ΕιρΑχαρνών 309/2017

 

Χρησιδάνειο - Καθ’ ύλην αναρμοδιότητα δικαστηρίου - Παραπομπή στο αρμόδιο δικαστήριο - Διαφορά μη αποτιμητή σε χρήμα -.

 

Σύμβαση χρησιδανείου. Απώλεια χρησιδανεισθέντος αντικειμένου. Επιστροφή άλλου αντί του χρησιδανεισθέντος αντικειμένου και απόσπαση δήλωσης βούλησης περί παραλαβής του δήθεν χρησιδανεισθέντος μηχανήματος. Επίκληση ακυρότητας δήλωσης βούλησης και της απόδειξης παράδοσης παραλαβής λόγω απάτης. Η αγωγή αναγνώρισης ακυρότητας δικαιοπραξίας, ως αγωγή που εισάγει διαφορά μη αποτιμητή σε χρήμα υπάγεται στην αρμοδιότητα του Πολυμελούς Πρωτοδικείου. Αναρμοδιότητα του Ειρηνοδικείου. Παραπομπή στο αρμόδιο δικαστήριο γενομένης δεκτής σχετικής ένστασης του εναγομένου. Δωσιδικία της δικαιοπραξίας.

 

 

 

Αριθμός Απόφασης 309/2017

 

ΤΟ ΕΙΡΗΝΟΔΙΚΕΙΟ ΑΧΑΡΝΩΝ

(Τακτική Διαδικασία)

 

 

Συγκροτήθηκε από την Δόκιμη Ειρηνοδίκη Αχαρνών Ελευθερία Αναστασοπούλου με την σύμπραξη της Γραμματέως Βασιλικής Σώκου.

 

Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριο του την 25η Μαίου 2017 για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ :

 

ΤΗΣ ΚΑΛΟΥΣΑΣ-ΕΝΑΓΟΥΣΑΣ: Ανώνυμης Εταιρείας με την επωνυμία «ΕΤ Ρ LAST ΑΝΩΝΥΜΗ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΗ ΕΜΠΟΡΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ» και διακριτικό τίτλο «ΕΤ Ρ LAST ΑΒΕΕ», η οποία εδρεύει στις Αχαρνές Αττικής, επί της οδού Δεκέλειας αριθμός 100, νομίμως εκπροσωπούμενης, και της οποίας παρίσταται ο νόμιμος εκπρόσωπος μετά της πληρεξούσιας δικηγόρου της Χαράς Τσελαλίδου, η οποία κατέθεσε προτάσεις.

 

ΤΗΣ ΚΑΘ ΉΣ Η ΚΛΗΣΗ-ΕΝΑΓΟΜΕΝΗΣ: «SEPTONA ΑΝΩΝΥΜΟΣ ΒΙΟΤΕΧΝΙΚΗ & ΕΜΠΟΡΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΠΑΡΑΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΩΝ ΠΡΟΪΟΝΤΩΝ» και διακριτικό τίτλο «SEPTONA ΑΒΕΕ», η οποία εδρεύει στα Οινόφυτα Βοιωτίας, θέση «Λυσσία», νομίμως εκπροσωπούμενης, η οποία παραστάθηκε δια της πληρεξούσιας δικηγόρου της Βαλίντας Αρβανιτοπούλου, η οποία κατέθεσε προτάσεις.

 

Η ενάγουσα ζητεί να γίνει δεκτή η από 10-03-2013 αγωγή της, που κατατέθηκε στη Γραμματεία αυτού του Δικαστηρίου με αριθμό κατάθεσης 128/22-03-2013, της οποίας ορίστηκε αρχικά δικάσιμος η 22-05-2014, οπότε και ματαιώθηκε λόγω των εκλογών της 22ης-05-2014. Ακολούθως η ενάγουσα με την από 03-06-2014, υπ' αριθμ. 169/13.06.2014 κλήση της, επανέφερε προς συζήτηση την ως άνω αγωγή, για την οποία ορίσθηκε δικάσιμος η 26-02-2015, και, κατόπιν αναβολών, η αναφερόμενη στην αρχή της παρούσας δικάσιμος, οπότε και εκφωνήθηκε με τη σειρά της από το οικείο πινάκιο και συζητήθηκε.

 

Κατά τη δικάσιμο αυτή η υπόθεση εκφωνήθηκε από τη σειρά του οικείου πινακίου και οι πληρεξούσιοι δικηγόροι των διαδίκων ανέπτυξαν τους ισχυρισμούς τους και ζήτησαν να γίνουν δεκτά όσα εκτίθενται στα πρακτικά και τις έγγραφες προτάσεις τους.

