ΠΠρΑθ 354/2013

Αγωγή διαζυγίου - Διεθνής δικαιοδοσία - Δίκαιο ΕΕ - Εφαρμοστέο δίκαιο - Ισχυρός κλονισμός των σχέσεων των διαδίκων -.

Ο ενάγων Έλληνας υπήκοος ζητεί να λυθεί ο γάμος του με την εναγομένη Γερμανίδα υπήκοο. Δίκαιο ΕΕ σχετικά με τη διεθνή δικαιοδοσία. Εφόσον κατά τον χρόνο επιδόσεως της κρινόμενης αγωγής οι διάδικοι δεν είχαν κοινή ιθαγένεια ούτε κοινή συνήθη διαμονή, η κρινόμενη διαφορά διέπεται από το δίκαιο με το οποίο οι διάδικοι κατά τον κρίσιμο χρόνο συνδέονταν στενότερα. Εφαρμοστέο το ελληνικό δίκαιο. Ισχυρός κλονισμός των σχέσεων των διαδίκων από λόγο που αφορά το πρόσωπο και των δύο. Απαγγελία της λύσεως του μεταξύ των διαδίκων γάμου.

ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ

ΤΜΗΜΑ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ

ΚΑΙ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΑΝΗΛΙΚΩΝ

ΑΡΙΘΜΟΣ ΑΠΟΦΑΣΕΩΣ 354/2013

ΤΟ ΠΟΛΥΜΕΛΕΣ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ

Αποτελούμενο από τους Δικαστές Ιωάννα Κοσίνα, Πρόεδρο Πρωτοδικών, Αλεξία - Ελένη Ντόρλη, Πρόεδρο Πρωτοδικών - Εισηγήτρια, εκτελούσα χρέη Πρωτοδίκη, Πολυξένη Τσουκαλά, Πρωτοδίκη και από την Γραμματέα Ελένη Ορφανού.

Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριο του στις 14-5-2012 για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ:

Του ενάγοντος: ..., κατοίκου Ελευσίνας Αττικής, ο οποίος παραστάθηκε με την πληρεξούσια δικηγόρο του Χαρίκλεια Αμπατζή - Πολυζωγοπούλου.

Της εναγομένης: ... που διαμένει προσωρινά στην Γερμανία, η όποια παραστάθηκε μετά των πληρεξουσίων δικηγόρων της Κωνσταντίνος Παπακώστα και Αριστείδη Κοντοάγγελο.

Ο ενάγων ζητεί να γίνει δεκτή η από 10-3-2011 αγωγή του, που κατατέθηκε στη Γραμματεία του Δικαστηρίου τούτου με γενικό αριθμό κατάθεσης 59105/2011 και αριθμό κατάθεσης δικογράφου 3352/2011, προσδιορίστηκε για τη δικάσιμο της 31-10-2011 οπότε και αναβλήθηκε για τη δικάσιμο, που αναφέρεται παραπάνω και γράφτηκε στο πινάκιο

Κατά τη συζήτηση της υπόθεσης οι πληρεξούσιοι δικηγόροι των διαδίκων ανέπτυξαν τους ισχυρισμούς τους και ζήτησαν να γίνουν δεκτά όσα αναφέρονται στα πρακτικά και τις προτάσεις τους.

ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ

ΣΚΕΦΤΗΚΕ ΚΑΤΑ ΤΟ ΝΟΜΟ

Από το συνδυασμό των άρθρων 16 και 14 του ΑΚ σαφώς προκύπτει ότι το διαζύγιο διέπεται από το δίκαιο, που διέπει τις προσωπικές σχέσεις των συζύγων, ήτοι κατά σειρά: α) από το δίκαιο της κοινής κατά τη διάρκεια του γάμου ιθαγένειας των συζύγων, εφόσον ο ένας τη διατηρεί, β) από το δίκαιο της τελευταίας κατά τη διάρκεια του γάμου κοινής συνήθους διαμονής τους και γ) από το δίκαιο με το οποίο οι σύζυγοι συνδέονται στενότερα, πλην όμως κρίσιμο χρονικό σημείο για τη διαπίστωση της συνδρομής και των τριών αυτών συνδετικών στοιχείων, με τη σειρά, που καθορίζει η διάταξη του άρθρου 14 του ίδιου Κώδικα, είναι, σύμφωνα με το άρθρο 16 του ίδιου Κώδικα, ο χρόνος έναρξης της διαδικασίας του διαζυγίου, ο οποίος συμπίπτει με το χρόνο άσκησης της σχετικής αγωγής. Επομένως, αν κατά τον χρόνο αυτό οι σύζυγοι δεν έχουν ιθαγένεια, ούτε κοινή συνήθη διαμονή, γεγονός που, στη δεύτερη περίπτωση, συμβαίνει όταν η συμβίωση τους έχει διακοπεί σε προγενέστερο χρόνο, το διαζύγιο τους διέπεται από το δίκαιο με το οποίο αυτοί κατά τον ίδιο, ως άνω, κρίσιμο χρόνο, συνδέονται στενότερα (Γ. Παπαδημητρίου, Οικογενειακό Δίκαιο, Β' έκδοση, σελ. 37 - 38, Ζωή Παπασιώπη - Πασιά, Το εφαρμοστέο δίκαιο επί του διαζυγίου στις ελληνικές και διεθνείς συγκρούσεις νόμων, 1997, σελ. 143 - 144, Εφ Δωδ 140/2005).

