ΠΠρΑθ 1018/2014

 

Ειδική Διαδικασία Διαφόρων από ζημίες αυτοκινήτων - Απόδειξη - Επαναφορά των πραγμάτων στην προτέρα κατάσταση - Τόκοι -.

 

Υποχρέωση για προσκόμιση μέχρι το πέρας της συζήτησης στο ακροατήριο όλων των επικαλουμένων με τις προτάσεις αποδεικτικών μέσων, εκτός εάν πρόκειται για έγγραφο που προσκομίζεται για απόκρουση ισχυρισμού που προτάθηκε πρώτη φορά κατά την συζήτηση, οπότε είναι επιτρεπτή η προσκομιδή του μέσα στην προθεσμία για την προσθήκη- αντίκρουση. Έτσι η λήψη υπόψη από το δικαστήριο επικληθέντος αποδεικτικού μέσου [τιμολογίων και αντίγραφο βιβλίου εισερχόμενων-εξερχόμενων οχημάτων του συνεργείου επισκευής] για απόδειξη ισχυρισμού που είχε προταθεί πριν από την συζήτηση, χωρίς αυτό να προσκομιστεί μέχρι τέλους αυτής, συνιστά παρά το νόμο λήψη υπόψη αποδείξεων που δεν προσκομίστηκαν. Κρίση ότι απαραδέκτως ελήφθησαν υπόψιν τα ως άνω αποδεικτικά στοιχεία. Δεκτός ο σχετικός λόγος της έφεσης. Μη απόδειξη της έκτασης των ζημιών και της απώλειας εισοδημάτων που των εναγόντων-εφεσίβλητων που απορρίπτονται ως αναπόδεικτα. Επαναφορά των πραγμάτων στην προτέρα κατάσταση υποβάλλεται όσο εκκρεμεί η κατ’ έφεση δίκη ακόμη και με τις προτάσεις του εκκαλούντος. Συνίσταται στην απόδοση χρημάτων, τόκων κλπ. Οι τόκοι αρχίζουν μόνον από την επίδοση στον υπόχρεο εφεσίβλητο της απόφασης που διαστάσει την απόδοση του ποσού που καταβλήθηκε για αποφυγή εκτελέσεως η του κηρυχθέντος σαν προσωρινά εκτελεστού. Δεκτή η αίτηση επαναφοράς των πραγμάτων στην προτέρα κατάσταση.

 

 

ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ

ΤΜΗΜΑ ΕΦΕΣΕΩΝ

 

 

ΑΡΙΘΜΟΣ ΑΠΟΦΑΣΕΩΣ 1018/2014

 

ΤΟ ΠΟΛΥΜΕΛΕΣ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ

 

      ΑΠΟΤΕΛΟΥΜΕΝΟ από χους Δικαστές Μαρία Σακελλαροπούλου, Πρόεδρο Πρωτοδικών, Μαρία Χρυσού, Πρωτοδίκη - Εισηγήτρια, Πέτρο Καραγκουνίδη, Πρωτοδίκη, και από τη Γραμματέα Σταυρούλα Γαλάνη.

 

      ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΕ δημόσια στο ακροατήριο του, στις 27 Σεπτεμβρίου 2013, για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ:

 

      ΤΩΝ ΕΚΚΑΛΟΥΣΩΝ : 1. Της ανώνυμης ασφαλιστικής εταιρείας με την επωνυμία «NATIONAL UNION» που εδρεύει στο Μαρούσι Αττικής (επί της λεωφ. Κηφισίας αριθμ. 119) και εκπροσωπείται νόμιμα, 2. της …, κατοίκου Περιστερίου Αττικής, (επί της οδού …), τους οποίους εκπροσώπησε στο Δικαστήριο ο πληρεξούσιος δικηγόρος τους Στέλιος Μπεζαντές, ο οποίος κατέθεσε δήλωση.

 

       ΤΩΝ ΕΦΕΣΙΒΛΗΤΩΝ : 1. …  και 2. …, κατοίκων αμφοτέρων Χαϊδαρίου Αττικής (επί της οδού …), οι οποίοι δεν εμφανίστηκαν στο Δικαστήριο, ούτε εκπροσωπήθηκαν από πληρεξούσιο δικηγόρο.