 

 

ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ

ΣΚΕΦΤΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ

 

 

I. Σύμφωνα με το άρθρο 18 του ΚΠολΔ «στην αρμοδιότητα των Πολυμελών Πρωτοδικείων υπάγονται όλες οι διαφορές για τις οποίες δεν είναι αρμόδια τα Ειρηνοδικεία ή τα Μονομελή Πρωτοδικεία». Πρόκειται για όλες τις διαφορές που αποτιμώνται σε χρήμα των οποίων το αντικείμενο υπερβαίνει τις 250.000 ευρώ και δεν περιλαμβάνονται στην εξαιρετική αρμοδιότητα των Ειρηνοδικείων και των Μονομελών Πρωτοδικείων, αλλά κσ για όλες τις διαφορές που δεν αποτιμώνται σε χρήμα.

 

 

II. Κατά τις διατάξεις των άρθρων 810 και 816 του ΑΚ στη σύμβαση χρησιδανείου, κατά την οποία ο χρήστης παραχωρεί τη χρήση του πράγματος, κινητού ή ακινήτου χωρίς αντάλλαγμα στο χρησάμενο, ο τελευταίος έχει υποχρέωση να αποδώσει το πράγμα στο χρήση μετά τη λήξη της σύμβασης. Η λήξη της σύμβασης καθορίζεται είτε με τη συμφωνία μεταξύ των συμβαλλομένων είτε από το σκοπό του χρησιδανείου, όπως αυτός συνομολογήθηκε. Εάν το χρησιδάνειο ορίσθηκε για αόριστο χρόνο, η σύμβαση λύεται με καταγγελία από το χρήστη (άρθρο 323 του ΑΚ, ΑΠ 130/1994, ΕλλΔνη 1995, 1143). Μετά τη λήξη ή λύση της σύμβασης χρησιδανείου, εάν ο χρήστης είναι κύριος του πράγματος που χρησιδανείσθηκε, μπορεί να αναζητήσει αυτό είτε με την αγωγή από το χρησιδάνειο, είτε με διεκδικητική που βασίζεται στο δικαίωμα κυριότητας. Επί πλέον από το συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 810, 982, 987, 997 και 998 του ΑΚ προκύπτει ότι ο χρήστης, όντας νομέας του πράγματος, δικαιούται να ασκήσει κατά του χρησάμενου, που θεωρείται απλός κάτοχος αυτού, την αγωγή αποβολής από τη νομή, εάν ο χρησάμενος μεταβάλλοντας διάνοια, θελήσει να αντιποιηθεί τη νομή για τον εαυτό του και εκδηλώσει τούτο στο χρήστη, οπότε ο τελευταίος από τη στιγμή που μάθει το γεγονός αυτό θεωρείται ότι αποβλήθηκε από τη νομή. Επίσης, σε περίπτωση μη επιστροφής του πράγματος κατά την ορισμένη ημέρα λήξεως του χρησιδανείου ή επιστροφής αυτού καθυστερημένα, ο χρησάμενος καθίσταται υπερήμερος και ο χρήστης δικαιούται να ζητήσει εκτός από την παροχή (δηλαδή την επιστροφή του πράγματος) και αποζημίωση για τη ζημία που υπέστη από την καθυστέρηση.

 

