενη) να παύσει να διαθέτει και να αποσύρει από την αγορά κάθε Φαρμακευτικό προϊόν που εμπίπτει στο πεδίο εφαρμογής της αξίωσης 1 του επίδικου ευρωπαϊκού διπλώματος ευρεσιτεχνίας, υπο οποιαδήποτε εμπορική ονομασία, συμπεριλαμβανομένων των εμπλάστρων RIVASTIGMINE/ZENTΙVA των 4,6mg/24hr και των 9,5mg/24hr, επικαλούμενη εσφαλμένη ερμηνεία του νόμου και κακή εκτίμηση των αποδείξεων, κατά τα ειδικώς αναφερόμενα στο οικείο δικόγραφο. Επίσης, με τη συγκεκριμένη αίτηση της ζητά να της επιτραπεί η δημοσίευση ολόκληρης της σχετικής με την ανάκληση εκδοθησόμενης απόφασης στην ημερήσια εφημερίδα των Αθηνών «ΚΑΘΗΜΕΡIΝΗ», με δική της επιμέλεια κα δαπάνη των αντιδίκων της, κατά τη διάταξη του άρθρου 17Δ παρ. 3 του ν. 1733/1987, καθώς και να καταδικασθούν οι τελευταίοι στη δικαστική της δαπάνη. Με αυτό το περιεχόμενο και με αυτά τα αιτήματα, η εν λόγω από 09.09.2015 αίτηση ανάκλησης παραδεκτά εισάγεται ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου, του καθ' ύλη και κατά τόπο αρμόδιου για την εκδίκαση της κύριας υπόθεσης στα πλαίσια της οποίας έχει εκδοθεί η υπό ανάκληση απόφαση ασφαλιστικών μέτρων, για να εκδικασθεί κατά τη συζήτηση αυτής με βάση τις επιμεριστικώς εφαρμοζόμενες διατάξεις της οικείας ειδικής διαδικασίας των ασφαλιστικών μέτρων (άρθρα 682 επ. ΚΠολΔ), είναι δε παραδεκτή, ιδίως ορισμένη, και νόμω βάσιμη, με έρεισμα στις διατάξεις των άρθρων 697, καθώς και 591 παρ. 1, 176 και 191 παρ. 2 του ΚΠολΔ, υφιστάμενης δυνατότητας προβολής νομικών και πραγματικών σφαλμάτων της πληττόμενης απόφασης, σύμφωνα με τα εκτιθέμενα στην υπό στοιχείο ΣΤ νομική σκέψη που προηγήθηκε, εκτός από το παρεπόμενο αίτημα με αντικείμενο τη δημοσίευση ολόκληρης της απόφασης που θα εκδοθεί επί της ανάκλησης στον ημερήσιο τύπο, κατ' άρθρο 17Δ παρ. 3 του ν. 1733/1987, το οποίο πρέπει να απορριφθεί ως νόμω αβάσιμο, καθώς, σύμφωνα με τη ρητή πρόβλεψη της συγκεκριμένη διάταξης, θεσπίζεται η δυνατότητα δημοσίευσης στα μέσα μαζικής ενημέρωσης απόφασης που αφορά δικαιώματα που προστατεύονται από τον οικείο νόμο, νοούμενης ως τέτοιας προδήλως της απόφασης με την οποία διαγιγνώσκεται, ακόμα και κατά πιθανολόγηση, η προσβολή και, συναφώς, η ανάγκη προάσπισης τέτοιων δικαιωμάτων και τάσσονται, έστω και προσωρινά, τα αντίστοιχα μέτρα, και όχι απόφασης με την οποία ανακαλείται προγενέστερη απόφαση που έταξε ασφαλιστικά μέτρα προς παροχή σχετικά έννομης προστασίας. Πρέπει, συνεπώς, αυτή (η προκείμενη αίτηση), κατά το μέρος της που κρίθηκε νόμω βάσιμη, να ερευνηθεί στη συνέχεια στην ουσία της, συνεκδικαζομενη με την ως άνω (υπό στοιχείο ί) αγωγή, με δεδομένο πως προσκομίζονται τα υπ' αρ. Π0389319/08.09.2015 και Π0434805/12.10,2015 γραμμάτια προκαταβολής εισφορών στο Δ.Σ.Α. των παρασταθέντων πληρεξούσιων δικηγόρων Αθηνών της προσθέτως παρεμβαίνουσας, Εμμανουήλ Μαρκάκη και Αγγελικής Λιόνα (για την παράσταση τους κατά τη συζήτηση του προκείμενου ενδίκου Βοηθήματος, κατ' αρ. 61 παρ. 4 ν. 4194/2013 περί Κώδικα Δικηγόρων).

Με το από 09.09.2015 δικόγραφο εγγράφων προτάσεων της, που κατέθεσε εμπροθέσμως τουλάχιστον είκοσι ημέρες πριν από την προκείμενη συζήτηση, η αλλοδαπή εταιρεία με την επωνυμία «SANOFI S.A.», άσκησε (την κατά τα ανωτέρω υπό στοιχείο ΙΙί) πρόσθετη παρέμβαση υπέρ της αιτούσας της ως άνω (υπό στοιχείο II) αίτησης και εναγόμενης της ανωτέρω (υπό στοιχείο I) αγωγής, ανώνυμης εταιρείας «SANOFI - AVENTIS Α.Ε.Β.Ε.», και κατά των αντιδίκων της σε αμφότερα τα εν λόγω ένδικα βοηθήματα, αλλοδαπής εταιρείας «NGVARTIS AG» και ανώνυμης εταιρείας «NOVARTIS (HELLAS) Α.Ε.Β.Ε.», με την οποία, ως τούτη περιορίζεται μόνο στη δίκη της ανάκλησης, επικαλούμενη έννομο συμφέρον της σχετιζόμενο με τη σχέση μητρικής προς θυγατρική, που τη συνδέει με την ως άνω υπέρ ης η παρέμβαση ανώνυμη εταιρεία και οικονομική της βλάβη από την προσωρινή απαγόρευση της κυκλοφορίας των εμπλάστρων RIVAST1GMINE/ZENTIVA στην ελληνική αγορά, ζητά να γίνει δεκτή η παραπάνω (υπό στοιχείο II) αίτηση, να ανακληθεί η υπ' αριθμ. 4828/2015 απόφαση ασφαλιστικών μέτρων του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών, να της επιτραπεί η δημοσίευση ολόκληρης της σχετικής με την ανάκληση εκδοθησόμενης απόφασης στην ημερήσια εφημερίδα των Αθηνών «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ», με δική της επιμέλεια κα δαπάνη των αντιδίκων της, κατά τη διάταξη του άρθρου 17Δ παρ. 3 του ν. 1733/1987, καθώς και να καταδικασθούν οι τελευταίοι στη δικαστική της δαπάνη. Με αυτό το περιεχόμενο και με αυτά τα αιτήματα, η περί ης ο λόγος από 09.09.2015 πρόσθετη παρέμβαση, αφορώσα τη δίκη της ανάκλησης, παραδεκτά εισάγεται ενώπιον του αποκλειστικά αρμόδιου παρόντος Δικαστηρίου, ενώπιον του οποίου εκκρεμεί η εκδίκαση της κύριας (υπό στοιχείο Π) αίτησης (άρθρο 31 παρ. 1 ΚΠολΔ), για να εκδικασθεί κατά τη συζήτηση αυτής με βάση τις περιοριστικώς εφαρμοζόμενες διατάξεις της οικείας ειδικής διαδικασίας των ασφαλιστικών μέτρων (άρθρα 682 επ. ΚΠολΔ), είναι δε παραδεκτή, καθώς είναι επιτρεπτή η άσκηση της με τις προτάσεις επί συναφούς αίτησης ανάκλησης ασφαλιστικών μέτρων, ομοίως ασκηθείσας, ενώπιον του Πολυμελούς Πρωτοδικείου, κατά τα εκτιθέμενα στην ανωτέρω υπό στοιχείο ΣΤ μείζονα πρόταση, και νόμω βάσιμη, στηριζομένη στις διατάξεις των άρθρων 80, 82, 697, καθώς και 591 παρ. 1, 176 και 191 παρ. 2 του ΚΠολΔ, εκτός από το παρεπόμενο αίτημα με αντικείμενο τη δημοσίευση ολόκληρης της απόφασης που θα εκδοθεί επί της ανάκλησης στον ημερήσιο τύπο, κατ' άρθρο 17Δ παρ. 3 του ν. 1733/1987, το οποίο πρέπει να απορριφθεί ως νόμω αβάσιμο, καθώς, σύμφωνα με τη ρητή πρόβλεψη της συγκεκριμένη διάταξης, θεσπίζεται η δυνατότητα δημοσίευσης στα μέσα μαζικής ενημέρωσης απόφασης που αφορά δικαιώματα τα οποία προστατεύονται (από τον οικείο νόμο, νοούμενης ως τέτοιας προδήλως της απόφασης με την οποία διαγιγνώσκεται, ακόμα και κατά πιθανολόγηση, η προσβολή και, συναφώς, η ανάγκη προάσπισης τέτοιων δικαιωμάτων και τάσσονται, έστω και προσωρινά, τα αντίστοιχα μέτρα, και όχι απόφασης με την οποία ανακαλείται προγενέστερη απόφαση που έταξε ασφαλιστικά μέτρα προς παροχή σχετικά έννομης προστασίας. Πρέπει, επομένως, αυτή (η προκείμενη πρόσθετη παρέμβαση), κατά το μέρος της που κρίθηκε νόμω βάσιμη, να ερευνηθεί ακολούθως και ως προς την ουσιαστική της βασιμότητα, συνεκδικαζόμενη με τις ως άνω (υπό στοιχείο ΐ) αγωγή και (υπό στοιχείο II) αίτηση, με δεδομένο πως προσκομίζονται τα υπ' αρ. Π0408166/29.09.2015, 110389491/09.09.2015 και Π0434791/12.10.2015 γραμμάτια προκαταβολής εισφορών στο Δ.Σ.Α. των παρασταθέντων πληρεξούσιων δικηγόρων Αθηνών της αιτούσας-εναγόμενης, Εμμανουήλ Μαρκάκη και Αγγελικής Λιόνα (για την κατάθεση και την παράσταση τους κατά τη συζήτηση του προκείμενου ενδίκου βοηθήματος, κατ' αρ. 61 παρ. 4 ν. 4194/2013 περί Κώδικα Δικηγόρων).