 

Οι ενάγοντες και ήδη εφεσίβλητοι με την από 30.7.2009 αγωγή τους ενώπιον του Ειρηνοδικείου Περιστερίου (αριθμός κατάθεσης στη Γραμματεία του Ειρηνοδικείου Περιστερίου 302/2009), ζήτησαν να γίνουν δεκτά όσα αναφέρονται σε αυτή. Το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο εξέδωσε τη με αριθμό 162/2010 απόφαση του, με την οποία έκανε εν μέρει δεκτή την αγωγή των εφεσίβλητων. Την απόφαση αυτή προσέβαλαν οι εναγόμενες και ήδη εκκαλούσες με την από 2.11.2010 έφεση τους ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου, η οποία κατατέθηκε στη Γραμματεία του Ειρηνοδικείου Περιστερίου με  αριθμό κατάθεσης 27/4.11.2010 και στη Γραμματεία του παρόντος Δικαστηρίου για ορισμό δικασίμου με γενικό αριθμό κατάθεσης 196267/2010 και αριθμό κατάθεσης δικογράφου 3618/2010  προσδιορίστηκε για  τη δικάσιμο που αναφέρεται στην αρχή της παρούσας και γράφτηκε στο πινάκιο με αριθμό ΙΑ2/25.

 

 

      Κατά τη συζήτηση της υπόθεσης μετά από εκφώνηση της με τη σειρά της από το πινάκιο ο πληρεξούσιος Δικηγόρος των εκκαλουσών δεν παραστάθηκε, αλλά είχε προκαταθέσει δήλωση και έγγραφες προτάσεις.

 

 

ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ

 

ΣΚΕΦΤΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ

 

 

Η υπό κρίση από 2.11.2010 έφεση των εκκαλουσών, η οποία κατατέθηκε στο Ειρηνοδικείο Περιστερίου στις 4.11.2010 με αριθμό κατάθεσης δικογράφου 27/2010 και αντίγραφο της στο παρόν Δικαστήριο στις 18.11.2010  (με γενικό αριθμό κατάθεσης 196267/2010 και αριθμό κατάθεσης δικογράφου 3618/2010) κατά  της με αριθμό 162/2010 οριστικής απόφασης του Ειρηνοδικείου

Περιστερίου, η οποία εκδόθηκε κατά την ειδική διαδικασία των διαφορών από ζημίες που προκλήθηκαν από αυτοκίνητο (άρθρα 666, 667, 670-676 και 681 Α ΚΠολΔ), έχει ασκηθεί νομότυπα (άρθρα 495 και 511 ΚΠολΔ) και εμπρόθεσμα σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 518 παρ.1 του ΚΠολΔ, ήτοι εντός της προθεσμίας των 30 ημερών από την εκ μέρους των εφεσίβλητων επίδοση της εκκαλουμένης αποφάσεως στις εκκαλούσες, δοθέντος ότι η εν λόγω απόφαση επιδόθηκε σε αυτές στις 14.10.2010 (βλ. σχετικώς την επισημείωση του διενεργούντος την επίδοση δικαστικού επιμελητή στο Πρωτοδικείο Αθηνών …, στο σώμα της εκκαλουμένης) και η έφεση κατατέθηκε στη Γραμματεία του εκδόσαντος την εκκαλουμένη απόφαση Δικαστηρίου, ήτοι του Ειρηνοδικείου Περιστερίου στις 4.11.2010. Ως εκ τούτου, η υπό κρίση έφεση, νόμιμα φερόμενη προς συζήτηση στο Δικαστήριο αυτό (άρθρα 18 παρ. 2, 511, 513 παρ. 2, 518 παρ. 2 σε συνδυασμό με άρθρο 591 παρ. 1 ΚΠολΔ) πρέπει να γίνει τυπικά δεκτή (άρθρο 532 ΚΠολΔ) και να εξεταστεί περαιτέρω κατά την ίδια ειδική διαδικασία ως προς το παραδεκτό και το νόμω και ουσία βάσιμο των λόγων της (άρθρο 533 παρ. 1 ΚΠολΔ).

 

 

      Από τις προσκομιζόμενες μετ' επικλήσεως από τις εκκαλούσες με αριθμούς 9202 Β/25.11.2010 και 9203 Β/25.11.2010 εκθέσεις επιδόσεως της δικαστικής επιμελήτριας στο Πρωτοδικείο Αθηνών …, αποδεικνύεται ότι κυρωμένο αντίγραφο της υπό κρίση έφεσης, με τις πράξεις κατάθεσης στο πρωτοβάθμιο Δικαστήριο και το παρόν Δικαστήριο και ορισμού δικασίμου για σημερινή δικάσιμο με κλήση για εμφάνιση, επιδόθηκε νόμιμα και εμπρόθεσμα με επιμέλεια των εκκαλουσών στους εφεσίβλητους. Ωστόσο, όταν η υπόθεση εκφωνήθηκε από τη σειρά του οικείου πινακίου, οι εφεσίβλητοι δεν εμφανίστηκαν ούτε εκπροσωπήθηκαν στο Δικαστήριο από πληρεξούσιο δικηγόρο κατά την αναφερόμενη στην αρχή αυτής της απόφασης συνεδρίαση. Επομένως οι εφεσίβλητοι πρέπει να δικαστούν ερήμην, η συζήτηση όμως της εφέσεως να διεξαχθεί ως να ήταν και οι εφεσίβλητοι παρόντες (άρθρο 524 παρ. 4 ΚΠολΔ, όπως ισχύει μετά την τροποποίηση του από την παρ. 1 του άρθρου 44 του ν. 3994/2011).