Εν προκειμένω η ενάγουσα ανώνυμη εταιρεία με την υπό κρίση αγωγή της ιστορεί ότι την 20-07-2003 συμφώνησε με τον νόμιμο εκπρόσωπο της εναγομένης να της χρησιδανείσει για αόριστο χρονικό διάστημα και υπό τον όρο επιστροφής όταν της ζητηθεί ένα μηχάνημα διάσπασης και τεμαχισμού στερεού υλικού «σπαστήρα» και συγκεκριμένα μάρκας COH SA και τύπου Β50, αξίας 20.000 ευρώ κατά τον χρόνο κατάθεσης της αγωγής, το οποίο και της παρέδωσε την 21-07-2003. Ότι την 15-12-2010 κατήγγειλε την σύμβαση χρησιδανείου, ζητώντας από την εναγόμενη να της επιστρέψει το μηχάνημα για να το χρησιμοποιήσει ίδια, το αυτό δε έπραξε και με την από 26-01-2011 εξώδικη δήλωση-πρόσκληση, εντούτοις η εναγόμενη εταιρεία δεν ανταποκρίθηκε, οπότε η ενάγουσα κατέθεσε την από 02-03-2011 αίτηση ασφαλιστικών μέτρων, για την συζήτηση της οποία ορίσθηκε δικάσιμος η 22-03-2011 και, μετά από αναβολή για την δικάσιμο της 05-04-2011. Ωστόσο, πριν την συζήτηση της υπόθεσης κατά την νέα δικάσιμο, η εναγομένη δήλωσε στην ενάγουσα ότι επιθυμεί την εξώδικη επίλυση της διαφοράς δια της επιστροφής από μέρους της του επίδικου μηχανήματος πρίν την μετ' αναβολή δικάσμο, αποδεχόμενη να καταβάλει και τα έξοδα στα οποία είχε υποβληθεί έως τότε η ενάγουσα. Ότι την 28-03-2011 ο νόμιμος εκπρόσωπος της εναγομένης παρέδωσε στην ενάγουσα ένα μηχάνημα, ομοίου τύπου και με παρόμοια εξωτερικά χαρακτηριστικά με το χρησιδανεισθέν και όχι το επίδικο, γεγονός το οποίο διαπίστωσε ο νόμιμος εκπρόσωπος της ενάγουσας μετά την παραλαβή. Ότι την ίδια μέρα, ο νόμιμος εκπρόσωπος της εναγομένης δήλωσε ότι επιθυμεί να επανορθώσει, επιστρέφοντας τον επίδικο σπαστήρα και ζήτησε από την ενάγουσα να τον παραλάβει παρά την αδυναμία ταυτοποίησης του προκειμένου να λυθεί η διαφορά, διαβεβαιώντας ότι πρόκειται για τον χρησιδανεισθέντα σπαστήρα. Ότι ο νόμιμος εκπρόσωπος της ενάγουσας, υπέγραψε υπό την ιδιότητα του αυτή την έγγραφη απόδειξη παράδοσης-παραλαβής του μηχανήματος, δηλώνοντας ρητά την επιφύλαξη του για την καλή λειτουργία αυτού. Ότι η κατασκευαστική εταιρεία, μετά από αυτοψία που διενήργησε επί του μηχανήματος, διαβεβαίωσε την ενάγουσα ότι δεν πρόκειται για μηχάνημα δικής της κατασκευής. Κατόπιν δε τηλεφωνικής επικοινωνίας της ενάγουσας με την εναγόμενη, ο νόμιμος εκπρόσωπος της τελευταίας παραδέχθηκε ότι επρόκειτο για διαφορετικό μηχάνημα καθώς το χρησιδανεισθέν είχε απωλεσθεί και προς τούτο, μετά την επίδοση σε αυτόν της αίτησης ασφαλιστικών μέτρων, έσπευσαν να αγοράσουν άλλο. Ότι την 01-04-2011 η ενάγουσα απέστειλε νέα εξώδικη δήλωση-πρόσκληση-διαμαρτυρία στην εναγομένη, καλώντας να παραλάβει τον σπαστήρα που ήδη είχε παραδώσει και να της παραδώσει τον χρησιδανεισθέντα, πράγμα το οποίο η εναγόμενη δεν έπραξε, προσκομίζοντας την ημέρα συζήτησης, κατά την μετ' αναβολή δικάσιμο, των ασφαλιστικών μέτρων την προαναφερόμενη  από 24-03-2011 απόδειξη παράδοσης-παραλαβής. Ότι η εναγόμενη, παραπλανώντας την ενάγουσα δια του νομίμου εκπροσώπου της, με την παράσταση ψευδών γεγονότων ως αληθινών, κατάφερε να αποσπάσει την από 24-03-2011 δήλωση βούλησης της περί παραλαβής του  δήθεν χρησιδανεισθέντος μηχανήματος, προκειμένου να επιτύχει την ματαίωση της δικαστικής διαμάχης. Επικαλούμενη δε ότι η επίμαχη δήλωση βούλησης και κατά συνέπεια, η απόδειξη παράδοσης-παραλαβής είναι άκυρες ως προϊόντα απάτης της εναγόμενης, καθόσον εάν η ενάγουσα γνώριζε ότι δεν παρέλαβε τον χρησιδανεισθέντα σπαστήρα αλλά άλλο όμοιο μηχάνημα, δεν θα παραιτείτο των δικαιωμάτων της ούτε θα υπέγραφε την από 24-03-2011 απόδειξη παράδοσης-παραλαβής, η τελευταία ζητεί, με απόφαση προσωρινώς εκτελεστή, α) να αναγνωρισθεί η ακυρότητα της από 24-03-2011 δήλωσης βούλησης της και της απόδειξης παράδοσης-παραλαβής του μηχανήματος, β) να καταδικαστεί η εναγόμενη στην απόδοση του σπαστήρα, μάρκας COH SA και τύπου Β50. Τέλος ζητεί να καταδικασθεί η εναγόμενη στην δικαστική της δαπάνη.