Στην προκειμένη περίπτωση ο ενάγων Έλληνας υπήκοος με την υπό κρίση αγωγή ζητεί να λυθεί ο γάμος του με την εναγομένη Γερμανίδα υπήκοο λόγω ισχυρού κλονισμού της έγγαμης σχέσης τους από λόγο, που αφορά αποκλειστικά το πρόσωπο της εναγομένης.

Με τέτοιο περιεχόμενο και αίτημα η αγωγή, για την εκδίκαση της οποίας το Δικαστήριο τούτο, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 3 παρ. 1 περ. ι του Κανονισμού του Συμβουλίου της ΕΚ 2201/2003 για την αναγνώριση και την εκτέλεση αποφάσεων στις γαμικές διαφορές και τις διαφορές γονικής μέριμνας έχει διεθνή δικαιοδοσία, ως δικαστήριο του κράτους μέλους στο έδαφος του οποίου ευρίσκεται η συνήθης διαμονή των συζύγων, αρμοδίως καθ' ύλην και κατά τόπο (άρθρα 18 παρ.1 και 39 Κ.Πολ.Δ) και παραδεκτώς φέρεται προς συζήτηση κατά την ειδική διαδικασία των γαμικών διαφορών των άρθρων 592 επ. Κ.Πολ.Δ. Περαιτέρω ο ενάγων είναι Έλληνας υπήκοος και η εναγομένη υπήκοος Γερμανίας, επομένως κατά το χρόνο επιδόσεως της κρινόμενης αγωγής, ήτοι στις 4-6-2011, οι διάδικοι δεν είχαν κοινή ιθαγένεια, ούτε κοινή συνήθη διαμονή, διότι η συμβίωση τους είχε διακοπεί σε προγενέστερο χρόνο. ’ρα, σύμφωνα με τα εκτεθέντα στην ανωτέρω νομική σκέψη, η κρινόμενη διαφορά διέπεται από το δίκαιο, με το οποίο οι διάδικοι, κατά τον ως άνω κρίσιμο χρόνο συνδέονταν στενότερα. Το δίκαιο, δε αυτό είναι το ελληνικό διότι, αφενός μεν ο εναγόμενος έχει ελληνική ιθαγένεια, αφετέρου δε οι διάδικοι, μετά την τέλεση του γάμου τους, εγκαταστάθηκαν και συμβίωσαν έως την έναρξη της διαστάσεως τους στην Ελλάδα. Με βάση τα προαναφερόμενα η αγωγή είναι νόμιμη και στηρίζεται στις προπαρατεθείσες διατάξεις καθώς και σε εκείνες των άρθρων 1438, 1439 εδαφ. α' και β' ΑΚ, το οποίο εφαρμόζεται όπως ισχύει μετά την τροποποίηση του με το άρθρο 3 του Ν. 3500/2006 και 176 Κ.Πολ.Δ. Πρέπει, κατά συνέπεια να ερευνηθεί, περαιτέρω και ως προς την ουσιαστική της βασιμότητα απορριπτόμενου ως αλυσιτελώς προβληθέντος του αιτήματος της εναγομένης περί εκδόσεως προδικαστικής απόφασης του Δικαστηρίου τούτου περί της διεθνούς δικαιοδοσίας αναβάλλοντας την έκδοση απόφασης επί της ουσίας και τούτο διότι η έκδοση προδικαστικής απόφασης έχει καταργηθεί με το άρθρο 14 παρ1 του Ν. 2915/2001 και από ουδεμία διάταξη του κώδικα πολιτικής δικονομίας προβλέπεται η δυνατότητα αναβολής η αναστολής εκδίκασης της αγωγής προκειμένου να χορηγηθεί στον εναγόμενο η δυνατότητα να ασκήσει αντίθετη αγωγή.