 

 

      Με την από 30.7.2009 και με αριθμό κατάθεσης 302/2009 αγωγή τους ενώπιον του Ειρηνοδικείου Περιστερίου, οι ενάγοντες και ήδη εφεσίβλητοι εξέθεταν ότι από αποκλειστική υπαιτιότητα της πρώτης των εναγομένων και ήδη δεύτερης των εκκαλουσών, η οποία οδηγούσε το με αριθμό κυκλοφορίας ΒΟΜ … αυτοκίνητο ΙΧΕ, ιδιοκτησίας της, το οποίο ήταν ασφαλισμένο για την έναντι τρίτων αστική του ευθύνη στη δεύτερη των εναγομένων ασφαλιστική εταιρία και ήδη πρώτη των εκκαλουσών, προκάλεσε φθορές και βλάβες στο με αριθμό κυκλοφορίας TAB … ΔΧΕ αυτοκίνητο, ιδιοκτησίας τους κατ' ισομοιρία, κατά τη σύγκρουση των οχημάτων που έγινε υπό τις συνθήκες που αναφέρονται στην αγωγή τους. Με αυτό το περιεχόμενο ζήτησαν να υποχρεωθούν οι εναγόμενες να τους καταβάλουν στον καθένα από αυτούς εις ολόκληρο και νομιμοτόκως από την επίδοση της αγωγής τους: α) το ποσό των 3.059,49 € ·2 για την αγορά ανταλλακτικών και εργασίες επισκευής του αυτοκινήτου τους, β) το ποσό των 2.279,20 € -2 για τη μείωση της αγοραστικής του αξίας, γ) το ποσό των 1.080,00 € ·2 για διαφυγόντα κέρδη και δ) το ποσό των 400 € στον καθένα τους για τη χρηματική τους ικανοποίηση λόγω της ηθικής βλάβης που υπέστησαν. Επίσης, ζήτησαν να κηρυχθεί η εκδοθησομένη απόφαση προσωρινά εκτελεστή και να καταδικαστούν οι εναγόμενοι στα δικαστικά τους έξοδα. Το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο με την εκκαλούμενη οριστική απόφαση του δίκασε την ως άνω αγωγή και αφού την έκρινε νόμιμη θεωρώντας ως αποκλειστικά υπαίτιο του ατυχήματος την οδηγό του υπ' αριθμ. κυκλοφορίας ΒΟΜ-… ΙΧΕ αυτοκινήτου, έπειτα από δικαστική ομολογία των εναγομένων ως προς τις συνθήκες επέλευσης της ενδίκου συγκρούσεως, με δήλωση του πληρεξουσίου δικηγόρου τους, που καταχωρίσθηκε στα πρακτικά, έκανε εν μέρει δεκτή την ως άνω αγωγή ως Βάσιμη κατ’ ουσίαν υποχρεώνοντας τις εναγόμενες να καταβάλουν η κάθε μια τους εις ολόκληρο σε καθένα εκ των εναγόντων το ποσό των 1.849,70 € με το νόμιμο-τόκο από την επομένη της επιδόσεως της αγωγής. Κατά της απόφασης αυτής παραπονούνται οι εναγόμενες και ήδη εκκαλούσες για τους αναφερόμενους στην έφεση τους λόγους, οι οποίοι ανάγονται σε εσφαλμένη ερμηνεία και εφαρμογή του νόμου ως προς τα  αποδεικτικά μέσα που έλαβε ή δεν έλαβε υπόψη της η εκκαλουμένη καθώς και Α για εσφαλμένη και πλημμελή εκτίμηση των αποδείξεων κατά το κεφάλαιο της έκτασης των ζημιών και της ηθικής βλάβης που υπέστησαν οι ενάγοντες, ζητώντας να εξαφανισθεί άλλως να μεταρρυθμισθεί η εκκαλουμένη απόφαση και να απορριφθεί η αγωγή των εναγόντων στο σύνολο της.

