ΤΡΑΠΕΖΑ ΝΟΜΙΚΩΝ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΩΝ «ΙΣΟΚΡΑΤΗΣ»

ΤρΔΠρΑθ 12294/2020

ΕΦΚΑ - Απόρριψη αίτησης χορήγησης σύνταξης - Πρόεδρος κοινότητας -.

Απόρριψη αίτησης χορήγησης σύνταξης λόγω γήρατος προσώπου που επειδή λάμβανε χορηγία από το Δημόσιο, ως διατελέσας πρόεδρος κοινότητας, θεωρήθηκε διπλοσυνταξιούχος, μη δικαιούμενος τη χορήγηση δεύτερης σύνταξης χωρίς την συμπλήρωση αυξημένων ηλικιακών προϋποθέσεων. Το Δικαστήριο, λαμβάνοντας υπόψη ότι η χορηγία που καταβάλλεται στους δημάρχους και προέδρους κοινοτήτων από το δημόσιο ταμείο φέρει το χαρακτήρα σύνταξης, κρίνει ότι, εν προκειμένω, ο προσφεύγων, ο οποίος λαμβάνει από το Δημόσιο Ταμείο χορηγία, ως διατελέσας πρόεδρος κοινότητας, υπάγεται στο πεδίο εφαρμογής των ισχυουσών διατάξεων για την χορήγηση δεύτερης σύνταξης, οι οποίες προβλέπουν αυξημένες ηλικιακές προϋποθέσεις.

Αριθμός απόφασης: 12294/2020

Αριθμός εισαγωγής: ΠΡ./2017

ΤΟ

ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΑΘΗΝΑΣ

ΤΜΗΜΑ 13ο ΤΡΙΜΕΛΕΣ

συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριο του στις 19 Φεβρουαρίου 2020, με δικαστές τις: Νικολίτσα Αναγνωστοπούλου, Πρόεδρο Πρωτοδικών Δ.Δ., Βανέσσα-Παναγιώτα Ντέγκα, Πρωτοδίκη Δ.Δ., Θεοδώρα Προφύρη (εισηγήτρια), Πρωτοδίκη Δ.Δ. και με γραμματέα την Παναγιώτα Καλαβρυτινού, δικαστική υπάλληλο,

γ ι α να δικάσει την προσφυγή με χρονολογία κατάθεσης 23.10.2017, του ..., κατοίκου Π Νέστου (οδός ...), ο οποίος δεν εμφανίστηκε στο ακροατήριο, αλλά παραστάθηκε με δήλωση, κατ' άρθρο 133 παρ. 2 του Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας, του πληρεξούσιου δικηγόρου Γεωργίου Σταματιάδη,

κατά του νομικού προσώπου δημοσίου δικαίου (ν.π.δ.δ.) με την επωνυμία "ΕΝΙΑΙΟΣ ΦΟΡΕΑΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΑΣΦΑΛΙΣΗΣ (Ε.Φ.ΚΑ), νομίμως εκπροσωπούμενου από το Διοικητή του, ο οποίος δεν παραστάθηκε.