Από την εκτίμηση των ενόρκων καταθέσεων των μαρτύρων των διαδίκων [ενός για κάθε πλευρά, τόσο σε σχέση με την έννομη σχέση δίκης για την τακτική αγωγή (ήτοι ενός για την πλευρά των εναγουσών και ενός για την πλευρά της εναγόμενης), όσο και σχετικά με την έννομη σχέση δίκης για την ανάκληση της απόφασης ασφαλιστικοί μέτρων (δηλαδή, ενός για την πλευρά της αιτούσας και της προσθέτως υπέρ αυτής παρεμβαίνουσας και ενός για την αλευρά των καθ' ων η αίτηση και η πρόσθετη παρέμβαση)], που διεξήχθησαν στο ακροατήριο του Δικαστηρίου και περιέχονται στα ταυτάριθμα με την παρούσα απόφαση πρακτικά δημόσιας συνεδρίασης, από όλα τα έγγραφα που νόμιμα προσκομίζουν και επικαλούνται οι εν λόγω διάδικοι, είτε για να χρησιμεύσουν προς άμεση απόδειξη είτε για τη συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων, για μερικά από τα οποία γίνεται ιδιαίτερη μνεία κατωτέρω, χωρίς όμως να παραλείπεται κανένα, μεταξύ των οποίων εγγράφων περιλαμβάνονται και φωτογραφίες, η γνησιότητα των οποίων δεν αμφισβητείται (άρθρα 444 παρ. 1γ 448 παρ. 2, 457 παρ. 4 ΚΠολΔ), καθώς και η από 11.12.2014 τεχνική γνωμάτευση του Επίκουρου Καθηγητή Φαρμακευτικής Τεχνολογίας του Τμήματος Φαρμακευτικής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, ..., που προσκομίζεται με επίκληση από τις ενάγουσες - καθ' ων η αίτηση και η πρόσθετη παρέμβαση, και η από 07.09.2015 έγγραφη τεχνική γνωμοδότηση του Καθηγητή Φαρμακολογίας - Κλινικής Φαρμακολογίας της Ιατρικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, ..., που προσκομίζεται με επίκληση από την εναγόμενη - αιτούσα - υπέρ ης η πρόσθετη παρέμβαση, από τις δικαστικές ομολογίες των διαδίκων που συνάγονται εμμέσως από τις έγγραφες προτάσεις και παράγουν πλήρη απόδειξη (άρθρα 261 και 352 παρ. 1 ΚΠολΔ), από την υπ' αριθμ. .../30.01.2015 ένορκη βεβαίωση της φαρμακοποιού ... ενώπιον της συμβολαιογράφου Αθηνών ..., η οποία προσκομίζεται, παραδεκτώς με την προσθήκη του 15ημέρου πριν από την παρούσα συζήτηση προς αντίκρουση αυτοτελούς ισχυρισμού - ένστασης της εναγόμενης αιτούσας - υπέρ ης η πρόσθετη παρέμβαση και της από αυτήν ασκηθείσας με τις προτάσεις αίτησης ανάκλησης απόφασης ασφαλιστικών μέτρων, καθώς και προς υποστήριξη αυτοτελούς ισχυρισμού - αντένστασης των ίδιων, με επίκληση από τις ενάγουσες - καθ' ων η αίτηση και η πρόσθετη παρέμβαση, συντάχθηκε με πρωτοβουλία αυτών και λαμβάνεται υπόψη ως δικαστικό τεκμήριο, καθώς ελήφθη στα πλαίσια άλλης από την προκείμενη δίκης (βλ. ΑΠ 99/2010. ΕΦΑΔ 2010, 830), σημειουμένου, επίσης, ότι ως δικαστικά τεκμήρια λαμβάνονται υπόψη τα αποσπάσματα πέντε αποφάσεων αλλοδαπών δικαστηρίων, τα οποία προσκομίζονται, σε νόμιμη μετάφραση στην ελληνική γλώσσα, με την προσθήκη τους του 15ημέρου πριν από την προκείμενη συζήτηση από τις ενάγουσες - καθ' ων η αίτηση και η προσθετή παρέμβαση, παραδεκτώς κατά την παρ. 2 του άρθρου 237 του ΚΠολΔ, καθώς κατατείνουν σε αντίκρουση των αρνητικών της ιστορικής βάσης της αγωγής ισχυρισμών της εναγόμενης - αιτούσας - υπέρ ης η πρόσθετη παρέμβαση και των συναφών με αυτούς, προσκομιζόμενων από την ίδια, ομοίως σε νόμιμη μετάφραση στην ελληνική γλώσσα, αλλοδαπών αποφάσεων, κατ' απόρριψη ως ουσία αβάσιμου του αντίστοιχου ισχυρισμού της τελευταίας διαδίκου περί απαράδεκτου της προσκομιδής των εν λόγω αποδεικτικών μέσων εκτός των προτάσεων των αντιδίκων της στο 20ήμερο πριν από την προκείμενη συζήτηση και, συναφούς, παραβίασης της πρόβλεψης της παρ. 1 του ίδιου ως άνω άρθρου, χωρίς, εν τούτοις, να λαμβάνονται υπόψη αφενός το απόσπασμα, σε νόμιμη μετάφραση από τη σουηδική στην ελληνική γλώσσα, της απόφασης του Εφετείου της Στοκχόλμης επί της υπόθεσης υπ' αριθμ. ...και αφετέρου το απόσπασμα από το έντυπο αγγλοελληνικό λεξικό της Οξφόρδης και το επικυρωμένο αντίγραφο του πιστοποιητικού κατάθεσης μετάφρασης του επίδικου ευρωπαϊκού διπλώματος ευρεσιτεχνίας, τα οποία οι ενάγουσες - καθ' ων η αίτηση και η πρόσθετη παρέμβαση και η εναγόμενη - αιτούσα - υπέρ ης η πρόσθετη παρέμβαση προσκομίζουν, αντίστοιχα, στα πλαίσια της δίκης της τακτικής αγωγής, με επίκληση, απαραδέκτως το πρώτον με τις προσθήκες τους στο οκταήμερο μετά την προκείμενη συζήτηση, με τις οποίες είναι δυνατή μόνο η αξιολόγηση των αποδείξεων και η αντίκρουση ισχυρισμών που προβλήθηκαν οψίμως κατ' αρ. 269 παρ. 2 του ΚΠολΔ και όχι η προσκομιδή νέων αποδεικτικών μέσων (αρ. 237 παρ. 4 του ΚΠολΔ και ΠΠρΒολ 20/2011, Αρμ. 2011, 401), καθώς και από τα διδάγματα της κοινής πείρας, που λαμβάνονται αυτεπαγγέλτως υπόψη από το Δικαστήριο (άρθρο 336 παρ. 4 ΚΠολΔ), αποδείχθηκαν τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά: Η πρώτη ενάγουσα ελβετική εταιρεία είναι μία από ης μεγαλύτερες παγκοσμίως πολυεθνικές εταιρείες δημιουργίας, παραγωγής και εμπορίας φαρμάκων για την προστασία της υγείας, τη θεραπεία παθήσεων και τη βελτίωση της ποιότητας ζωής, με πολυσχιδή, συστηματική και πολυδάπανη δραστηριότητα στην έρευνα και ανάπτυξη καινοτόμων φαρμακευτικών ουσιών και σκευασμάτων, έχει δε επιχειρηματική παρουσία και στην Ελλάδα μέσω της δεύτερης ενάγουσας ανώνυμης εταιρείας, η οποία αποτελεί θυγατρική της και κατέχει κυρίαρχη θέση στην ελληνική φαρμακευτική αγορά. Η συγκεκριμένη πρώτη των επιτιθέμενων διαδίκων της προκείμενης (υπό στοιχείο I κατά τα ανωτέρω) αγωγής περί τα τέλη της δεκαετίας του 1980 ανέπτυξε την -καινοτόμο τότε - δραστική ουσία ριβαστιγμίνη προς χρήση στην πρόσληψη και θεραπεία της άνοιας που προκαλούν οι νόσοι Alzheimer και Parkinson. Η ριβαστιγμίνη δρα ως αναστολέας του ενζύμου της χολινεστεράσης, το οποίο ευθύνεται για την καταστροφή της ακετυλοχολίνης, ενός νευρομεταβιβαστή που επιτρέπει στα εγκεφαλικά κύτταρα να επικοινωνούν μεταξύ τους, και κατά τον τρόπο αυτό συμβάλλει στη βελτίωση των νοητικών λειτουργιών. Η εν λόγω δραστική ουσία κατοχυρώθηκε με το υπ' αριθμ. 1000023.09.09.1988 εθνικό δίπλωμα ευρεσιτεχνίας με τίτλο «ΚΑΡΒΑΜΙΚΟΣ ΦΑΙΝΎΛΕΣΤΗΡ», που απονεμήθηκε, επί τη βάσει της υπ’ αριθμ. .../03.03..1988 σχετικής αίτησης, στην ελβετική εταιρεία «SANDOZ A.G.», από τη συγχώνευση της οποίας με την, επίσης ελβετική, εταιρεία «GIBA -GEICY AG.», προήλθε η πρώτη ενάγουσα, με διάρκεια ισχύος μέχρι την 04.03.2008, και η προστασία της επεκτάθηκε, μέχρι την 02.08.2012, μέσω του υπ' αριθμ. 8000034/15.11.1999 Συμπληρωματικού Πιστοποιητικού Προστασίας για Φάρμακα (Σ.Π.Π.