 

 

      Από τις διατάξεις των άρθρων 270 παρ. 1 και 4, 591 παρ. 1, 670 (που έχει εφαρμογή και στην κατ’έφεση δίκη βλ. ΕφΑθ 4223/1992 ΑρχΝ 44.610 και ΠΠρΑθ 1807/2010 Δημ. ΝΟΜΟΣ), 671 παρ. 2 και 3, 674 παρ. 2 και 681A' του ΚΠολΔ, σε συνδυασμό με εκείνη του άρθρου 237 παρ. 16 του ιδίου Κώδικα, κατά την οποία οι διάδικοι μαζί με τις προτάσεις πρέπει να καταθέσουν τα επικαλούμενα αποδεικτικά μέσα, προκύπτει όχι στην ειδική διαδικασία των διαφορών για ζημίες από αυτοκίνητο οι διάδικοι μέχρι το τέλος της συζήτησης της υπόθεσης στο ακροατήριο, προσκομίζουν όλα τα αποδεικτικά των ισχυρισμών τους μέσα και όχι για να ληφθούν υπόψη από το δικαστήριο που δικάζει την υπόθεση κατά την παραπάνω ειδική διαδικασία, αποδεικτικά μέσα που προσκόμισαν οι διάδικοι προς απόδειξη ισχυρισμών που έχουν προταθεί, πρέπει να γίνει άμεση επίκληση και προσκομιδή αυτών το αργότερο μέχρι το τέλος της συζήτησης στο ακροατήριο, εκτός αν πρόκειται για έγγραφο που προσκομίζεται για απόκρουση ισχυρισμού που προτάθηκε για πρώτη φορά κατά τη συζήτηση, οπότε είναι επιτρεπτή η προσκομιδή του μετά τη συζήτηση, μέσα στη προθεσμία της προσθήκης - αντίκρουσης. Έτσι, η λήψη υπόψη από το δικαστήριο επικληθέντος αποδεικτικού μέσου για απόδειξη ισχυρισμού που είχε προταθεί πριν από τη συζήτηση στο ακροατήριο, χωρίς αυτό να προσκομισθεί μέχρι το τέλος αυτής, συνιστά παρά το νόμο λήψη υπόψη αποδείξεων που δεν προσκομίστηκαν. Στη προκειμένη περίπτωση, όπως προκύπτει από την προσβαλλόμενη απόφαση το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, Ειρηνοδικείο Περιστερίου, προκειμένου να καταλήξει στο αποδεικτικό πόρισμα του περί της υπάρξεως και της εκτάσεως των ζημιών του αυτοκινήτου των εναγόντων στο ένδικο αυτοκινητικό ατύχημα, που έλαβε χώρα εξαιτίας της ομολογημένης (κατ' άρθρο 352 του ΚΠολΔ) αποκλειστικής υπαιτιότητας της πρώτης των εναγομένων και ήδη δεύτερης των εκκαλουσών, με βάση το οποίο (αποδεικτικό πόρισμα) έκανε εν μέρει δεκτή την αγωγή των εφεσίβλητων έλαβε υπόψη τα ρητά μνημονευόμενα και ειδικά αξιολογούμενα : 1) το (επικαλούμενο στις προτάσεις τους από τους ενάγοντες ως σχετικό 3) υπ' αριθμ. …/6.4.2009 δελτίο αποστολής - τιμολόγιο του …  για το ποσό των 1.452,99 €, 2) την (επικαλούμενη στις προτάσεις τους από τους ενάγοντες ως σχετικό 4) υπ' αριθμ. …/11.4.2009 απόδειξη παροχής υπηρεσιών του … για το ποσό των 1.606,50 € και 3) το (επικαλούμενο στις προτάσεις τους από τους ενάγοντες ως σχετικό 7) αντίγραφο βιβλίου εισερχομένων - εξερχόμενων του συνεργείου επισκευής. Ωστόσο από την επισκόπηση των από 12.5.2010 προτάσεων των εναγόντων ενώπιον του Ειρηνοδικείου Περιστερίου και ειδικότερα της ενυπόγραφου Βεβαιώσεως του Γραμματέα του Δικαστηρίου (που υπάρχει στην επικεφαλίδα αυτών) ότι «το παρόν κατατέθηκε στην έδρα, εκτός από των με αρ. 3,4 και 7 που αναφέρονται εντός», προκύπτει ότι τα ως άνω αποδεικτικά μέσα, τα οποία οι ενάγοντες και ήδη εφεσίβλητοι επικαλέσθηκαν με τις εν λόγω προτάσεις  τους δεν προσκομίσθηκαν νόμιμα, ήτοι μέχρι το τέλος της συζήτησης της υπόθεσης στο ακροατήριο. Επομένως το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο απαραδέκτως έλαβε υπόψη του τα παραπάνω αποδεικτικά, κατά παραδοχή του σχετικού δεύτερου λόγου της κρινόμενης εφέσεως.