Αφού μελέτησε τη δικογραφία

Σκέφτηκε κατά νόμο

1. Επειδή, με την υπό κρίση προσφυγή, για την οποία καταβλήθηκε το νόμιμο παράβολο [σχ. το με κωδικό πληρωμής ... ηλεκτρονικό παράβολο της Γενικής Γραμματείας Πληροφοριακών Συστημάτων (e- παράβολο) σε συνδυασμό με το από 20.10.2017 αποδεικτικό εξόφλησης], ο προσφεύγων ζητά, παραδεκτώς, την ακύρωση της σιωπηρής απόρριψης της ./7.6.2017 ένστασης που άσκησε ενώπιον της Διοικούσας Επιτροπής του Τομέα Μηχανικών και Εργοληπτών Δημοσίων Έργων (Ε.Δ.Ε.) του καθ' ου Ε.Φ.Κ.Α. κατά της .Α/2017 απόφασης της Προϊσταμένης της Περιφερειακής Διεύθυνσης Συντάξεων και Ασφάλισης του ίδιου ως άνω Τομέα. Με την τελευταία απόφαση απορρίφθηκε η από 6.5.2016 αίτηση του προσφεύγοντος για χορήγηση σύνταξης λόγω γήρατος, καθόσον αυτός, λαμβάνοντας χορηγία από το Δημόσιο, ως διατελέσας πρόεδρος κοινότητας· θεωρήθηκε διπλοσυνταξιούχος, μη δικαιούμενος τη χορήγηση δεύτερης σύνταξης χωρίς την συμπλήρωση αυξημένων ηλικιακών προϋποθέσεων, κατ' εφαρμογή των διατάξεων του άρθρου 42 παρ.5 του ν. 3996/2011 (ΑΊ70) σε συνδυασμό με την διάταξη της υποπαρ. ΙΑ.4. του πρώτου άρθρου του ν. 4093/2012 (Α'222).

2. Επειδή, εξάλλου, νομίμως εχώρησε η συζήτηση της υπόθεσης απολιπομένου του καθ' ου φορέα, ο οποίος κλητεύθηκε νομοτύπως και εμπροθέσμως, προκειμένου να παραστεί, κατά την παρούσα δικάσιμο (σχετ. το από 9.9.2019 αποδεικτικό της Επιμελήτριας Δικαστηρίων … περί επίδοσης της οικείας κλήσης).

3. Επειδή, στο άρθρο 3 παρ. 1 του ν. 1205/1981 «Περί χορηγίας Δημάρχων και Προέδρων Κοινοτήτων, τροποποιήσεως και συμπληρώσεως της συνταξιοδοτικής νομοθεσίας των υπαλλήλων των Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοικήσεως και άλλων τινών διατάξεων» (Α' 249) ορίζεται ότι: «Οι από 1ης Ιανουαρίου 1925 διατελέσαντες ή εφ' εξής διατελούντες Πρόεδροι Κοινοτήτων, έχοντες οκταετή πραγματική υπηρεσίαν Προέδρου Κοινότητος, απομακρυνόμενοι οπωσδήποτε της υπηρεσίας, δικαιούνται ισοβίως μηνιαίας χορηγίας. ... 2. Το ποσόν της μηνιαίας χορηγίας συνίσταται εις τόσα εικοστά πέμπτα των εκάστοτε καταβαλλομένων μηνιαίως εξόδων παραστάσεως εις τον εν ενεργεία Πρόεδρον της οικείας κοινότητος όσα είναι τα έτη της υπηρεσίας του Προέδρου». Περαιτέρω, το άρθρο 1 του ν. 1518/1985 «Καταβολή της σύνταξης των δημοτικών και κοινοτικών υπαλλήλων και υπαλλήλων Ν.Π.Δ.Δ. καθώς και της χορηγίας των δημάρχων και προέδρων κοινοτήτων από το δημόσιο ταμείο και άλλες διατάξεις» (Α' 30), όπως το δεύτερο εδάφιο της παραγράφου 2 αυτού ισχύει μετά την αντικατάσταση του με το άρθρο 10 παρ. 2 του ν. 2703/1999 (Α' 72), ορίζει ότι: «1. ... οι χορηγίες των δημάρχων και προέδρων κοινοτήτων, από την 1η Ιανουαρίου 1985 βαρύνουν το δημόσιο ταμείο και καταβάλλονται από αυτό. 2. ... Οι χορηγίες των δημάρχων και των προέδρων κοινοτήτων αυξάνονται σύμφωνα με την ακολουθούμενη κάθε φορά επί των πολιτικών συντάξεων του Δημοσίου μισθολογική πολιτική». Κατά την έννοια των παρατεθεισών διατάξεων, η χορηγία που, υπό τις προϋποθέσεις του άρθρου 3 του ν. 1205/1981, καταβάλλεται σε όσους διετέλεσαν Πρόεδροι κοινότητας αποτελεί μία περιοδική δημοσίου δικαίου χρηματική παροχή που καταβάλλεται ισοβίως από το Δημόσιο Ταμείο σ' αυτούς, μετά τη λήξη της θητείας τους, με βάση τις υπηρεσίες που πρόσφεραν επί μακρό χρόνο υπό την ιδιότητα τους ως κοινοτικά όργανα. Η συνδρομή των στοιχείων αυτών προσδίδει στην ανωτέρω παροχή το χαρακτήρα σύνταξης, λόγο για τον οποίο (απονομή και προϋποθέσεις καταβολής σύνταξης), επί του σχετικού με αυτή νομοσχεδίου (ν. 1205/1981) γνωμοδότησε, σύμφωνα με το άρθρο 73 παρ. 2 του Συντάγματος, η Ολομέλεια του Ελεγκτικού Συνεδρίου, με τα πρακτικά της 2ας/28.1.1980 και 1ης/27.2.1981 ειδικής συνεδρίαση (βλ. αποφάσεις Ολ.Ελ.Συν. 826/2011, 1760/2010, 1412/2000 και Ελ.Συν. 2266/2005 I Τμήμ., 462/2004 I Τμήμ., 328/2001 III Τμήμ. πρβλ. 875/2000, 1087/1995 II Τμήμ.).