Φ.), το οποίο χορηγήθηκε (επί τη βάσει αρχικά του Κανονισμού 1768/1993 και, στη συνέχεια, του Κανονισμού 469/2009) στην ως άνω διάδικο, με έρεισμα την υπ' αριθμ. 98080023/05.11.1998 οικεία αίτηση της. και αντικείμενο το φάρμακο «ΕΧΕΕΟΝ - RIVASTIGMINE». Καθ" όλη την ως άνω χρονική περίοδο η ριβαστιγμίνη, η οποία έχει καταστεί κατά τον παρόντα χρόνο κοινόχρηστη για την ολότητα θεραπευτική ουσία, χορηγείτο στους ασθενείς με τις νόσους Alzheimer και Parkinson, μέσω του προαναφερόμενου φαρμακευτικού σκευάσματος, κυρίως υπό τη μορφή καψακίων σε διαβαθμισμένες δόσεις των 1,5, 3, 4,5 και 6 mg, αλλά και σε υγρή κατάσταση. Προσέτι, πριν τη λήξη του ως άνω χρόνου προστασίας, στις 10.10.2006, η πρώτη ενάγουσα κατέθεσε, από κοινού με τις εταιρείες «NOVARTIS PHARMA GmbH» και «LTS LGHMANN Therapie - Systeme AG», ενώπιον του Ευρωπαϊκού Γραφείου Διπλωμάτων Ευρεσιτεχνίας (στο εξής Ε.Γ.Δ.Ε.), την υπ’ αριθμ. 10179085.5 αίτηση για τη χορήγηση ευρωπαϊκού διπλώματος ευρεσιτεχνίας με τίτλο και αντικείμενο «Διαδερμικό θεραπευτικό σύστημα χορήγησης ριβαστιγμίνης», κατά διεκδίκηση προτεραιότητας επί τη βάσει της υπ' αριθμ. US ... Ρ από 01.12.2005 προγενέστερης αίτησης για τη χορήγηση αντίστοιχου διπλώματος ευρεσιτεχνίας στις Η.Π.Α. Με έρεισμα τη συγκεκριμένη αίτηση, χορηγήθηκε από το Ε.Γ.Δ.Ε., με συνδικαιούχους την πρώτη ενάγουσα και τις ανωτέρω δύο εταιρείες (εκ των οποίων η με την επωνυμία «NOVAJRTIS PHARMA GmbH» είναι κατά την κοινή πείρα, λόγω της ομοιότητας των επωνυμιών τους, θυγατρική της εν λόγω διαδίκου), το υπ' αριθμ. ΕΡ 2202219 31/12.06.2013 ευρωπαϊκό δίπλωμα ευρεσιτεχνίας υπό τον προαναφερόμενο τίτλο, με διάρκεια προστασίας μέχρι την 11.10.2026. Το συγκεκριμένο δίπλωμα έχει αποκτήσει ισχύ στην Ελλάδα δυνάμει του υπ' αριθμ. 3080936/17.06.2013 Πιστοποιητικού Κατάθεσης Μετάφρασης Ευρωπαϊκού Διπλώματος Ευρεσιτεχνίας (ακολούθως Π.Κ.Μ.), που έχει χορηγηθεί από τον Οργανισμό Βιομηχανικής Ιδιοκτησίας (στη συνέχεια O.B.L) από κοινού στην πρώτη ενάγουσα και στην προαναφερόμενη γερμανική εταιρεία «LTS LOHM ANN Therapie - Systeme AG» (βλ. συνδυαστικά τα εκτιθέμενα σης υπό στοιχεία Α' και Β5 νομικές σκέψεις της παρούσας). Επιπρόσθετα, με κοινή συναίνεση των εν λόγω δύο συνδικαιούχων εταιρειών, παραχωρήθηκε αποκλειστική άδεια εκμετάλλευσης του συγκεκριμένου ευρωπαϊκού διπλώματος ευρεσιτεχνίας για την Ελλάδα στη δεύτερη ενάγουσα ανώνυμη εταιρεία, η οποία καταχωρήθηκε στο οικείο μητρώο του Ο.Β.Ι. με αριθμό πρωτοκόλλου 4842/2013 (βλ. το σχετικό από 26.09.2013 πιστοποιητικό του Αναπληρωτή Γενικού Διευθυντή του εν λόγω οργανισμού), θεμελιούμενου συναφώς εννόμου συμφέροντος αυτής προς άσκηση της κρινόμενης (υπό στοιχείο I κατά τα ανωτέρω) αγωγής (βλ. τα γινόμενα δεκτά στο καταληκτικό σημείο της υπό στοιχείο Β' μείζονος σκέψης που προηγήθηκε). Περαιτέρω, το εν λόγω υπ' αριθμ. ΕΡ 2202219 Β 1/12.06.2013 ευρωπαϊκό δίπλωμα ευρεσιτεχνίας, εμπεριέχει για τον προσδιορισμό του αντικείμενου της υποκείμενης εφεύρεσης, μία μόνη αξίωση («αξίωση 1.»), η οποία έγκειται επί λέξει στα ακόλουθα:

«Ριβαστιγμίνη για χρήση σε μέθοδο πρόληψης, αγωγής ή καθυστέρησης της εξέλιξης της άνοιας ή της νόσου Alzheimer, όπου η ριβαστιγμίνη χορηγείται με ΔΘΣ και η δόση εκκίνησης είναι ισοδύναμη της παρεχόμενης από διαστρωματικό ΔΘΣ των 5 cm με φορτίο δόσης 9 mg ριβαστιγμτνης, όπου ένα στρώμα: έχει βάρος ανά μονάδα επιφάνειας 60 g/m2 και την ακόλουθη σύσταση: Ριβαστιγμίνη (ελεύθερη βάση) 30,0% κ. β Durotak? 387-2353 πολυακρυλεσχερική κόλλα) 49,9% κ.β. Ρ! as to id? (ακρυλικό συμπολυμερές) 20,0% κ. β. Βιταμίνη Ε 0,1 % κ. β. και όπου το εν λόγω στρώμα εφοδιάζεται με συγκολλητικό στρώμα σιλικόνης με βάρος ανά μονάδα επιφάνειας 3Gg/nE αύ άφωνα με την ακόλουθη σύσταση: Bio-PSA Q7-43G2 (κόλλα σιλικόνης) Έλαιο σιλικόνης Βιταμίνη Ε 98.9% κ. 8. 1,0% κ.β. 0,1% κβ.»

Στο κείμενο της ως άνω αξίωσης καθίσταται σαφές ότι περιγράφεται ένα Διαδερμικό Θεραπευτικό Σύστημα (ως άνω και στο εξής ΔΘΣ1 ήτοι ένα έμπλαστρο, με δύο στρώματα, ένα που περιέχει τη δραστική ουσία ριβαστιγμίνη, και ένα συγκολλητικό στο δέρμα από σιλικόνη. Στην περιγραφή, μάλιστα, της ευρεσιτεχνίας, και δη στα παραδείγματα αυτής, μνημονεύεται η πραγματοποίηση παραδειγματικών δοκιμασιών με τη χρήση ριβαστιγμίνης σε μορφή ελεύθερης βάσης σε ΔΘΣ, προς διερεύνηση των παραμέτρων της συγκολλητικής δύναμης και της περατότητας αυτών, με την κατασκευή και χρήση δύο τέτοιων συστημάτων, του ΔΘΣ # 1, που δεν είχε συγκολλητικό στρώμα σιλικόνης, και του ΔΘΣ # 2, το οποίο διέθετε συγκολλητικό στρώμα σιλικόνης. Το τελευταία, το οποίο χρησιμοποιήθηκε αποκλειστικά για τον έλεγχο των φαρμακοκινητικών και των φαρμακολογικών ιδιοτήτων του στις συμπτυσσόμενες στην περιγραφή μελέτες, αποτελεί και το ΔΘΣ που περιγράφεται στην ως άνω αξίωση κατ, συνεπώς, στην επίδικη ευρεσιτεχνία. Έτι περαιτέρω, προς το σκοπό της διευκόλυνσης της αξιολόγησης τους, τα επιμέρους τεχνικά χαρακτηριστικά της ανωτέρω μόνης αξίωσης (υπ' αριθμ. 1) του προκείμενου ευρωπαϊκού διπλώματος ευρεσιτεχνίας είναι δυνατό να αναλυθούν και να διαστρωματωθούν αριθμητικά ως ακολούθως: 1) ριβαστιγμίνη, 2) για χρήση σε μέθοδο πρόληψης, αγωγής ή καθυστέρησης της εξέλιξης της άνοιας ή της νόσου Alzheimer, 3) όπου η ριβαστιγμίνη χορηγείται σε ΔΘΣ, 4) η δόση εκκίνησης είναι ισοδύναμη της παρεχόμενης από διστρο)ματικό ΔΘΣ των 5 cm’ με φορτίο δόσης 9 mg ριβαστιγμίνης, 4.1) άπου ένα στρώμα έχει βάρος ανά μονάδα επιφάνειας 60 g/m2 και την ακόλουθη σύσταση: Ριβαστιγμίνη (ελεύθερη βάση) 30,0% κ.β, Durotak? 387-2353 (πολυακρυλεστερική κόλλα) 49,9% κ.β,, Plastoid? (ακρυλικό συμπολυμερές) 20,0% κ.β,. Βιταμίνη Ε 0,1% κ.β., και 4.2) όπου το εν λόγω στρώμα εφοδιάζεται με συγκολλητικό στρώμα σιλικόνης με βάρος ανά μονάδα επιφάνειας 30g/m' σύμφωνα με την ακόλουθη σύσταση: Bio-PSA? Q7-4302 (κόλλα σιλικόνης) 98,9% κ.β. Έλαιο σιλικόνης 1,0% κ.β., Βιταμίνη Ε 0,1% κ.β. Από μία απλή ανάγνωση των ως άνω τεχνικών χαρακτηριστικών καθίσταται ευχερής η διαπίστωση ότι η μόνη αξίωση του επίδικου ευρωπαϊκού διπλώματος περιγράφει μία ευρεσιτεχνία προϊόντος, εγκείμενου σε ένα ΔΘΣ, ήτοι σε ένα έμπλαστρο, νια τη χορήγηση ριδαστιγμίνης, αποτελούμενο από δύο στρώματα («διστρωματικό»): ένα στρώμα «δεξαμενή», στο οποίο εμπεριέχεται η εν λόγω δραστική ουσία σε ελεύθερη βάση και ένα συγκολλητικό στο δέρμα του πάσχοντος στρώμα, αποτελούμενο από σιλικόνη.