 

 

        Από την εκτίμηση της ένορκης κατάθεσης του μάρτυρα των εναγόντων …, και της ανωμοτί εξετάσεως της πρώτης των εναγομένων, ενώπιον του ακροατηρίου του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου, που περιέχονται στα επικαλούμενα και σε επίσημο αντίγραφο προσκομιζόμενα ταυτάριθμα με την εκκαλούμενη απόφαση πρακτικά δημόσιας συνεδριάσεως τούτου, από όλα ανεξαιρέτως τα έγγραφα, τα οποία οι διάδικοι επικαλούνται και προσκομίζουν νόμιμα είτε για να ληφθούν αυτοτελώς υπόψη ως αποδεικτικό στοιχεία είχε ως δικαστικά τεκμήρια, μερικά εκ των οποίων μνημονεύονται κατωτέρω, χωρίς να παραλείπεται κανένα για την ουσιαστική διάγνωση της διαφοράς, εκ των οποίων δεν λαμβάνονται καθόλου υπόψη, ήχοι ούτε για τη συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων, ως ανυπόστατα αποδεικτικά μέσα οι ανωμοτί μαρτυρίες που περιέχονται στις τρεις υπεύθυνες δηλώσεις του άρθρου 8 παρ.4 του ν 1599/1986 των … που προσκομίζουν οι εκκαλούσες, καθόσον κατά την ανέλεγκτη κρίση του παρόντος Δικαστηρίου οι δηλώσεις αυτές έγιναν προκειμένου να χρησιμοποιηθούν ως αποδεικτικό μέσο στην ένδικη πολιτική δίκη (ΟλΑΠ 8/1987, ΑΠ 624/2013, ΑΠ 394/2012, ΑΠ 1182/2012 Δημ. στη ΝΟΜΟΣ) και από τη δικαστική ομολογία της πρώτης των εναγομένων ως προς τις συνθήκες τέλεσης του ενδίκου ατυχήματος, η οποία αποτελεί πλήρη απόδειξη εναντίον της οποίας δε χωρεί ανταπόδειξη (352 παρ. ΚΠολΔ) αποδεικνύονται πλήρως τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά: Στις 3.4.2009 ημέρα Παρασκευή και περί ώρα 22.00 το υπ' αριθμ. κυκλοφορίας TAB … ΔΧΕ αυτοκίνητο ΤΑΞΙ που ανήκει κατ' ισομοιρία στους ενάγοντες , οδηγούμενο από τον πρώτο των εναγόντων, εκινείτο επί της οδού Εσπερίδων στο Περιστέρι, οδό μονής κατεύθυνσης, με μία λωρίδα κυκλοφορίας, με κατεύθυνση από την οδό Κερασούντος προς την οδό Αλκίμου. Φθάνοντας ο πρώτος των εναγόντων στην συμβολή των οδών Εσπερίδων με την κάθετη σε αυτή οδό Αλκίμου, αφού έλεγξε την εκ δεξιών του κυκλοφορία των οχημάτων επί της οδού Αλκίμου και διαπίστωσε ότι η οδός αυτή ήταν ελεύθερη ξεκίνησε να διασχίσει κάθετα την εν λόγω διασταύρωση. Την ίδια στιγμή η πρώτη των εναγομένων οδηγώντας το υπ' αριθμ. κυκλοφορίας ΒΟΜ -….ΙΧΕ αυτοκίνητο ιδιοκτησίας της, το οποίο ήταν ασφαλισμένο προς κάλυψη του κινδύνου προκλήσεως ζημιών σε τρίτους στη δεύτερη των εναγομένων ασφαλιστική εταιρεία, παραβιάζοντας πινακίδα Ρ -7 (απαγόρευση εισόδου σε όλα τα οχήματα) κινούμενη αντίθετα με την επιτρεπόμενη φορά της οδού Αλκίμου και με αυξημένη ταχύτητα, συγκρούσθηκε με το εμπρόσθιο και πλαϊνό δεξί τμήμα του αυτοκινήτου της με το εμπρόσθιο και πλαϊνό αριστερό τμήμα του αυτοκινήτου των εναγόντων. Η σύγκρουση οφείλεται σε αποκλειστική υπαιτιότητα της πρώτης των εναγομένων, γεγονός που συνομολογήθηκε από αυτή δικαστικά (κατ' άρθρο 352 παρ.1 του ΚΠολΔ) με δήλωση της πληρεξούσιας δικηγόρου της που καταχωρίσθηκε στα ταυτάριθμα με την εκκαλουμένη πρακτικά δημόσιας συνεδριάσεως του  πρωτοβαθμίου Δικαστηρίου  και εμπεριέχεται στις από 8.5.2010 προτάσεις των εναγομένων. Ωστόσο, η κρίση αυτή του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου δεν πλήττεται με την έφεση, αφού η υπόθεση έχει μεταβιβαστεί με λόγους έφεσης κατά το κεφάλαιο της αποζημίωσης (ΑΠ 212/2006, Νοβ 2007.693, ΑΠ 1092/2002 ΧρΙΔ 2002.924).