4. Επειδή, στο άρθρο 23 του ν. 915/1979 «Περί τροποποιήσεως και συμπληρώσεως της περί Ταμείου Συντάξεων Μηχανικών και Εργοληπτών Δημοσίων Έργων νομοθεσίας» (Α' 103) ορίστηκε ότι: « 1. Συντάξεως λόγω γήρατος δικαιούται, ο μέτοχος ο εξερχόμενος της ασφαλίσεως και έχων συμπληρώσει: α. 35ετή χρόνον ασφαλίσεως ανεξαρτήτως ορίου ηλικίας. Β...». Ακολούθως, η περ. 2 της παρ. 1 του άρθρου 27 του ν. 1902/1990 (Α' 138), όπως ίσχυε μετά την αντικατάσταση με την παρ. 9 του άρθρου 47 του ν. 2084/1992 (Α' 165), την τροποποίηση με την παρ. 10 του ίδιου άρθρου του ίδιου νόμου και την παρ. 6 του άρθρου 19 του ν. 2150/1993 (Α' 98) και, τέλος, την αντικατάσταση με την παρ. 14 του άρθρου 10 του ν. 3863/2010 (ΑΊ15/15.7.2010), αντικαταστάθηκε εκ νέου με την παρ. 5 του άρθρου 42 του ν. 3996/2011 ως εξής: «Αν ο ασφαλισμένος λαμβάνει σύνταξη γήρατος ή αναπηρίας από άλλο ασφαλιστικό φορέα κύριας ασφάλισης ή το Δημόσιο, πλην ΟΓΑ, και των αναπήρων και θυμάτων πολέμου και μητέρων, που συνταξιοδοτήθηκαν με το άρθρο 63 παρ. 4 του ν. 1892/1990 (Α' 101) δικαιούται από το ΙΚΑ - ΕΤΑΜ πλήρη σύνταξη γήρατος, εφόσον κατά το χρόνο υποβολής της αίτησης έχει συμπληρώσει το όριο ηλικίας που απαιτείται σε κάθε περίπτωση από τη νομοθεσία για την απονομή πλήρους σύνταξης και έχει πραγματοποιήσει τις αντίστοιχες προς το όριο ηλικίας πλήρους σύνταξης ελάχιστες ημέρες εργασίας, οι οποίες δεν μπορεί να είναι λιγότερες από 6.000........Οι ανωτέρω διατάξεις έχουν εφαρμογή και στους λοιπούς πλην Ι.Κ.Α. - Ε.Τ.Α.Μ. φορείς κύριας και επικουρικής ασφάλισης, πλην ΟΓΑ, προκειμένου για τις περιπτώσεις συνταξιοδότησης λόγω γήρατος και αναπηρίας. Ειδικά για τη συνταξιοδότηση λόγω γήρατος απαιτείται η συμπλήρωση του 65ου έτους της ηλικίας, με εξαίρεση την περίπτωση άσκησης θεμελιωμένου συνταξιοδοτικού δικαιώματος σε περισσότερους του ενός φορείς κύριας ή επικουρικής ασφάλισης, ταυτόχρονα ή μέσα σε διάστημα έξι (6) μηνών από την έναρξη της συνταξιοδότησης από τον πρώτο φορέα... Ειδικά για τη λήψη δεύτερης σύνταξης λόγω αναπηρίας από τους Τομείς των κλάδων κύριας και επικουρικής ασφάλισης του Ενιαίου Ταμείου Ανεξάρτητα Απασχολούμενων (Ε.Τ.Α.Α.) απαιτείται η συμπλήρωση τουλάχιστον δώδεκα ετών ασφάλισης. Η ισχύς της ανωτέρω ρύθμισης αρχίζει από την ημερομηνία δημοσίευσης του ν. 3863/2010». Τέλος, με την περ. 2 της υποπαρ. ΙΑ.4 του άρθρου πρώτου του νεότερου ν. 4093/2012 «Έγκριση Μεσοπρόθεσμου Πλαισίου Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2013-2016 - Επείγοντα Μέτρα Εφαρμογής του ν. 4046/2012 και του Μεσοπρόθεσμου Πλαισίου Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2013-2016» (Α' 222) ορίστηκε ότι: «Από 1.1.2013, όλα τα όρια ηλικίας της παραγράφου 1, καθώς και όλα τα ισχύοντα την 31.12.2012 όρια ηλικίας συνταξιοδότησης των Φορέων Κοινωνικής Ασφάλισης αρμοδιότητας Υπουργείου Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Πρόνοιας και της Τράπεζας της Ελλάδος, όπου αυτά προβλέπονται, αυξάνονται κατά δύο (2) έτη».