Κατά τον κύριο αγωγικό ισχυρισμό των εναγουσών δε, ουσιώδες τεχνικό χαρακτηριστικό της ως άνω αξίωσης, του αποτελεί τον πυρήνα της προστασίας του επίδικου διπλώματος, αποτελεί η δόση εκκίνησης για τη θεραπευτική αγωγή με ριβαστιγμίνη, ως αυτή επιτυγχάνεται μέσω της εφαρμογής των δομικών στοιχείων που περιγράφονται στα ανωτέρω δύο στρώματα και αντιστοιχεί στα 4,6 mg/24hr της υλοποίησης του οικείου εμπλάστρου αναφοράς (ήτοι του ΔΘΣ # 2 της περιγραφής) στο εμπόριο, που είναι το έμπλαστρο EXELON των 4,6 mg/24hr η συγκεκριμένη δόση εκκίνησης προκύπτει από την Περίληψη Χαρακτηριστικών Προϊόντος και το Φύλλο Οδηγιών Χρήσης του εν λόγω εμπλάστρου, το οποίο κυκλοφορεί στην ελληνική φαρμακευτική αγορά η πρώτη των εναγουσών, μέσω της ομοδίκου και θυγατρικής της εταιρείας. Κατά την αντίληψη αυτή των εν προκείμενο) επιτιθέμενων διαδίκων, σε ουσιώδες τεχνικό χαρακτηριστικό της αξίωσης του επίδικου διπλώματος ανάγεται το προαναφερόμενο υπ' αριθμ. 4, τα δε συστατικά στοιχεία του στρώματος «δεξαμενή» και του συγκολλητικού στρώματος σιλικόνης των τεχνικών χαρακτηριστικών υπ' αριθμ. 4. ί και 4.2 συμπεριλαμβάνονται απλώς στη διατύπωση τούτης (της αξίωσης) για να ορίσουν τη δόση εκκίνησης του εν λόγω ουσιώδους τεχνικού χαρακτηριστικού, η οικειοποίηση της οποίας διαμέσου οποιασδήποτε σύστασης διαδερμικού εμπλάστρου χορήγησης ριβαστιγμίνης συνιστά προσβολή της ένδικης ευρεσιτεχνίας. Περαιτέρω, η εναγόμενη ανώνυμη εταιρεία είναι μία από τις μεγαλύτερες ελληνικές φαρμακευτικές εταιρείες, μέλος του ευμεγέθους πολυεθνικού ομίλου της (και προσθέτως υπέρ της παρεμβαίνουσας στην επίσης εν προκειμένω κρινόμενη δίκη ανάκλησης ασφαλιστικών μέτρων κατά τα ανωτέρω) γαλλικής φαρμακευτικής εταιρείας με την επωνυμία «SANOFI S.A.», η οποία δραστηριοποιείται στον τομέα της παραγωγής τόσο καινοτόμων, πρωτοτύπων φαρμάκων όσο και γενοσήμων τούτων. Τούτη δε (η εναγόμενη), με τις υπ' αριθμ. 48007/06.06.2014 και 48008/06.06.2014 αποφάσεις του Ε.Ο.Φ., που δημοσιεύθηκαν στο ΦΕΚ Β! υπ' αρ. 1856/07.07.2014, έλαβε, κατά το άρθρο 21 της Κ Υ. Α. υπ' αριθμ. ΔΥΤ3α/Γ.Π.32221/2013, άδεια κυκλοφορίας στην Ελλάδα του διαδερμικού έμπλαστρου (ΔΘΣ) χορήγησης ριβαστιγμίνης με την ονομασία «RIVASTIGMINE/ZENTIVΑ», σε δύο μορφές των 4,0 mg/24hr και των 9,5 mg/24hr, ως γενοσήμου, κατ άρα βιοϊσοδύναμου, φαρμακευτικού προϊόντος του ως άνω έμπλαστρου της πρώτης των εναγουσών EXELON των 4,6 mg/24hr (για την έννοια των γενοσήμων φαρμάκων βλ. τα αναπτυσσόμενα στην ως άνω υπό στοιχείο Ε' νομική σκέψη). Η πρώτη ενάγουσα, λαμβάνοντας γνώση του γεγονότος αυτού και θεωρώντας ότι το ως άνω έμπλαστρο RIVASTIGMINE/ZENTIVΑ, λόγω της επίτευξης δόσης εκκίνησης ριβαστιγμίνης 4,6 mg/24hr, τόσο υπό τη συγκεκριμένη μορφή, όσο και υπο τη μορφή των 9,5 mg/24hr (με τη λογική ότι τούτη δεν αποτελεί ανεξάρτητη δόση, αλλά δεύτερο στάδιο της ίδιας θεραπείας με την προαναφερόμενη δόση εκκίνησης) προσβάλλει το επίδικο δίπλωμα ευρεσιτεχνίας, του οποίου η ίδια τυγχάνει συνδικαιούχος, απέστειλε στην ήδη αντίδικο της την από 25.07.2014 εξώδικη δήλωση της, που επιδόθηκε στις 28.07.2014 (ως προκύπτει από την υπ' αρ. 4353β/28.07,2014 έκθεση επίδοσης του δικαστικού επιμελητή του Πρωτοδικείου Αθηνών ...) κοκ, με την οποία την κάλεσε, εντός επτά ημερών από τη λήψη, να επιβεβαιώσει ότι δεν θα έθετε σε κυκλοφορία το εν λόγω έμπλαστρο ή οποιοδήποτε άλλο υλοποιούσε την επίδικη ευρεσιτεχνία. Η εναγόμενη, με την από 01.08.2014 εξώδικη δήλωση της, απάντησε ότι δεν σκόπευε να προβεί σε τέτοιου είδους ενέργεια εντός διαστήματος έξι μηνών από την 28.07.2014. Στη συνέχεια, όμως, αυτή, τον Οκτώβριο του έτους 2014 εκκίνησε τη διαδικασία λήψης τιμών από την αρμόδια Επιτροπή του Υπουργείου Υγείας για τους ως άνω δύο τύπους του εμπλάστρου RIVASTIGMINE/ZENTIVΑ (τις οποίες και έλαβε με το Δελτίο Τιμών Φαρμάκων για ανθρώπινη χρήση που εγκρίθηκε με την υπ' αριθμ. Γ5/οικ.111653/29.12.2014 απόφαση του Υπουργού Υγείας), η δε πρώτη ενάγουσα, αναληφθείσα την ενέργεια της αυτή, στις 04,12.2014, της επέδωσε (βλ. την υπ' αρ. 4668β/04.12.2014 έκθεση επίδοσης του ίδιου ως άνω δικαστικού επιμελητή) την από την ίδια ημεροχρονολογία εξώδικη πρόσκληση, με την οποία την κάλεσε να της επιβεβαιώσει εκ νέου, εντός επτά ημερών από τη λήψη, ότι δεν θα προέβαινε σε οποιαδήποτε πράξη παραγωγικής εκμετάλλευσης του εμπλάστρου RIVASTIGMINE/ZENTIVΑ ή οποιουδήποτε άλλου ενέπιπτε στο πεδίο προστασίας του επίδικου διπλώματος μέχρι και το χρονικό σημείο λήξης της προστασίας του επίδικου διπλώματος. Η εναγόμενη, όμως, με την από 11.12.2014 εξώδικη απάντηση της, δεν προέβη στην εν λόγω ζητηθείσα δήλωση επιβεβαίωσης, με συνεπακόλουθο οι ενάγουσες, η πρώτη ως συνδικαιούχος κατ η δεύτερη, ως αποκλειστική δικαιούχος χρήσης του επίδικου ευρωπαϊκού διπλώματος ευρεσιτεχνίας, να κινηθούν εναντίον της δια της δικαστικής οδού και με έρεισμα την από 02.02.2015 σχετική αίτηση τους να πετύχουν την εναντίον της έκδοση της υπ' αριθμ. 4828/2015 απόφασης ασφαλιστικών μέτρων του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών, με την οποία διατάχθηκε προσωρινά η απόσυρση από την αγορά των εμπλάστρων RIVASTIGMINE/ZENTIVΑ των 4,6 mg/24hr και των 9.5 mg/24hr και η προσωρινή απαγόρευση της παραγωγής και της εμπορίας τους, καθώς και οποιουδήποτε άλλου εμπλάστρου υλοποιεί το επίδικο δίπλωμα ευρεσιτεχνίας. Της συγκεκριμένη απόφασης δε, ζητείται η ανάκληση με την ένδικη (υπό στοιχείο II) αίτηση που υπέβαλε η εναγόμενη, με τις προτάσεις της, στα πλαίσια της προκείμενης για την κύρια διαφορά δίκης, και η οποία θα εξετασθεί ακολουθίας. Έτι περαιτέρω, το εν λόγω έμπλαστρο RIVASTIGMINE/ZENTIVΑ των 4,6 mg/24hr αποτελεί ένα ΔΘΣ, επιφάνειας 4,6 cm2, με τρία στρώματα, ήτοι ένα υποστηρικτικό στρώμα «πλάτης», που αποτελεί το εξωτερικό περικάλυμμα, ένα στρώμα «δεξαμενή», όπου περιέχεται η δραστική ουσία ριβαστιγμίνη, με φορτίο 6,9 mg, δόση εκκίνησης 4,6 mg/24hr και εντελώς διαφορετικά πρόσθετα συστατικά από αυτά του ΔΘΣ που περιγράφεται στο επίδικο δίπλωμα, και ένα προστατευτικό στρώμα (απελευθέρωσης), το οποίο αφαιρείται πριν την προσκόλληση στο δέρμα του πάσχοντος, και δεν διαθέτει συγκολλητικό στο δέρμα στρώμα σιλικόνης (βλ. την από 07.09.2015 τεχνική γνωμάτευση του καθηγητή κλινικής φαρμακολογίας της Ιατρικής Σχολής του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, ..., που προσκομίζει με επίκληση η εναγόμενη, καθώς και την Περίληψη Χαρακτηριστικών Προϊόντος και το Φύλλο Οδηγιών Χρήσης του εν λόγω