ΜΠρΙωαννίνων 142/2017
Ασφαλιστικά μέτρα - Μεταρρύθμιση ή ανάκληση
απόφασης - Αλλαγή νομοθετικού καθεστώτος - Προσωπικό δημοτικών επιχειρήσεων -
Δημοτική Επιχείρηση Ύδρευσης Αποχέτευσης (Δ.Ε.Υ.Α.) - Έλλειψη έννομου
συμφέροντος -.
Απόφαση
ασφαλιστικών μέτρων με την οποία κρίθηκε ότι οι αιτούντες ως εργαζόμενοι σε
δημοτική επιχείρηση ύδρευσης και αποχέτευσης δεν υπάγονταν στις διατάξεις του
Ν. 4093/2012 και υποχρεώθηκε η καθ ης η αίτηση να αποδέχεται προσωρινά μέχρι
την έκδοση οριστικής απόφασης επί της τακτικής αγωγής που θα ασκούσαν οι
αιτούντες τις προσηκόντως προσφερόμενες υπηρεσίες τους με την καταβολή σ
αυτούς των μηνιαίων αποδοχών τους. Απόρριψη αίτησης ανάκλησης της εν λόγω
απόφασης ασφαλιστικών μέτρων λόγω νομοθετικής μεταβολής. Κρίθηκε ότι, για το
μεν πριν από την επικαλούμενη νομοθετική μεταβολή διάστημα η αποδοχή της
αίτησης θα ισοδυναμούσε με αναδρομική ανάκληση του ασφαλιστικού μέτρου που
διατάχθηκε το οποίο απαγορεύεται, ενώ, για το μετά τη νομοθετική μεταβολή
διάστημα, τυγχάνει απορριπτέα, επειδή ελλείπει το απαραίτητο έννομο συμφέρον
της αιτούσας για την ανάκληση της απόφασης αυτής.
Αριθμός κατάθεσης αίτησης: 387/2016
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ
ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΩΝ ΜΕΤΡΩΝ
ΣΥΓΚΡΟΤΗΘΗΚΕ από τη Δικαστή Μάρθα Δήμου, Πρόεδρο
Πρωτοδικών, που ορίστηκε μετά από κλήρωση,
χωρίς τη σύμπραξη Γραμματέα.
ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΕ δημόσια στο ακροατήριο του στις 3
Μαρτίου 2017, για να δικάσει τη με αριθμό κατάθεσης 387/2016 αίτηση, μεταξύ :
ΤΟΥ ΑΙΤΟΥΝΤΟΣ: Νομικού Προσώπου Ιδιωτικού Δικαίου
με την επωνυμία «Δημοτική Επιχείρηση Ύδρευσης Αποχέτευσης Ιωαννίνων»
(Δ.Ε.Υ.Α.Ι.), που εδρεύει στα Ιωάννινα και εκπροσωπείται νόμιμα, που
παραστάθηκε δια των πληρεξούσιων δικηγόρων του Μαρίας Πεπόνη
και Ιωάννη Κάντζιου.
ΤΩΝ ΚΑΘ' ΩΝ Η ΑΙΤΗΣΗ: 1) ... 161) ..., εργαζομένων
της Δημοτικής Επιχείρησης Ύδρευσης Αποχέτευσης Ιωαννίνων (Δ.Ε.Υ A I.), απάντων
κατοίκων Ιωαννίνων, που παραστάθηκαν δια των πληρεξούσιων δικηγόρων τους
Απόστολου Παπακωνσταντίνου, Μιχάλη Τζούφη και Ηλία Πολύμερου.
ΚΑΤΑ τη συζήτηση της υπόθεσης οι πληρεξούσιοι
δικηγόροι των διαδίκων ανέπτυξαν τους ισχυρισμούς τους και ζήτησαν να γίνουν
αυτοί δεκτοί.
ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΣΚΕΦΤΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Από τις διατάξεις των άρθρων 695 έως και 697 ΚΠολΔ προκύπτει ότι οι κατά τη διαδικασία των ασφαλιστικών
μέτρων εκδιδόμενες δικαστικές αποφάσεις έχουν προσωρινή ισχύ, δεν επηρεάζουν
την κυρία δίκη και μπορεί να ανακληθούν είτε από το Δικαστήριο που τις έχει
εκδώσει είτε από το Δικαστήριο της κυρίας δίκης. Κατά τη διάταξη του άρθρου 696
§ 3 ΚΠολΔ, το Δικαστήριο που διέταξε ασφαλιστικά
μέτρα, έως τη συζήτηση της αγωγής που αφορά την κύρια υπόθεση, έχει δικαίωμα,
με αίτηση όποιου έχει έννομο συμφέρον, να μεταρρυθμίσει ή ν' ανακαλέσει εν όλω ή εν μέρει την απόφαση του, εφόσον επήλθε μεταβολή των
πραγμάτων που δικαιολογεί την ανάκληση ή μεταρρύθμιση της. Μεταβολή των
πραγμάτων υπό την έννοια της προαναφερόμενης διάταξης υπάρχει όταν συνέβησαν
κρίσιμα για την επανεκτίμηση της υποθέσεως πραγματικά περιστατικά που είτε
έλαβαν χώρα μετά τη συζήτηση της αίτησης ασφαλιστικών μέτρων είτε προϋπήρχαν,
αλλά ήταν άγνωστα στον αιτούντα ή ήταν, μεν, γνωστά, όμως ανυπαίτια
δεν προτάθηκαν, τα οποία αν είχαν τεθεί υπόψη του Δικαστηρίου θα εμφάνιζαν
διάφορη πραγματική κατάσταση και θ' απέληγαν σε διάφορη κρίση. Δεν συνιστά
μεταβολή των πραγμάτων η ανακάλυψη νομικών ή ουσιαστικών σφαλμάτων της
αποφάσεως ούτε η μεταβολή της νομολογίας ή η ύπαρξη νέων αποδεικτικών μέσων
(εκτός αν αφορούν το κύρος των χρησιμοποιηθέντων στοιχείων), ενώ συνιστά
μεταβολή η αλλαγή του νομοθετικού καθεστώτος που έχει άμεση ισχύ. (βλ. ΠΠρΑΘ 3695/2009 ΧρΙΔ 2010.203,
όπου και περαιτέρω παραπομπές στη νομολογία και Θεωρία - Κεραμέα-Κονδύλη-Νίκα:
"Ερμηνεία ΚΠολΔ", τόμος II, άρθρο 696, σελ.
1365-1366).
Στην προκειμένη περίπτωση, εκθέτει η αιτούσα ότι
κατόπιν αιτήσεως ασφαλιστικών μέτρων των καθ' ων εκδόθηκε η υπ' αριθμ. 41/2014 απόφαση του παρόντος Δικαστηρίου, η οποία
έκρινε ότι οι εργαζόμενοι στις Δημοτικές Επιχειρήσεις Ύδρευσης και Αποχέτευσης
δεν υπάγονται στις διατάξεις του ν. 4093/2012 και υποχρέωσε αυτήν (την αιτούσα)
να αποδέχεται προσωρινά μέχρι την έκδοση οριστικής απόφασης επί της τακτικής
αγωγής τους τις προσηκόντως προσφερόμενες υπηρεσίες τους, με την καταβολή σε
αυτούς των μηνιαίων αποδοχών τους όπως αυτές διαμορφώθηκαν την 31-12-2012, με
απειλή σε βάρος της χρηματικής ποινής 150,00 ευρώ για κάθε παραβίαση της
απόφασης. Ότι το νομοθετικό καθεστώς βάσει του οποίου εκδόθηκε η ανωτέρω
απόφαση άλλαξε με το νόμο 4354/2015, ο οποίος κατήργησε τις διατάξεις των νόμων
4024/2011 και 4093/2012 και υπήγαγε στις διατάξεις του τους υπαλλήλους των
Δημοτικών Επιχειρήσεων Ύδρευσης και Αποχέτευσης. Με βάση τα ανωτέρω, ζητά, να
ανακληθεί η υπ' αριθμ. 41/2014 απόφαση του Μονομελούς
Πρωτοδικείου Ιωαννίνων (Διαδικασία ασφαλιστικών μέτρων) και να αρθεί το
ασφαλιστικό μέτρο που είχε διαταχτεί με αυτήν.