5. Επειδή, στην προκείμενη περίπτωση, από τα στοιχεία της δικογραφίας προκύπτουν τα εξής: Ο προσφεύγων, γεννηθείς την 13.6.1952, ασφαλίστηκε ως Πολιτικός Μηχανικός στο ΤΣΜΕΔΕ (μετέπειτα Ε.Τ.Α.Α. και ήδη ενταγμένου στον Ε.Φ.Κ.Α.) από 1.10.1980 έως και 6.5.2016, ημερομηνία κατά την οποία διαγράφηκε, κατόπιν αίτησης του, από το Τεχνικό Επιμελητήριο Ελλάδας (Τ.Ε.Ε.), έχοντας διανύσει συνολικό χρόνο ασφάλισης στο ως άνω Ταμείο 35 έτη, 7 μήνες και 5 ημέρες. Την 6.5.2016, υπέβαλε την με αρ. πρωτ. . αίτηση συνταξιοδότησης του ενώπιον του Υποκαταστήματος του Ε.Τ.Α.Α.-Τ.Σ.Μ.Ε.Δ.Ε. Καβάλας, η οποία διαβιβάστηκε στη κεντρική υπηρεσία του καθ' ου ν.π.δ.δ. (λαμβάνοντας αρ. πρωτ../9.6.2016). Παράλληλα, σύμφωνα με την ./2004 συνταξιοδοτική πράξη του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους, ο προσφεύγων ήταν δικαιούχος μηνιαίας χορηγίας, καθοριζομένης στο ποσό των 419,41 ευρώ, λόγω του ότι στο παρελθόν είχε διατελέσει για δύο συνεχείς θητείες (από την 1.1.1987 έως την 30η.12.1994) Πρόεδρος της Κοινότητας Π του Δήμου Χρυσούπολης του Νομού Καβάλας, την οποία (χορηγία) λάμβανε αρχής γενομένης από 13.6.2007 (ημερομηνία κατά την οποία συμπλήρωνε την απαιτούμενη εκ του ν. 1518/1985 ηλικία των 55 ετών). Περαιτέρω, με την Φ. 11221/12719/768/29.7.2013 εγκύκλιο του Υπουργείου Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Πρόνοιας, γνωστοποιήθηκε στα αρμόδια συνταξιοδοτικά όργανα η νομολογία της Ολομέλειας του Ελεγκτικού Συνεδρίου, σύμφωνα με την οποία η χορηγία όσων Δημάρχων και Προέδρων Κοινοτήτων έχουν αποχωρήσει από την υπηρεσία τους από 1.1.1985 και εφεξής, όπως εν προκειμένω ο προσφεύγων, εξομοιώνεται με σύνταξη του Δημοσίου και υπάγονται στο πεδίο εφαρμογής των ισχυουσών διατάξεων για τη χορήγηση δεύτερης σύνταξης που προβλέπουν αυξημένες χρονικές ή και ηλικιακές προϋποθέσεις για την συνταξιοδότηση τους. Ενόψει τούτων και αφού προηγήθηκε σχετική κλήση του προσφεύγοντος για ακρόαση και υποβολή των απόψεων του, η εν θέματι αίτηση συνταξιοδότησης απορρίφθηκε με την ./2017 απόφαση της Προϊσταμένης Περιφερειακής Διεύθυνσης Συντάξεων και Ασφάλισης του Τομέα Μηχανικών και Εργοληπτών Δημοσίων Έργων (Ε.Δ.Ε.) του καθ' ου, διότι ο προσφεύγων, λαμβάνοντας χορηγία από το Δημόσιο, ως διατελέσας πρόεδρος κοινότητας, θεωρήθηκε διπλοσυνταξιούχος, μη δικαιούμενος τη χορήγηση δεύτερης σύνταξης χωρίς την συμπλήρωση του 67ου έτους ηλικίας, σύμφωνα με τα οριζόμενα στις διατάξεις του άρθρου 42 παρ.5 του ν. 3996/2011, με τις οποίες αντικαταστάθηκαν οι διατάξεις του άρθρου 47 παρ.9 του ν. 2084/1992, όπως είχαν διαμορφωθεί με την παρ. 14 του άρθρου 10 του ν. 3863/2010, σε συνδυασμό με την διάταξη της υποπαρ. ΙΑ.4. του πρώτου άρθρου του ν. 4093/2012. Κατά της απόφασης αυτής ο προσφεύγων άσκησε την ./7.6.2017 εμπρόθεσμη ένσταση ενώπιον της Διοικούσας Επιτροπής του Τομέα Μηχανικών και Εργοληπτών Δημοσίων Έργων (Ε.Δ.Ε.) του καθ' ου Ε.Φ.Κ.Α., η οποία απορρίφθηκε σιωπηρώς λόγω άπρακτης παρόδου τριμήνου από την υποβολή της.