φαρμακευτικού προϊόντος). Κατά συνέπεια, τα μόνα κοινά χαρακτηριστικά του ως άνω ΔΘΣ της εναγόμενης με το περιγραφόμενο στη μόνη αξίωση του επίδικου διπλώματος ΔΘΣ (ΔΘΣ # 2 της περιγραφής), είναι η διαδερμική χορήγηση της δραστικής ουσίας «ριβαστιγμίνη» για χρήση σε μέθοδο πρόληψης, αγωγής ή καθυστέρησης της εξέλιξης της άνοιας ή της νόσου Alzheimer και - κατά το σχετικό κύριο αγωγικό ισχυρισμό - η δόση εκκίνησης των 4,6 mg/24hr. Το πραγματολογικό αυτό δεδομένο σύμπτωσης χαρακτηριστικών δεν αμφισβητείται ειδικώς απο τις ενάγουσες και εκλαμβάνεται έτσι ως εμμέσως από αυτές συνομολογημένο (άρθρα 261 και 352 παρ. I ΚΠολΔ)- Στο συγκεκριμένο δεδομένο, μάλιστα, υπό την αντίθετη προσέγγιση του, της ουσιώδους διαφοροποίησης του εμπλάστρου RIVASTIGMINE/ZENTIVΑ των 4,6 mg/24hr κατά τα περισσότερα (και μεταξύ αυτών τα ουσιώδη) τεχνικά χαρακτηριστικά του από το έμπλαστρο που περιγράφεται στο επίδικο δίπλωμα, αλλά και στο on η ως άνω δόση εκκίνησης ουδόλως μνημονεύεται στη μόνη αξίωση τούτου (του επίδικου διπλώματος), ούτε στην περιγραφή του, και άρα δεν προστατεύεται, ερείδεται ο κύριος, αρνητικός της ιστορικής βάσης της ένδικης αγωγής ισχυρισμός της εναγόμενης Σε συνάφεια προς τα ανωτέρω, λοιπόν, πρέπει να εκτεθούν τα ακόλουθα ως προς την αξιολόγηση της αγωγικώς ιστορούμενης προσβολής του επίδικου διπλώματος: Για τη διάγνωση της προσβολής της ένδικης ευρεσιτεχνίας, σε ένα πρώτο στάδιο, το αντικείμενο της, ως συνάγεται από το στενό γράμμα της μόνης αξίωσης της πρέπει να συγκριθεί με την προσβάλλουσα στην ένδικη περίπτωση εφαρμογή, ήτοι το ΔΘΣ, άλλως έμπλαστρο, RIVASTIGMINE/ZENTIVΑ των 4,6 mg/24hr, μέσω μίας συνδυαστικής ανάλυσης των επιμέρους τεχνικών χαρακτηριστικών αυτής (της αξίωσης), ήτοι των τεχνικών στοιχείων που συμβάλλουν στη λύση του οικείου τεχνικού προβλήματος, και των τεχνικών χαρακτηριστικών του συγκεκριμένου εμπλάστρου. Από τη σύγκριση των τεχνικών χαρακτηριστικών της ως άνω αξίωσης και αυτών του ανωτέρω εμπλάστρου, καθίσταται σαφές ότι δεν συντρέχει πλήρης ταύτιση τους, με δεδομένο πως στην αξίωση περιγράφεται ένα διστρωματικό ΔΘΣ έγχυσης ριβαστιγμίνης στον ανθρώπινο οργανισμό δια του δέρματος, με επιφάνεια 5 cm2 και επιτυγχανόμενη δόση εκκίνησης ισοδύναμη - κατά τη θέση των εναγουσών - με 4,6 mg/24hr, αποτελούμενο από ένα στρώμα «δεξαμενή» της δραστικής ουσίας με φορτίο 9 mg και ένα συγκολλητικό στο δέρμα στρώμα σιλικόνης, ενώ το έμπλαστρο RIVASTIGMINE/ZENTIVΑ των 4,6 mg/24hr, επιτυγχάνει μεν την αυτή συγκεκριμένη δόση εκκίνησης ριβαστιγμινης, αλλά έχει επιφάνεια 4,6 cm, αποτελείται από τρία στρώματα, εκ των οποίων αυτό που περιέχει τη δραστική ουσία φέρει φορτίο 6,9 mg και εντελώς διαφορετικά πρόσθετα συστατικά από τα περιγραφόμενα στην αξίωση για το οικείο στρώμα, και δεν διαθέτει συγκολλητικό στο δέρμα στρώμα σιλικόνης. Επομένως, εφόσον εν προκειμένω δεν συντρέχει προσβολή του αντικείμενου της επίδικης ευρεσιτεχνίας, δια της πλήρους αντιγραφής των τεχνικών χαρακτηριστικών του, θα πρέπει, σε ένα δεύτερο στάδιο, να εξετασθεί, αν προσβάλλεται το πεδίο προστασίας αυτής, ως διευρύνεται από την ερμηνεία της μόνης αξίωσης της (με την επικουρία της περιγραφής και των παραδειγμάτων της), με έρεισμα την προσέγγιση της στάθμισης των εκατέρωθεν προστατευόμενων συμφερόντων του δικαιούχου και της ολότητας του κειμένου του ερμηνευτικού της Πρωτοκόλλου για το άρθρο 69 παρ. 1 της Σύμβασης του Μονάχου και φορέα υλοποίησης τη «θεωρία των ισοδυνάμων όρων» («doctrine of equivalents»). Προς τούτο, θα πρέπει να οριοθετηθεί το εύρος των διευρυμένων παραλλαγών των τεχνικών χαρακτηριστικών της μόνης αξίωσης της επίδικης ευρεσιτεχνίας, οι οποίες, κατά τη θεώρηση του μέσου ειδικού, υλοποιούν μία ισοδύναμη τεχνική λύση προς αυτή της ευρεσιτεχνίας, με την εφαρμογή του κανόνα των ουσιωδών στοιχείων inessential elements mle»). Με άλλα λόγια, θα πρέπει να διερευνηθεί με βάση πάντα την αντίληψη του μέσου ειδικού, ποια εκ των επικαλούμενων από τους διαδίκους τεχνικών χαρακτηριστικών της μόνης αξίωσης της επίδικης ευρεσιτεχνίας είναι ουσιώδη - ανεξάρτητα και ποια επουσιώδη - μη ανεξάρτητα, και, ειδικότερα, αν τα προαναφερόμενα υπ' αριθμ. 4.1 [«όπου ένα στρώμα έχει βάρος ανά μονάδα επιφάνειας 60 g/m και την ακόλουθη σύσταση: Ριβαστιγμίνη (ελεύθερη βάση) 30,(3% κ.β, Durotak© 387-2353 ιπολυακρυλεστερική κόλλα) 49,9% κ.β., Plastoid (ακρυλικό συμπολυμερές) 20,0% κ.β., Βιταμίνη Ε 0,1% κ.β.»] και 4.2 [«όπου το εν λόγω στρίώμα εφοδιάζεται με συγκολλητικό στρώμα σιλικόνης με βάρος ανά μονάδα επιφάνειας 30g/ra σύμφωνα με την ακόλουθη σύσταση: Bio-PSA Q7-4302 (κόλλα σιλικόνης), 98,9% κ.β. Έλαιο σιλικόνης 1,0% κ.β., Βιταμίνη Ε 0,1% κ.β.»] τεχνικά χαρακτηριστικά της αξίωσης, τα εγκείμενα στα ίδια τα δύο στρώματα του περιγραφόμενου ΔΘΣ και στα συστατικά τους, είναι ανεξάρτητα - ουσιώδη ή αν είναι επουσιώδη - μη ανεξάρτητα και συμπεριλαμβάνονται απλώς στη διατύπωση της αξίωσης για να ορίσουν αριθμητικά τη δόση εκκίνησης που αναφέρεται στο τεχνικό χαρακτηριστικό υπ' αρ. 4 («η δόση εκκίνησης είναι ισοδύναμη της παρεχόμενης από διστρωματικό ΔΘΣ των 5 cm2 με φορτίο δόσης 9 trig ριβαστιγμίνης»), η οποία εξάγεται από την υλοποίηση τους στο ΔΘΣ με την εμπορική ονομασία EXELON (το ταυτιζόμενο με το ΔΘΣ που περιγράφεται στην αξίωση κατά το σχετικό αγωγικό ισχυρισμό) σε 4.6 mg/24hr, καθιστώντας το συγκεκριμένο χαρακτηριστικό ουσιώδες - ανεξάρτητο. Στην πρώτη περίπτο)ση, μόνο η αναγραφή των τεχνικών χαρακτηριστικών υπ' αριθμ. 4.1 και 4.2 θα συνιστά προσβολή της ευρεσιτεχνίας, ενώ στη δεύτερη περίπτωση προστατεύεται κατά κύριο λόγο η δόση εκκίνησης των 4,6 mg/24hr, ως εξειδίκευση της υλοποίησης του τεχνικού χαρακτηριστικού υπ' αριθμ. 4 μέσω του ΔΘΣ αναφοράς # 2, με αποτέλεσμα η αντιγραφή - εφαρμογή της, έστω και μέσω διαφορετικών στρωμάτων από αυτά που περιγράφονται στα τεχνικά χαρακτηριστικά υπ' αριθμ. 