 

       Περαιτέρω από κανένα αποδεικτικό μέσο από αυτά που αναφέρονται ανωτέρω και τέθηκαν υπόψη του παρόντος Δικαστηρίου, δεν αποδεικνύεται ότι το αυτοκίνητο των εναγόντων υπέστη τις επικαλούμενες με την αγωγή και τις προτάσεις των εναγόντων, (που νομότυπα προσκομίζουν οι εκκαλούσες), ζημίες στο μέγεθος και την έκταση που ισχυρίζονται αυτοί. Δεδομένου άλλωστε ότι τα σχετικά τιμολόγια ανταλλακτικών και επισκευής ζημιών του αυτοκινήτου των εναγόντων καθώς και το αντίγραφο του Βιβλίου εισερχομένων - εξερχόμενων του συνεργείου που φέρεται να επιμελήθηκε την επισκευή του, τα οποία επικαλούνται οι ενάγοντες με την αγωγή και τις προτάσεις τους, δεν επαναπροσκομίζονται μετ' επικλήσεως, ενώ η μη προσκομιδή τους μέχρι την ολοκλήρωση της επ' ακροατηρίω συζήτησης της αγωγής τους στο πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, κρίθηκε απαράδεκτη κατά παραδοχή του σχετικού λόγου της εφέσεως των εκκαλουσών, η αγωγή αναφορικά με την αποκατάσταση των υλικών ζημιών του αυτοκινήτου  των εναγόντων  καθώς και την απώλεια των εισοδημάτων τους κατά το χρόνο που το αυτοκίνητο τους παρέμεινε για επισκευή στο συνεργείο τυγχάνει αναπόδεικτη και ουσιαστικά αβάσιμη και επομένως πρέπει ν’ απορριφθεί. Ως εκ τούτου το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο που απεφάνθη ότι για την αποκατάσταση των υλικών ζημιών που υπέστη το επαγγελματικό αυτοκίνητο των εναγόντων αυτοί δαπάνησαν το συνολικό ποσό των 3.059,49 € για ανταλλακτικά και εργασίες επισκευής, ενώ εξαιτίας της παραμονής του αυτοκινήτου τους στο συνεργείο για έξι ημέρες οι ενάγοντες απώλεσαν από τη μη εκμετάλλευση του το συνολικό ποσό των 540 €, εσφαλμένα εκτίμησε τις αποδείξεις, σύμφωνα με τα προδιαληφθέντα, αφού από κανένα αποδεικτικό μέσο δεν αποδεικνύεται η ουσιαστική βασιμότητα του συγκεκριμένου αγωγικού ισχυρισμού, γενομένου δεκτού ως ουσία βάσιμου του σχετικού τέταρτου λόγου της έφεσης. Τέλος, ενόψει της ομολογίας των εναγομένων σχετικώς με την αποκλειστική υπαιτιότητα της πρώτης εξ' αυτών για την πρόκληση του ένδικου ατυχήματος, την ψυχική και σωματική ταλαιπωρία που υπέστησαν οι ενάγοντες, συνεπεία της σύγκρουσης αυτή, το βαθμό του πταίσματος της οδηγού του ζημιογόνου αυτοκινήτου πρέπει να επιδικασθεί στους ενάγοντες, ως χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής Βλάβης, το ποσό των 50 € στον καθένα τους, το οποίο μετά τη στάθμιση των κατά νόμο στοιχείων κρίνεται εύλογο (932 Α.Κ.). Επομένως, το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο που με την εκκαλουμένη απόφαση του επιδίκασε για την αιτία αυτή το ίδιο ποσό των 50 € σε καθένα εκ των εναγόντων α ουδόλως έσφαλε και εκτίμησε ορθά τα προσδιοριστικά του ύψους της χρηματικής ικανοποίησης στοιχεία. Συνεπώς πρέπει να απορριφθεί ο συναφής λόγος της έφεσης των εκκαλούντων.

 

      Συνακόλουθα σύμφωνα με τα ανωτέρω το Πρωτοβάθμιο Δικαστήριο που έκανε εν μέρει δεκτή την αγωγή ως κατ’ ουσία βάσιμη και υποχρέωσε τις εναγόμενες να καταβάλουν στους ενάγοντες το ποσό των 1.849,70 € στον καθένα χους (1.452,99 + 1.606,60 + 540,00 € = 3699,49 -2 + 100 : 2 = 1.849.70) νομιμοτόκως από της επιδόσεως της αγωγής έσφαλλε ως προς την εκτίμηση των αποδείξεων αφού έπρεπε να επιδικάσει στους ενάγοντες μόνον το ποσό των 50 € στον καθέναν τους για την χρηματική ικανοποίηση της ηθικής βλάβης που υπέστησαν αυτοί. Κατόπιν αυτού πρέπει η υπό κρίση έφεση να γίνει δεκτή ως κατ' ουσία βάσιμη και να εξαφανιστεί η εκκαλουμένη. Ακολούθως, αφού κρατηθεί η υπόθεση προς κατ' ουσία εκδίκαση από το παρόν Δικαστήριο πρέπει η αγωγή να γίνει εν μέρει δεκτή ως κατ' ουσία αβάσιμη και να υποχρεωθούν οι εναγόμενες να καταβάλλουν σε καθένα των εναγόντων το ποσό των 50 € με το νόμιμο τόκο από την επομένη της επιδόσεως της αγωγής και μέχρι την εξόφληση.