Όμως, με το παραπάνω περιεχόμενο και αίτημα η
αίτηση τυγχάνει απορριπτέα για το μεν πριν την επικαλούμενη από αυτήν
νομοθετική μεταβολή διάστημα, επειδή κάτι τέτοιο θα ισοδυναμούσε με αναδρομική
ανάκληση του ασφαλιστικού μέτρου που διατάχτηκε με την υπ' αριθμ.
41/2014 απόφαση αυτού του Δικαστηρίου (χωρίς μάλιστα ο νεότερος νόμος να έχει
αναδρομική ισχύ), κάτι που απαγορεύεται, αφού η (με οποιονδήποτε τρόπο)
κατάλυση της απόφασης ασφαλιστικών μέτρων, επειδή ακριβώς δεν είναι αποτέλεσμα
ενδίκων μέσων, δεν θίγει την αρχική τους νομιμότητα, αλλά τη νομιμότητα της
διατήρησης τους και συνεπώς δεν οδηγεί σε νομική άρση των συνεπειών τους (πρβλ. ΑΠ 75/2014, ΝΟΜΟΣ), ενώ για το μετά τη νομοθετική
μεταβολή διάστημα τυγχάνει απορριπτέα, επειδή η νομοθετική αυτή μεταβολή δεν
μπορεί να δικαιολογήσει την αιτούμενη ανάκληση και ειδικότερα επειδή ελλείπει
το απαραίτητο κατά το άρθρο 696 παρ. 3 ΚΠολΔ έννομο
συμφέρον της αιτούσας για την ανάκληση της απόφασης αυτής. Πιο συγκεκριμένα, με
την υπ' αριθμ. 41/2014 απόφαση αυτού του Δικαστηρίου
κρίθηκε ότι οι τότε αιτούντες και ήδη καθ' ων η κρινόμενη αίτηση, ως
εργαζόμενοι σε Δημοτική Επιχείρηση Ύδρευσης και Αποχέτευσης, δεν υπάγονταν στις
διατάξεις του ν. 4093/2012 και υποχρεώθηκε η τότε καθ' ης η αίτηση και ήδη
αιτούσα νπ αποδέχεται προσωρινά μέχρι την έκδοση
οριστικής απόφασης επί της τακτικής αγωγής που θα ασκούσαν οι τότε αιτούντες,
τις προσηκόντως προσφερόμενες υπηρεσίες τους με την καταβολή σ' αυτούς των
μηνιαίων αποδοχών τους, όπως αυτές διαμορφώθηκαν την 31-12-2012. Η παραπάνω
όμως απόφαση δεν εμποδίζει την αιτούσα να προσδιορίσει τις αποδοχές των ήδη
καθ' ων η αίτηση βάσει του νεότερου νόμου 4354/2015 (μετά βέβαια την έναρξη
ισχύος του), που όπως η ίδια ισχυρίζεται κατήργησε τον προγενέστερο νόμο
4093/2012. στον οποίο στηρίχθηκε η απόφαση της οποίας ζητείται η ανάκληση,
χωρίς να μπορεί να αντιταχθεί εναντίον της εκ μέρους των ήδη καθ' ων η αίτηση
το προσωρινό δεδικασμένο που παρήχθη από την απόφαση εκείνη, ακριβώς επειδή
στηριζόταν στο ν. 4093/2012 (για την ακρίβεια στη μη ισχύ του για τους τότε
αιτούντες και ήδη καθ' ων η αίτηση), ενώ ο μεταγενέστερος προσδιορισμός των
αποδοχών των ήδη καθ' ων για το μετά την έναρξη της ισχύος του ν. 4354/2015 θα γινόταν
βάσει του νεότερου αυτού νόμου (εφόσον βέβαια συνέτρεχαν οι προϋποθέσεις
εφαρμογής του), οπότε δεν θα υπήρχε η απαραίτητη σύμφωνα με τη διάταξη του
άρθρου 322 του ΚΠολΔ για τη δημιουργία του
δεδικασμένου (και του προσωρινού) προϋπόθεση της ταυτότητας της νομικής αιτίας.