6. Επειδή, ήδη, με την υπό κρίση προσφυγή, όπως αυτή αναπτύσσεται με το νομίμως κατατεθέν, στις 18.2.2020, υπόμνημα, ο προσφεύγων ζητά την ακύρωση της ανωτέρω σιωπηρής απόρριψης της Διοικούσας Επιτροπής. Ειδικότερα, προβάλλει ότι η προσβαλλόμενη ερείδεται σε εσφαλμένη ερμηνεία του νόμου, διότι, κατά την άποψη του, στην έννοια της σύνταξης του Δημοσίου δεν περιλαμβάνεται η χορηγία που λαμβάνει, ως πρώην πρόεδρος κοινότητας, καθόσον, ενόψει της τιμητικής φύσεως αυτής, δεν απονέμεται σε ανταπόδοση εισφορών, που καταβλήθηκαν λόγω υποχρεωτικής ασφάλισης για την άσκηση βιοποριστικού επαγγέλματος, ούτε συνοδεύεται από οποιαδήποτε υγειονομική και φαρμακευτική κάλυψη. Συναφώς, προσθέτει ότι όσα περί του αντιθέτου αναφέρονται στην Φ. 11221/12719/768/29.7.2013 εγκύκλιο δεν συνιστούν ερμηνεία του νόμου, αλλά θέσπιση νέας κατ' ουσία ρύθμισης από τη Διοίκηση αντιβαίνουσας στην αρχή της ισότητας και την αρχή του κράτους δικαίου (4 παρ. 1 και 25 παρ. 1 του Συντάγματος), και μάλιστα χωρίς η Διοίκηση να έχει την απαραίτητη προς τούτο νομοθετική εξουσιοδότηση και χωρίς να έχουν τηρηθεί οι διατυπώσεις δημοσιότητας (δημοσίευση στο ΦΕΚ) προκειμένου η κανονιστική ρύθμιση να λάβει νόμιμη υπόσταση. Περαιτέρω, ο προσφεύγων διατείνεται ότι η Διοίκηση ενήργησε κατά παράβαση της αρχής προστασίας της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης του διοικούμενου, καθότι, υιοθετώντας την ερμηνεία της Φ. 11221/12719/768/29.7.2013 εγκυκλίου, που επί της ουσίας έρχεται σε αντίθεση προς το γράμμα και το σκοπό των διατάξεων για τους διπλοσυνταξιούχους, ανέτρεψε αιφνιδιαστικά τον οικονομικό προγραμματισμό του ιδίου, αποστερώντας του, για δύο τουλάχιστον χρόνια, το δικαίωμα να αιτηθεί συνταξιοδότησης και αναγκάζοντας τον να διαβιώσει με μία πενιχρή χορηγία του Δημοσίου, δίχως υγειονομική και φαρμακευτική περίθαλψη. Ακόμη, ο προσφεύγων ισχυρίζεται ότι με την εφαρμογή της προρρηθείσας εγκυκλίου παραβιάζεται το άρθρο 4 παρ. 1 του Συντάγματος (αρχή ισότητας), διότι όσοι ασφαλισμένοι του Ε.Τ.Α.Α.-Τ.Σ.Μ.Ε.Δ.Ε. λαμβάνουν χορηγία, ως διατελέσαντες δήμαρχοι ή πρόεδροι κοινότητας, αλλά δεν πρόλαβαν να συνταξιοδοτηθούν μέχρι τον 8ο του 2013, τίθενται σε δυσμενέστερη θέση σε σχέση με εκείνους που τους έχει απονεμηθεί σύνταξη γήρατος προ της εκδόσεως της εγκυκλίου, οι οποίοι δεν θίγονται από τους οριζόμενους στην εγκύκλιο περιορισμούς. Τέλος, προβάλλει ότι οι ρυθμίσεις της ανωτέρω εγκυκλίου θίγουν το δικαίωμα του στην περιουσία, όπως αυτό κατοχυρώνεται στο άρθρο 1 του Πρώτου Πρόσθετου Πρωτοκόλλου της Ε.Σ.Δ.Α., και παραβιάζουν την υποχρέωση των κρατών που θεσπίζεται στο Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ε.Ε. για λήψη κατάλληλων μέτρων ώστε τα ηλικιωμένα άτομα να παραμένουν περισσότερο ενεργά μέλη της κοινωνίας.