Από την εκτίμηση των ενόρκων καταθέσεων των μαρτύρων απόδειξης, που εξετάστηκαν στο ακροατήριο του Δικαστηρίου τούτου και περιέχεται στα ταυτάριθμα με την απόφαση πρακτικά δημόσιας συνεδρίασης τούτου και των εγγράφων, που προσκομίζουν και επικαλούνται οι διάδικοι τα οποία λαμβάνονται υπόψη είτε ως αυτοτελή αποδεικτικά μέσα είτε ως δικαστικά τεκμήρια μεταξύ των οποίων και οι ληφθείσες στα πλαίσια της δίκης των ασφαλιστικών μέτρων και προσκομισθείσες από τον ενάγοντα ένορκες βεβαιώσεις (ΑΠ 554/2012 δημοσίευση ΤΝΠ Νόμος, ΕφΑΔ 2012/878) αποδεικνύονται τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά:

Οι διάδικοι τέλεσαν πολιτικό γάμο στις 2-6-2001 στην πόλη Kitzscher της Γερμανίας και στη συνέχεια στις 24-7-2004 τέλεσαν νόμιμο θρησκευτικό γάμο στην Ελευσίνα Αττικής, όπως τούτο προκύπτει από την υπ' αριθμ. .../2003 ληξιαρχική πράξη γάμου του Ειδικού Ληξιαρχείου. Από τον γάμο τους απέκτησαν τρία τέκνα την ... η οποία γεννήθηκε στις 23-9-2001, την ..., η οποία γεννήθηκε στις 4-1-2004 και την ..., η όποια γεννήθηκε στις 18-8-2006. Μετά το γάμο τους εγκαταστάθηκαν στην Ελευσίνα Αττικής. Αρχικά η συμβίωση τους υπήρξε αρμονική, αλλά περί τις αρχές του έτους 2010 μετά την επιστροφή τους από την Γερμανία όπου παρέμειναν οικογενειακώς για τις διακοπές των Χριστουγέννων η εναγομένη επέδειξε αντισυζυγική συμπεριφορά. Ειδικότερα γνωστοποίησε στον ενάγοντα κατά τη διάρκεια του γάμου της εξακολουθεί να επικοινωνεί με τον πρώην σύντροφο της .... Έκτοτε επήλθε φυσική και ψυχική απομάκρυνση της εναγομένης από τον ενάγοντα παρά το γεγονός ότι εξακολουθούσαν να μοιράζονται την ίδια στέγη.