4.1 και 4.2 και με διαφορετικά από τα μνημονευόμενα σε αυτά συστατικά στοιχεία - πλην της ριβαστιγμίνης - να συνιστά προσβολή της ευρεσιτεχνίας με ισοδύναμα μέσα, αφού υπό αυτή την εκδοχή υφίσταται ταύτιση ως προς το ουσιώδες τεχνικό χαρακτηριστικό της οικείας αξίωσης και παραλλάσσονται μόνο τα επουσιώδη προς συσκότιση της προσβολής. Σε κύρια δε παράμετρο διακρίβωσης του ποια από τα ως άνω τεχνικά χαρακτηριστικά της αξίωσης είναι ουσιώδη και ποια οχι, ανάγεται η, με γνώμονα πάντα την αντίληψη του μέσου ειδικού κατά. το χρόνο της απονομής του διπλώματος, αποκρυστάλλωση του τεχνικού προβλήματος που επιλύει η ένδικη ευρεσιτεχνία, ώστε να καταδειχθεί αν στην προκειμένη περίπτωση επήλθε ή δεν επήλθε προσβολή αυτής, κατά τα προαναφερόμενα, δια της επίτευξης ουσιωδώς της ίδιας λύσης με ισοδύναμα μέσα. Υπό τη συγκεκριμένη προσέγγιση, η κατάφαση μίας τέτοιας προσβολής με ισοδύναμα μέσα μπορεί να γίνει δεκτή μόνο αν ερμηνευτικά συναχθεί ότι η επίδικη ευρεσιτεχνία επιλύει τεχνικά το ζητούμενο της χορήγησης της ως άνω δόσης εκκίνησης ριβαστιγμίνης, ως περιγράφεται από το ΔΘΣ αναφοράς της κατά την αξίωση, σε θεραπευτικό αποτελεσματικά, άνευ παρενεργειών, φορτίο μεγαλύτερο από αυτό που ήταν μέχρι την απονομή του οικείου διπλώματος γνωστό δια της χορήγησης της ουσίας από το στόμα, στα πλαίσια ενός νέου δοσολογικού σχήματος, ενώ αποκλείεται αν υιοθετηθεί η ερμηνευτική εκδοχή ότι το τεχνικό πρόβλημα στο οποίο δίδει λύση η ένδικη ευρεσιτεχνία σχετίζεται με κάποια από τις ιδιότητες των προαναφερόμενων δύο στρωμάτων που περιγράφονται στην αξίωση της, κυρίως του συγκολλητικού αυτού σιλικόνης, το οποίο και ελλείπει από το έμπλαστρο R1VASTIGMINE/ZENTIVA των 4,6 mg/24hr. Παρά ταύτα, στις προσκομιζόμενες από τους διαδίκους τεχνικές γνωματεύσεις ειδικών αναφύεται διαφοροποίηση σχετικά με την προσέγγιση των ως άνω ερμηνευτικών ζητημάτων και, συναφώς, προκαλείται δυσχέρεια διακρίβωσης της αντίληψης του μέσου ειδικού σχετικά. Ειδικότερα, κατά τα διαλαμβανόμενα στην από 11.12.2014 τεχνική γνωμάτευση του Επίκουρου Καθηγητή Φαρμακευτικής Τεχνολογίας του Τμήματος Φαρμακευτικής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, ..., που προσκομίζουν με επίκληση οι ενάγουσες, το ΔΘΣ που περιγράφεται στη μόνη αξίωση («αξίωση 1») του επίδικου ευρωπαϊκού διπλώματος ευρεσιτεχνίας χρησιμοποιείται ως ΔΘΣ αναφοράς για να περιγραφεί η δόση εκκίνησης του δοσολογικού σχήματος, η οποία, εξειδικευόμενη μέσω του εμπορικού εμπλάστρου υλοποίησης EXELΟN σε 4,6 mg/24hr, είναι το ουσιώδες χαρακτηριστικό της αξίωσης που προστατεύεται, ενώ τέτοια (ουσιώδη) χαρακτηριστικά δεν αποτελούν τα δομικά στοιχεία των δύο στρωμάτων του εν λόγω περιγραφόμενου ΔΘΣ, τα οποία και μπορεί να διαφέρουν (βλ. συμπεράσματα υπ' αρ. 1 και 2). Την ίδια θέση υποστήριξε ο εν λόγω επιστήμων εξετασθείς ως μάρτυρας απόδειξης στο ακροατήριο. Αντίθετα, κατά τα υιοθετούμενα στην από 07.09.2015 τεχνική γνωμάτευση του Καθηγητή Κλινικής Φαρμακολογίας της Ιατρικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, ..., η τεχνική λύση που επιτυγχάνεται δια της εφεύρεσης που αποκρυσταλλώνεται στο ένδικο ευριοπαϊκό δίπλωμα ευρεσιτεχνίας, είναι η δυνατότητα χρήσης ενός επιπρόσθετου συγκολλητικού στρώματος πολυμερούς σιλικόνης, ώστε να βελτιωθούν οι δυνατότητες ενός ΔΘΣ ριβαστιγμίνης χωρίς ταυτόχρονα να μειώνεται η αποδέσμευση της δραστικής ουσίας διαμέσου του δέρματος του ασθενούς. Υπό αυτή την εκδοχή, την οποία υποστήριξε εναργώς και ο μάρτυρας ανταπόδειξης στο ακροατήριο, ..., Καθηγητής Κλινικής Φαρμακολογίας της Ιατρικής Σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, τα δομικά χαρακτηριστικά του περιγραφόμενου στην αξίωση του επίδικου διπλώματος ΔΘΣ (κυρίους σε σχέση με το στρώμα του σιλικόνης) είναι τα ουσιώδη της υποκείμενης εφεύρεσης, και όχι η δόση εκκίνησης του δοσολογικού σχήματος (βλ. το πόρισμα υπ' αρ. 1 της ως άνω τεχνικής γνωμοδότησης). Πέραν τούτου, στην τελευταία ως άνω τεχνική γνωμάτευση αμφισβητείται ρητώς και με επίταση - υιοθετούμενου του σχετικού ισχυρισμού και από την εναγόμενη - η ταύτιση του ΔΘΣ που προσδιορίζεται στη μοναδική αξίωση του επίδικου διπλώματος με το φαρμακευτικό προϊόν - έμπλαστρο EXELON 4,6 mg/24hr των εναγουσών, με την αιτιολογία ότι το πρώτο αποτελείται από δύο στρώματα, ένα στρώμα «δεξαμενή» του φαρμακευτικού προϊόντος και ένα συγκολλητικό στρώμα σιλικόνης, ενώ το δεύτερο από τέσσερα στρώματα, ένα υποστηρικτικό, ένα στρώμα «δεξαμενή» του φαρμακευτικού προϊόντος, ένα προσκολλητικό στρώμα σιλικόνης και ένα προστατευτικό στρώμα απελευθέρωσης (βλ. τη σελ. 7 της ως ανω γνωμάτευσης και το τρίτο των πορισμάτων της). Η κρίση αυτή ουδόλως αντικρούεται αιτιολογημένα στην από 11.12.2014 τεχνική γνωμάτευση του Επίκουρου Καθηγητή Φαρμακευτικής Τεχνολογίας του Τμήματος Φαρμακευτικής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, ..., ούτε στην ένορκη κατάθεση του στο ακροατήριο, και θέτει, συναφώς, καίριο για την κρισιολόγηση της προκείμενης διαφοράς ζήτημα, με δεδομένο ότι ενδεχόμενη μη ταύτιση των προαναφερόμενοι ΔΘΣ αναιρεί τη σύνδεση του μεγέθους των 4,6 mg/24hr με τη δόση εκκίνησης του χαρακτηριστικού 4 της μόνης αξίωσης του επίδικου διπλώματος, το οποίο προβάλλεται αγωγικώς ως κύριο τεχνικό χαρακτηριστικό αυτής, και, ως εκ τούτου, κάθε έδαφος κατάγνωσης προσβολής της επίδικης ευρεσιτεχνίας, αφού η αντιγραφή της συγκεκριμένης δόσης στο γενόσημο έμπλαστρο IUVASTIGMINE/ZENTIVA ανάγεται απο τις ενάγουσες σε κύρια βάση αυτής, Β. στάθμιση του εν λόγω ζητήματος, όμως, εκφεύγει των γνώσεων περί της νομικής επιστήμης του Δικαστηρίου τούτου και άπτεται, καταφανώς, των ειδικών τούτων (γνώσεων) των επιστημονικών πεδίων της φαρμακευτικής τεχνολογίας και της κλινικής φαρμακολογίας. Των ίδιων εν λόγω επιστημονικών κατευθύνσεων η ειδική κατάρτιση απαιτείται, εξάλλου, για τη διακρίβωση της αντίληψης του μέσου περί αυτών ειδικού, κατά το χρόνο απονομής του κρινόμενου διπλώματος, σχετικά με την προαναφερόμενη ερμηνευτική προσέγγιση της μόνης αξίωσης της επίδικης ευρεσιτεχνίας με σκοπό την οριοθέτηση

των συναφών ειδικών γνώσεων, δεν είναι σε θέση να γνωρίζει και αδυνατεί να διαγνώσει κατά πλήρη δικανική πεποίθηση, με δεδομένο πως, ως προς τις επιμέρους προβληματικές ερμηνείας με αντικείμενο των καθορισμό των ουσιωδών τεχνικών χαρακτηριστικών της αξίωσης και του τεχνικού προβλήματος που επιλύει η ένδικη ευρεσιτεχνία, αναφύεται έντονη διχογνωμία των τεχνικών των διαδίκων. Συνεπώς, καθίσταται σαφές ότι στην ένδικη περίπτωση υφίσταται χρεία να διαταχθεί επανάληψη της συζήτησης της κρινόμενης (υπό στοιχείο ί κατά τα ανωτέρω) αγωγής, κατά τα άρθρα 254 και 368 επ. του ΚΠολΔ, προκειμένου να διεξαχθεί δικαστική πραγματογνωμοσύνη, από δύο πραγματογνώμονες ειδικούς, έναν ασχολούμενο με το επιστημονικό πεδίο της φαρμακευτικής τεχνολογίας και έναν ασχολούμενο με το επιστημονικό πεδίο της ειδίκευσης της κλινικής φαρμακολογίας, οι οποίοι, αφού λάβουν γνώση των στοιχείων του φακέλου της προκείμενης δικογραφίας θα γνωμοδοτήσουν εγγράφως με πλήρως αιτιολογημένη κοινή έκθεση