7. Επειδή, με τα δεδομένα αυτά και σύμφωνα με τις διατάξεις που παρατέθηκαν σε προηγούμενη σκέψη, το Δικαστήριο, λαμβάνοντας υπόψη ότι η χορηγία που καταβάλλεται στους δημάρχους και προέδρους κοινοτήτων από το δημόσιο ταμείο, κατ' εφαρμογή των διατάξεων των άρθρων 3 παρ. 1 του ν. 1205/1981 και 1 παρ. 1 του ν. 1518/1985, από τον τρόπο που θεμελιώνεται και παρέχεται, φέρει το χαρακτήρα σύνταξης, κρίνει ότι, εν προκειμένω, ο προσφεύγων, ο οποίος λαμβάνει από το Δημόσιο Ταμείο, από 13.6.2007, χορηγία, ως διατελέσας πρόεδρος κοινότητας, υπάγεται στο πεδίο εφαρμογής των ισχυουσών διατάξεων για τη χορήγηση δεύτερης σύνταξης, οι οποίες προβλέπουν αυξημένες ηλικιακές προϋποθέσεις και, ειδικότερα, εκείνων του άρθρου 42 παρ.5 του ν. 3996/2011 [με τις οποίες αντικαταστάθηκαν οι διατάξεις του άρθρου 47 παρ.9 του ν. 2084/1992, όπως είχαν διαμορφωθεί με την παρ. 14 του άρθρου 10 του ν. 3863/2010 και ίσχυαν], σε συνδυασμό με την υποπαρ. ΙΑ.4. του πρώτου άρθρου του ν. 4093/2012, που ορίζουν το 67ο έτος της ηλικίας ως προϋπόθεση για τη συνταξιοδότηση λόγω γήρατος των διπλοσυνταξιούχων και στους λοιπούς πλην Ι.Κ.Α. - Ε.Τ.Α.Μ. φορείς κύριας και επικουρικής ασφάλισης, πλην ΟΓΑ. Συνεπώς, εν προκειμένω, με την ./2017 απόφαση της Προϊσταμένης της Περιφερειακής Διεύθυνσης Συντάξεων και Ασφάλισης του Τομέα Μηχανικών και Εργοληπτών Δημοσίων Έργων (Ε.Δ.Ε.) του καθ'ου, κατ' ορθή εφαρμογή του νόμου, απορρίφθηκε η από 6.5.2016 αίτηση συνταξιοδότησης του προσφεύγοντος, διότι, κατά την ημερομηνία υποβολής του αιτήματος του, ήταν 64 ετών και δεν πληρούσε μία εκ των νομίμων προϋποθέσεων για την χορήγηση δεύτερης σύνταξης, ενώ, ακολούθως, ορθώς, η Διοικούσα Επιτροπή απέρριψε σιωπηρά την ένσταση του (προσφεύγοντος) κατά της ως άνω αποφάσεως, απορριπτόμενων ως αβάσιμων των περί του αντιθέτου ισχυρισμών του. Εξάλλου, δεν γεννάται στη συγκεκριμένη περίπτωση ζήτημα παραβίασης των αρχών της χρηστής διοίκησης, της προστασίας της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης του διοικούμενου και της ισότητας εκ μέρους της