Ακολούθησαν συνεχείς έριδες και διαπληκτισμοί μεταξύ των διαδίκων αναφορικώς με τον τόπο διαμονής των τέκνων τους και τούτο, διότι η εναγομένη επιθυμούσε να εγκαταλείψει οριστικά την Ελλάδα και να εγκατασταθεί μόνιμα μαζί με τα τέκνα της στην Γερμανία παρά τις ισχυρές αντιρρήσεις, που προέβαλε ο ενάγων. Συμμορφούμενη με την ανωτέρω απόφαση της αρχικά επιχείρησε να μετοικήσει με τα τέκνα της στην Γερμανία περί τον Φεβρουάριο του έτους 2010 ενέργεια η οποία δεν ολοκληρώθηκε μετά την παρέμβαση της αστυνομίας η οποία κλήθηκε από τον ενάγοντα καθότι διαφωνούσε με την απόφαση της εναγομένης. Ακολούθησε ένα χρονικό διάστημα κατά το οποίο οι διάδικοι μετά από την άσκηση εκατέρωθεν αιτήσεων ασφαλιστικών μέτρων αναφορικώς με την επιμέλεια και τη διατροφή των ανήλικων τέκνων τους διαβλέποντας το γεγονός ότι διαλύεται η οικογένεια τους προσπάθησαν να άρουν τις προσωπικές διάφορες και συνέχισαν να συμβιώνουν στη συζυγική οικία. Την 1η Ιουλίου 2010 η εναγομένη με τη βοήθεια του αδελφού του ενάγοντος μετέβη με τα τέκνα της στο αεροδρόμιο Ελευθέριος Βενιζέλος, προκειμένου να επισκεφτεί τους συγγενείς της στην Γερμανία για τις θερινές διακοπές αλλά την τελευταία στιγμή ανετράπη η αναχώρηση της λόγω υποβολής μηνύσεως εκ μέρους του ενάγοντος σε βάρος της για το αδίκημα της αρπαγής ανηλίκων. Τελικώς η εναγομένη μετά τη συναίνεση του συζύγου και την ανάκληση της μήνυσης αναχώρησε για την Γερμανία με τα ανήλικα τέκνα τους όπου και παρέμεινε το χρονικό διάστημα από 5 Ιουλίου 2010 έως την 1 Αύγουστου 2010, οπότε και επέστρεψε στην Ελλάδα. Ωστόσο μετά την επιστροφή της από τις θερινές διακοπές η συμβίωση με το σύζυγο της κατέστη αφόρητη λόγω του εριστικού και βίαιου χαρακτήρα του. Ειδικότερα την 11-8-2010 κατά τη διάρκεια διαφωνίας τους ο ενάγων της απέσπασε την τσάντα της και στην προσπάθεια της να την πάρει την έσπρωξε βίαια προς την σκάλα της οικίας τους, το πάσο της κουζίνας και τον ανεμιστήρα με αποτέλεσμα να τραυματιστεί ελαφρά περιστατικό που έλαβε χώρα παρουσία και τριών ανηλίκων τέκνων τους. Την επομένη ημέρα η εναγομένη επισκέφτηκε την ιατροδικαστική υπηρεσία και εν συνέχεια την 13η-8-2010 αναχώρησε μαζί με τα τέκνα της για την Πάτρα όπου προθυμοποιήθηκε να την φιλοξενήσει μια φίλη της. Ακολούθως την 17-8-2010 η εναγομένη φοβούμενη για τη σωματική της ακεραιότητα δεν επέστρεψε στη συζυγική οικία, αλλά κατέφυγε στο Εθνικό Κέντρο Κοινωνικής Αλληλεγγύης (ΕΚΚΑ) μαζί με τα τέκνα της όπου και φιλοξενήθηκε μέχρι τα τέλη Νοεμβρίου 2010 και την 1 Δεκεμβρίου 2010 μετέβη οριστικά με τα ανήλικα τέκνα της στην Γερμανία. Αποτέλεσμα της ανωτέρω συμπεριφοράς των διαδίκων ήταν η διακοπή της έγγαμης συμβίωσης τους από τις 17 Αυγούστου 2010 και η χωριστή διαβίωση τους χωρίς να υφίσταται πλέον πρόθεση επανασυμβίωσης. Από τα ανωτέρω πραγματικά περιστατικά αποδεικνύεται ότι οι σχέσεις των διαδίκων έχουν κλονιστεί τόσο ισχυρά από λόγο, που αφορά το πρόσωπο και των δυο, ώστε βάσιμα η εξακολούθηση της έγγαμης σχέσης τους να είναι πλέον αφόρητη για τον ενάγοντα. Κατά συνέπεια η υπό κρίση αγωγή πρέπει να γίνει δεκτή ως ουσιαστικά βάσιμη, να απαγγελθεί η λύση του μεταξύ των διαδίκων γάμου και να καταδικαστεί η εναγομένη, που ηττάται, στα δικαστικά έξοδα του ενάγοντος (άρθρα 176 Κ.Πολ.Δ), κατά τα ειδικότερα διαλαμβανόμενα στο διατακτικό.

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ

Δικάζει κατ' αντιμωλία των διαδίκων.

Δέχεται την αγωγή.

Απαγγέλλει τη λύση του πολιτικού γάμου των διαδίκων, που τελέστηκε στην πόλη Kitzscher της Γερμανίας στις 2-6-2001 και του θρησκευτικού γάμου των διαδίκων που τελέστηκε στην Ελευσίνα στις 24-7-2004.

Καταδικάζει την εναγόμενη στην πληρωμή των δικαστικών εξόδων του ενάγοντος το ύψος των οποίων ορίζει στο ποσό των τετρακοσίων (400) ευρώ.

Κρίθηκε, αποφασίστηκε στην Αθήνα στις 21-1-2013.

Η ΠΡΟΕΔΡΟΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ

Δημοσιεύθηκε σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριο του στην Αθήνα στις 24-1-2013, χωρίς να παρευρίσκονται οι διάδικοι και οι πληρεξούσιοι δικηγόροι τους.

Η ΠΡΟΕΔΡΟΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