ΔιατΕισΠλημΑθ 14/2014

Απάτη επί δικαστηρίου σε διαδικασία ασφαλιστικών μέτρων περί αναστολής εκτελέσεως. Η δικαστική απόφαση ως διαθετική πράξη. Ανακριτικό σύστημα. Συνεκτίμηση όλων των αποδεικτικών μέσων. Μη στοιχειοθέτηση του εγκλήματος.

ΕΙΣΑΓΓΕΛΙΑ ΠΡΩΤΟΔΙΚΩΝ

ΑΘΗΝΩΝ

04/02/14

ΑΡΙΘΜΟΣ: ΕΓ98-14/14/5Δ/14

ΔΙΑΤΑΞΗ

Ο ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΥΣ ΠΛΗΜΜΕΛΕΙΟΔΙΚΩΝ ΑΘΗΝΩΝ

Αφού λάβαμε υπ’ όψιν μας την κατατεθείσα στις 17.7.2013 εγκλήσεως της …, κατοίκου Μεταμόρφωσης, δια της οποίας καταγγέλλει ότι ο ανωτέρω εγκαλούμενος δια προβολής ψευδών ισχυρισμών και επικλήσεως και προσκομιδής ψευδών αποδεικτικών στοιχείων παραπλάνησε τον συνθέτοντα το Ειρηνοδικείο Ν. Ιωνίας Δικαστικό Λειτουργό κατά την εκδίκαση της αιτήσεώς της περί αναστολής εκτελέσεως της υπ’ αρ. 332/2012 διαταγής πληρωμής που επέσπευδε ο ίδιος με συνέπεια την έκδοση της υπ’ αρ. 918/2013 αποφάσεως που απέρριψε αυτή, εκθέτουμε τα εξής: Από τη συνδυασμένη εφαρμογή των παραγράφων 1 και 2 του άρθρου 47 ΚΠΔ προκύπτει ότι ο Εισαγγελέας Πρωτοδικών απορρίπτει με συνοπτικώς αιτιολογημένη διάταξή του την υποβληθείσα έγκληση εάν αυτή δεν στηρίζεται στο νόμο δίχως να διενεργηθεί προηγουμένως προκαταρκτική εξέταση (εν προκειμένω πάντως διενεργήθηκε με την από 29.7.13 αρμοδίως απευθυνθείσα παραγγελία, υπό το εν αυτή περιεχόμενο). Περαιτέρω από το άρθρο 386 ΠΚ προκύπτει ότι για τη στοιχειοθέτηση του εγκλήματος της απάτης απαιτείται η παραπλάνηση τρίτου, στην έννοια του οποίου περιλαμβάνεται και ο συνθέτων το Δικαστήριο Δικαστικός Λειτουργός (ΑΠ 535/2011, ΠΧρΞΒ, σελ. 185) δια της ψευδούς παραστάσεως γεγονότος σαν αληθινού ή την παρασιώπηση ή απόκρυψη αληθούς, που οδηγεί σε περιουσιακή διάθεση του παραπλανηθέντος, βλαπτική της περιουσίας τρίτου • τέτοια είναι δε και η Δικαστική Απόφαση (ΑΠ-σε Συμβ-2051/2010, ΠΧρΞΒ, σελ.19).

Εν προκειμένω ο εγκαλούμενος επέσπευσε νομίμως κατά της εγκαλουμένης αναγκαστική εκτέλεση απαιτήσεώς του ποσού 3.000 €, πλέον τόκων και εξόδων, δι επιδόσεως σε αυτή επιταγής προς εκτέλεση κάτωθι επικυρωμένου φ/ου αντιγράφου εξ απογράφου της υπ’ αρ. 322/2012 διαταγής πληρωμής και δι επιβολής κατασχέσεως σε κινητά πράγματα αυτής με την υπ’ αρ. 2537/2013 έκθεσης κατασχέσεως του δικαστικού επιμελητού …. Κατά της διαδικασίας αναγκαστικής εκτελέσεως η εγκαλούσα κατέθεσε τη υπ’ αρ. κατάθ. 89/2013 ανακοπή, η εκδίκαση της οποίας προσδιορίσθηκε για τη δικάσιμο της 14.10.2005 και εσώρευσε αίτηση αναστολής, την υπ’ αρ. 60/2013, η εκδίκαση της οποίας εχώρησε μετ’ αναβολήν στις 18.4.2013. Κατά την εκδίκαση της αιτήσεως ο εγκαλούμενος ισχυρίσθηκε ότι το ποσό των 3.000 €, την καταβολή του οποίου διώκει αναγκαστικώς, παρέδωσε ως δάνειο στην …, στο οποίο περιλαμβάνονταν δύο μισθώματα ως εγγύηση, ίσα με ποσό 1.600 €.