Διοίκησης, δεδομένου ότι: α) η απόρριψη του σχετικού αιτήματος του προσφεύγοντος στηρίχθηκε στη μη συνδρομή στο πρόσωπο του νόμιμης προϋπόθεσης, και όχι στην εφαρμογή της Φ. 11221/12719/768/29.7.2013 εγκυκλίου, η οποία δεν έχει δεσμευτικό χαρακτήρα, β) τα όργανα του καθ' ου ασφαλιστικού οργανισμού δεν επέδειξαν οιαδήποτε συμπεριφορά, εκδηλούμενη με θετικές ενέργειες, από την οποία να δημιουργηθεί η εύλογη πεποίθηση στον προσφεύγοντα για την ικανοποίηση του ασφαλιστικού του δικαιώματος, ώστε να τυγχάνει εφαρμογής η αρχή της χρηστής διοίκησης και προστασίας της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης του διοικούμενου, οι οποίες διέπουν το δίκαιο κοινωνικής ασφάλισης και σκοπεύουν στην αποφυγή ανεπιεικών και άδικων λύσεων (πρβλ. ΣτΕ 2607/2018, 2828/2016, 2582/2015, 2674/2013, 608/2004 επταμ.) και γ) ακόμα και αν υποτεθεί αληθής ο ισχυρισμός ότι δεν υπήρξε ορθή εφαρμογή του νόμου από τη Διοίκηση σε άλλες όμοιες -με την επίδικη-περιπτώσεις, δεν παράγεται αξίωση του προσφεύγοντος να ζητήσει τη μη εφαρμογή του νόμου και στην περίπτωση του, διότι η παραβίαση της συνταγματικής αρχής της ισότητας νοείται μόνο ενόψει νομίμων και όχι παρανόμων ενεργειών της Διοίκησης (ουκ ισότης εν τη παρανομία) (ΣτΕ 2057/2008, 2512/1992, 2619/1982). Επίσης, ο λόγος της προσφυγής περί παραβίασης του άρθρου 1 του Πρώτου Προσθέτου Πρωτοκόλλου της Ε.Σ.Δ.Α. είναι αβάσιμος, αφού, με αυτήν αναγνωρίζεται το δικαίωμα παντός ενδιαφερομένου προς λήψη ασφαλιστικών παροχών, εφόσον όμως συντρέχουν οι σχετικές προϋποθέσεις που τάσσονται εκάστοτε από το εσωτερικό δίκαιο κάθε συμβαλλόμενου Κράτους. Σε κάθε περίπτωση, όμως, με τις επίμαχες ρυθμίσεις οι ασφαλισμένοι που είναι ήδη δικαιούχοι μία σύνταξης, δεν στερούνται το δικαίωμα λήψης δεύτερης σύνταξης, αλλά μετατίθεται η λήψη αυτής σε μεταγενέστερο χρόνο παρατείνοντας τον χρόνο παραμονής στην ενεργό δραστηριότητα. Τέλος, όλως αορίστως και, ως εκ τούτου, κατ' ανεπίδεκτο δικαστικής εκτίμησης τρόπο, γίνεται επίκληση παραβίασης του Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ε.Ε.