 

 

      Αναφορικά με το αίτημα των εκκαλουσών για επαναφορά των πραγμάτων στην προτέρα κατάσταση λεκτέα είναι χα εξής: Εάν η πρωτόδικη απόφαση κηρύχθηκε προσωρινώς εκτελεστή, ολικά ή μερικά, και εκτελέστηκε, το εφετείο, όταν δέχεται την έφεση και απορρίπτει, εν όλω ή εν μέρει την αγωγή, ως προς το εκκληθέν κεφάλαιο της, διατάσσει, μετά από αίτηση εκείνου, κατά του οποίου έγινε η εκτέλεση, την επαναφορά των πραγμάτων στην πριν από την εκτέλεση κατάσταση (άρθρο 914 ΚΠολΔ). Επαναφορά των πραγμάτων διατάσσεται όχι μόνο όταν η απόφαση εκτελέστηκε αναγκαστικά αλλά και όταν εκείνος που καταδικάστηκε εκούσια συμμορφώθηκε προς το περιεχόμενο της απόφασης, προκειμένου να αποτρέψει την εναντίον του αναγκαστική εκτέλεση. Η αίτηση υποβάλλεται, όσο εκκρεμεί η κατ' έφεση δίκη, ακόμη και με τις έγγραφες προτάσεις του εκκαλούντος (άρθρα 914, 111 επ., 106 και 12 επ. ΚΠολΔ). Εάν η επαναφορά των πραγμάτων συνίσταται στην απόδοση χρημάτων, αποδοτέα είναι, εκτός άλλων, το κεφάλαιο, οι τόκοι του κεφαλαίου και οι επί του αθροίσματος αυτών (κεφαλαίου και τόκων του κεφαλαίου) νόμιμοι τόκοι, μετά από αίτημα του δικαιούχου εκκαλούντος (άρθρο 106 ΚΠολΔ). Οι τόκοι αρχίζουν από το χρόνο επίδοσης στον υπόχρεο εφεσίβλητο της απόφασης του εφετείου, η οποία διατάσσει την απόδοση τους. Πριν από τη γνωστοποίηση της εξαφάνισης της πρωτόδικης απόφασης, εκτελεσθείσας εκούσια ή αναγκαστικά, ο εφεσίβλητος κατέχει τα δοθέντα με βάση την απόφαση αυτή (πρωτόδικη), ως νόμιμο τίτλο (άρθρο 904 παρ. 1 α ΚΠολΔ). Υπερήμερος καθίσταται ο εφεσίβλητος από τη γνώση της ανατροπής της απόφασης (άρθρα 340, 341, 342, 345 και 346 ΑΚ). Παραδεκτή είναι η αίτηση εάν η εκτέλεση - εκούσια συμμόρφωση έγινε και προαποδεικνύεται με προσωρινώς εκτελεστή απόφαση, που δεν επικυρώθηκε από το εφετείο (ΟλΑΠ 5/2001 ΝΟΜΟΣ, ΑΠ 39/2006 ΝΟΜΟΣ, ΑΠ 1283/2002 ΕλλΔνη 44.156, ΑΠ 1589/2001 ΕλλΔνη 43.731, ΕφΑΘ 1856/2010 αδημ., ΕφΑθ 7712/2001 ΕλλΔνη 44.526). Στην προκειμένη περίπτωση οι εκκαλούσες - εναγόμενες παραδεκτά με το δικόγραφο των προτάσεων τους, υπέβαλαν αίτημα επαναφοράς των πραγμάτων στην πρότερα κατάσταση και ειδικότερα ζήτησαν να υποχρεωθούν οι εφεσίβλητοι-ενάγοντες να καταβάλουν σε αυτές το επιδικασθέν ποσό που κηρύχθηκε προσωρινά εκτελεστό και που τους έχει ήδη καταβάλει η πρώτη εξ' αυτών, όπως τούτο προκύπτει από τις προσκομιζόμενες μετ' επικλήσεως αποδείξεις είσπραξης εκ μέρους των εφεσίβλητων - εναγόντων με το νόμιμο τόκο από την κοινοποίηση της απόφασης που θα διατάσσει την απόδοση. Το αίτημα αυτό, σύμφωνα με τα προαναφερόμενα, είναι νόμιμο κατά το μέρος που ζητείται το ως άνω ποσό με το νόμιμο τόκο από την επίδοση της προκείμενης απόφασης, πρέπει δε να εξετασθεί κατ' ουσία. Από την προσκομιζόμενη με επίκληση: α) με αριθμό 2239932 από 9.11.2010 εξοφλητική απόδειξη προκύπτει ότι η πρώτη των εκκαλούντων κατέβαλε στον 1° ενάγοντα-εφεσίβλητο, το ποσό των 1.000 € για επιδικασθέν κεφάλαιο δυνάμει της διάταξης περί προσωρινής εκτελεστότητας της εκκαλουμένης υπ' αριθμ. 162/2010 απόφασης του Ειρηνοδικείου Περιστερίου, το οποίο εισέπραξε για λογαριασμό του η πληρεξούσια δικηγόρος του Αικατερίνη Τσεκούρα και από τη β) με αριθμό … από 9.11.2010 εξοφλητική απόδειξη προκύπτει ότι η πρώτη των εκκαλούντων κατέβαλε στον 2° ενάγοντα-εφεσίβλητο, το ποσό των 1.000 € για επιδικασθέν κεφάλαιο δυνάμει της διάταξης περί προσωρινής εκτελεστότητας της εκκαλουμένης υπ' αριθμ. 162/2010 απόφασης του Ειρηνοδικείου Περιστερίου, το οποίο εισέπραξε για λογαριασμό του η πληρεξούσια δικηγόρος του Αικατερίνη Τσεκούρα. Τα πράγματι δε καταβληθέντα ποσά πρέπει να υποχρεωθούν να επιστρέψουν οι εφεσίβλητοι κατά παραδοχή του αιτήματος επαναφοράς των εκκαλουσών ως ουσία βάσιμου. Τέλος, μέρος των δικαστικών εξόδων των εναγόντων και για τους δύο βαθμούς δικαιοδοσίας πρέπει να επιβληθούν σε Βάρος των εναγομένων ανάλογα με την έκταση της νίκης και της ήττας καθενός ενώ, πρέπει να οριστεί παράβολο σε περίπτωση άσκησης ανακοπής ερημοδικίας εκ μέρους των εφεσίβλητων, οι οποίοι δικάζονται ερήμην (άρθρα 501, 502, 505 παρ. 2 ΚΠολΔ) κατά τα οριζόμενα στο διατακτικό.