 

Με το παραπάνω περιεχόμενο και αίτημα η κρινόμενη αγωγή αναρμοδίως φέρεται προς συζήτηση ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου. Τούτο διότι, σύμφωνα με όσα εκτέθησαν στη μείζονα σκέψη της παρούσας, εφόσον πρόκειται για αγωγή αναγνώρισης ακυρότητας δικαιοπραξίας και ως αγωγή που εισάγει διαφορά μη αποτιμητή σε χρήμα, υπάγεται στην αρμοδιότητα του Πολυμελούς Πρωτοδικείου, στο οποίο και πρέπει να παραπεμφθεί, γενομένης δεκτής σχετικής ένστασης της εναγόμενης εταιρείας. Ως προς δε το δεύτερο αίτημα, ως συναφές με το πρώτο αίτημα και άμεσα εξαρτώμενο από αυτό, δέον όπως παραπεμφθεί για την ενότητα της δίκης στο αυτό ως άνω Δικαστήριο. Με βάση τα παραπάνω, το Δικαστήριο τούτο πρέπει, σύμφωνα με το άρθρο 46 εδ. α του ΚΠολΔ, να κηρύξει εαυτό αναρμόδιο και να παραπέμψει την αγωγή στο αρμόδιο Δικαστήριο, το οποίο στην προκειμένη περίπτωση είναι το Πολυμελές Πρωτοδικείο Αθηνών, καθόσον μεταξύ των αρχικώς δύο τοπικά αρμοδίων δικαστηρίων της έδρας της εναγομένης και της δωσιδικίας της δικαιοπραξίας, η ενάγουσα έχει ήδη προτιμήσει με την εισαγωγή της διαφοράς στο παρόν Δικαστήριο, τη δωσιδικία της δικαιοπραξίας.

 

Κατ' ακολουθία όλων των ανωτέρω, το Δικαστήριο τούτο πρέπει, σύμφωνα με το άρθρο 46 εδ. α του ΚΠολΔ, να κηρύξει εαυτό αναρμόδιο και να παραπέμψει την αγωγή, στο αρμόδιο Δικαστήριο, το οποίο στην προκειμένη περίπτωση είναι το Πολυμελές Πρωτοδικείο Αθηνών. Περαιτέρω, ενόψει του ότι η απόφαση αυτή είναι οριστική, αφού το Δικαστήριο αποξενώνεται οριστικώς από την περαιτέρω εκδίκαση της κρινόμενης υπόθεσης, θα πρέπει να περιληφθεί διάταξη περί δικαστικών εξόδων (βλ. Κεραμέα - Κονδύλη - Νίκα Ερμηνεία ΚΠολΔ έκδ. 2000 άρθρο 46 αρ. 8 και τις εκεί παραπομπές, Β. Βαθρακοκοίλη ό.π. άρθρο 46 αρ. 14, 15 και 37 και τις εκεί παραπομπές) και να καταδικαστεί η ενάγουσα να πληρώσει τα δικαστικά έξοδα της εναγομένης (άρθρα 176, 189 παρ. 1 και 191 παρ. 2 ΚΠολΔ), κατόπιν σχετικού της αιτήματος, κατά τα ειδικότερα οριζόμενα στο διατακτικό της παρούσας.

 

 

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ

 

 

ΔΙΚΑΖΕΙ αντιμωλία των διαδίκων.

 

ΚΗΡΥΣΣΕΙ εαυτό αναρμόδιο.

 

ΠΑΡΑΠΕΜΠΕΙ προς εκδίκαση στο Πολυμελές Πρωτοδικείο Αθηνών.

 

ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΕΙ την ενάγουσα στα δικαστικά έξοδα του εναγομένου, ποσού εκατό (100,00) ευρώ.

 

Κρίθηκε, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε στις Αχαρνές, σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριο, 29/12/2017, χωρίς την παρουσία διαδίκων και πληρεξούσιων δικηγόρων.

 

Η ΕΙΡΗΝΟΔΙΚΗΣ                  Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