8. Επειδή, κατ' ακολουθία των ανωτέρω, η κρινόμενη προσφυγή πρέπει να απορριφθεί, να καταπέσει το καταβληθέν παράβολο υπέρ του Ελληνικού Δημοσίου (άρθρο 277 παρ. 1 εδ. α' του Κ.Δ.Δ.), ενώ, κατ' εκτίμηση των περιστάσεων, να μην καταλογισθούν τα δικαστικά έξοδα του καθ' ου, σε βάρος του προσφεύγοντος (άρθρο 275 παρ.7 εδ. ε' Κ.Δ.Δ.).

ΔΙΑ ΤΑΥΤΑ

Απορρίπτει την προσφυγή.

Διατάσσει την κατάπτωση του καταβληθέντος παραβόλου υπέρ του Ελληνικού Δημοσίου.

Απαλλάσσει τον προσφεύγοντα από τα δικαστικά έξοδα του καθ' ου.

Η διάσκεψη του Δικαστηρίου έγινε στην Αθήνα στις 16.7.2020 και η απόφαση δημοσιεύτηκε στο ακροατήριο του κατά τη δημόσια συνεδρίαση της 3ης.8.2020.

Η ΠΡΟΕΔΡΟΣ Η ΕΙΣΗΓΗΤΡΙΑ

ΝΙΚΟΛΙΤΣΑ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ ΘΕΟΔΩΡΑ ΠΡΟΦΥΡΗ

Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ

ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ ΚΑΛΑΒΡΥΤΙΝΟΥ