Η παραπάνω συμφωνία αποτέλεσε την ουσιαστική σχέση επί της οποίας εκδόθηκε η επίμαχη συναλλαγματική, λήξεως στις 20.12.2011 και η ως είρηται 322/2012 διαταγή πληρωμής, συνταγέντος σχετικώς ιδιωτικού συμφωνητικού (οράτε φ/ο). Ακολούθως, με την υπ’ αρ. 318/2013 απόφαση του Ειρηνοδικείου Ν.Ιωνίας απορρίφθηκε η εν θέματι αίτηση αναστολής, εκτιμηθέντος ως αβάσιμου της ενστάσεως της ανακόπτουσας (εδώ: εγκαλούσας) περί καταχρηστικής ασκήσεως δικαιώματος εκ μέρους του δανειστή (εδώ: εγκαλουμένου), ο οποίος, εν τούτοις, εις ένδειξιν καλής θελήσεως, αυτοβούλως δεν προέβη στην αφαίρεση των κινητών μέχρι την εκδίκαση της ανακοπής. Παρ’ όλα αυτά δημοσιευθείσης της αποφάσεως στις 24.5.13 η ηττηθείσα ανακόπτουσα και αιτούσα υπέβαλλε στις 17.7.13 την εδώ κρισιολογούμενη έγκληση. Παρ’ όλα, αυτά η ως είρηται απόφαση εκδόθηκε κατά συνεκτίμηση όλων των αποδεικτικών στοιχείων και όχι βάσει των υπό του εγκαλουμένου προσκομισθέντων και μάλιστα συμφώνως προς τη διαδικασία των άρθρων 682επ ΚΠολΔ, 691 ΚΠολΔ. Τούτο σημαίνει ότι το εκδόσαν την απόφαση Δικαστήριο εκτίμησε ελευθέρως και δίχως τους περιορισμούς των άρθρων 106, 107 ΚΠολΔ όλα τα αποδεικτικά μέσα και κατέληξε στην ως άνω κρίση του βάσει συνεκτιμήσεώς τους και όχι βάσει ενός και μόνο εξ αυτών (ΑΠ 535/2011, ΠΧρΞΒ, σελ.185, ΑΠ 977/2009, Αρμεν.09, σελ.1743), ούτως ώστε να μην είναι, κατά νόμον, νοητή η συνδρομή του όρου της παραπλανήσεως. Επομένως, παρέλκει η εξέταση του ζητήματος της διαθετικής πράξεως, δηλ. κατά πόσο αποτελεί τέτοια η Δικαστική Αποφαση που απορρίπτει αίτηση ασφαλιστικών μέτρων, καθώς επίσης και εκείνου της ζημίας, κατά πόσον δηλ. αποτελεί τέτοια η προκαλούμενη αντανακλαστικώς από την νόμιμη διαδικασία αναγκαστικής εκτέλεσης απαιτήσεως, δικαστικώς επιδικασθείσης.

Κατά τα ανωτέρω η υποβληθείσα έγκληση είναι απορριπτέα ως νόμω αστήρικτη, επιβαλλομένων εξόδων εκ ποσού 80 € εις βάρος της εγκαλούσης, επειδή προέβη στην υποβολή της προς συσκότισιν της αλήθειας και προς εξαναγκασμό του νικήσαντος διαδίκου να μην επιδιώξει την ικανοποίηση των νομίμων απαιτήσεών του, εν γνώσει της αβασιμότητάς της καθότι απευθύνθηκε σε τρεις νομικούς (οράτε σελ. στης εγκλήσεως όπου παραθέτει τα ονόματα των πληρεξουσίων δικηγόρων και αντικλήτων της), οι οποίοι ασφαλώς την ενημέρωσαν, βάσει των νομικών γνώσεών τους, για το νόμω αστήρικτο της εγκλήσεως που, εντέλει, υπέβαλε (585 παρ.4 ΚΠΔ).

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ

ΑΠΟΡΡΙΠΤΟΥΜΕ την έγκληση της … κατά του … ως νόμω αστήρικτη.

ΕΠΙΒΑΛΛΟΥΜΕ εις βάρος της … έξοδα εκ ποσού 80 €.

Ο Εισαγγελέας

Νικόλαος Δεληδήμος

Εισαγγελεύς Πρωτοδικών