τους, επί των κάτωθι ζητημάτων, α) αν το ΔΘΣ που περιγράφεται στην αξίωση 1 του επίδικου υπ' αριθμ. ΕΡ 2202219 Β1/12.06.2013 ευρωπαϊκού διπλώματος ευρεσιτεχνίας ταυτίζεται με το ΔΘΣ (έμπλαστρο) της πρώτης ενάγουσας με την εμπορική ονομασία EXELON 4,6 mg/24hr, κατά τρόπο ώστε το δεύτερο να αποτελεί υλοποίηση του πρώτου, και β) ποια η αντίληψη του μέσου ειδικού, κατά το χρόνο απονομής, σχετικά με την ερμηνεία της αξίωσης I του ενδίκου υπ' αριθμ. ΕΡ 2202219 Β1/12.06.2013 ευρωπαϊκού διπλώματος ευρεσιτεχνίας, ως τούτη συναρτάται με την περιγραφή και τα παραδείγματα, προς το σκοπό της οριοθέτησης των ουσιωδών - ανεξάρτητων τεχνικών χαρακτηριστικών της σε συνάφεια προς τον καθορισμό του τεχνικού προβλήματος που επιλύει η υποκείμενη εφεύρεση, και, ειδικότερα, αν σε ουσιώδες τεχνικό χαρακτηριστικό της εν λόγω αξίωσης αναδεικνύεται η δόση εκκίνησης της ριβαστιγμίνης που εξασφαλίζεται μέσω του πεοιγραφόμενου σε αυτή ΔΘΣ (δηλαδή, το τεχνικό χαρακτηριστικό υπ' αριθμ. 4), σε συνάφεια προς τον εντοπισμό της επιτευχθείσας τεχνικής λύσης στη χορήγηση του αντίστοιχου φορτίου, ως νέου δοσολογικού σχήματος θεραπευτικά αποτελεσματικού και χωρίς παρενέργειες, σε ποσότητα μεγαλύτερη από αυτή που ήταν μέχρι την απονομή του διπλώματος γνωστή δια της χορήγησης της ανωτέρω ουσίας από το στόμα, ή αν σε ουσιώδη - ανεξάρτητα τεχνικά χαρακτηριστικά της περί ης ο λόγος αξίωσης αναδεικνύονται τα ίδια τα δομικά στοιχεία των δύο στρωμάτων του ΔΘΣ που περιγράφεται σε τούτη (δηλαδή, τα τεχνικά χαρακτηριστικά υπ' αριθμ. 4.1 και 4.2), σε συνάρτηση προς την εξειδίκευση της επιτευχθείσας τεχνικής λύσης στις ιδιότητες κάποιου από αυτά ή και αμφοτέρων, και ιδίως στην τεχνική δυνατότητα χρήσης ενός επιπρόσθετου συγκολλητικού στρώματος πολυμερούς σιλικόνης προκειμένου να βελτιωθούν οι συγκολλητικές ιδιότητες ενός ΔΘΣ χορήγησης ριβαστιγμίνης χωρίς ταυτόχρονα να μειώνεται η αποδέσμευση της εν λόγω δραστικής ουσίας διαμέσου του δέρματος του ασθενούς. Έτι περαιτέρω, αναφορικά με την (υπό στοιχείο II) αίτηση ανάκλησης της υπ? αριθμ. 4828/2015 απόφασης ασφαλιστικών μέτρων του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών και την (υπό στοιχείο III) επ' αυτής πρόσθετη παρέμβαση, πρέπει να επισημανθούν τα ακόλουθα: Ως προαναφέρθηκε, με τη συγκεκριμένη απόφαση προσωρινά έχει διαταχθεί η απόσυρση από την αγορά των εμπλάστρων PJVASTIGM1NE/ZENTIVA των 4,6 mg/24hr και των 9,5 mg/24hr και έχει απαγορευθεί στην εναγόμενη η παραγωγή και η εμπορία τόσο αυτών, όσο και οποιουδήποτε άλλο εμπλάστρου υλοποιεί το επίδικο δίπλωμα ευρεσιτεχνίας, μέχρι την έκδοση απόφασης επί της κύριας υπόθεσης που οριοθετεί η κρινόμενη (υπό στοιχείο I) αγωγή. Η εν προκειμένω εναγόμενη, με την πρόσθετη υπέρ της παρέμβαση της μητρικής της εταιρείας με την επωνυμία «SANOFl S.A.», ζητά την ανάκληση της συγκεκριμένης δικαιοδοτικής κρίσης, επικαλούμενη αφενός νομικό σφάλμα, εγκείμενο στη μη ορθή αποδοχή της προσβολής του άρθρου 11 της Κ.Υ.Α. υπ' αριθμ. ΔΥΓ3α/Τ,Π,32221/2013, και αφετέρου πραγματικά σφάλματα, συνιστάμενα στη, με βάση λανθασμένη ερμηνεία και εκτίμηση του επίδικου διπλώματος και κακή εκτίμηση των αποδείξεων, μη ορθή πιθανολόγηση της δόσης εκκίνησης των 4,6 mg/24hr ως εμπίπτουσας στο πεδίο προστασίας της ένδικης ευρεσιτεχνίας, του εμπλάστρου R1VASTXGMINE/ZENTIVA ως όμοιου του προστατευομένου από αυτή (την ευρεσιτεχνία) εμπλάστρου αναφοράς και, συναφώς, της ύπαρξης σχετικού ασφαλιστέου δικαιώματος των αντιδίκων της και της συνδρομής της προσβολής τούτου. Εκ των συγκεκριμένων αιτιάσεων, αυτή περί επίκλησης νομικού σφάλματος κρίνεται απορριπτέα ως αλυσιτελώς προβαλλόμενη, καθώς, ακόμα και αν ήθελε γίνει δέκτη, δεν δύναται αυτοτελώς να δικαιολογήσει ανάκληση της υπό εξέταση απόφασης ασφαλιστικών, δεδομένου ότι, ως εξάγεται από την επισκόπηση του σώματος της, η εμπεριεχόμενη σε τούτη κρίση ερείδεται, πέραν της ως άνω Κ. Υ.Α., και στις διατάξεις του ν, 1733/1987, η παραβίαση των οποίων και πιθανολογήθηκε στα πλαίσια διακριτικής ιστορικής βάσης. Ως προς τις λοιπές αιτιάσεις, όμως, καθίσταται σαφές ότι η αξιολόγηση τους συναρτάται, απόλυτα με τη διακρίβωση των κρίσιμων ως άνω ζητημάτων περί της αντίληψης του μέσου ειδικού σχετικά με την ερμηνεία της μόνης αξίωσης της επίδικης ευρεσιτεχνίας, προς οριοθέτηση του πεδίου προστασίας της, και άρα του εύρους των πιθανών προσβολών της. Η αδυναμία του παρόντος Δικαστηρίου δε, να μορφώσει πλήρη δικανική πεποίθηση αναφορικά με τα συγκεκριμένα ζητήματα, για τη διάγνωση των οποίων απαιτούνται ειδικές γνώσεις επιστήμης, ως έγινε δεκτό ανωτέρω, συμπαρασύρει κάθε ευχέρεια του να πιθανολογήσει σχετικά με το αν θα διέτασσε τη χορήγηση των ασφαλιστικών μέτρων η ανάκληση των οποίων διώκεται και, συναφώς, με το δικαιολογημένο της διατήρησης της ισχύος τους (βλ. τα γινόμενα δεκτά στην υπό στοιχείο ΣΤ' μείζονα πρόταση που προηγήθηκε). Ως εκ τούτων, υφίσταται χρεία να αναβληθεί η συζήτηση, ενόψει της ως άνω ταχθείσας πραγματογνωμοσύνης, τόσο της υπό εξέταση αίτησης ανάκλησης, κατά το μέρος της που δεν κρίθηκε απορριπτέο, όσο και της πρόσθετης επ’ αυτής παρέμβασης, προκειμένου στη μετ' επανάληψη συζήτηση να σταθμισθεί η χρεία μη διατήρησης των ανωτέρω ασφαλιστικών μέτρων, ακόμα και σε στάδιο προ της έκδοσης οριστικής απόφασης επί της συναφούς ένδικης κύριας αγωγής, με ασφάλεια δικαίου επί τη βάσει δοθείσας επιστημονικής γνωμάτευσης σχετικά με την αντίληψη του μέσου ειδικού για την ερμηνεία των ως άνω κρίσιμων ζητημάτων. Σε κάθε περίπτωση, η συγκεκριμένη διαδικαστική επιλογή εδράζεται και στις ακόλουθες παραδοχές: α) η δυνατότητα επανάληψης της συζήτησης κατ άρθρο 254 ΚΙίολΔ υπάρχει και στη διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων (βλ. Κράνη, σε Κεραμέα/Κονδύλη/Νικα, ΕρμΚΠολΔ, Τόμος II, Αθήνα 2000, άρθρο 697, παρ. 4, σελ. 1367), β) η εξαγωγή κατά πιθανολόγηση κρίσης περι του - εγκείμενου στην αντίληψη του μέσου ειδικού για την ερμηνεία του επίδικου διπλώματος - πυρήνα της επίδικης διαφοράς, για τη διάγνωση του οποίου έχει ταχθεί κατά τα ανωτέρω πραγματογνωμοσύνη, θα ήταν πιθανό να αποτελέσει - έστω και καθ' υποφορά - παράγοντα επηρεασμού της. κρίσης ίων πραγματογνωμόνων που θα ορισθούν πιο κάτω, ενδεχόμενο που είναι δικαιοπολιτικά μη αποδεκτό, γ) απο πλευράς στάθμισης εννόμων συμφερόντων των εν προκειμένω διαδίκων στο παρόν στάδιο, δεδομένης της διάγνωσης της οκ άνω αδυναμίας προς μόρφωση δικαιοδοτικής κρίσης τόσο σε επίπεδο πλήρους δικανικής πεποίθησης όσο