 

 

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ

 

ΔΙΚΑΖΕΙ ερήμην των εφεσίβλητων.

 

ΔΕΧΕΤΑΙ τυπικά και κατ’ ουσία την έφεση.

 

ΕΞΑΦΑΝΙΖΕΙ την εκκαλουμένη 162/2010 οριστική απόφαση του Ειρηνοδικείου Περιστερίου.

ΚΡΑΤΕΙ την υπόθεση και ΔΙΚΑΖΕΙ επί της ουσίας την αγωγή.

 

ΔΕΧΕΤΑΙ εν μέρει την αγωγή.

ΥΠΟΧΡΕΩΝΕΙ τις εναγόμενες να καταβάλουν σε καθένα εκ των εναγόντων, εις ολόκληρο η κάθε μια τους το ποσό των πενήντα ευρώ (50 €) με το νόμιμο τόκο από την επομένη της επίδοσης της αγωγής και μέχρι την πλήρη εξόφληση.

ΔΕΧΕΤΑΙ το αίτημα των εκκαλουσών περί επαναφοράς των πραγμάτων στην πρότερη κατάσταση.

 

ΥΠΟΧΡΕΩΝΕΙ τους εφεσίβλητους να καταβάλουν στις εκκαλούσες με το νόμιμο τόκο από την επίδοση της παρούσας απόφασης, τα κάτωθι ποσά: α) ο 1ος εφεσίβλητος, …, το ποσό των χιλίων ευρώ (1.000 €) και β) ο 2ος εφεσίβλητος, … το ποσό των χιλίων ευρώ (1.000 €)

 

ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ σε βάρος των εναγομένων μέρος των δικαστικών εξόδων των εναγόντων και των δυο βαθμών δικαιοδοσίας τα οποία ορίζει στο ποσό των εκατό (100 €) ευρώ.

 

 

Κρίθηκε και αποφασίσθηκε στην Αθήνα, στις 31 Ιανουαρίου 2014.

 

Η ΠΡΟΕΔΡΟΣ                               Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ

 

 

Δημοσιεύτηκε σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του, στην Αθήνα, στις 10 Μαρτίου 2014, χωρίς να παρίστανται οι διάδικοι και οι πληρεξούσιοι Δικηγόροι τους.

 

Η ΠΡΟΕΔΡΟΣ                                   Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