Με άλλα λόγια, εάν πράγματι έχει λάβει χώρα η νομοθετική μεταβολή, στην οποία η
αιτούσα επιχειρεί να στηρίξει την αίτηση της, η ανάκληση του προσωρινού μέτρου
που διατάχθηκε με την 41/2014 απόφαση δεν είναι απαραίτητη για τον προσδιορισμό
των αποδοχών των καθ' ων βάσει του νεότερου νόμου και γι' αυτό ελλείπει το
έννομο συμφέρον της ήδη αιτούσας για την ανάκληση του μέτρου αυτού. Αξίζει να
σημειωθεί, έστω και εκ περισσού, αφού προηγείται η έλλειψη του εννόμου
συμφέροντος, ότι για το νεότερο αυτό νόμο (4354/2015) κρίθηκε με τις
προσκομιζόμενες υπ' αριθμ. 77/2016, 661/2016,
48/2016, 48/2016, 52/2016 και 953/2016 αποφάσεις των Μονομελών Πρωτοδικείων
Σπάρτης, Κέρκυρας, Τρικάλων και Καστοριάς και Ηρακλείου αντίστοιχα, που
εκδόθηκαν επί αιτήσεων ασφαλιστικών μέτρων των εργαζομένων των τοπικών ΔΕΥΑ,
ότι οι σχετικές ρυθμίσεις του είναι ταυτόσημες με εκείνες του ν. 4093/2012 και
ότι πρόκειται για επαναδιατύπωση ή επανάληψη της
ίδιας διάταξης που δεν μπορεί να κάμψει ή να διασπάσει το προσωρινό δεδικασμένο,
ενώ ο ʼρειος Πάγος, με την υπ' αριθμ. 113/2017 απόφαση του (δημοσιευμένη στη ΝΟΜΟΣ), με διαφορετικό βέβαια σκεπτικό, έκρινε ότι η αναστολή της υπερβάλλουσας μείωσης του ν. 4354/2015 καταλαμβάνει και τους εργαζομένους των ΔΕΥΑ, που έχουν υποστεί ήδη
τις αντίστοιχες μειώσεις κατά 25% επί των καταβαλλόμενων αποδοχών τους. καθώς
και ότι η ερμηνεία πως οι εργαζόμενοι έπρεπε να υποστούν νέα μείωση αποδοχών
μέχρι του ποσοστού 25%, σε σχέση με τις αποδοχές που ελάμβαναν στις 31-12-2012,
παρότι είχαν ήδη υποστεί μείωση αποδοχών μέχρι 25% κατ' εφαρμογή του ν.
4024/2011, δεν βρίσκει έρεισμα στο νόμο. Κατόπιν των ανωτέρω, πρέπει η υπό
κρίση αίτηση να απορριφθεί, ενώ τα δικαστικά έξοδα των διαδίκων πρέπει να
συμψηφισθούν ενόψει της δυσχέρειας ερμηνείας των κανόνων δικαίου που
εφαρμόστηκαν (άρθρο 179 ΚΠολΔ).
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
ΔΙΚΑΖΕΙ αντιμωλία των διαδίκων.
ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΙ την αίτηση.
ΣΥΜΨΗΦΙΖΕΙ τα δικαστικά έξοδα μεταξύ των διαδίκων.
ΚΡΙΘΗΚΕ, αποφασίστηκε και δημοσιεύτηκε σε έκτακτη,
δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριο του, στις 4 Απριλίου 2017.
Η ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
Για τη δημοσίευση