και επίπεδο πιθανολόγησης, κρίνεται ως έχον εντονότερη ανάγκη προστασίας το (οικονομικό) συμφέρον των εναγουσών - καθ' ων η αίτηση και η παρέμβαση προς αποτροπή της κυκλοφορίας ενός γενοσήμου φαρμακευτικού προϊόντος, που ενδέχεται να αξιολογηθεί ως προσβάλλον δικαίωμα ευρεσιτεχνίας επί πρωτοτύπου δικού τους φαρμακευτικού προϊόντος, κυρίως λόγω της δυσχερούς δυνατότητας αναστροφής των δυσμενών για τις ίδιες συνεπειών μια τέτοιας κυκλοφορίας, σε σχέση με το (οικονομικό) συμφέρον της εναγόμενης - αιτούσας και της προσθέτως υπέρ αυτής παρεμβαίνουσας προς άμεση εμπορία ενός τέτοιου γενοσήμου, η προσωρινή αναστολή της οποίας δεν θα τους αποφέρει σημαντικό οικονομικό πλήγμα, αφού στην πιθανή τελική μη κατάγνωση της σχετικής προσβολής, θα είναι δεδομένη για αυτές η είσοδος στην οικεία αγορά και η πλήρης παραγωγική εκμετάλλευση του επίμαχου προϊόντος τους, και δ) στο σκοπό της επίτευξης της ταχύτερης διάγνωσης της προκείμενης διαφοράς, τόσο στο πεδίο του σχηματισμού πλήρους δικανικής πεποίθησης όσο και στο πεδίο της πιθανολόγησης, θα συμβάλλει η θέση, ως κατωτέρω, συντόμων χρονικών διαστημάτων για την όρκιση των πραγματογνωμόνων που θα ορισθούν και την από αυτούς κατάρτιση της ταχθείσας πραγματογνωμοσύνης. Συνεκδοχικά, λοιπόν, κατόπιν όλων των παραπάνω, πρέπει, συνακδικαζόμένων των υπό κρίση ενδίκων βοηθημάτων και απορριπτόμενων όσα σε σχέση με αυτά κρίθηκαν απορριπτέα, να διαταχθεί κατά τα λοιπά η επανάληψη της συζήτησης απάντων τούτων στο ακροατήριο, κατά τα άρθρα 254 και 368 επ. του ΚΠολΔ, προκειμένου να συνταχθεί και να προσκομισθεί από τον επιμελέστερο των διαδίκων η αναφερόμενη στο διατακτικό της παρούσας έκθεση πραγματογνωμοσύνης, από δύο πραγματογνώμονες, έναν κλινικό φαρμακολόγο και μία τεχνολόγο φαρμάκων, που έχουν επιλεγεί εκτός του οικείου καταλόγου του παρόντος Δικαστηρίου, λόγω της μη συμπερίληψης επιστημόνων με τις συγκεκριμένες ειδικότητες σε αυτόν (βλ. άρθρο 372 ΚΠολΔ). Επιπλέον, στην παρούσα απόφαση δεν θα περιληφθεί διάταξη περί κατανομής των δικαστικών εξόδων, λόγω του μη οριστικού χαρακτήρα της (βλ. AΠ 1027/1992, ΕλλΔνη 1994, 3781).

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ

Συνεκδικάζει την από 20.03.2015 με γενικό αριθμό κατάθεσης 34205/20.03.2015 και αριθμό κατάθεσης δικογράφου 1135/20.03.2015 αγωγή και τις, με προτάσεις ασκηθείσες, από 09.09.2015 αίτηση ανάκλησης ασφαλιστικών μέτρων και πρόσθετη επ’αυτής παρέμβαση, αντιμωλία των διαδίκων.

Διατάσσει την επανάληψη της συζήτησης στο ακροατήριο κατά τα λοιπά, προκειμένου να διενεργηθεί πραγματογνωμοσύνη, η οποία θα διεξαχθεί με μέριμνα του επιμελέστερου των διαδίκων.

Διορίζει, ελλείψει κλινικών φαρμακολόγων και τεχνολόγων φαρμάκων στον οικείο κατάλογο του παρόντος Δικαστηρίου, πραγματογνώμονες τους: α) ..., Καθηγητή και Διευθυντή του Εργαστηρίου Κλινικής Φαρμακολογίας του Τμήματος Ιατρικής της Σχολής Επιστημών Υγείας του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, κάτοικο Λάρισας, οδός ..., τηλ. ..., και β) ..., Καθηγήτρια και Διευθύντρια του Εργαστηρίου Φαρμακευτικής Τεχνολογίας του Τμήματος Φαρμακευτικής της Σχολής Επιστημών Υγείας του Πανεπιστημίου Πατρών, κάτοικο ..., τηλ. ..., οι οποίοι, αφού δώσουν τον όρκο που προβλέπεται από το νόμο, ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου, μέσα σε προθεσμία πέντε (5) ημερών από την επομένη της κοινοποίησης σε αυτούς της παρούσας απόφασης, σε ημέρα και ώρα που θα ορισθεί από τη Γραμματεία, λάβουν γνώση της αγωγής, των προτάσεων των διαδίκων και της απόφασης αυτής, καθώς και των εγγράφων της δικογραφίας που είναι χρήσιμα για τη διεξαγωγή της πραγματογνωμοσύνης, και ζητήσουν κάθε απαιτούμενη διευκρίνιση ή πληροφορία από τους διαδίκους ή από τους πληρεξούσιους τους δικηγόρους ή οπό τρίτα αξιόπιστα πρόσωπα, και οποιοδήποτε άλλο στοιχείο κρίνουν σκόπιμο, 8α γνωμοδοτήσουν εγγράφως με πλήρως αιτιολογημένη κοινή έκθεση τους (άρθρο 383 παρ. 2 ΚΠολΔ), στην οποία θα αναφέρουν κάθε χρήσιμο στοιχείο για τη διαλεύκανση της υπόθεσης και την οποία θα καταθέσουν στη Γραμματεία του Δικαστηρίου τούτου μέσα σε προθεσμία δεκαπέντε (15) ημερών απο την ημέρα της όρκισης τους, για τα ακόλουθα ζητήματα: α) αν το Διαδερμικό Θεραπευτικό Σύστημα που περιγράφεται στην αξίωση 1 του υπ' αριθμ. ΕΡ 2202219 Β1/12.06.2013 ευρωπαϊκού διπλώματος ευρεσιτεχνίας ταυτίζεται με το Διαδερμικό Θεραπευτικό Σύστημα (έμπλαστρο) της πρώτης ενάγουσας με την εμπορική ονομασία EXELON 4,6 mg/24h.r, κατά τρόπο ώστε το δεύτερα να αποτελεί υλοποίηση του πρώτου, και β) ποια η αντίληψη του μέσου ειδικού, κατα το χρόνο απονομής, σχετικά με την ερμηνεία της αξίωσης 1 του υπ' αριθμ. ΕΡ 2202219 Β1/12.06.2013 ευρωπαϊκού διπλώματος ευρεσιτεχνίας, ως τούτη συναρτάται με την περιγραφή και τα παραδείγματα, προς το σκοπό της συνάφεια προς τον καθορισμό του τεχνικού προβλήματος που επιλύει η υποκείμενη εφεύρεση, και, ειδικότερα, αν σε ουσιώδες τεχνικό χαρακτηριστικό της εν λόγω αξίωσης αναδεικνύεται η δόση εκκίνησης της ριβαστιγμίνης που εξασφαλίζεται μέσω του περιγραφόμενου σε αυτή Διαδερμικού Θεραπευτικού Συστήματος (δηλαδή, το τεχνικό χαρακτηριστικό υπ' αριθμ. 4), σε συνάφεια προς τον εντοπισμό της επιτευχθείσας τεχνικής λύσης στη χορήγηση του αντίστοιχου φορτίου, ως νέου δοσολογικού σχήματος θεραπευτικά αποτελεσματικού και χωρίς παρενέργειες, σε ποσότητα μεγαλύτερη από αυτή που ήταν μέχρι την απονομή του διπλώματος γνωστή δια της χορήγησης της ανώτεροι ουσίας από το στόμα, ή αν σε ουσιώδη - ανεξάρτητα τεχνικά χαρακτηριστικά της περί ης ο λόγος αξίωσης αναδεικνύονται τα ίδια τα δομικά στοιχεία των δύο στρωμάτων του Διαδερμικού Θεραπευτικού Συστήματος που περιγράφεται σε τούτη (δηλαδή, τα τεχνικά χαρακτηριστικά υπ' αριθμ. 4.1 και 4.2), σε συνάρτηση προς την εξειδίκευση της επιτευχθείσας τεχνικής λύσης στις ιδιότητες κάποιου από αυτά ή και αμφοτέρων, και ιδίως στην τεχνική δυνατότητα χρήσης ενός επιπρόσθετου συγκολλητικού στρώματος πολυμερούς σιλικόνης προκειμένου να βελτιωθούν οι συγκολλητικές ιδιότητες ενός Διαδερμικού Θεραπευτικού Συστήματος χορήγησης ριβαστιγμίνης χωρίς ταυτόχρονα να μειώνεται η αποδέσμευση της εν λόγω δραστικής ουσίας διαμέσου του δέρματος του ασθενούς.

Κρίθηκε και αποφασίσθηκε στην Αθήνα, στις 18.11.2015.

Η ΠΡΟΕΔΡΟΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ

Δημοσιεύθηκε σε έκτακτη δημόσια στο ακροατήριο του συνεδρίαση, στην Αθήνα, στις 08.12.2015.

Η ΠΡΟΕΔΡΟΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